Shadow zuchtte. Ze opende haar ogen en keek Achi doordringend aan. "Nee," zei ze, "Als we met zijn allen onderaan die berg gaan staan is het onveilig. Er is vast wel iemand die zich niet kan inhouden en dan de berg op rent. Dan weten Dustfire en Shiny dat wij ons niet aan de afspraak hebben gehouden." Toen Shadow haar naam uit sprak wenkte ze even naar Dustfire. "Als ik merk dat iemand toch naar die berg toe gaat.." Shadow grijnsde kwaadaardig, waarbij haar tanden angstaanjagend te zien waren. Ze wist nog niet wat ze zou doen, maar wist wel dat ze iets zou doen. Misschien was Amore ook iets van plan.. Shadow wist dat ze geen leden uit de groep mocht gooien zonder toestemming van haar, maar was ook niet van plan om iemand er uit te gooien. Dat zou een te erge straf zijn. Shadow zuchtte en sloot haar ogen weer, zodat het leek alsof ze niet bewogen had.

Het duurde niet erg lang voordat er een pokemon op Silverbreeze en Dustfire antwoordde. Amore, een van de leiders van de Suerte, gaf het eerste woord. ''Ik respecteer de keuze van Dustfire. Ik snap haar. Ik ben waarschijnlijk precies hetzelfde als het daarom gaat. Eén op één gevechten zijn veel eerlijker en handiger. Bovendien maakt Dustfire denk ik veel kans tegen Shiny,''

Silverbreeze hief zijn hoofd een klein beetje hoger. Amore was het dus eens met Dustfire, en had precies hetzelfde gedaan in haar plaats. Dat maakte de situatie al handiger. Als de leider van de Suerte het ermee eens was, zouden er zeker wel meer pokemon uit de groep toestemmen. Amore draaide zich om naar de groep en vervolgde haar verhaal. ''Maar dit betekent niet dat het veilig is.'' Sprak ze tot hen.

Silverbreeze knikte kort. Dat was natuurlijk waar. Een gevecht was nooit veilig, zeker niet met iemand van de Lustro. Ze stonden bekend als sluw en onbetrouwbaar. Maar op een of andere manier vertrouwde Silverbreeze erop dat het echt een een-op-een gevecht zou blijven. Ookal kon hij het natuurlijk nooit zeker weten. Amore draaide zich later weer om naar Silverbreeze en Dustfire. Ze wenstte haar veel succes. Dustfire glimlachtte breed. ''Dankjewel Amore.

en bedankt voor de medewerking.'' Dustfire knikte erna nog, als blijk voor waardering. Daarna zei Amore nog dat ze hoopte dat als er iets speciaals gebeurde, dat er dan iemand van hen het zou vertellen. Silverbreeze knikte naar Amore. ''Dat is goed Amore, ik houd jullie zoveel mogelijk op de hoogte.'' sprak hij. Maar er kwam een stem uit de groep vandaan. Dit keer antwoordde Riolu op Silverbreeze en Dustfire, maar ook op de reactie van Amore.

De Riolu zag het waarschijnlijk niet zo goed zitten. Net als Silverbreeze, verwachtte hij ook dat de Lustro iets uit zou halen. En hij vroeg, of de Suerte niet meekon. Silverbreeze snoof lichtjes. Silverbreeze opende zijn bek om te antwoordden, maar voordat hij dat kon deed Shadow dat al. Zowel zij als Amore spraken Riolu streng tegen. Silverbreeze was ondertussen diep aan het nadenken.

Want waar moesten ze voor kiezen? De veiligheid van Dustfire, of de eerlijkheid en de eer van de goede kant? Amore vroeg aan Silverbreeze of hij iniedergeval een oogje in het zeil wou houden. Silverbreeze keek haar even aan in de ogen. ''Natuurlijk, ik was dat al van plan.. ik zou haar echt niet de hele tijd alleen met die gluiperd kunnen laten..'' zei Silverbreeze met een lichte grom in zijn stem.

Achi was net zoals Riolu ervoor om mee te gaan, en iniedergeval in de buurt te zijn, zodat ze wisten wat er gebeurde, en misschien in konden grijpen als het allemaal vreselijk mis ging.. Silverbreeze knikte weer, dit keer naar Achi. Want ookal was zowat niemand het met hem en Riolu eens, Silverbreeze begreep hem wel volkomen. [en het was het idee voor het plot, ze zouden eerst in de burning tower vechten, met de pokemon er omheen. xD]

Silverbreeze kuchtte luid, en hij hoopte dat nu iedereen van de Suerte hun aandacht op hem zouden gaan vestigen. Zonder daarop te wachten, begon hij al te spreken. ''Dat was eigelijk ook eerst het idee, dat de pokemon een stuk mee zouden gaan.. en dat gaat denk ik toch gebeuren.. '' Hij keek eventjes naar Shadow. Daarna wendde hij zijn blik weer naar de rest. ''Weet dat de berg niet zo klein is. Als Dustfire en Shiny bovenop staan, en jullie beneden, dan kan er niet zomaar iemand helpen..''

''Het zal wel minstends een uur duren om boven te komen, zelfs met quick attack of een andere snelle aanval. Ook zijn er steile stukken, dus we zouden beneden kunnen staan zonder ons met het gevecht te bemoeien. Ik zal dan boven de berg vliegen om het in de gaten te houden, en dan kan ik jullie af en toe informeren. Aan de duistere kant van de berg mag van mij de Lustro staan, want ook hun kunnen niet snel genoeg naar boven komen. Wat denken jullie?'' zei Silverbreeze, en keek de pokemon een voor een aan.

Shadow en Amore waren allebei van mening dat het geen goed idee zou zijn om zich er mee te bemoeien. Riolu luisterde zwijgend naar hun argumenten, zijn zwarte flaporen vlogen een beetje naar achter toen er een stevige bries kwam opzetten. Toen Shadow en Amore uiteindelijk waren uitgesproken maakte Riolu een schuddend gebaar. "Nee, ik bedoelde niet dat we ermee gingen bemoeien en dus vals zouden spelen, maar dat we er alleen bij blijven voor het geval dat. Maar als Silverbreeze een oogje in het zeil wil houden vind ik dat ook goed," zei hij. Vervolgens begon Achi te spreken. De Buizel zei dat hij het wel met Riolu eens was en bedacht dat ze misschien onder aan de berg konden gaan staan. Riolu liet dit even bezinken en ondertussen was het weer Shadow die wat zei. Onderaan de berg staan was volgens haar geen goed idee, er was vast iemand die zich niet kon beheersen en de berg op zou rennen. Uiteindelijk was het Silverbreeze die erop antwoorde. Riolu wende zijn rode ogen zijn richting op en luisterde.

"Maar wat nou als de Lustro's ons beneden aanvallen? Dan komt er alsnog een oorlog," begon Riolu toen iedereen was uitgesproken. Een zucht verliet zijn mond, het was een moeilijke situatie. Dustfire's veiligheid ging in zijn ogen voorop, maar als ze bij haar zouden blijven kon het flink misgaan. De lustro's waren vast en zeker niet van plan om braaf te blijven zitten wachten op de uitslag van het gevecht tussen Shiny en Dustfire, als hun vijand zich aan de andere kant bevond.

De Buizel sprak. Amore zuchtte. 'Nee,' antwoordde Shadow beslist. Shadow noemde iets op wat waarschijnlijk een reden was om niet mee te gaan. Amore grijnsde. ''Inderdaad,'' sprak ze kort. 'Als ik merk dat iemand toch naar die berg toe gaat..' Sprak Shadow toen. Amore grinnikte. ''Dan zal je nog lang niet jarig zijn..'' Vervolgde Amore Shadows zin nauwelijks verstaanbaar. 'Dankjewel Amore,' begon Dustfire. Silverbreeze begon hierna te spreken. Hij zei dat het normale plan was dat iedereen mee zou gaan en onder aan de berg zou wachten. Amore liet een korte maar duidelijke grom horen, maar zweeg verder. Toen Silverbreeze was uitgesproken, wilde zij haar mond openen. ''M-'' Amore kon haar zin niet afmaken. 'Nee, ik bedoelde niet dat we ermee gingen bemoeien en dus vals zouden spelen, maar dat we er alleen bij blijven voor het geval dat. Maar als Silverbreeze een oogje in het zeil wil houden vind ik dat ook goed,' sprak Riolu. Amore keek hem aan en richtte haar blik op de Ho-Oh en Lugia. ''Als jullie eens even helder nadenken,'' sprak Amore, maar alweer werd ze onderbroken. 'Maar wat nou als de Lustro's ons beneden aanvallen? Dan komt er alsnog een oorlog,' sprak Riolu. ''Wat Riolu zegt,'' sprak Amore met een grijnsje. ''Ik zie liever niet dat iedereen meegaat. Dat valt op. Laat dan alleen een paar pokémon meegaan. Pokémon die kunnen ingrijpen wanneer het nodig is,'' sprak Amore. Ze keek Riolu, Achi en Shadow aan. ''Wat nou als wij mee komen?'' Vroeg Amore. Haar blik stond dodelijk. ''Samen met Houndoom,'' sprak ze toen. Houndoom had om een of andere reden haar respect verdiend. Vooral door de verhalen die ze gehoord had. ''Wij houden ons wel in. En, met zo weinig pokémon vallen we niet op, maar kunnen we toch ingrijpen als er iets gebeurt.''

Shadow luisterde zonder zich ermee te bemoeien naar Silverbreeze, en daarna naar Riolu. Zoals verwacht was er weer iemand die daarna al snel begon te spreken; Amore. Shadow opende haar ogen en keek naar haar. Zelfs al was Amore jonger en familie; ze bleef toch een soort van Shadow's leider. Shadow zelf had ook een hoge rang, maar zou niet snel Amore tegenspreken. Misschien ook omdat ze het zo vaak met haar eens was. Grijnzend knikte ze naar Amore. "Gesproken als een slimme leider, een goede vriend, en een echte krijger," zei ze kalm. Shadow wist niet zeker of zij dezelfde Pokémon had uitgekozen om mee te gaan, maar had eerlijk gezegd nu ook geen zin om er tegenin te gaan. Ze had naar haar mening genoeg gesproken, en liet het woord nu over aan de anderen. Zo had Shadow ook meer tijd om na te denken, en het voelde ook nog respectvol. Ze liet haar blik even over de aanwezigen glijden, met een vriendelijk grijnsje.

Silverbreeze liet rustig alle pokemon uitpraten die iets te zeggen hadden, en toen het eindelijk stil was, en er ook niemand meer liet blijken dat hij of zij iets wou zeggen, begon Silverbreeze weer te praten. Eerst keek hij even naar Dustfire, die er ineens een stuk frisser uitzag. Haar ogen stonden helder en zelfverzekerd, en er stond een kleine grijns op haar gezicht. Ze was echter niet erg bij de les want ze was in tegengestelde richting ergens naar aan het staren. Silverbreeze haalde zijn schouders op en keek weer naar de groep.

''Goed dan..'' begon hij. naast hem hoorde hij Dustfire bewegen, maar hij bleef met zijn ogen op de groep gericht. ''Een paar pokemon van jullie komen mee.. deze pokemon moeten wijs zijn, wijs genoeg om niet meteen naar de vechtende pokemon toe te rennen als je Dustfire neer ziet gaan.. en sterk genoeg om met de dood om te kunnen gaan, ook al denken we er liever aan dat het goed afloopt voor ons..'' Silverbreeze keek de pokemon serieus aan, en keek toen naar Dustfire, die opgestaan was.

''Ik zal beslissen wie er mee mogen...'' sprak Dustfire, en keek met grote concentratie over de groep heen. ''Amore...'' zei ze, de eerste pokemon die mee mocht. ''Shadow..'' zei ze er vlak na, en daarna bleef het een tijdje stil. ''en tenslotte.. Riolu.'' Dustfire had haar kop ver opgeheven, en verwachtte niet dat er iemand zou tegenspreken. ''Het spijt me, pokemon die niet gekozen zijn.. de pokemon die net opgenoemd zijn ken ik goed genoeg, of vertrouw ik genoeg om mee te gaan..'' Dustfire snoof even, en zweeg daarna.

'Gesproken als een slimme leider, een goede vriend, en een echte krijger,' sprak Shadow tegen haar. Amore knikte. ''Dank je, Shadow,'' sprak ze kalm. Amore haalde diep adem. Ze was benieuwd wat Silverbreeze en Dustfire van haar idee zouden vinden. Amore zuchtte. 'Goed dan,' sprak de Lugia, '''Een paar pokemon van jullie komen mee.. deze pokemon moeten wijs zijn, wijs genoeg om niet meteen naar de vechtende pokemon toe te rennen als je Dustfire neer ziet gaan.. en sterk genoeg om met de dood om te kunnen gaan, ook al denken we er liever aan dat het goed afloopt voor ons,' sprak hij toen. Amore beet op haar lip. 'Wijs genoeg om niet meteen naar de vechtende pokémon toe te rennen als je Dustfire neer ziet gaan,' had de Lugia gezegd. Amore hief een wenkbrauw op. Dat klonk makkelijker dan dat het was, maar, het was voor iemand als Amore makkelijk. Als je de helft van je familie had zien uitsterven, kon je je wel beheersen. Amore snoof. 'Ik zal beslissen wie er mee mogen,' sprak de Ho-Oh. Het was even stil. 'Amore,' zei ze. Amore grijnsde. ''Dank u,'' sprak Amore kalm. 'Shadow,' sprak de Ho-Oh toen. Amore grijnsde naar Shadow. 'En tenslotte.. Riolu,' sprak de Ho-Oh toen. Hier was Amore redelijk verbaasd over. Niet dat Riolu het niet aankon, maar, Amore had eerder verwacht dat de Ho-Oh een pokémon zou kiezen die hier al véél langer was. Zoals Houndoom. Of Achi. Of weet-zij-veel-wie. Amore snoof. ''Wij zullen u niet teleurstellen, Dustfire,'' sprak Amore. Ze keek Shadow en Riolu aan. 'Het spijt me, pokemon die niet gekozen zijn.. de pokemon die net opgenoemd zijn ken ik goed genoeg, of vertrouw ik genoeg om mee te gaan,' sprak de Ho-Oh toen. Amore grijnsde lichtjes.

Een pokemon die geen idee had van waarom de pokemon hier stonden, of wat er allemaal aan de hand was, kwam met een rustig tempo aanlopen. Hij was hier gekomen door de geur van Shadow te volgen. Het had lang geduurd voordat hij haar had gevonden. Want eerst ging haar geur richting de grot van de slechte pokemon. Shadow was daar dus in geweest. Evening was daardoor super ongerust geworden. Want waarom was ze daar geweest? En hadden de slechte pokemon haar iets aangedaan, of was ze er weer zonder verwondingen uit gekomen? Maar daar stond ze dan, trots en opgeheven, tussen een best grote groep pokemon. Was dit de groep waar Evening al eens over had gehoord? De nieuwe groep pokemon die tegen de Lustro strijdde? Evening kwam nog dichterbij, en zag de twee -voor hem- gigantische legendarische pokemon. Hij had nog bijna nooit een legendarische pokemon ontmoet, en na de laatste ontmoeting met een legi vond hij het niet prettig om in de buurt te zijn van een Legendarische pokemon. Snel rende Evening langs Dustfire en Silverbreeze, en ging naast Shadow stilstaan. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht. ''Hoi Shadow..'' zei hij tegen haar.

Amore kwam met een goed idee en Riolu maakte een knikkend gebaar terwijl zijn lippen zich vormde tot een glimlach. Shadow was er zo te horen ook mee eens en even later maakte Silverbreeze ook duidelijk dat het goed was. 'Goed dan..' begon hij en Riolu wende zijn blik richting Silverbreeze. 'Een paar pokemon van jullie komen mee.. deze pokemon moeten wijs zijn, wijs genoeg om niet meteen naar de vechtende pokemon toe te rennen als je Dustfire neer ziet gaan.. en sterk genoeg om met de dood om te kunnen gaan, ook al denken we er liever aan dat het goed afloopt voor ons..'. Voor een tweede keer knikte Riolu, Silverbreeze had gelijk, degene die mee zouden komen moesten zichzelf goed kunnen beheersen.

Dustfire stond op en maakte duidelijk dat zij zou kiezen wie er mee zouden gaan. Zoals Riolu al verwachtte, werden de twee leider van de Suerte gekozen. Hij wierp Shadow en Amore even een vriendelijke blik, maar keerde zich al snel weer tot Dustfire. Hij was benieuwd wie er nog meer zouden worden gekozen, maar verwachtte niet dat hij er tussen zou zitten. Tenslotte stonden er hier Pokemon die al veel langer in pokeRPG waren en Dustfire goed kende. Toen zijn naam dan ook uiteindelijk werd genoemd zette hij een verbaasde blik op. "I-ik, weet je dat zeker?" vroeg hij twijfelend. Dustfire maakte duidelijk dat ze degene die ze had gekozen vertrouwde. Dit gaf Riolu een zelfverzekerd gevoel en er verscheen weer een vastberaden blik in zijn ogen. "Goed, ik zal me uiterste best doen!" zei hij terwijl hij opstond. Er verscheen een lichte grijns op zijn gezicht "Bedankt Dustfire," zij hij vervolgens, dit keer wat zachter.

Silverbreeze begon te spreken, en Shadow bleef zwijgen. Hij vond het beter als hij en Dustfire een aantal Pokémon kozen om mee te gaan, en Shadow was niet van plan er tegenin te gaan. Tenslotte waren zij eigenlijk de machtigsten van PokéRPG. Aan het geluid van ritselende veren te horen stond Dustfire op. Nu begon zij te spreken; ze noemde de namen van degenen die mee mochten. Shadow had verwacht dat zij gekozen zou worden, maar was alsnog verbaasd. Ze opende haar ogen en keek de Ho-oh aan, die even stil was, en daarna Riolu ook noemde. Shadow legde één arm op haar rug en één arm op haar buik, en maakte een soort buiging. Ze hield de hand op haar buik alsof ze een zwaard vasthield. "Bedankt voor deze keuze," zei ze, alsof ze tot ridder was geslagen. Ze stond al snel weer op uit haar buiging toen ze voetstappen hoorde. In plaats van te kijken luisterde ze of ze degene herkende, maar dat lukte pas toen hij begon te spreken. "Hoi Shadow," sprak de stem van Evening. Shadow moest zich flink inhouden om niet hyper zijn naam te schreeuwen en hem zo strak mogelijk te omhelzen. In plaats daarvan zei ze kalm: "Hallo, Evening." Ze glimlachte naar haar partner met een blik die duidelijk iets van verliefdheid liet doorschemeren en gaf hem vlug en ongezien een likje. Ze grinnikte zachtjes, waarna ze haar blik weer op Dustfire en Silverbreeze richtte, klaar voor verdere instructies.

Riolu sprak. Amore luisterde. 'I-ik, weet je dat zeker?' Vroeg Riolu. Amore wachtte niet op Dustfire's antwoord. ''Niet zoveel twijfelen aan jezelf,'' sprak ze hem streng toe. 'Goed, ik zal mijn uiterste best doen. Bedankt, Dustfire,' sprak Riolu. Amore grijnsde. ''Goed zo..'' Sprak ze droogjes. Ze keek naar Shadow. 'Bedankt voor deze keuze,' sprak de Raichu. Amore grijnsde breed. 'Hoi, Shadow,' klonk een stem. Amore spitste haar oren. Wie was dat? 'Hallo, Evening,' sprak Shadow met een glimlach. Amore hief een wenkbrauw op. Evening.. Evening.. Evening.. Whothehell was Evening? Amore zag dat Shadow iets deed, maar het was te snel. Wel zag ze Shadow's blik. Haha. Dat was dus óf de Crush van Shadow, óf het was zelfs haar partner. Maar, aan hun gedrag te zien waren ze partners. Amore keek Evening aan. ''Amore,'' stelde ze zich kortaf voor en ze keek weer naar Riolu, Shadow en Dustfire, wachtend op een reactie.

Riolu keek een beetje verbaast toen hij gekozen werd, en Dustfire grijnsde op een domme manier. Daarna veranderde haar gezicht weer naar neutraal en keek ze hem met glimmende ogen aan. Riolu was op dit moment een van haar beste vrienden. Ze wist dat ze hem kon vertrouwen, en hij had al veel voor haar gestreden, als je erbij neemt dat hij hier nog niet zo heel lang in pokerpg is. Ze gaf nog een kort knikje en keek toen om naar de pokemon die aan kwam lopen. De Quilava keek haar en Silverbreeze wantrouwend aan, waarop Dustfire reageerde met een gerirriteerde snuif. Wat was dat voor een pokemon, en waarom dacht hij dat hij zich er zomaar bij kon voegen? Maar daar kwam het antwoord al. Hij liep naar Shadow toe, en begroette haar, en ze groette terug. En zag Dustfire daar nou een likje? Ze draaide haar kop verbaast, alsof ze het zo beter kon zien, wat natuurlijk niet zo was.

Evening had niet in de gaten dat Dustfire zo naar hem en Shadow keek, en grijnsde lief naar Shadow. ''Hoi Evening..'' antwoordde ze terug. Nu hij haar stem weer hoorde draaide zijn maag om, maar het gaf geen naar gevoel. Hij werd er alleen zenuwachtig van. En om dat nog erger te maken, gaf ze hem ook nog een likje. Evening bloosde. Likjes was hij wel gewend van haar, maar met al die kijkende pokemon erbij? Hij keek snel om zich heen, om te zien wie het allemaal gezien was. De grote rode vogel, en de pikachu die naast hun stond.
''Amore.'' zei de pikachu tegen hem, om haarzelf aan hem voor te stellen. ''Aangenaam.. Evening..'' zei hij, maar hij verwachtte dat Amore zijn naam al kende. Op dat moment hoorde hij een hard keelschrapend geluid en hij liep achteruit tegen Shadow op.

Dat geluid kwam van Silverbreeze, die de hele tijd denkend voor zich uit gestaard had, in plaats van gekeken te hebben naar de nieuwe pokemon die zich bij hun toegevoegd had. ''Oke dan.. de tijd gaat naderen. Pokemon die opgenoemd zijn, komen achter ons aan..'' zei hij, en draaide zich om. Hij keek naar Dustfire, en gaf een soort wenkje, waarna Dustfire knikte. Ze begreep het helemaal. Op naar mt. Solare.

'Goed zo' prees Amore hem droogjes en Riolu grijnsde naar haar. Na even zijn blik naar de Quilava te heben gewend en hem een vriendelijk knikje te hebben toegeworpen, liep hij richting Silverbreeze en Amore. Hij probeerde zo min mogelijk mank te lopen, wat ook aardig lukte. Hij wilde niet zwak overkomen, zeker niet nadat Dustfire hem had uitgekozen.

Silverbreeze zei dat de Pokemon die zojuist opgenoemd waren, achter hun aan moesten komen. Riolu knikte met een vastberaden blik in zijn ogen en keerde zich toen richting Amore. "Ga je mee?" vroeg hij terwijl hij haar handje zachtjes beetpakte.

Shadow merkte dat Evening zich ongemakkelijk voelde toen zij hem een likje gaf. Ze grinnikte zachtjes. "Ze zullen het toch ooit te weten moeten komen," zei ze zacht. Ze moest zich flink inhouden om niet van alles met hem te doen (niet 'het' o-o), maar hield vol. Eigenlijk vond ze dat Evening trots moest zijn dat hij de partner was van de Altro van Suerte! Ach, ze kon het hem eigenlijk niet kwalijk nemen.. Shadow draaide haar kop naar Evening en keek hem bezorgd aan. het was tijd om met Silverbreeze en Dustfire mee te gaan, al wilde ze veel liever eventjes tijd doorbrengen met Evening. Dat deed ze veel te weinig door al dat gedoe met Suerte en Lustro.. Shadow zuchtte, en vergat alles om haar heen even. Nog steeds keek ze bezorgd naar Evening. Ze pakte zijn voorpoten. "je hebt het niet gehoord, hè? Ik ben één van de Gekozenen.." Gekozenen, wat een stom woord, eigenlijk. "Ik moet mee.. dat is mijn plicht.." Ze zuchtte. Eigenlijk wilde ze dat Evening niet gekomen was. Dan had ze gewoon mee kunnen gaan zonder gedoe, zonder dat ze veel liever bij hem bleef. "Ik kom terug," verzekerde Shadow haar partner, waarna ze hem langzaam een lange lik gaf. Wat haar betreft mocht iedereen weten dat ze een partner had. En zoals ze al zei; ze zouden er toch wel achter komen. Na nog één keer diep in zijn ogen te hebben gekeken draaide Shadow zich om naar Dustfire en Silverbreeze, klaar om te gaan.

'Oke dan.. de tijd gaat naderen. Pokemon die opgenoemd zijn, komen achter ons aan,' sprak Silverbreeze. Amore knikte, maar zweeg. Amore staarde wat voor zich uit. 'Ga je mee?' Vroeg Riolu plots. Ze voelde zijn warme handje om de hare. Amore liet een genietende zucht horen. Hmmn. ''Ja, ik kom al,'' sprak Amore. Ze liet een klein grijnsje zien aan haar partner. Ze zuchtte opnieuw. 'Je hebt het niet gehoord hè? Ik ben één van de gekozenen,' klonk plots Shadow's stem. Amore keek om. 'Ik moet mee, dat is mijn plicht,' sprak Shadow. Amore snoof en grinnikte. Haar bijna zwarte ogen hadden een kleine glinstering. Ze boog zich naar Riolu toe en gaf hem een klein likje over zijn wangetje. Ze miste het. De laatste tijd was het als ze hem zag alleen nog voor de groep. Amore schaamde zich er niet voor als iedereen keek: Riolu en zij hadden beiden een hoge rang bij Suerte. Bovendien wist (bijna) iedereen al dat Riolu haar partner was. Amore fronste. Ze dacht terug aan de eerste dag dat ze hem zag. Met een grijnsje op haar koppie vergat ze alles eventjes.

Net toen Riolu wilde vertrekken hoorde hij de stem van Shadow. Even draaide hij zijn koppie en keek hij hoe ze de Quilava een likje gaf. Hij glimlachte, hij had nooit geweten dat Shadow een partner had en hij was blij voor haar. Hij herinnerde zich nog goed die keer dat ze sip aan het meer had gezeten en aan Riolu had verteld dat ze een soort van liefdesverdriet had. Ze had gedacht dat niemand haar wilde en ze nooit liefde zou vinden. Maar net zoals Riolu toen al had gezegd, was het tegendeel bewezen. Shadow en Evening leken heel gelukkig samen.
Een plotseling likje over zijn wang deed hem opkijken, het was Amore. Met een warme grijns op zijn gezicht keek hij toe hoe ze diep in gedachte verzonken raakte. Heel zachtjes kneep hij in haar handje, om haar uit dromenland wakker te maken. "Kom op, we gaan," zei hij zachtjes en met een brede glimlach op zijn snoet "Met mijn voet komen we niet zo heel snel vooruit en ik wil Dustfire niet teleurstellen". Even wende hij zijn blik naar zijn zwarte pootje en trok een moeilijk gezicht. Deze verdween echter snel weer toen hij zijn aandacht weer op Amore vestigde.

Het was in het Timerise forest toen ze elkaar voor het eerst zagen. Riolu was heel bang. Ook was hij gewond. Amore had toen der tijds nog groene ogen gehad. Met een grijnsje was ze op de Riolu afgelopen. 'Hallo,' had ze hem begroet. 'Hallo,' had ze toen herhaald. 'Mijn naam is Amore,' had ze zichzelf voorgesteld. Ze had hem wat gevraagd en hij had een aura sphere naast haar laten landen. Amore probeerde hem gerust te stellen, maar hij viel opnieuw aan. Door zijn verwondingen was zijn aanval slecht geweest, en had ze hem kunnen breken. Uiteindelijk begon Riolu Amore te vertrouwen.
'Kom op, we gaan,' sprak de bekende stem van Riolu en hij kneep zachtjes in haar handje. Amore schudde haar koppie zacht heen en weer, en keek Riolu aan. ''Oh, ehm, ja.. Sorry..'' Sprak ze, niet erg blij uit haar droompje gewekt te worden. Maar, ze zou zeer snel weer eens proberen herinneringen op te halen. Amore grijnsde. 'Met mijn voet komen we niet zo heel snel vooruit, en ik wil Dustfire niet teleurstellen,' sprak Riolu. Amore zag hoe hij naar zijn pootje keek en hij een moeilijk gezicht trok. ''Tjah.. Ik kan je niet tillen,'' sprak Amore droogjes. Amore fronste. ''Oke, kom.. Dan gaan we alvast. Ik weet waar het is. Ze zullen ons makkelijk inhalen met ons slakkentempo,'' grijnsde Amore.

Plotseling ritselde er iets tussen de bosjes. Twee glimmende ogen kwamen steeds dichterbij vanuit het duister. Het was Sibby, de kleine Teddiursa. Ze had stemmen gehoord en wilde weten wie het was. Ze zag meteen de Pikachu en herkende haar ergens van. Ze was alleen vergeten van wat. Na een hele lange 10 seconden pikeren, gaf Sibby het op. Ze sprong uit de bosjes en zei vrolijk: "Hohoi!" Ze bekeek ook de andere pokémons, al had ze daar een stuk minder belangstelling voor. "Ik ben Sibby," zei ze vrolijk, nadat ze alle pokémon bekeken had. "Wie zijn jullie?" Sibby keek weer naar de Pikachu en dacht er weer even over na.
Sibby's maag knorde. Ze had honger. Sibby keek wat rond en zag een bes naast de boom liggen. In de boom zaten nog veel meer bessen, maar daar kon ze echt niet bij en ze had geen zin om moeite te doen. Daarom pakte ze de bes van de grond. Zonder er goed naar te kijken, propte ze de bes in één keer in haar mond. Ze kauwde en proefde de heerlijke zoete smaak, maar ze proefde nog iets. Het smaakte als...als aarde. Gauw spuugde ze de beschimmelde bes uit. Daar lag de mooie paars-groene bes met de wittige haren. Sibby keek heel vies naar de bes en probeerde haar mond schoon te vegen, zodat ze die vieze smaak niet meer proefde. "Bleeeeeeeeeh... gadver... ieuw... weeeh... jakkes... bah... goor... smerig... juk" zei ze terwijl ze nog steeds moeite deed die bittere smaak uit haar mond te halen.

'Tjah.. Ik kan je niet tillen,' Riolu grinnikte om de opmerking van Amore. Bijna wilde hij een sarcastische opmerking terug maken toen er plotseling een Teddiursa verscheen. Met een opgeheven wenkbrauw keek hij hoe ze een beschimmelde bes pakte en deze in één keer in haar mond propte. Volgens hem had ze niet eens gezien wat voor een soort bes het was en of hij wel goed was. Blijkbaar kwam ze daar nu achter wat ze spuugde hem met een vies gezicht weer uit. Voor een tweede keer ontsnapte er een grinnik uit zijn mond. "Ik ben Riolu" zei hij uiteindelijk, als antwoord op de eerdere vraag van de Teddiursa. Even wende hij zijn blik naar Amore en er verscheen een glimlachje op zijn gezicht. Hij wachtte even totdat ook zij zich had voorgesteld en was daarna van plan te gaan.

'Hoihoi!' Klonk een vrolijk, kinderlijk stemmetje. Amore keek om. Daar stond een Teddiursa. 'Ik ben Sibby,' sprak de pokémon, 'Wie zijn jullie?' Vroeg ze hierna. Amore grijnsde. Ze fronste toen de Teddiursa een beschimmelde bes in haar mond stopte. Vervolgens spuugde ze het weer uit. Amore grinnikte. 'Ik ben Riolu,' sprak Riolu. Amore grinnikte opnieuw. ''Mijn nam is Amore,'' sprak Amore rustig. Ze had Riolu's hand nog steeds vast. Het voelde warm. Het voelde vertrouwd. Amore liet een rustige zucht horen. Niet een geïrriteerde zucht. Nee, zeker niet. De zucht klonk genietend. Ze keek Sibby aan. ''Hé, uk.. Ik en Riolu moeten weg,'' sprak ze. Ze keek Riolu met een klein grijnsje aan, en begon toen met lopen. Haar bijna zwarte ogen stonden op de weg voor haar gericht. Haar gele vachtje glinsterde in het licht en haar voetstapjes hoorde je niet tot nauwelijks op het grote veld.

-Kortheid-
- Als Riool heeft gepost = wij het topic uit =')

Nadat Amore zich had voorgesteld maakte ze duidelijk dat ze weg moesten. Ook Riolu maakte grijnzend een knikkend gebaar en liep toen met Amore mee. Nog steeds hield hij haar handje vast, wat hem een fijn warm gevoel in zijn lichaampje gaf. Even sloop er een herinnering zijn kop binnen, van nog niet zo heel lang geleden. Amore had op het randje van een berg gestaan en was ieder moment van plan er een eind aan te maken. Riolu had, mede door te vertellen hoeveel hij van haar hield en dat ze samen wel een oplossing konden vinden, haar van die rand weggekregen. Uiteindelijk hadden ze ook een oplossing voor haar te hoge volt gevonden en nu kreeg ze er alleen nog 'last' van wanneer ze bijvoorbeeld woedend was of een gevecht aanging op leven en dood. Eigenlijk best wel gunstig, ze was er een heel stuk sterker door. Toch wist Riolu dat ze het liever nooit had gehad, de gebeurtenissen van lang geleden waren soms erg heftig geweest. Amore die een hevige pijn bezat en totaal de controle over haarzelf verloor vanwege de enorme kracht die door haar lichaam raasde en Riolu die alles op alles zette om haar te redden. Één keer had hij het bijna niet overleefd, als hij niet in zijn Aura trance was geraakt was hij nu zeker dood geweest. Zijn aura trance.. Dit deed Riolu bedenken dat het al een hele tijd geleden was toen hij voor het laatst in zijn trance was geraakt. Dit was toen hij Dustfire en de andere legends wilden bevrijden uit de basis. Hij kreeg de stille hoop dat hij, zonder het zelf te merken, langzaam de controle over zijn lichaam kreeg.

Een stekende pijn schoot door zijn pootje en Riolu trok even een moeilijk gezicht. Hij beet zachtjes op zijn lip en zette stug door. Beetje bij beetje trok de pijn weer weg en na een tijdje voelde hij het amper meer. Af en toe kwam de pijn weer opzetten, maar dit was maar tijdelijk. Zowiezo, Riolu had wel erger gehad. Even wende hij zijn blik met een glimlach naar Amore en er verscheen een glinstering in zijn ogen. Al die herinneringen, ze hadden al zoveel doorstaan. Leuke, maar ook minder leuke gebeurtenissen waren in hun leven voorbijgegaan. Maar nog steeds waren ze samen en Riolu was van plan dit nog zijn hele leven vol te houden. Het gelukkige gevoel zou nooit meer verdwijnen, dit wist hij zeker. Langzaam verdwenen hij en Amore uit het zicht en zette ze koers richting Mt. Solare.

[ omg, wat een inspiratie opeens o.O. Maarja zoals Amore al zei.. topic uit =']

-kortheid is niet erg, ik ga deze post vast ook verprutsen. xD-

Evening keek met glimmende oogjes naar zijn geliefde, die hem vertelde over wat ze moest gaan doen. Eerst was Evening een beetje teleurgesteld. Hij wou zo graag bij haar zijn, en nu kon dat niet. Daarbij was het gevaarlijk. Evening haalde diep adem, en kreeg toen een klein glimlachje op zijn gezicht. Maar hij was supertrots op haar. Shadow, die het blijkbaar heel goed had gedaan bij de Suerte, was gekozen om mee te gaan op een belangrijke missie. Dit was heel belangrijk, dus maakte het Evening niet uit hoe lang ze weg bleef. Ze was niet alleen lief, maar ook stoer en hard genoeg om die berg op te gaan samen met de andere pokemon, en Evening had er het volste vertrouwen in dat ze heelhuids terugkeerde. ''Ik kom terug.'' zei Shadow tegen haar op een toon waar hij een beetje verdrietig van werd, maar die lik maakte dat weer helemaal goed. Met een grote grijns op zijn gezicht gaf hij minstends een zo grote lik terug. ''Succes, Shadow.'' zei hij met een vertrouwelijke stem, en knikte.

Dustfire rekte haar poten uit, schudde met haar vleugels en knakte haar nek. Het was tijd om te gaan. Op naar Mt. Solare, de berg waar ze zelf nog nooit was geweest, maar vanuit de lucht konden ze het niet missen, en de Suerte leden waren er vast al geïnformeerd over.
Silverbreeze hopte al naar voren, en ze lachte even. Die Silverbreeze toch.. na al de tijd vol ellende en verdriet wist hij haar altijd nog op te vrolijken. Toch was er de laatste tijd wat onenigheid tussen haar en Silver.. en ze was er niet helemaal gerust over. Silverbreeze leek meer de leiding te willen nemen. Niks mis mee natuurlijk, net als haar was hij een beschermer. Maar toch, Dustfire had altijd boven hem gestaan, en door zijn preek van net leek ze minderwaardig. Maarja, ze had het dan ook weer zelf aangegeven dat hij moest praten. Dustfire zuchtte. En steeg daarna op.

-Silver en Dust zijn uut 't topic.-

Shadow genoot zo veel mogelijk van de lik van Evening. Ze was beteuterd toen zijn tong haar niet meer 'streelde', maar ze wist dat het moest. Nog even drukte ze haar kop tegen Evening's warme borst, waar ze zijn rustige hartslag kon horen. Even vergat ze de missie, tot ze de vleugels van Dustfire en Silverbreeze hoorde. Ze moest nu gaan. Langzaam liet ze Evening los, en net zo langzaam stapte ze verder bij hem weg. Ze keek nog naar achteren, voor een lange tijd, tot ze de schittering in zijn ogen neit meer kon zien. Dustfire en Silverbreeze waren uit het zicht verdwenen en Shadow moest echt opschieten. Na een diepe zucht te hebben geslaakt richtte Shadow haar kop in de richting waar ze heen moest en zette ze een Quick Attack in om de rest in te halen. Ze vroeg zich af hoe het zou zijn om - net als Amore met Riolu - met haar partner er heen te lopen. Het zou haar een stuk minder zenuwachtig maken, wist ze zeker. Nu moest ze helemaal alleen er heen rennen, in de hoop nog op tijd aan te komen. De witte straal achter haar werd korter en haar vaart verminderde, alsof iemand haar tegenhield. Er was in ieder geval íets wat haar tegenhield; de straal was verdwenen en haar pas was nu bijna looppas. Shadow moest weer denken aan het feit dat ze niks meer wist van wat ze met de oorlog gedaan had. Haar poten waren vreemd moe, alsof ze tegen een harde wind in gerend had. Ze balde haar voorpoten tot vuisten en sloeg haar rechter poot zo hard mogelijk tegen de dichtstbijzijnde boom. "Zwakkeling!" zei ze tegen zichzelf. Vreemd genoeg leek ze haar eigen stem neit te herkennen. "Als je echt niet wil had je dat tegen Dustfire moeten zeggen," sprak ze tegen zichzelf. Ze greep met haar poten naar haar hoofd, alsof dat zou helpen. Na één keer diep in - en uitgeademd te hebben liet Shadow haar poten weer zakken. Ik kom te laat, dacht ze, op een furieuze toon. Ze zette zichzelf weer op al haar poten neer en gebruikte haar Quick Attack weer. heel snel was ze niet, maar zo zou ze de rest tenminste bijhalen. Al snel liet ze het 'gewone' deel van PokéRPG achter zich en waande ze zich in het deel van Suerte, om vervolgens naar het oorlogs-gebied te gaan.

- Inspiratievol, denk ik. O_O -

Sibby keek teleurgesteld. Er gingen heel veel pokémons weg, net toen zij aankwam. Daarom wilde Sibby ook weg. Ook wilde ze weg, omdat ze nog steeds honger had en hier aren alleen rotte bessen, dacht ze. Daarom keek ze om zich heen. Ze wist eigenlijk niet welke kant ze op moest of van welke kant ze eigenlijk kwam. Uiteindelijk besloot ze naar links te gaan. Meestal koos Sibby links. Dat was haar lievelings kant. Ze kon ook het best werken met links.
Sibby liep weg. Het gras kriebelde tegen haar huid en dat irriteerde Sibby. De vieze smaak van de rotte bes was verdwenen, maar de kriebel werd er alleen maar erger op. Sibby begon te rennen en klauwde het gras voor haar gedeeltelijk weg, maar door de wind blies het gras heen en weer en miste ze een deel. Toch bleef ze rennen, tot ze uiteindelijk weg van het gras en uit het topic was.