Den liep langs het water. Het was zeer rustgevend, en je werd er redelijk kalm van.
Ik verveel me, zei hij hard, in de hoop dat er iemand kwam met een grote tas waar hij de verveling in mee kon nemen.
Toen er niks gebeurde liep hij naar de rivier en stak zijn handje erin, daarna gooide hij zichzelf van. Zodat hij wat zou afkoelen.

Riolu liep zat op de oever langs de rivier en staarde naar zijn spiegelbeeld. De Riolu in het water staarde terug, het leek een normale Riolu op het eerste gezicht. Maar Riolu wist dat het in werkelijkheid anders was. Met een zucht verbergde hij zijn gezicht in zijn handen, hij was geen normale Riolu.Hij was de prins van Aureon, en bezat een innerlijke aura die hij nog niet onder controle had en waarmee hij andere, zonder dat hij het zelf wilde, pijn kon doen. Opeen meende hij een geluid te horen en keek hij op, niet ver van hem vandaan zag hij een abra staan. Riolu stond op en liep voorzichtig naar de pokemon 'wie ben jij?' vroeg hij verbaasd. Hij had hier nog nooit een abra gezien, of toch wel? Ineens herinnerde Riolu die keer dat hij op de velden was, Amore had een tehoog aan volt en Riolu deed alles om haar te redden. Deze abra was toen ook verschenen maar aangezien Riolu het te druk had, had hij niet hem maar even gezien.

Dean keek om, en wist dat hij zich neit meer zou vervelen. De Riolu van de velden sond dicht bij hem, de laatste keer dat hij hem zag was toen hij ondergestort werd met bliksemstralen.
Ik ben Dean, zei hij simpelweg als antwoord. hij opserveerde hem even. Geen erstige verwondingen dus hij had de pickachu kunen temmen, om het zo te noemen.
Is het correct dat ik je bij de velden met die Pikachu heb gezien? Die met die rode ogen?

De abra, die zichzelf voorstelde als Dean, leek hem ook te herkennen. 'Ja dat klopt' zei Riolu 'ik ben Riolu' en hij stak zijn hand uit. Een vriendelijke glimlach verscheen op zijn gezicht.De laatste keer dat Riolu een abra had gezien was lang geleden. Riolu vond het aparte pokemon, ze sliepen bijna de hele dag en de enige aanval die ze uit zichzelf konden leren was Teleporteren. Deze abra leek hem wel vriendelijk.

Dean schudde de hand en keek naar het lachende gezicht.
Leuk om je te ontmoeten Riolu, zei hij glimlachend, zover hij dat kon.
Ik neem aan dat de pikachu in kwestie weer normaal is?, vroeg hij sypmpathiek. De wind wapperde zachtjes. Geen pokemon behalve hun 2 en een paar Kakuna's in de boom, was hier niemand.

'Ja, Amore is weer hersteld van haar tehoog aan volt, toen..' Riolu staakte zijn zin, hij besloot maar niet over zijn innerlijke aura te vertellen, misschien schrok dat Dean af. Hij knielde voor de rivier neer en vouwde een kommetje met zijn handjes. Hij dronk wat van het zuivere water en wende daarna zijn blik weer naar Dean. 'ben jij een goede vechter?' vroeg hij gewoon uit nieuwschierigheid, hij had in zijn trainingen weleens tegen een abra gevochten en die had behoorlijk wat aanvallen kunnen leren, van zijn trainer, in plaats van alleen maar te kunnen teleporteren. Riolu vroeg zich af of deze abra dat ook had,

Vechten? Ik? Je vraagt het wel aan een wilde Abra, he, vroeg Dean. Vechten? Nee, teleporteren was het enige wat hij kon.
Ik kan alleen teleporteren, dus als je met me wil vechten moet je even wachten tot ik geevolueert ben in een Kadabra. Veel Abra's evolueerden in een Kadabra maar alleen de sterkste daarna in een Alakazam.

Riolu luisterde naar de Dean en glimlachde, hij praatte dus tegen een wilde abra. Hij dacht diep na, zo te horen wou de abra wel in een Kadabra evolueren, maar dat kon alleen als ze wa sterker werden. Ineens kreeg Riolu een idee 'wat nou als ik je een nieuwe aanval leer!' riep hij enthiousiast, zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Zelf kon Riolu de aanval Hidden power en hij wist dat een abra die ook kon leren.

Kan dat?, vroeg Dean verbuft. Hij verloor even zijn coolheid ( xD ) maar herstelde zich snel weer.
Hoe wil je dat dan gaan doen?, vroeg hij aan Riolu. Als hij een andere aanval leerde dan kon hij gaan trainen en sterker worden.
Graag meester Riolu, zei hij vlug en maakte een klein buiging richting Riolu.

( moet gaan )

(oke, bye!)

Riolu lachte om Dean, nu noemde hij hem opeens meester Riolu. 'Ik hoop dat het lukt, bij mij duurde het wel even voordat ik het onder controle had maar ik heb gehoord dat het bij Psychische pokemon makkelijker gaat, en noem me alsjeblieft geen meester, ik help je alleen maar' Riolu ging staan en ging op een afstandje van Dean staan. Hij dacht even na, een aanval doen is makkelijk maar het uitleggen en leren was een stuk moeilijker. 'Wat je moet doen is je totaal concentreren op het type pokemon dat je bent en dat te proberen samenvoegen in een aanval' legde hij zo goed mogelijk uit. 'Ik zal een kleine demonstratie doen' Riolu sloot zijn ogen en een ring van witte balletje begonnen om zijn lichaam te cirkelen. Hij opende zijn ogen weer en vuurde de Hidden power af op een rots. Die brak in kleine stukken. Riolu keek weer naar Dean 'wat ik dus deed was; ik concentreerde me op mijn aura, vecht en grond technieken, want uit die types besta ik zeg maar, en die voegde ik samen in een aanval en zo vormde ik een Hidden power' Riolu probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen. 'Wat jij dus moet doen is je focusen op je Psychische kracht, probeer het maar' Riolu wist zeker dat het niet meteen zou lukken, aangezien het best moeilijk was, maar misschien was Dean wel een natuurtalent!

Dean luisterde naar de wijze raad van Riolu ren focusde zich op zijn psychische krachten. Dit had hij al eens geprobeert maar niet om een Hidden Power aanval te doen.
Dean voelde een kracht opzwellen in zijn buik. Hij werd steeds groter en groter.
En toen was het weg.
Ik had het gevoel bijna, zei hij tegen Riolu.
Dean probeerde het opnieuw, opnieuw het gevoel, maar nu verdween hij niet. Een rong van witte balletjes vlogen om hem heen. Dean opende zijn ogen en proberde hem aftevuren. De balletjes verdwenen weer.
Bijna, zie ihj meer tegen zichzelf dan tegen Riolu.

Riolu keek gespannen toe en merkte dat Dean het al behoorlijk goed deed. 'Goed zo!' riep hij met een glimlach op zijn snoet. Hij had behoorlijk wat talent in zich, dat zag je zo. 'Oke probeer, nadat je je ogen hebt geopend, niet gelijk dat gevoel te verliezen. Je concentreerd je dan teveel op het afvuren en let dan niet meer op de kracht zelf. Probeer het nog maar eens, ik weet zeker dat het je lukt, je bent er echt heel goed in!' Zei Riolu terwijl hij ging zitten in het gras. Riolu wist zeker dat Dean het snel onder de knie zou krijgen.

Dean probeerde het nog een keer. De balletejs circelden omzich heen en hij concentreerde nog steeds op zijn kracht. Toen kwam er een explosie van binnenuit en Dean liet de kracht vrij.
Gelijk daarna viel er een boom, Dean keek vol afgrijzen, naar beneden.
Heb ik dat net gedaan, half trots en half volf afschuw. Vernietegen van de natuur was niet zijn hobby.

Riolu stond verschrikt op en sprong achteruit om de hidden power te ontwijken die volop tegen een boom aanknalde. Even wende Riolu zijn blik naar de boom die met een hoop gekraak op de grond viel, maar richte zich daarna weer naar Dean die er een beetje met afschuw naar keek. 'Ja dat was jij, Dean, en ik moet zeggen je hebt behoorlijk wat power in je' zei hij trots 'zit niet teveel in over die boom, ik hou er ook niet van, maar je kon er niks aan doen' een vriendelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Ik heb een idee, wat dacht je van een vriendschappelijk gevecht? Zo kun jij je nieuwe kracht beoefenen. Het is totaal veilig hoor, je kan stoppen waarneer je wilt en het is totaal vriendelijk' Riolu wist dat dit ook goed voor Dean was, hij had waarschijnlijk nog nooit gevochten aangezien hij alleen Teleportatie kon en zo werd hij sterker.

Dean dacht even na. Meestal zou hij niet expres zich laten afmaken, maar wat maakte hem het nou uit.
Akkoord, zei hij. Toen teleporteerde hij achter Riolu.
Hier of ergens anders?, vroeg hij snel. Na een ploep zat hij weer op de omgevallen boom.
Wat zeg je ervan?

Lachend keek Riolu naar Dean en draaide zijn koppie om iedere keer wanneer hij teleporteerde, hem weer in het vizier te kunnen krijgen. 'Ja, hier is goed, denk ik' zei hij tegen de abra. Ze stonden vlak bij de rivier en om hen heen vormde een klein veld met hier en daar wat rotsen en bomen. Kortom de perfecte plek om een vriendschappelijk gevecht te kunnen houden. Riolu ging op een afstandje van Dean staan 'oke zeg maar waneer je klaar bent!' riep hij. Riolu besloot maar niet zo hard te vechten zoals hij normaal deed, Dean was geen ervaren vechter en het was een vriendschappelijk gevecht, dus besloot Riolu rustig aan te doen.

Dean moest glimlachen en hield Riolu scherp in het oog.
Wat dacht je van nu?. Dean teleporteerde naar een rots toe en concentreerde zich op zijn psycho-kracht. sneller dan verwacht kwamen de lichtbolletjes.
Dean teleporteerde weer naar het veld, binnenberijk van Riolu, en vuurde de aanval af.

Riolu knikte naar Dean en hield zijn blik strak op hem gericht. Zoals verwacht teleporteerde hij naar een andere plaats en ceeërde hij een Hidden power. Weer verdween de abra en dit keer verscheen hij achter hem. Snel draaide Riolu zich om en sprong hij opzij om de Hidden power te ontwijken. De witte balletjes vlogen vlak langs hem en belande op de grond. Met een grimas draaide Riolu zich weer om naar Dean 'Goed zo!' prees hij vriendelijk 'Eens zien wat je doet in een situatie als dit'. Riolu sprong en belande stampvoeten weer op de grond. De hele grond begon te trillen, Riolu creeërde een aarbeving. Een scheur in de aarde vloog recht op Dean af, Riolu keek vol gespannen toe. Nu moest Dan zijn snelle reflectie testen en de aardbeving die vliegensvlug op hem af kwam, ontwijken.

Dean schrok van de krachtige aanval van Riolu maar kon nog net teleporteren. Maar doordat hij zo verrast was belaqnde hij in de rivier. Gelukig stroomde hij niet erg hard en kon Dean er staan. Dat bracht hem op een idee, hij schoot een Hiddenpower af op het water en een enorme knal en veel mist volgde.
Hij teleporteerde naar zijn vorige locatie en trok zijn Hiddenpower weer naar zich toe.

Riolu zag dat Dean net op tijd kon teleporteren en zoekend keek hij om zich heen. Waar zou die zijn gebleven? Een luide plons weerklonk in zijn oren en Riolu keek om. De abra stond in het water en maakte slim gebruik van de situatie door er een Hidden power in te vuren. Een enorme knal echode door het woud en een dikke mist sloot zich om het landschap, waar Dean en Riolu zich in bevonden. Riolu's zicht werd ontrokken en hij kon niks meer zien. 'Een slimme zet Dean!' riep Riolu naar zijn abra vriend, hij kon hem niet zien maar hij voelde zijn aanwezigheid. 'Maar je bent één ding vergeten' zei hij met een niet al te gemeende sluwe stem. Riolu sloot zijn ogen en zijn zwarte flaporen zweefde naar horziontale hoogte naast zijn kop. Hij betrad zijn aura en kon zo de omgeving zien. Alles wat leefde had een aura in zich, Riolu's en Lucario's hebben de kracht om dit te kunnen aanvoelen en zien. Hij zocht de omgeving af en herkende al snel de blauwe aura van Dean. Riolu kwam in beweging en liep, nog steeds met zijn ogen gesloten en zweevende flaporen, zijn richting op. Hij vuurde een niet al te sterke Aura sphere op hem af. 'Ik kan namelijk aura beheersen..' zei hij met zijn zachte stem. Hij was benieuwd hoe Dean zich hierin wist te redden. Één ding was zeker, Riolu had gemerkt dat Dean nu al een natuurtalent was wat betreft denkwerk,snelheid en kracht.

Dean schrok van de aanval van Riolu en door het effect knalde hij tegen een steen aan.
Hoe kan je nou winnen van een sterkere tegenstander die weet waar je bent?, vroeg hij aan Riolu.
Gelukig wist hij nu waar hij stond en vuurde een Hidden power af.
Verzwakt probeerde hij een nieuwe strategie te bedenken.

'Gaat het?' vroeg Riolu aan Dean maar tot zijn opluchting leek het niks ergs. Hij vroeg hoe je kan winnen van iemand sterker is en je altijd kan zien. Riolu dacht na 'tsja, ik denk dat je je hersens moet gebruiken, bovendien ik ben niks voor niks sterk geworden aangezien ik vroeger alleen maar tegen sterkere en veel slimmere pokemon moest vechten' zei hij tegen de abra. Dit waren geen vriendschappelijke gevechten geweest en Riolu had er dan ook een nare herinnering aan. Maar er was geen tijd om over zijn verleden na te denken want Dean vuurde weer een Hidden power af. Riolu kon niet op tijd zijn aura gebruiken om te zien waar de aanval vandaan kwam en werd geraakt. Hij vloog naar achter maar kon zich in de lucht herstellen en maakte een draaiende beweging zodat hij de klap met zijn poten op kon vangen. Zoals verwacht belande hij netjes op zijn poten 'Goede zet Dean!' riep hij naar zijn vriend, die nu langzaam weer zichtbaar werd aangezien de mist een beetje wegtrok.

Goed zet? Ik vuurde alleen een aanval af, zei hij tegen zijn vriend Riolu. De mist trok op en Dean moest glimalchen. Dit was de eerte keer dat hij iemand met een aanval had geraakt.
Badankt voor dit gevecht, Riolu, zei hij met een buiginkje. Ik vrees dat ik momenteel geen andere taktiek heb om je proberen te verslaan. Het was me een genoegen om met je te strijden.
Dean teleporteerde naar een tak van een appelboom en plukte 2 appels. Toen teleporteerde hij weer terug naar Riolu en gaf hem de appel.

Riolu glimlachde bij het horen van Deans woorden 'graag gedaan hoor' zei hij een beetje verlegen aangezien Dean een buiging voor hem maakte. Hij keek naar de abra die 2 appels van een boom plukte en nam er dankbaar één aan. Zijn buikje rommelde, hij had al een tijdje niet meer gegeten.. Riolu maakte het zichzelf gemakkelijk door in een kleermakerszit in het gras te gaan zitten en hij nam een hap van de appel. Nadat hij deze had doorgeslikt keek hij weer met een grijns naar Dean.

Dean ging ook zittenen at zwijgzaam van zijn appel. Hij schoot in de lag toen Riolu naar hem keek.
Wie eet er ook een appel in een hap op?
We zullen elkaar weer wederzien, mijn vriend, zei hij plechtig en met een plop verdween hij.