Een kleine Riolu verplaatste zichzelf door het donkere bos. Hij bevond zich op verkeerd terrein maar dit kon hem absoluut niks schelen. De laatste tijd ging er van alles mis, De burning tower was overgenomen, houndoom, blitzy en levy waren verdwenen en er was een nare ziekte uitgebroken. Riolu had het idee dat al deze nare gebeurtenissen met de Darksiders hadden te maken. Zelf was hij er nog nooit één tegengekomen, maar vandaag wilde hij er verandering in brengen.

Na een tijdje lopen kwam hij aan bij een gebied waar behoorlijk veel drijfzand was. Riolu liet zich rustig zakken en boog voorover. Hij had een pootafdruk gevonden, het was er maar één, maar toch nuttig. Riolu kon goed spoorzoeken, zijn scherpe rode ogen en gevoel voor de omgeving hielp hem hierbij. De pootafdruk was al een paar dagen oud, er zaten afdrukken in van takjes en bladeren die erop waren gevallen. De pootafdruk was van een Pokemon afkomstig die op 4 poten liep, het had 3 tenen en een sterke diepgang in zijn hiel. Riolu twijfelde, vele Pokemon konden deze afdruk hebben gemaakt, maar hij had gehoord dat een Umbreon de leider was en deze afdruk had hier veel van weg. Een vastberaden blik verscheen in zijn rode ogen, hij was iets op het spoor.

Riolu meende een geluid te horen en met een ruk draaide hij zich om. Zacht geritsel, bijna onhoorbaar, er kwam iemand in aantocht. Snel creeërde hij een Aura sphere, klaar om aan te vallen als dit nodig was.

Twee rode ogen lichtten op in de duisternis. Een kleine gedaante sprintte op vier pootjes door het duistere gebied. Na een tijdje stopte ze, en ze keek vanuit een veilige plek naar het wezen dat daar rondliep. Het was een blauw met grijs wezentje.. Een Riolu. Dé Riolu, voor haar. Ze kende hem maar al te goed. Maar, sinds haar duistere kant haar geheel had overgenomen, wat kwam door haar volt, kon het haar niks schelen wie ze kende en wie niet. Het enige waar ze aan dacht was dat iedereen uitgeroeid moest worden.. Ze liet een zachte grom horen, en deed een donder op de Riolu. De donder was Oranje-achtig door haar volt, en beschikte over een grote kracht. Met grote stappen liep ze op de Riolu af, en ze gromde..

[Geen inspi =3]

Vanuit de duisternis vloog er opeens een enorme donder op hem af. In een paar snelle seconden vuurde hij zijn aura sphere af en blokkeerde de twee aanvallen elkaar. Er ontstond een explosie waarbij Riolu een stuk naar achter werd geschoven. Na een tijdje verdween de rook en er bleef verschroeide grond over waar nog lichtelijk stoom van af kwam. Een gedaante stapte naar voren en gromde. Het was een Pikachu met rode ogen. Een enorme pijnlijke schok ging door Riolu's lichaampje heen. Zijn rode ogen sperde zich wijd open 'A-amore?' vroeg hij vol verbijstering. Het was Amore, dit wist hij zeker, maar dit kon gewoon niet.. Ze had hem verlaten, voorgoed zei ze. En nu was ze terug en viel ze hem aan! Riolu snapte het niet en wilde het ook niet snappen. Als verstijfd bleef hij staan, niet in staat om een aanval af te vuren ter verdediging, niet eens in staat om helder te kunnen denken.

[Laatheid x.x]

Amore's ogen werden weer even normaal. Wild schudde ze haar kop heen en weer. ''Nee..!'' Riep Amore luid. Ze begon te krijsen, en hield haar hoofd stevig beet. Maar, al gauw kleurden haar ogen weer rood, en deed ze een donder op Riolu. Amore gromde luid. Amore sprong de duisternis in, zodat Riolu haar niet kon zien. Ookal zou hij zn aura gebruiken: Ze liep teveel. Ze liep in grote rondjes om hem heen. Amore gromde weer, en kwam van achter Riolu aanzetten met een volt tackle. Maar, net voor ze hem zou raken, stopte ze. Haar ogen werden weer normaal, en ze sloot deze. ''N-Nee..'' Bracht ze uit. Ze draaide zich om, en rende weg, naar de bergen.

Radeloos keek hij toe, was dit echt Amore? Was dit echt de pikachu die hij jaren geleden in zijn hart had gesloten? Amore begon te krijsen en vuurde een enorme donder af. Razendsnel creeërde Riolu een protect om zich heen. De donder knalde met volle vaart tegen hem op en Riolu werd zelfs een stuk naar achter geschoven. Toen de donder was verdwenen, was ook Amore weg. Riolu keek om zich heen, waar kon ze zijn? Tijd om dit uit te vogelen had hij niet, vanachter hem stormde Amore op hem af met een volt tackle. Riolu kneep zijn oogjes dicht, ontwijken ging niet meer en hij zou haar nooit kunnen aanvallen..

Er gebeurde echter niks en de stem van Amore deed hem weer zijn ogen openen. Haar ogen stonden weer normaal, een teken dat ze even tot haarzelf was. 'Amore? i-ik..' meer kon hij niet uitbrengen, want Amore draaide zich om en rende weg.

Een tijdje bleef Riolu staan, zich proberen te realiseren wat er zojuist was gebeurd. Een schok ging door zijn kleine lichaampje toen hij erachter kwam in welke richting ze zojuist was gerend. De bergen.. Zijn hart leek even stil te staan, nee ze ging toch niet? 'Amore!' schreeuwde hij, maar het had geen nut. Zonder er nog verder bij na te denken ging hij over tot zijn snelle aanval en rende hij dezelfde richting op.