Langzaam waadde een Raichu door de modder. Hij was dit totaal niet gewend, maar hij herinnerde het zich nog wel. Zelfs ondanks de smerige modder grijnsde hij. Hij was terug in Pokérpg; het thuisgebied van zijn vroegere partner. Hij wou haar dolgraag weer zien, al zou hij daar nog mee wachten. Hij zou zijn oude leventje rustig weer oppakken, en misschien zijn relatie met Shadow ook. De Raichu neuriede een liedje dat ze voor hem had gezongen. Het was geen lied dat hij kon zingen, maar het was zo vol van gevoel dat hij het móést neurien. Vooral ookomdat hij nu weer in Shadow's thuisgebied was. Karai zag een stukje drogere aarde, en besloot erop te gaan zitten. Zijn poten waren vreselijk smerig van de modder uit het moeras. Maar dat was niet dat waa hij het meeste aan dacht; hij dacht meer aan het feit dat hij het had gehaald. Hij was weer terug, en zou zijn best doen te blijven. Maar hij zou eerst en uitweg vinden uit het moeras.

Ook een andere Raichu was in het moeras. Met redelijk snelle passen waadde ze door de modder heen. Ook zij was dit niet gewend; meestal liep ze op plekken waar je normáál kon lopen, maar, nu niet. Rustig stapte ze door. Toen ze een geluid horen, sloot ze haar ogen. Als ze íets wist over zintuigen, was dat als je de ene stopte, de anderen beter werkten. Het geluid was nu beter hoorbaar, inderdaad. Het klonk als.. Alsof iemand aan het neuriën was. Snel opende ze haar ogen weer, en ze zuchtte. Langzaam liep ze door, en keek rustig wat om zich heen. Waar kwam het geluid vandaan..? Toen ze uiteindelijk een schim zag, een stuk verderop, kwamen er wat schokken uit haar wangen, maar, al gauw stopte dit alweer. ''Wie is daar!?'' Vroeg ze fel, terwijl ze langzaam op de schim afliep.

Karai keek op. Iemand had hem gevonden. Hij stond op, en keek naar een schim die dichterbij kwam. Hij wist niet of degene goed of kwaad zou doen, maar hij besloot gewoon zijn naam te zeggen. "Karai is de naam." Zei hij rustig, en hij knikte even naar de gedaante. Hij wist niet of ze het zag, en dat maakte hem ook niet uit. Hij keek vanuit zijn ooghoek naar een Grimer die door de modder gleed. Hij leek er geen last van te hebben, terwijl Karai liever had gehad dat hij niet het moeras in was gegaan. Hij wendde zijn blik weer naar de schim, die nu langzaam vorm begon te krijgen. Karai deed een beetje geschrokken een stap achteruit. "Shadow?" riep hij, zonder er bewust van te zijn. Hij had het silhouet van een Raichu gezien, en moest meteen aan Shadow denken.

''Nee, Tora,'' stelde Tora zich voor toen Karai haar voor Shadow aanzag, ''Shadow is een soort-van familie,'' legde ze rustig uit, en ze keek hem aan. Karai.. Voor zover ze wist nog niet van gehoord. Of misschien van Shadow.. Maar, verder zeker niet. Ze grijnsde licht, ''Je ziet er niet kwaadaardig uit..'' Mompelde ze, toen ze hem helemaal kon zien voor zover dat mogelijk was, en snoof. Ze keek hem ietwat fel aan, ''Zo.. Je kent Shadow dus, neem ik aan?'' Grijnsde ze. ''Ik weet niet waar ze is, het spijt me,'' zei ze, gelijk denkend dat hij naar haar op zoek was, zonder dit zeker te weten.

Karai grijnsde. Hij vond het jammer dat het Shadow niet was, maar was ook blij. Om nou meteen je ex te zien als je terug was was waarschijnlijk niet het fijnste. Ze waren notabene met een reden uit elkaar. En hij moest niet zeuren; hij was een soort familielid van Shadow tegengekomen. "Ik ken haar, ja." antwoordde Karai. Hij besloot gewoon meteen te vertellen waarvan hij haar kende. "Ze was m'n partner." Hij probeerde te grijnzen, omdat hij er vest trots op was dat hij een partner zoals Shadow had gehad, maar de glimlach leek niet op een glimlach.
(Ja uuhm... wee'kveel O,o)

Tora snoof eventjes zacht, ''Oke,'' zei ze rustig, toen hij bevestigde dat hij Shadow kende. Toen hij zei dat hij haar partner was geweest, knikte ze alleen. De glimlach zag er nogal.. Vreemd uit, maar ze reageerde er niet op. Rustig keek ze hem aan, en snoof. ''Wat doe je in een gebied als dit?'' Met één opgeheven wenkbrauw wees ze naar de modderige boel om hen heen. ''Niet echt een plek waar je alledaags komt, denk ik?'' Ze snoof nog een keer. Eigenlijk had zij niet echt een reden waarom ze zich in dit gebied waagde, maarja.

"Uuhm..." Karai keek om zich heen. Het was inderdaad een vreemde plek. "Ik heb niet echt een reden om hier te zijn..." Zei hij, waarna hij weer naar Tora keek. "Ik ging terug naar het gebied waar ik een tijdje samen was met Shadow, en kwam toevallig hier." Hij haalde zijn schouders op, en keek even langs Tora naar de modder. Hij vroeg zich af wat ze nog meer zou vragen.

Tora grijnsde licht, en ging op een dikke, omgevallen boomstam zitten. Vaag keek ze hem aan, en snoof. Even dacht ze na. Wat nu? Wat zou ze moeten zeggen? Of.. Weglopen, zomaar? Nee.. Dat was asociaal. Vaag keek ze voor zich uit, maar, ze bleef zwijgen.

[Inspiloos]

Karai trok een wenkbrauw op. Hij had verwacht dat Tora nog wat zou vragen. Nu zij zweeg besloot Karai eens iets te vragen. "En... Eehm... Ben je al lang in het gebied?" vroeg hij onzeker. "Ik bedoel; de vorige keer dat ik hier was was je er volgens mij nog niet. Dat was dan ook wel een lange tijd geleden, maar toch..." Hij ging gewoon op de grond zitten. Het kon hem niet schelen of hij op een stonk of op de grond zat; als hij maar zat.

''Ik ben hier alweer een tijdje, hoor,'' zei ze rustig tegen hem, ''Lang genoeg om moeder te zijn geworden,'' mompelde ze zachtjes, misschien onverstaanbaar. vaag keek ze hem aan, en snoof. Ze keek naar de lange boomstam, en toen naar Karai, die nogal dom in de modder ging zitten. Achja.. Dat hij nou niet op de boomstam kwam zitten, was niet haar probleem, ofzo. Vaag keek ze wat voor zich uit, ''Wil je weer naar Shadow?''

Karai keek op naar Tora. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Eigenlijk had hij gehoopt dat ze het niet over Shadow zouden hebben, al was dat wel de enige echte connectie tussen hun. Maar toch; hij wou niet de hele tijd over zijn ex praten, dat was verleden tijd. 'Ik eeh..." Begon hij, maar verder kwam hij niet echt. Wat moest hij zeggen? Dat hij niet naar haar toe hoefde, omdat het over was? Maar misschien... Misschien voelde hij nog wel iets, en dan moest hij zeggen dat hij naar haar toe wou. Hij besloot zijn zin niet af te maken.

Tora knikte, ''dan niet,'' zei ze kalm. Ze snoof eventjes, en sloot haar ogen. Een paar kleine schokken kwamen uit haar wangen, maar, al snel stopte dit weer. Rustig opende ze haar ogen weer, en snoof. Ze had de laatste tijd niet echt veel gesprekken meer, en moest er eigenlijk even aan wennen om bij een vreemde te zitten, waarvan ze alleen wist dat het de ex van haar (half-)nichtje was.. Weer zuchtte ze.

Karai keek verbaasd naar Tora. Ze zei niet veel, maar was wel duidelijk. hij vroeg zich af of er nog iets zou gebeuren, behalfe dat de vacht op zijn komt smerig werd. Hij stond op, en keek naar zijn achterwerk. Helemaal donker van de modder. Hij snoof even, en keek om zich heen. Er was geen water om het schoon te maken. Hij ging daarom maar gewoon weer zitten. Dan werd zijn kont maar vies, hij kon het altijd nog schoonmaken.

Tora dacht na. Even gingen haar gedachten naar Night.. De vader van haar drie kinderen, en, zo onderhand haar ex-partner. Ze snoof. Nee, hij was te lang weg zonder het te melden, en bovendien.. Was het toch niet zoals ze had gedacht. Ze keek naar Karai, en snoof nog eens. Hij leek even oud als Shadow, dus zo rond de 13 jaar.. Wat jonger dan haar, dus. Ze grijnsde lichtjes.

Karai had genoeg van het om zich heen kijken, en keek weer naar Tora. Hij zag dat zij naar hem keek. Hij grinnikte. Er was niet veel te doen hier in de modder, en Karai had al genoeg modder aan zijn kont. "Zeg... Ik wil m'n kont denk ik maar eens schoonmaken..." grinnikte Karai.
(Inspiloos o,o)

Tora hief één wenkbrauw op, ''Tjah, niet zo slim om dan ook in de modder te gaan zitten..'' Zei ze grijnzend, ''Weet je waar de rivier is, of moet ik even meelopen?'' Vroeg ze toen, opnieuw met één opgeheven wenkbrauw. Ze sprong van de boomstam af. Vele modderspetters vlogen in het rond, alle kanten op, maar daar lette ze verder niet echt op.

Karai kreeg een dikke spetter in zijn gezicht, net onder zijn oog. "Tja, ik weet niet of alles hier veranderd is..." Zei hij, terwijl hij de spat uitveegde. Nu had hij een dikke, bruine streep op zijn wang, al dacht hij dat het nu weg was. Hij stond op, en veegde zijn kont een beetje af. Zijn handen waren helemaal donker van de modder. Karai veegde het bijna af aan zijn vacht, maar bedacht opeens dat die al vies genoeg was. Hij grijnsde dom naar Tora. "Hehe..." Hij deed zijn hand achter zijn hoofd maar vlak voor hij zijn achterhoofd aanraakte bedacht hij dat zijn poten modderig waren, en deed hij zijn poot weer naar beneden.

Tora grinnikte toen ze zag hoe een spetter in het gezicht van Karai terechtkwam. ''Daar zit nog wat..'' Zei ze grinnikend, en ze wees naar de grote bruine streep. Ze bleef maar grijnzen, terwijl hij zich wat afveegde, om wat mindert onder de modder te zitten. Toen hij haar weer aan keek, grijnsde ze ook wat dom, ''Oke, kom mee,'' zei ze rustig tegen hem, en ze keek hem aan. Zonder nog op een of ander antwoord te wachten, liep Tora rustig naar de rivier toe.

Klik hier voor het topic ;3