Sunset liep over het magma terrain. Af en toe schold ze in zichzelf, als ze weer eens op een te heet stuk stapte. Ze haatte dit gebied. Het was lelijk, te heet... Sunset gromde. Ze moest wel, ze had een missie. Ze moest die vogel vertellen over haar vriendjes die gevangen zaten. Eigelijk was ze best wel zenuwachtig. Wat als de Ho-Oh haar zou aanvallen? Maar Sunset schudde haar kop. Nee, dat zou haar niet boeien. Ze deed het voor de Darkside. Al zou Sunset hier verslagen worden, dan zou Dustfire zelf verlagen worden als ze de pokemon zou proberen te helpen. Een brede grijns verscheen op Sunset's gezicht. Dit plan was geniaal.
Al gauw hoorde ze vleugelslagen. Haastig keek ze naar boven, en zag daar een Ho-Oh en een Lugia. Had ze ook nog een hulpje? Hmpf.. niks aan de hand.. die zou er ook intrappen.. Good-siders waren niet vaak slim.. als ze dat waren hadden ze allang gewonnen. Sunset keek droogjes naar de twee, die voor haar op de grond landden.

Dustfire keek haar raar aan. Een Flaaffy? Grom.. die grijns op haar gezicht betekende vast niet veel goeds.. Dustfire keek beter. Herkende ze deze pokemon niet ergens van? Van dat ene kleine gevechtje? Ja, dat was haar. Ze hoorde bij de darkside. Dustfire snoof geirriteert, en er onstapte rook uit haar snavel. ''Wat moet je?'' snauwde ze naar haar. Silverbreeze bestudeerde de Flaaffy. Ha, ze had zo te zien niet erg veel ervaring, en als ze moesten vechten konden ze niet verliezen. Silverbreeze grijnsde, en wachtte op een antwoord van de Flaaffy.

Sunset grijnsde vals naar Dustfire. ''Ooh Dustie, Dustie.. wat ben je weer Naief... nouja, ik zal maar gelijk vertellen waarom ik hier ben...'' Ze liet haar blik eventjes op Silverbreeze rustten, die haar aankeek. ''Kan je het zien?'' snauwde ze snel en kort, en keek daarna weer naar Dustfire. Haar oogjes glommen. ''Was je kerst leuk, Dust?.. wel een beetje raar dat de pakjes van je vrienden er zo onaangeraakt bij lagen he?'' Dustfire keek haar met grote ogen aan.. Hoe wist ze..? Sunset gniffelde. Onderweg had Ze Dustfire bespied terwijl ze in de stad was.

''Ja, daar schrik je van he? Je zal wel willen weten hoe dat nou komt?'' Sunset liep grijnzend heen en weer. Dustfire gromde. ''Zeg het!'' riep ze tegen Sunset. Ze had geen zin om langer naar die bespottelijke Flaaffy te luisteren.. ze wou weten wat ze met haar vrienden hadden gedaan. ''Je vrienden zijn gevangen, Dustfire.. in onze mooie grot.. Ze zitten er ondertussen al een hele tijd, en dat zal ook nog wel zo blijven!'' zei Sunset vermaakt. Dustfire zweeg, maar Silverbreeze zag dat ze trilde. ''Dustfire?'' fluisterde hij voorzichtig.

''WAAAH!'' Dustfire laadde een Sacred Fire, en vuurde die met een grote snelheid op de Flaaffy af. Sunset verwachtte dit eerlijk gezegd niet, en kon de lading vuur niet oprijd ontwijken. Ze werd geraakt en viel neer op de grond. Verzwakt en verbrand stond ze op, en ze kuchtte. Haar nekhaar stond nog in de fik, en dat maakte ze uit met haar pootjes. ''Goed.. maar dat zal niks uithalen... ehehe.. je vrienden zitten nog steeds gevangen, en je zal het nooit...'' Sunset kuhtte lang en hard. Daarna viel ze uitgeput op de grond.

Dustfire snoof. Dat was haar verdiende loon. Een Darksider verdiende niet meer dan geplet te worden. Dustfire keek naar Silverbreeze. ''Ik weet wat je denkt, maar denk eens aan dat eerdere gevecht.. de darkside zijn met te veel, dat weet je..'' Dustfire snoof weer. ''Oke dan...'' zei ze daarna. ''We halen een groep pokemon bij elkaar.... we moeten ze bevrijden..'' Zei Dustfire. Silverbreeze knikte. ''Ja, en we zullen niet falen!'' Zei hij met een serieus gezicht. ''Op naar de stad, om een oproep te doen!

Dustfire stemde in door te knikken. Weer vlogen ze samen op, dit keer opweg naar de stad.

Twee felrode ogen lichtte op uit de duisternis. Een sierlijke ninetales werd zichtbaar, wanneer ze in het licht van het vuur stapte. Haar ogen stonden kil, emotieloos en haar bek was omringd door bloed. Zonder ook maar een beetje last te hebben van de hitte, liep ze richting de verbrande flaaffy. Even wende ze haar blik naar de hemel waar je nog net Dustfire en Silverbreeze kon zien verdwijnen. Kiara gromde arrogant en richtte zich toen weer tot Sunset. 'Wakker worden..' mompelde ze terwijl ze met haar rechterpoot in haar lichaam porde.

''Wakker worden'' hoorde Sunset vaagjes, en er prikte iets in haar lichaam. ''Blijf van me af!!'' gilde Sunset, die met een snelle ruk overeind kwam en daarna verbaasd in Kiara's ogen staarde. ''Oh.. ben jij het maar..'' zei ze daarna lichtjes opgelucht. Ze stond op en veegde het as van haar gezicht af. ''Stomme vogel..'' mompelde ze zachtjes en zowat onhoorbaar. Het as viel op de grond maar was zowat niet zichtbaar op deze donkere bodem. Ze snoof lichtjes, en keek weer terug naar Kiara. ''Je bent laat...'' zeurde Sunset zachtjes tegen haar. ''Ze weten het al.. dus we gaan weer terug.. om ons bij de anderen te voegen voor het gevecht..'' Sunset keek nog een keer naar de wol om haar nek, die zwart en lelijk was geworden. Ze gromde geirriteert, en liep zonder op het antwoord van Kiara te wachten terug naar de grot van de Lustro leden.