Droogjes sprong Shame van boom naar boom. Toen kwam hij lenig neer op de grond. Een caterpi kroop voor hem. Hij zuchtte. Toen keek de Caterpie hem aan. 'Wat moet je hier?' Bromde Shame geirriteerd. Hij legde zijn handen een stukje uit elkaar en vormde er een grote blauwe bal tussen. De caterpie schrok. 'Nee-nee!' Piepte hij. Shame grijnsde een valse lach. 'Ja-ja.' Zei hij droog en vuurde z'n blauwe shadow bal af. Hij grijnsde en zag de caterpie niet meer. Hij rende veder en kwam bij de peacefull plains. Hij grijnsde en plofte neer.

''There has to be.. Something more then what they see..'' Zong Donna droog. Toen ze ineens een pokémon zag, snoof ze, en stopte ze met haar lied. Droog liep ze er op af. Ze toonde geen angst. Haar houding veranderde toen ze zag dat het Shame was. Shame.. Ze beet op haar lip. Ze wist niet waarom, maar ze begon ineens te twijfelen of ze wel naar hem toe moest gaan, nu. Na een tijdje besloot ze toch te gaan. Ze ging naast hem zitten, en grijnsde licht. ''Hai, Shame,'' zei ze kalm, terwijl ze hem aankeek. Een klein, genietend grijnsje kwam op haar gezicht.

Shame keek verbaasd naar Donna die naast hem ging zitten. Hij wriemelde wat met z'n handen. Toen keek hij naar Donna. 'Hallo My lady Donna.' Zei hij tegen haar en grijnsde vriendelijk. Hij mocht dan wel rechterhand zijn, respect moet er altijd zijn voor haar. Shame zuchtte en dacht weer aan zijn tijd in de gevangenis. Hij rilde. Toen keek hij even naar Donna. 'Uhm..' zei hij zacht Shame wist niet wat te zeggen.

''Is er iets, Shame?'' Vroeg Donna kalm. Ze zag hoe hij begon te friemelen, en wist dat hij twijfelde. Wilde hij iets zeggen? Donna fronste, maar dat werd al snel een grijns. Donna liet zich op haar rug vallen, en keek naar de wolken. Langzaam maar zeker kwamen er veel wolken voorbij. Sommigen hadden een vorm waarin je iets kon herkennen. Die daar.. Die leek op een vogel. Een Pidgey, ofzo. En die.. Die leek wel een beetje op de kop van een paard! Donna grijnsde dom.

Shame keek ook naar de wolken en dacht na. Toen vroeg Donna iets. 'Uhm.. nee, ik zat te denken, het voelt raar, nu ik opeens vrij ben.' Zei hij tegen haar en grijnsde even. Toen zonk hij weer in een wigwar van vage gedachtes, de meesten gingen over z'n verblijf in de gevangenis. Hij keek even naar het gras. Donna was altijd al aardig voor hem geweest. Hij had eigenlijk nooit echt geweten waarom. Shame keek even naar Donna. Toen Shame achterom keek zag hij een gevlambeerde carterpi kruipen. Hij grijnsde en draaide z'n hoofd terug.

Donna knikte. ''Ik begrijp wat je bedoelt,'' zei Donna kalm. Ze ging weer zitten, en keek voor zich uit. Zij was nog nooit gevangen. Dat zou ze ook nooit worden. Ze was niet zeldzaam in haar soort, dus daarvoor zou een mens haar nooit vangen. Alleen aangezien ze de leider van Faith was kon ze gepakt worden. Maar, meestal was ze zulke pokémon of mensen te slim af. Donna grijnsde dom, en keek toen naar Shame. ''Weet je. Je bent vooruit gegaan.'' Zei ze kalm. Shame was sterker geworden dan toen hij bij de groep kwam. Een stuk sterker.

"Ik weet het, ik ben inderdaad beter geworden, pokémon in de gevangenis snoerde ik de mondjes met een shadow ball, dat weten ze maar al te goed!" Zei Shame met een grijns. Hij had heel wat praatjes gemaakt in de gevangenis, en ook aardig wat gevochten. Een paar levels omhoog gegaan en sterker geworden. Hij grijnsde naar Donna. "Volgens mij ben jij ook veel sterker geworden, My Lady Donna." Zei hij met een grijns.

''Ah..'' Donna grinnikte. Achja, het was typisch iets voor hem om anderen te laten weten wie de 'baas' was. Rustig keek ze voor zich uit. ''Natuurlijk. Elke leider moet sterker worden,'' zei ze droog. ''Als ik zwak zou zijn, zou iemand anders mijn plaats in moeten nemen, Shame,'' zei Donna droog. Plots dacht ze weer aan het feit dat er een tweede leider moest komen. Meestal was de tweede leider gewoon de partner van de normale leider. Maarja, zij had er geen.

Shame grijnsde. "Sterker worden was een eitje." Zei hij tegen haar. Toen begon Donna over leiders. "Dan wordt het waarschijnlijk een Betá die die plaats in neemt," Zei Shame duidelijk. Hij keek weer even naar de geflambeerde caterpi die bijna weg was. Hij keek weer naar My Lady. Shame rekte zich even uit. Hij keek naar voren. Hij zuchtte. "Eigenlijk, moet ik toch eerlijk vertellen dat ik alles in en rond om de groep heb gemist." Zei Shame tegen Donna en grijnsde.

''Sterker worden wordt pas lastig wanneer je al erg sterk bent,'' zei Donna droog. Hierna snoof ze. ''Nee. De bèta hoeft dit niet persé te doen. De opvolgers van de leiders zijn meestal hun partner. Als ze die niet hebben, worden ze opgevolgd door familie, en anders door een bèta,'' zei Donna droog. Ze zuchtte even. Als zij plots gevangen zou worden genomen, zou waarschijnlijk de groep opgedragen worden aan Gio. Of aan Skull. Ze zuchtte.

"Aha.." Zei hij tegen haar. Hij grijnsde. "Maar jij hebt toch geen .. partner?" Vroeg hij aan haar. Hij keek naar Donna. "Ik denk dat Gio ook wel een goede leider zou zijn." Zei hij tegen haar. Toen keek Shame naar de grond. "Is Burn nou echt familie van je?" Vroeg hij aan haar. Shame had dat altijd willen weten, Hij keek naar Dona en grijnsde.

''Nee, ik heb geen partner,'' zei Donna kalm, en ze grijnsde licht. ''Burn is geen familie van me, nee,'' zei ze kalm, ''Hij werd achtergelaten bij de groep. Ik heb toen voor hem gezorgd, en nu doe ik dat nog steeds,'' zei Donna kalm. ''Zelf heb ik geen kinderen, of whatever..'' Zei ze toen rustig. ''Ik weet niks van mijn familie,'' vervolgde ze toen, en ze keek wat voor zich uit.

Shame luisterde naar Donna. "Uhwmm, Ik heb ook geen partner, kinderen, of familie." Zei hij tegen haar en keek naar de lucht. Een ponyta-wolk kwam voorbij drijven en leek te verdwijnen. Shame keek even naar Donna. "Arm ventje, hij weet niet eens wie z'n ouders zijn." Zuchtte Shame.

[ Sorry-knorrie, m'n inspiratie begint weg te vloeien 0.0 ]

Donna keek rustig voor zich uit. Ze had wel ooit een partner gehad. Ooit. Lang geleden. Ze zuchtte bij de herinnering hieraan. Zij was toen nog een Sneasel, haar partner was een Grovyle. Ze waren ongeveer even groot. Maar, zij evolueerde, startte de faithgroep, en hij ging naar de vijand. Donna zuchtte weer. Goede, oude tijden. Zonder zorgen. Achja, die tijden kreeg je nooit meer terug..

Shame keek even naar Donna die in gedachten verzonken zat volgens hem. Hij zuchtte even. Shame zat met z'n hoofd bij de tijd dat hij nog een Riolu was. Hij was achter gelaten.. ergens op een open veld. Shame kon het zich herrinneren als de dag van gisteren. Hij was buiten voor het huis van z'n ouders aan het spelen, toen kwam z'n moeder er aan die zei dat hij mee moest komen, Shame luisterde altijd wel. Dus ze gingen met hem naar een groot open veld. Toen hij even niet oplette waren ze verdwenen, en Shame was uit woede zichzelf gaan trainen, net zo lang tot hij evolueerde. Toen, niet veel later, joinde hij Donna's groep. Shame grijnsde. Hij was al sterk geweest van begin af aan.

Donna zuchtte, en keek naar de grond. ''Ze zeggen dat een verleden je sterk maakt,'' zei ze kalm. ''Was dat maar zo..'' Zuchtte ze er toen achteraan, en ze keek naar voren. ''Wat denk jij van de zogeheette liefde?'' Vroeg ze rustig. ''Voor watjes, of niet?'' Ze fronste. Sommigen vonden liefde voor watjes. Zij niet. Een watje verdiende het niet. Een watje verdiende niks, volgens haar.

(Korte post, moet mega-post maken..)

(Daar heb je best wat inspi voor nodig, Tutu =3)

Shame zuchtte. Toen begon Donna te praten. "Liefde.. dat moet iets moois zijn, het is niet voor iedereen weggelegd." Zei Shame zonder Donna aan te kijken. "Liefde moet je verdienen, geloof ik.." Zei hij zachtjes. "Liefde is niet voor watjes, watjes verdienen alleen hun ondergang.." Zei Shame kort. Hij keek naar z'n poten. Shame had zelf nooit liefde gevoeld, maar voor Donna bleek er vanbinnen meschien meer dan vriendschap in te zitten. Shame keek even weg en zuchtte. Shame dacht na, watjes.. die geloofde niet in liefde, die denken dat ze alles kunnen en zijn. Vele pokémon denken anders over liefde. Shame ook..

(Hij is eindelijk af )

Donna grinnikte, en keek naar Shame. ''Achja,'' zei ze kort, maar duidelijk. ''Als een leider een partner krijgt, wordt deze automatisch tweede leider,'' zei Donna. ''Veel groepen hebben er zo één, aangezien de leiders meestal een partner hebben plus het niet alleen aankunnen,'' zei Donna droog. ''Ik heb het toch al die tijd alleen gedaan. Maarja. Alleen..'' Ze fronste. ''Nee, niet alleen. Gio, Skull, Jij..'' Ze grijnsde breed, en keek Shame aan. ''Alleen door jullie kon de groep verdergaan,'' zuchtte ze toen.

[Wow.. Deze is echt klein in vergelijking met mn andere post O.o]

Shame keek verbaasd naar Donna. "Je weet dat jij het meeste werk hebt gedaan, jij bent dit alles gestart, wij zijn .. tja .. steunpilaren laat maar zeggen." Zei Shame tegen Donna en grijnsde breed. Toen keek hij naar Donna. "Jij bent de grootste pilaar voor deze groep, zonder jou kunnen ze niet verder." Zei Shame tegen haar. Hij grijnsde eventjes minder. Toen keek Shame geconstentreed naar het gras.

Donna snoof. Pilaren? Wtf? Waar had die gozer het over? Ze snoof weer, en fronste. Toen kwam er een grijnsje op haar gezicht. ''Filosofische kletspraat. Vergelijk mij, en jullie, nooit meer met palen, pilaren, of whatever,'' zei ze grijnzend. ''Want, weetje, zonder mij.. Was waarschijnlijk iemand anders wel op het idee gekomen om een groep te starten. Dan zou er misschien wel een 2e leider zijn, en zou de politie jullie niet op de hielen zitten..'' Zei Donna met een frons.

Shame keek naar Donna. "Dat had gekund, maar is niet gebeurd." Zei Shame tegen Donna hij grijnsde breed. "Niemand anders had de groep zo levendig kunnen houden!" Zei Shame tegen Donna en fronste even. Aleen het idee al dat hij een andere leider had. Mylady leidde prima, niets op aan te merken. Shame keek even naar de geflambeerde caterpi die tot zijn grote verbazing hier heen kroop. Hij tikte Donna aan. 'Hoort die gek bij jou?" Vroeg hij dom. Shame wendde zijn hoofd en keek de caterpi dom aan.

Donna grinnikte, en gaf Shame een knuffel, waarna ze weer grijnzend op haar plek ging zitten. Even sloot ze haar ogen, tot Shame iets vroeg. ''Nee, die Caterpie hoort niet bij mij,'' snoof Donna. Ze grijnsde, waardoor haar hoektanden meer zichtbaar werden. Snel vluchtte de Caterpie. Donna grinnikte, en fronste hierna. ''Shame. Ik ben bang dat de rang die jij hebt niet iets voor jou is.'' Ze keek hem aan, en zuchtte. ''Jij bent niet bepaald het type dat de nieuwelingen op gaat leiden, denk ik.'' Ze zuchtte. Het was echter geen optie om hem Bèta te maken. Misschien moesten er nieuwe rangen komen..

Shame schrok van Donna's knuffel. "Oké, dat was ook iets wat ik niet aan zag komen.." Mopelde hij. Toen begon Donna over rangen. "Wat dan? Ik zie mezelf eigelijk ook niet de nieuwelingen opvoeden, maar toch." Zei hij tegen haar en grijnsde. Toen de Caterpi eindelijk vluchtte zuchtte hij. "Wat een etter, volgens mij heb ik die op de heen weg aangevallen." Grinnekte Shame. Hij keek weer naar Donna. "Maar wat was dan je plan?" Vroeg hij aan haar.

Donna zuchtte. ''Er zijn al twee bèta's, eigenlijk meer dan genoeg. Verder zijn er niet echt veel rangen. Misschien moet ik dat maar eens wijzigen..'' Donna fronste. Ze keek hem aan. Tweede leider was misschien iets voor hem. Maar, nee. Dat kon niet. Alleen de partner van de leider werd de tweede leider. Donna zuchtte weer, en sloot haar ogen nadenkend.

Shame keek even naar Donna en sloot toen ook zijn ogen. Hij zuchtte. Toen keek hij weer even naar Donna, een vaag gevoel bekroop hem. Shame schudde zijn hoofd. Dat kon toch niet! Hij kon geen liefde voelen voor z'n leider! Dat ging tegen alles in! Hij sloot z'n ogen weer. Shame ademde in door z'n neus en uit door z'n mond.