Een Umbreon lag boven op de berg. Ze had haar ogen gericht op de prachtige sterrenhemel. De maan was goed zichbaar: Het was geen volle maan, maar het kwam al aardig in de buurt. ''Ohoh... I can hardly breath and it's hard to handle, things I need to do. It's hard to get out.. I don't want to go out. I'll cry out loud for you,'' zong ze zacht. ''You need to stay, don't walk away. That's all I'm asking for. Just hold my hand, understand you're all I need now. That's all I'm asking for.. Ohoh..'' De Umbreon staarde naar de maan. Haar ringen lichtten op terwijl ze zong, even als haar rode ogen. ''I don't need to eat and don't want to drink. I'm just waiting here for you and it won't be easy to be around me but there is nothing left to do,'' zong ze verder. ''You need to stay, don't walk away. That's all I'm asking for. Just hold my hand, understand you're all I need now. That's all I'm asking for,'' ging ze door. Ze keek naar de lucht. Het was een nummer dat ze hoorde als ze bij haar meester was. Een nummer dat een Espeon meester zong voor Akira's meester. Akira zuchtte. Het was een pracht nummer. Meestal zong de Espeon het als meester en zij weer weg gingen. Akira snoof. ''Can't you see that it's wrong, so wrong, to leave me here all alone.. No all alone,'' ging Akira door. ''You need to stay, don't walk away. That's all I'm asking for. Just hold my hand, understand you're all I need now. That's all I'm asking for.. That's all I'm asking for.. That's all I'm asking for..'' Zong ze toen. Bij het laatste werd haar stem steeds zachter. De Umbreon sloot haar ogen, en legde haar kop op haar poten. Haar ringen stopten met licht geven, maar het licht van de maan zorgde ervoor dat ze zichtbaar was.