Mayumi rende door het Timerise forest met iemand op haar rug, en dat was natuurlijk Riolu. Samen waren ze vanaf de basis hier naartoe gekomen, om uit te rusten, en wat eten te zoeken. Mayumi hijgde, ze had al een hele reis achter de rug. Maar dat was het waard. Ze was weer terug in de bossen. Samen met de bevroren gebieden haar lievelingsgebied. Ze stopte met rennen, en ging over in een rustige pas. Ze glimlachtte even naar Riolu, als teken dat het goed met haar ging, afgezien haar vermoeidheid. Na een tijdje lopen zag ze eindelijk een struik met bessen. Het waren Iapapa bessen, een soort die Mayumi nog nooit gegeten had. Maar ze wou het er wel op wagen, want ze zagen er lekker uit. Ze pakte er voorzichtig eentje, en drukte erop met haar tanden. Het was een zachte bes. Die was vast zoet. Mayumi grijnsde, en begon erop te kauwen. Ze voelde zich meteen een stuk beter, Maar de smaak was niet wat ze verwachte. Het was een hele zure bes. Mayumi's gezicht vertrok, en ze spuugde de bes weer uit. ''Bah! zuur! heel zuur..'' zei ze dom. Met haar tong bewoog ze walgend door haar mond heen, maar ze kreeg de smaak niet weg. En plotseling begon alles om haar heen te draaien. Ze wou vooruit stappen, maar ze stapte ineens naar rechts. Ze draaide een paar keer een rondje, en viel toen kwijlend neer op de grond.

Effect Iapapa berry: Heals 1/8 of HP, but confuses Pokémon that do not like the sour flavor. xD

De glimlach van Mayumi deed Riolu terug glimlachen. Hij voelde zich best schuldig, maar gelukkig had Mayumi er geen problemen mee. Al snel hadden ze het bos bereikt en Mayumi stond nu voor een struik met bessen. Riolu kende dit soort ook niet, hij had ze nog nooit gezien. Voorzichtig stapte hij van haar rug. Zijn pootjes voelde stijf aan en hij had overal blauwe plekken. Ook schreeuwde Zijn lichaam om rust en eten. Riolu zuchte, hij was blij dat hij het bos had bereikt. Het bos had hem altijd gesteund, het gaf hem altijd eten als hij honger had en bladeren voor een onderkomen. Het bood bescherming en rust, en nog vele andere dingen die van levensbelang zijn. Riolu vond het bos één van de fijnste plekken in pokeRPG.
Hij liep rustig naar de struik met bessen en plukte er ook één. Hij wou bijna een hap nemen toen hij plotseling de stem van Mayumi hoorde. Verschrikt keek hij op, de bes was zo te zien heel erg zuur. Maar dit was niet hetgene waar hij van was geschrokken. Mayumi begon namelijk raar rondjes te draaien en viel uiteindelijk kwijlend op de grond. Wat bezielde haar? Vlug gooide hij de bes weg, die was duidelijk niet goed voor je. Zo snel als hij kon rende hij naar haar toe. 'Mayumi? gaat het?' vroeg hij bezorgd.

Mayumi sloot meteen haar ogen. Wat was er aan de hand? Kwam dat door die bes? Ze opende langzaam haar ogen , en zag de hele wereld om zich heen draaien. Ze sloot snel haar ogen weer, want door al dat gedraai werd ze misselijk. Met haar ogen dicht voelde het wel nog alsof ze draaide, maar dat zag ze iniedergeval niet meer. Ze hield krampachtig haar ogen dicht totdat dat gevoel verdween. Het duurde wel een tijdje, maar daarna was ze niet meer in de war. Toen ze weer keek zag ze Riolu voor haar staan. ''Mayumi? gaat het?'' vroeg hij bezorgd aan haar. ''H-het gaat nu weer, denk ik'' zei ze, en stond weer op. Ze zuchtte even. ''Die bessen ga ik dus nooit meer eten'' zei ze een beetje lachend. Ze hoestte even, en schudde haar kop. Ja, ze voelde zich ongeveer weer normaal.

Tot zijn opluchting wist Mayumi te zeggen dat het weer ging en stond ze op. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht 'nee dat zou ik ook niet doen' zei hij. Zijn rode oogjes keken in de richting van de bessen struik. Hij voelde hoe het vreemde geborrel weer in zijn maagje kwam opzetten. Het zou slim zijn om snel iets te eten te vinden. Riolu keek om zich heen, bomen en struiken, maar geen bessenstruik. Hij slaakte een zucht, waarschijnlijk moesten ze dieper het bos in. Net toen Riolu dit tegen Mayumi wou zeggen hoorde hij geritsel achter zich. Een Turtwig en een Furret verschenen uit de struiken. Beide hadden ze een oran bes in hun bek. Riolu liep in de richting van de Pokemon. Deze keken verschrikt op en wilde het op een lopen zetten. 'Niet schrikken, ik wil alleen maar vragen waar je die Oran bessen vandaan hadden' zei Riolu rustig. De furret en de turtwig keken mekaar even aan en knikte toen. De turtwig liep een paar passen naar voren en wees toen met zijn pootje een richting op. Ook mompelde hij iets maar aangezien hij de bes in zijn bek had kon Riolu dit niet verstaan.'oké bedankt!' zei hij vriendelijk en de 2 pokemon verdwenen weer tussen het struikgewas. Riolu draaide zich om naar Mayumi 'kom je? Ik denk dat het niet ver is..' zei hij en hij glimlachde

Riolu keek om zich heen. Hij zocht vast weer naar wat om te eten. En dit keer iets wat je niet gek maakte. Mayumi glimlachtte, schudde haar kop en liep naar de bosjes toe waar Riolu aan het rondkijken was. Ook zij hoorde het geritsel, en keek meteen richting de bosjes waar dat geritsel vandaan kwam. Een Turtwig en een Ferret dus. En ze hadden Oran berries! Oran berries waren wel de bekendste bessen onder wilde pokemon, door hun heerlijke smaak en hun genezende effecten. Mayumi glimlachtte nog breder. Dus er was iniedergeval wel iets anders te eten hier. Riolu vroeg de pokemon waar ze de Oran bessen gevonden hadden, en de turtwig wees naar een richting. Mayumi stapte nog dichter naar Riolu. ''Ja, laten we gaan..'' Zei ze glimlachend terug, en ze voelde haar maag nog lichtjes rammelen doordat ze weer aan eten dacht.

[inspiloos]

Riolu knikte en liep toen de richting op die de turtwig had aangewezen. Zijn maagje rommelde en hij verlangde naar een stevige maaltijd. Maar die maaltijd moest nog even wachten. Riolu duwde de bosjes opzij en zag toen een enorme boom met allemaal Oran bessen. Hij grijnsde breed en draaide zich om naar Mayumi 'hier is het!' riep hij blij. Toen hij zijn kop omdraaide keek hij plotseling in twee gemene ogen. 'Ga weg, dit is ons terrein' zei de beedrill kwaad. Riolu schrok en deed een stap naar achter, gelijk knalde hij tegen een andere pokemon op. Snel draaide hij zich om en een Heracross staarde hem gemeen aan. Gehaastig keek Riolu om zich heen, langzaam aan werden ze omsingeld door nog 8 insect Pokemon. Het was een bende. De beedrill, die waarschijnlijk de leider was, vloog naar voren, dreigen vlak voor Riolu hielt hij halt. 'De Oran boom behoort nu tot mij!' zei hij vals. Riolu zette een kwade blik op 'hoe kom je daar nou weer bij. Het bos is van iedereen!' zei hij. De Beedril stak zijn scherpe messen(achtige dingen xD) naar voren vlak onder Riolu's kin 'Hoe durf je, domme Riolu, iedereen die zo'n grote mond tegen mij heeft zal hiervoor boeten..' de andere leden grinnikte vals. Een beetje bezorgd keek hij om naar Mayumi, beide hadden ze honger en waren ze uitgeput van de reis, tegen zo'n grote groep konden ze niet op, toch? Maar het leek er ook niet op dat de Beedrill Mayumi en Riolu onbeschadigd zou laten gaan. 'Iedereen, neem die Absol en Riolu gevangen!' zei de Beedrill gemeen. 'Wacht!' Riolu's felle stem deed de Beedril kwaad omkijken 'Wat moet je?'. Riolu slikte, 'l-laat de absol met rust. Zij heeft jullie niks aan gedaan'. De beedril grinnikte vals 'aw wat lief, hij probeert zijn vriendin te beschermen..' zei hij met een irritante slijmende toon. Riolu keek kwaad 'Als je de absol niet met rust laat zal ik tegen je vechten.. of durf je soms niet?'. De beedril snoof verwaand 'Ik niet durven vechten tegen een zielige zwakke Riolu? Ha! dat had je gedacht. Goed ik neem je uitdaging aan. Als jij wint zal ik de absol met rust laten.' Riolu knikte 'goed.'

(ik w8 eerst wel ff op jou antwoord voordat ik verder typ xD)

[moet je het weer vernoiken? xD]

Riolu hield wat struiken opzij. ''Hier is het!'' riep hij vrolijk, en meteen huppelde Mayumi dichterbij. Maar Mayumi hoorde ineens een andere stem. Ze keek om Riolu heen en zag een Beedrill. ''Dit is ons terrein'' zei de kwade insect-pokemon, en keek Riolu en Mayumi dreigend aan. Mayumi snoof lichtjes. Een klein grijnsje stond op haar gezicht. Een insect pokemon? Zo makkelijk te verslaan, en toch had de pokemon zon grote bek. Ze wou een aanval doen, maar zag dat Riolu achteruit ging, maar tegen iets opbotste. Een Heracross? Oke, nog een pokemon, maar nog steeds was mayumi niet bezorgd over wie er zou winnen.
Totdat ze ontdekte dat ze omsingeld waren door veel meer insect pokemon. De beedrill, de leider van de groep, zei dat de boom van hun was. Riolu ging er tegenin, en werd meteen bedreigd. Ze wouden Riolu en Mayumi gevangen nemen! Mayumi gromde waarschuwend tegen de pokemon. Nooit zou ze zich laten vangen. Maar Riolu zei ze dat ze haar met rust moesten laten. Hij wou zich voor haar opofferen. ''Nee! Riolu! niet doen!'' Riep Mayumi. Niet alleen wou ze dat Riolu geen gevaar liep, ook had ze al een manier waarmee ze gemakkelijk de insect pokemon kon verslaan. Het zou haar veel moeite kosten, maar ze moest het proberen. Waarom ging Riolu zo snel op de vijandige pokemon in. Mayumi keek hem smekend aan, ze wou dat hij het niet deed.. Ze stapte naar voren. Tussen al die insect pokemon. Ze keek Riolu strak aan. ''Riolu! maak dat je wegkomt! anders raak ik jou ook!'' riep ze hem toe, en wachtte ongeduldig.

(tsja ik d8, anders word het zo saai. Bessen eten, praten en dan? xD whaha dan maar een beetje spanning =p)

De stem van Mayumi deed hem omkijken. Ze wou niet dat hij het deed, wat ook wel logisch was natuurlijk. De beedrill grinnikte kil achter hem en Riolu wierp hem een zure blik toe. 'Ik waarschuw je, als je nu niet tegen me vecht neem ik jullie als nog gevangen' zei de beedrill. Terwijl hij dit zei stapte Mayumi naar voren en riep ze dat Riolu weg moest rennen. De beedrill vloog dreigend naar voren 'Wat zijn jullie van plan? Haal geen streken uit of er zwaait wat!' riep hij dreigend. Hulpeloos keek Riolu naar Mayumi, hij vertrouwde haar en wilde dan ook doen wat ze zei, maar hoe? Ze waren omsingeld door vele insect pokemon, hij kon niet eens wegkomen. Of toch wel? Riolu draaide zich weer om naar Maymi 'Wees voorzichtig..' zei hij zacht en hij sprong omhoog. 'Grijp hem!' riep de beedrill. De heracross en nog wat Ledian en Scyther vlogen omhoog richting Riolu. Tegerlijkertijd vuurde Riolu verscheidene Aura spheres af die de insect Pokemon naar beneden lieten vallen. Hij kwam weer op de grond terecht en keek snel achterom. Mayumi stond een paar meter verderop, omsingeld door de Insect Pokemon. Ondertussen kwam een deel van de bende ook naar hem toe gerend. Als Mayumi wat van plan was, moest ze dit nu uitvoeren of ze waren er alebei geweest..

[ik had al iets bedacht, maarja xD]

Riolu sprong op, en zei dat ze voorzichtig moest doen. Mayumi knikte, ookal wist ze niet zeker of ze die belofte waar kon maken. De pokemon gingen achter Riolu aan, maar werden aangevallen en vielen weer neer. Mayumi herrinnerde zich een aanval die ze vroeger geleerd had van haar beste vriendin, een Furret. Absols konden deze aanval meestal niet, maar gelukkig had haar vriendin het haar geleerd, want het kon hier goed van pas komen.

Mayumi zag dat er pokemon achter Riolu aan gingen. Daar moest ze iets tegen doen. Ze deed haar Follow Me aanval. Ineens kwamen alle pokemon, ook die achter Riolu aanzaten, achter haar aan. Mayumi keek recht in de kwade gezichten van alle insect pokemon, en rende weg. Niet om te ontsnappen, maar om de pokemon nog verder van Riolu weg te halen. De beedrill was voorop, en was ook heel snel. Na een tijdje had hij mayumi ingehaald en deed een poison sting aanval.

Mayumi piepte even, maar beukte hem zodat hij zijn evenwicht verloor en uit de lucht viel. Mayumi hijgde, en stopte. De insect pokemon cirkelden weer om haar heen, zodat ze niet meer kon ontsnappen. Mayumi slikte. Nu moest ze het doen. Ze concentreerde zich op haar aanval. Ze creerde een soort kleine tornado. Een razor wind. Maar dat was niet genoeg. Ze moest er meer kracht achter zetten. Met veel moeite maakte ze het steeds groter. Het werd geen grotere tornado, maar het vormde langzaam een kring van wind om haar heen.

Een Cirkel van wind om haar heen dus. En nu het laatste dingetje, waardoor het fataal zou worden voor de insect pokemon, die steeds dichterbij kwamen. Mayumi deed een vlammenwerper in de Cirkel van wind. Nu was het een grote vlam die om haar heen waaide. De insect pokemon kwamen nog iets dichterbij, maar toen ze het vuur zagen bleven ze even stil staan of vliegen. Mayumi keek rond, en hijgde. Het vuur moest de insect pokemon raken.

Met haar laatste krachten liet ze de ring uit elkaar gaan, zodat het vuur alle kanten op ging. De insect pokemon werden geraakt, en vielen allemaal neer. Maar de insect pokemon waren niet de enige die neervielen. Mayumi zakte door haar poten, en viel vermoeid neer.

De Pokemon kwamen steeds dichter naar Riolu toe gerend en hij stond klaar zijn Aura shere af te vuren. Opeens schenen de Pokemon totaal geen aandacht meer aan Riolu te besteden en ze draaide zich om, om vervolgens de kant op te gaan van Mayumi. Zijn oogjes werden groot, deed Mayumi dit bewust? De afstand van Mayumi en de insect Pokemon werd steeds kleiner en gespannen keek Riolu toe. Het liefste wilde hij haar helpen, maar iets in hem zei dat hij dat niet moest doen. Met een bezorgde blik staarde hij naar Mayumi die een enorm sterke aanval creeërde en deze vervolgens afvuurde. Zijn mond viel open van verbazing, dit was ongeloofelijk. Één voor één vielen de insect pokemon neer wanneer ze, een deel van de ring van vuur, tegen zich aankregen. Maar Riolu lette al niet meer op hen, zo snel als zijn zwarte pootjes hem konden dragen rende hij richting Mayumi die ook op de grond was neergestort.
Een zacht gekreun weerklonk in zijn oortjes en razendsnel draaide Riolu zich om. De beedrill was ondertussen opgestaan en aan de blik in zijn ogen te zien gaf hij het nog niet op. Woedend stormde hij op Mayumi af. 'Je laat haar met rust!' schreeuwde Riolu en hij vuurde een Aura sphere af die met een grote klap tegen de Beedrill aanknalde. Deze krijste en viel toen bewusteloos neer op de grond.
Met bezorgde rode oogjes draaide Riolu zich weer om en knielde hij neer voor de absol, die zojuist hun beide levens had gered. 'Mayumi?' vroeg hij zachtjes

Even had Mayumi niet eens de kracht meer om haar ogen open te houden, en sloot ze dan ook. Een zwart beeld kwam voor haar ogen. Ze zuchtte. Ze had zich nog nooit zo vermoeid gevoeld. Maar ze had er goed aan gedaan. Toch? Alle insect pokemon waren toch uitgeschakeld? Mayumi hoopte tenminste van wel, anders was dit voor niks, en waren ze er nog geweest.

Mayumi hoorde iemand dichterbij komen, en ook nog iemand. Ze hoorde een Aura sphere, en daarna een doffe klap. Riolu? ging alles wel goed met hem? Had ze hem niet geraakt? En kon hij veilig langs de Insect pokemon komen? Was die doffe klap van hem, of van een van die gemene pokemon? Maar vlak na de klap hoorde de stem van die lieve, fijne Riolu. ''Mayumi?'' vroeg hij zachtjes.

Mayumi deed langzaam haar ene oog open, en daarna de andere. Ja, het was Riolu. Een zwakke glimlach verscheen op haar gezicht.. ''R..riolu.. gelukkig.. je bent veilig..'' zei ze langzaam en zacht. Ze keek lief in zijn ogen. Daarna keek ze even om zich heen, de Insect pokemon waren weg. Gevlucht waarschijnlijk. Mayumi zuchtte blij en opgelucht.

Tot zijn grote opluchting wist Mayumi haar ene oog te openen en kon ze wat zeggen. Riolu glimlachde lief terug en legde rustig zijn handje op haar pels 'Mayumi, bedankt, als jij er niet was geweest was het misschien heel anders afgelopen..' zei hij zachtjes. Even keek hij met een vreemde blik naar de Beedril die nog steeds bewusteloos op de grond lag, maar al snel richtte hij zich weer tot Mayumi 'En nu is het mijn beurt om jou te helpen'. Rustig stond Riolu op en keerde hij zich om naar de enorme Oran boom. Er verscheen een wit licht achter zijn lichaampje en hij begon te rennen. Via zijn snelle aanval, rende hij richting de enorme boom en gebruikte hij de stam om zich te af te kunnen zetten en bij de sappige bessen te komen.

Al snel was hij weer teruggekeerd naar Mayumi. In zijn armen lagen verscheidene bessen. Voorzichtig, om de bessen niet te laten vallen, knielde hij weer voor Mayumi neer. Met een gerustellende glimlach stak hij er haar eentje toe.

Rioly legde zijn pootje op haar vacht. Mayumi glimlachtte weer. Wat was ze blij dat hun niks overkomen was.. 'Mayumi, bedankt, als jij er niet was geweest was het misschien heel anders afgelopen.' Mayumi zuchtte opgelucht. ''Graag gedaan, Riolu..'' Zei ze. Riolu zei toen dat het zijn beurt was om te helpen. Hij stond op en liep weg. Waar naartoe wist Mayumi niet, ze had geen zin om haar hoofd om te draaien. Hij kwam toch snel weer terug.. Mayumi keek even naar de lucht. Ondertussen hoorde ze voetstappen die steeds versnelden en zelfs zo versnelden dat ze zowat niet meer hoorbaar waren. Toen kwam Riolu terug, met zijn armen vol bessen. En hij bood er eentje aan. Mayumi kwam langzaam iets overeind en pakte de bes voorzichtig met haar tandjes uit zijn hand. Ze at hem op. Hij was lekker zoet. Een oran bes? Mayumi kreeg ineens een raar gevoel. Een tinteling ging door haar lijf, en daarna voelde ze zich niet meer zo moe. Rustig stond ze nu volledig op en keek Riolu aan. ''Bedankt'' zei ze en gaf Riolu een kopje. [zoals katten dat doen xD] Ze keek hem daarna weer aan, met stralende ogen.. ''Riolu... ik zat eens na te denken.. we zijn zo'n goed team samen..'' Ze begon te kwispelen met haar stalen staart. ''Laten we een team starten!''

Op zijn uitdrukking verscheen een gimlach, hij was blij dat Mayumi zo goed vooruit ging. Nadat ze de Oran bes had opgegeten en ook Riolu er eentje naar binnen had gewerkt, stond ze op en begon ze vertellen over een team. Geboeid luisterde Riolu naar haar idee en knikte toen enthiousiast. Een team starten samen met Mayumi, ja dat leek hem een erg leuk idee. Ook al had hij er weinig ervaring of verstand van, maar hiermee wilde Mayumi hem vast wel helpen. 'Ehm.. ja is goed. Maar wat bedoel je precies?' zei hij terwijl er een rode blos op zijn wangen verscheen. Riolu schaamde zich een beetje dat hij er niks van wist, hij hoopte dat Mayumi dit niet erg vond.

Riolu knikte eerst enthiousiast. Mayumi grijnsde dom. Daarna vroeg Riolu wat ze precies bedoelde. ''Euhm.. een team starten.. een reddingsteam! pokemon in nood helpen, enzo..''
Zei ze, zeker van haar zaak. ''Ik bedoel.. het lijkt me geweldig om dingen voor anderen te doen'' zei ze met haar tong uitgestoken. Ze zag wel dat Riolu het nog niet helemaal snapte, en hij blooste een beetje. ''Oh, je hoeft je er niet voor te schamen dat je er niks van weet.. De pokerpg guild is een tijd geleden geopend, maar zinds die tijd is er niemand gekomen om een team aan te melden. We zullen dus de eersten zijn!'' zei Mayumi blij. Ze zweeg even, terwijl ze de uitdrukking op het gezicht van Riolu controleerde. ''Wat zeg je ervan?''

'Jah, dat lijkt me leuk!' zei hij vrolijk nadat hij de uitleg van Mayumi had gehoord. Het was nu duidelijk voor hem en nog steeds leek het hem een leuk idee. Hij wilde zich omdraaien om te gaan, maar bedacht zich toen. In zijn enthiousiasme was hij even vergeten in wat voor conditie Mayumi zich bevond. 'Maar eerst wil ik dat je beter word' zei hij met een glimlach 'hoe voel je je nu?'. Zijn rode ogen keken haar even onderzoekend aan, op zoek naar misschien een wondje of dergelijke.. Hij wilde niet dat Mayumi iets mankeerde, hij voelde zich ten slotte best wel schuldig.

Riolu zei dat het hem leuk leek. Mayumi glimlachtte. Gelukkig maar. Ze had er echt zin in. Riolu draaide zich bijna om om weg te lopen, maar wachtte. Hij wou eerst dat ze beter was, en vroeg hoe ze zich voelde. Mayumi schudde met haar kop. ''Euhm.. het gaat wel hoor! Ik was alleen vermoeid.. '' ze at nog een besje op. ''Maar die bessen doen me goed! nog even en ik voel me weer tip-top!'' zei Mayumi om Riolu gerust te stellen. Ze was nog wel een beetje moe, maar ze had echt zin om naar de stad te gaan.

Een opgeluchte glimlach verscheen op Riolu's gezicht, Mayumi zei dat ze zich binnenkort weer tip-top zou voelen en dit stelde hem gerust. 'Oke, laten we gaan dan' zei Riolu vrolijk. Net toen hij zich voor de tweede keer wilde omdraaien viel zijn blik op de vele bewustelose insect-Pokemon. Hij wist wat ze hen aan hadden gedaan, maar hij kon ze toch niet zomaar aan hun lot overlaten? 'Hm.. wacht, ik ben zo terug' zei hij tegen Mayumi. Snel bracht Riolu zich naar de Oran boom. Achter zijn lichaampje verscheen het witte licht van zijn Snelle aanval en hij sprong de boom in.
Na een korte tijd lande Riolu weer op zijn pootjes, met in zijn armen een heleboel bessen. Hij liep terug naar Mayumi en legde de bessen in een grote stapel bij elkaar. Met een tevreden glimlach keek hij naar het resultaat, als de insect-Pokemon bij kwamen hadden ze tenminste wat om te genezen. Hij draaide zich om naar Mayumi en knikte 'Oke, nu kunnen we gaan' zei hij vrolijk.