Met snelle passen kwam Amore aan op de Peaceful plains. Ze kwam net van het meer. Ze beet op haar lip. Ze had Riolu nodig. Nu meteen. Een grote donder vloog de lucht in. ''Riolu..'' Zei ze kort, en ze schudde haar kop. Nu zou ze niet meer teruggaan. Nee. Ze moest. Ze had hier niks meer, behalve Shadow en Riolu. Daarom kon ze beter naar het Lightning District, waar Tail en Candy waren. Amore zuchtte weer, en wachtte op Riolu.

Alleen hij & ik.

Riolu zat op een grote tak, zijn armpjes had hij gestrekt naar de bladeren. Aangezien het herfst was, was het moeilijk om nog goede te kunnen vinden. Bijna, hij was er bijna.. Een donder die wat verderop de lucht in werd gevuurd deed hem opschrikken en een stap naar voren doen. Toen ging het allemaal heel snel, hij was op het uiteinde gestapt en dit gedeelte brak van de tak. Riolu viel voorover maar wist zich tijdens de val zo te wenden dat hij op zijn voeten op de grond zou belanden. Even bleef hij versufd staan, gewoon omdat hij een beetje geschrokken was. Toen pas merkte hij dat hij het blad, waar hij naar zocht, had kunnen grijpen tijdens zijn val. Snel liep hij naar een beekje, dompelde het blad onder water en bond deze om één van zijn zwarte flaporen. Hierop zat namelijk een behoorlijk grote snee die hij een tijd geleden had opgelopen. Nadat hij klaar was met zijn wond focusde hij zich op de donder. Deze was afkomstig van Amore, hij wist het bijna zeker. Riolu kwam in beweging en versnelde zijn pas totdat hij uiteindelijk over ging tot snelle aanval. Na een tijdje verdwenen de bomen en maakten deze plaats voor een groot veld. De peaceful plains. Daar verder op stond Amore. Riolu verminderde zijn snelheid en stond uiteindelijk stil bij Amore. 'Wat is er?' vroeg hij rustig.

Amore liep rondjes. Zou Riolu komen? Ze had hem allang niet gezien. Toch voelde ze zich verplicht het te vertellen. Ze moest het wel. Hij moest het weten. Ze was niet bang dat hij haar tegen zou proberen te houden. Als hij het zou doen, zou ze zich verontschuldigen, en gewoon weggaan. Amore zuchtte. Plots zag ze een blauw-grijs wezen aankomen. 'Wat is er?' klonk Riolu's bekende stem. Amore keek hem aan, en zuchtte. ''Ik vertrek. Deze keer niet zoals altijd, voor kort. Nee, ik blijf weg,'' zei ze meteen, ''Tora is dood. Behalve jou en Shadow heb ik hier niemand meer. Ik kan beter naar Candy toegaan, haar helpen. Het spijt me zeer, Riolu,'' ze keek hem aan, en zuchtte weer.

'T-tora dood?..' een schok ging door Riolu een, Amore zei het zo snel en haar stem klonk gevoelloos. Hierdoor kwam het alleen maar harder aan bij Riolu. 'M-maar ik begrijp het niet. W-waarom? Hoe is dit gebeurd?' Veel te veel vragen gingen door zijn hoofd. Het was allemaal zo plotseling. Neerslachtig keek hij even naar de grond, hij voelde dat Amore echt weg wou gaan. En wie was hij dan om haar tegen te houden? Maar hij wilde niet dat ze ging.. Hij hield van haar.

''Tora was ziek,'' zei Amore zuchtend. ''Haar volt was veel te hoog. Het was gewoon tijd,'' zei Amore, opnieuw gevoelloos. Ze was zo getraind dat ze al haar gevoelens buiten kon sluiten. Ze had alles super georganiseerd zitten, in haar hoofd. Ze keek Riolu aan, en zuchtte. ''Veel weet ik er niet van. Ik weet alleen dat ik hier niet veel meer te zoeken heb. Het spijt me dat ik je voor de zoveelste keer verlaat. Je was geweldig. Je verdient beter,'' zei Amore. Ze schudde haar hoofd zachtjes heen en weer, en keek Riolu aan. ''Dag, Riolu,'' zei ze rustig tegen hem. ''Dag..'' Herhaalde ze toen. Ze draaide zich om, en zuchtte. Ze sprintte weg. Weg van PokéRPG, naar het gebied wat bekend stond als het 'Lightning-District'.

Dag.. waren de laatste woorden die hij hoorde van Amore voordat ze voorgoed verdween. 'Dag..' herhaalde Riolu zacht. Hij opende zijn oogjes en keek haar na voordat ze voorgoed was verdwenen. Voorgoed.. Riolu kon het maar niet geloven, het was allemaal zo snel gegaan. Een pijnlijke steek was in zijn hart gekomen, waarschijnlijk ééntje die hij nooit meer kwijt zou raken. Zuchtend liet hij zich in het lange gras zakken.