Meo de vrouwelijke Meowth was eigenlijk nog maar net nieuw hier in Pokérpg. Maar ze was al meteen op zoek gegaan naar Pikatchu's hier ook Raichu's en Pichu's, om daarmee misschien vrienden en of vriendinnen mee zou kunnen worden, andere Pokémons natuurlijk ook. Ze liep in de westelijke richting recht de bergen in, terwijl ze omhoog keek wandelde ze ook gewoon rustig verder, met haar hoofd in de lucht. En toen botste ze ineens tegen iets aan. Ze wist helemaal niet wat het was, maar toch viel ze flauw.

De kleine Pikachu met de groene ogen, genaamd Amore, rende hard over de bergen. Toen ze iets hards tegen haar kop aan voelde, keek ze geschrokken op. Plots zag ze een flauwgevallen Meowth voor haar. Oh! Ze waren tegen elkaar aangebotst. Amore beet op haar lip. ''H-Hallo..?'' Stotterde ze, ''Gaat het wel, Meowth?'' Vroeg ze toen. Met een rustige, maar bezorgde blik keek ze naar de Meowth, en wreef ondertussen pijnlijk over haar eigen kop heen.

Ineens kwam Meo weeral bij, toen ze plotseling precies een Pikachu voor haar zag staan. Meo probeerde meteen terug recht te staan. Toen ze plotseling terug recht stond, zag ze dat er echt een voor haar stond. Ze kon eigenlijk haar ogen eerst niet geloven. Ze is tegen een Pikachu aangebotst. Ze hoorde haar ineens tegen haar praten, praatte ze eigenlijk wel tegen mij? Meo keek rond, niemand te zien. "Hallo!" Zei ze terug. "Ja, het gaat alweer" Antwoordde ze op die Pikachu haar vraag. En Meo keek terug met een bezorgde blik naar de Pikachu.

Amore grijnsde. Door de zon die op hen scheen, viel het extra op dat haar ogen groen waren, in plaats van zwart. Ze keek de Meowth aan, ''Oke. Het spijt me, ik lette niet op,'' zei ze. ''Mijn naam is trouwens Amore, aangenaam,'' zei ze toen, ''Dochter van Tora en Night,'' zei ze er achteraan. Ze zette een grijnsje op, en bleef rustig naar Meo kijken, wachtend op een antwoord.

Meo schrok dat deze Pikachu eigenlijk groene ogen had inplaats van zwarte. Ze begon haar ineens diep in haar ogen te kijken. "Is niet erg, kan gebeuren" Zei ze. "Ook aangenaam, mijn naam is Meo." Zei ze toen terug. Nu werd Meo een beetje jaloers omdat zij ouders had, en Meo helemaal niet meer. Toen begon ze beetje te huilen maar ze liet het niet echt merken aan de Pikachu, maar toen kwam er een traantje terwijl ze naar de Pikachu keek.

Amore's oren zakten naar beneden, en ze keek Meo aan met een scheve kop. ''Gaat het wel..?'' Vroeg ze, toen ze een traan zag bij de Meowth. ''Heb ik.. Heb ik iets verkeerds gezegd?'' Vroeg ze toen. Ze wist niet wat er met de Meowth was, maar dat dat zij iets fout gezegd had, aangezien ze opeens moest huilen. Amore bleef Meo aankijken met haar oren naar beneden, en haar kop scheef.

"Ja, het gaat wel..." Zei ze, toen ze haar traantje over haar wang liet. "Ik mis gewoon mijn ouders..." Zei ze toen. Toen ze nog een traantje over haar wang liet. "Nee hoor, jij hebt helemaal niks verkeerds gezegd..." Antwoordde ze. En keek plotseling weeral de Pikachu aan, en hield ook haar kop ineens scheef net zoals Pikachu deed.

''Oke,'' zei Amore. Haar familie was groot: Áls er ooit wat zou gebeuren met haar ouders, wist ze dat ze ergens anders terecht kon. Ze keek rustig naar Meo, en zuchtte. ''Mijn hoofd..''Bromde ze, terwijl ze er weer overheen wreef. ''Moment,'' zei ze, en ze liep een paar meter van de Meowth vandaan. Hier deed ze een bliksemstraal op een steen, op volle kracht. Toen liep ze weer terug naar Meo. ''Zo,'' zei ze droog.

Meo schrok even van wat die Pikachu ineens deed want ze liep ineens een paar meter van haar vandaag, en daar deed ze een bliksemstraal op een steen op volle kracht. Meo begreep er eigenlijk niks van. "Waarom deed jij dat nou?" Vroeg ze opeens aan de Pikachu terwijl ze naar haar groene ogen begon te kijken met een scheve kop, net zoals Pikachu het net gedaan heeft.

''Mijn volt was wat hoog, dus reageerde ik me af op een steen,'' zei ze kalm tegen Meo. Deze zou het waarschijnlijk niet begrijpen, maarja. Rustig keek ze voor zich uit, naar de onderhand ondergaande zon. ''Misschien moeten we maar weer eens gaan,'' zei ze. Ze keek Meo aan. ''Ik kan niet voor eeuwig hier rondhangen, mijn moeder zal me nog wat aan doen,'' grijnsde ze.

Maar Meo wist helemaal niet naar waar zo kon gaan, ze had eigenlijk helemaal nog geen woonplaats hier in Pokérpg. Verdrietig keek ze de Pikatchu aan. Toen ze zei "Ik weet eigenlijk niet waarheen ik zou kunnen gaan, heb geen woonplaats nog niet hier."