Een gele vlek met een witte straal achter zich raasde richting het meer. Hij zou zijn oude vriend opzoeken, en misschien nieuwe vrienden maken. Zeker was hij er niet van dat de vriend die hij zocht hier was. Hij wist de precieze locatie niet, helaas. Hij vertraagde zijn pas en stopte vlak voor het meer. Hijgend liet hij zich een beetje voorover hangen, zodat hij zichzelf kon zien. Zijn lange oren hingen een beetje naar voren. Hij fronste. "Comet," zei hij tegen zichzelf. Het klonk alsof er nog iets achteraan kwam, maar dat bleef weg. Hij hief zijn kop maar weer op. Het meer was bijna verlaten, en dat met zulk helder weer en water. Fronsend haalde hij zijn schouders op en draaide hij zich om. Zijn staart liet hij langzaam naar beneden gaan, om te voelen aan het water. Een schok trok door zijn lichaam en haalde zijn vermoeidheid weg. Hij snoof goedkeurend en liet zich in het ondiepe water glijden. Zo bleef hij zitten; met zijn armen op de kant. Hoewel hij relaxed leek waren zijn oren gespitst. Hij kon ieder geluidje horen, nu hij ontspannen was.

Alleen met toestemming.

Met rustige passen liep een niet al te oude, maar ook niet al te grote Pikachu door het oorlogsgebied. Ze was aan het kijken of er nog irritante Lustro-leden waren die probeerden in het Suerte-Gebied te komen. Of misschien Suerte-Leden die zonder toestemming naar het Lustro-Gebied heen gingen. Ach. Waarom deed ze dit? Ze had.. Vakantie! Dan hoefde ze niet onnodig hier rond te lopen. Amore fronste. Het Thunder Lake! Dat was dé plek om eventjes uit te rusten. Met vrolijke passen liep Amore richting het meer. Maar, er was al een pokémon. Ze fronste. Het was een Pikachu. Net wat ouder dan haar. Amore liet haar ogen rood oplichten en liep er op af. Hij hoorde niet bij Suerte, maar waarschijnlijk ook niet bij Lustro. Misschien was het gewoon een verdwaalde pokémon. Amore grijnsde. Ze liep naar de rand van het meer toe. Met haar teentje voelde ze in het water. Heerlijk. Langzaam liet ze zich helemaal in het water zakken. Perfect. Ze keek naar de andere Pikachu, die een stuk van haar af zat. ''Hallo,'' sprak ze droogjes.

het geluid van voetstappen werd al snel opgevangen door Comet. Hij hield zijn ogen gesloten terwijl hij luisterde hoe degene dichterbij kwam. Waarschijnlijk een Pikachu, of een Pokémon die even groot was als Pikachu. Hij hoorde hoe ze zich in het water liet zakken, een eind bij hem vandaan. En hij hoorde haar stem. "Hallo," sprak ze. Nu opende Comet zijn ogen. Hij keek de Pikachu aan en snoof goedkeurend. Hij had gelijk gehad toen hij dacht dat het een Pikachu was. "Hallo," groette hij terug. Hij wist niet van welke groep de Pikachu was. Eigenlijk verwachtte hij dat ze groep-loos was. Hij stak zijn rechterarm in het water en gooide wat over zijn linker. Hierna deed hij hetzelfde met de andere arm. Na zich even gewassen te hebben keek hij naar de Pikachu. Hij hoopte dat hij haar zou herkennen, maar.. dat gebeurde niet. De Pikachu was totaal onbekend voor hem. "Comet," stelde hij zich daarom voor. Als hij haar niet kende kon zij hem ook niet kennen.. Toch?

'Hallo,' sprak de Pikachu. Amore grijnsde breed. 'Comet,' stelde hij zich voor. Comet. Mooie naam. Komeet. De herinneringen kwamen bij Amore naar boven. ''Voordat wij iets kregen, Riolu,'' sprak Amore. ''Was mijn leven als de hemel. Er waren een paar dingen die licht gaven, maar het was niet genoeg,'' sprak Amore. ''Toen kwam jij,'' ze was even stil. ''Mijn hele wereld werd verlicht. Je was als een soort komeet, die zelfs de kleine sterretjes meer licht liet geven,'' sprak ze rustig. ''Toen ging ik weg. Ik was verblind. Niks was meer goed genoeg. Het licht van de komeet had me zo verblind dat zelfs de grootste sterren niet zichtbaar waren,'' sprak Amore. ''Toen kwamen we weer bij elkaar. De sterren lichtten weer op, maar de komeet kwam nooit terug,'' sprak ze. Komeet. Haha. Haar nieuwe woord voor Partner. Een grote grijns ontstond op Amore's gezicht. ''Aangenaam, komeet,'' sprak ze en ze fronste. ''Ik bedoel Comet,'' sprak ze toen droog. ''Mijn naam is Amore,'' zei ze toen met een lichte grijns. Ze bekeek de Pikachu nog eens. Hij was vast groepsloos: Te aardig voor een Lustro-lid, maar een Suerte-lid kon hij niet zijn, aangezien ze elk Suerte-lid kende.

Amore.. het Italiaanse woord voor liefde, wist Comet. Hij vroeg zich af of zij ook liefde voelde, dan. Of dat ze erg geliefd was.. Hij merkte dat ze hem inschatte, en grinnikte. "Never trust somebody on first sight," zuchtte hij met gesloten ogen. hierna opende hij zijn ogen weer en keek hij naar Amore. "Sorry, ik weet dat mn Engels slecht is," zei hij droog. Hij dacht aan waar hij vandaan kwam, en aan vroeger. Aan zijn vriend, Shiny. Hij vroeg zich af of Amore Shiny kende, maar besloot er niet naar te vragen. Nog niet, tenminste. Hij had veel met Shiny doorgemaakt. Veel meer dan hij zich nog kon herinneren. Shiny was een stuk ouder dan hij, waardoor hij erg naar hem opgekeken had. En toch beschouwde hij hem ook als een gelijke, als een echte vriend. Voor zover hij wist had Shiny dat ook gedaan. Comet had gehoord dat Shiny geëvolueerd was in een Umbreon, maar wist niet of dat waar was. Misschien moest hij zich nu eerst meer concentreren op de Pikachu die bij hem in het meer zat.

'Never trust somebody on first sight,' sprak Comet. ''Nee, dat weet ik,'' sprak Amore. ''Maar meer dan dat kan ik op het moment niet,'' sprak ze. Ze grijnsde licht. Haar rode ogen werden zwart. Ze snoof zacht en keek naar de lucht. Met haar ellebogen leunde ze op de kant. Met haar roodomrande ogen keek ze Comet aan. Ze was nieuwsgierig naar deze Pikachu, maar wilde tegelijkertijd niks weten. De nieuwsgierigheid maakte alles veel spannender en makkelijker. Amore voelde een onherroepelijke drang om iets te doen wat ze normaal niet hoorde te doen. Hem bespringen, ofzo. Amore kleurde rood. Omg. Dat had ze gelukkig niet hardop gezegd. Wat was ze blij dat ze het hardop nadenken afgeleerd had, zeg. Amore snoof zachtjes en keek Comet aan. Ze grijnsde licht. Hmmn..

"Hmmn.." Comet grijnsde breed. Amore was slim, voor zover hij nu wist. Er waren andere Pokémon die heel anders reageerden. Vaak gaven bepaalde reacties al meer aan van iemand dan de meesten dachten. Hij opende één oog even, en zag toen vaagjes dat Amore een beetje rood was. Dat trok al snel weg. Comet vroeg zich af waarom ze rood was geworden. Zou dat iets zijn wat in de familie zat? "Geen zorgen," zei hij droogjes, "Ik bijt niet." Hij keek Amore even vreemd aan. Zijn verleden spookte nog door zijn hoofd. achter hem steeg een kwetterende groep Starly's op uit een boom. Comet bromde nors en keek om, maar de Starly's waren te ver weg om ze goed te kunnen raken. Vaag herinnerde hij zich het beeld van een Starly die Shiny en hij naar een Carnivine gelokt hadden. En iets over Comet's ouders die hem een uitbrander gaven, om een reden die hij niet meer wist. Hij was hier eigenlijk vooral heen gekomen om weer zulke dingen te beleven. Om weer lekker ongein uit te halen, maar dan zonder op zijn dak te krijgen. Al voelde Comet er nu ook veel voor om te veranderen..

'Geen zorgen,' sprak Comet rustig. 'Ik bijt niet,' zei hij met die stem. Amore beet op haar lip en deed haar armen onder water. Houd je in. Ze snoof zacht. Ze moest zich inhouden. Hem bespringen zou nogal vreemd zijn. 'Ik bijt niet,' had hij gezegd. Waarom zei hij dat? Kon hij haar gedachtes lezen? Nee. Hij had het vast niet over bespringen. Jammer. Amore keek om zich heen. Hmmn. Amore grijnsde en keek Comet speels aan. Met een supersnelle beweging was ze bij hem, met haar hoofd bij de zijne. Met een grijns keek ze hem aan, recht in zijn zwarte ogen. Ze legde haar handjes boven op zijn kop en duwde hem onder water. Lachend zwom ze een stukje naar achteren, naar het diepere gedeelte. Ze was benieuwd wat zijn reactie zo zijn. Boos? Speels? Ze had in ieder geval veel zin om te doen wat ze normaal niet deed. Zich te laten gaan. Zich te gedragen zoals een leider níet hoorde te doen.

Comet keek vreemd naar Amore toen ze dichterbij kwam. Het laatste wat hij verwachtte was dat ze hem onder zou duwen. Hij graaide wild met zijn armpjes om zich heen terwijl hij weer naar boven kwam. Verontwaardigd keek hij naar Amore. Al snel glimlachte hij breed. "Oh, dacht jij dat..?" vroeg hij speels, waarna hij uit het water klom. Hij schudde zich even uit en keek toen weer naar Amore. Wat zou hij doen..? Hij kon van alles doen, maar besloot met iets kleins te beginnen. Hij draaide zich zo dat hij recht naar Amore keek. Na zich flink hard afgezet te hebben rende hij in haar richting, met een witte straal achter zich aan. Hij rende een stukje boven het water door zijn snelheid en kon Amore maar net bereiken. Hij strekte een poot uit en drukte die op haar kop, zodat zij ook kopje onder ging. Hierdoor raakte Comet zelf uit balans. Hij viel met een salto en een grote plons in het water. Grinnikend zwom hij weer naar boven, tot zijn kop boven het water uit kwam.

'Oh, dacht jij dat..?' Vroeg Comet. Amore keek hem aan, maar binnen no-time duwde hij haar met één poot onder. ''Aah!'' Riep ze luid, waardoor ze water binnen kreeg. Lachend en hoestend kwam ze boven, met haar armen zwaaiend. Ze zag Comet nog net door de lucht heen vliegen. Ze lachte hard. Die actie was echt slim. Ja, ze was er nu zeker van.. Hij was geen Lustro-lid. Dat kon niet. Amore lachte en keek Comet aan. ''Een echte komeet gaat toch op een normale manier door de lucht heen?'' Vroeg Amore droogjes. ''Of maken Comets andere acties?'' Vroeg ze toen vaagjes. Ze snoof zacht en keek hem met haar grote ogen aan. Van veraf leken haar ogen zwart, maar als je erin keek kon je de groene en rode gloed zien. Best vreemd, eigenlijk. Groen was namelijk haar echte oogkleur, maar door het steeds veranderen werden haar ogen kleurloos. Maar, de groene gloed bleef. En, doordat haar ogen steeds naar rood veranderden kwam er een rode gloed bij.

Comet keek grinnikend naar Amore. "Tja, kometen vliegen ver weg," zei hij droogjes, "En ik vlieg vlak boven je hoofd." Grijnzend ging hij even onder water. Een heerlijk verfrissend gevoel vulde hem. Het water had de perfecte temperatuur, en was ook nog geladen. Hij deed zijn mond even open, zodat er water in stroomde. Langzaam zwom hij omhoog, richting Amore. Zodra zijn mond boven water was sproeide hij het uit. Grinnikend zakte hij weer onder water, om vervolgens snel weg te zwemmen. Heel graag zou hij onder water willen ademen, maar helaas konden Pikachu's dat niet. Comet moest dus ook al snel naar adem happen en keek toen even achterom naar Amore.

Comet grinnikte en keek haar aan. Amore kleurde een beetje. 'Tja, Kometen vliegen ver weg en ik vlieg vlak boven je hoofd,' sprak hij tegen haar. Amore grijnsde. Hij moest eens weten, zeg! 'Je bent als een komeet voor me. Je kwam mijn leven zomaar binnenvliegen en liet alles licht geven,' dacht ze bij zichzelf. Ze grinnikte en zag hoe Comet onder water ging. Ze hief haar wenkbrauwen open. Hij zwom naar haar toe en sproeide het water uit, grotendeels in haar gezicht. Met een vaag gezicht keek ze hem aan. ''Pardon?'' Vroeg ze droog. Ze zag hoe hij onder water zakte en weg zwom. Amore grinnikte. Dan kende hij haar technieken nog niet. Door haar grootte hoefde ze minder gewicht mee te dragen dan een andere Pikachu, wat betekende dat ze snel was. Met een ongelofelijke snelheid sprong ze op de kant en haalde ze Comet met een snelle aanval in. Vanaf de kant sprong ze het water in, boven op hem, waardoor ze hem opnieuw onderduwde toen hij achterom keek. Met een speelse grijns keek ze hem onderwater aan, toen ze tegenover hem zat toen ze hem eenmaal helemaal naar de bodem had meegesleurd. Ze vergat even dat ze ook nog moest ademen en bleef Comet dus droogjes aankijken.

Opnieuw voelde Comet een poot op zijn kop die hem onder water duwde. Vlug nam hij een hap lucht maar het was te laat; voor de helft kreeg hij water binnen. Hij probeerde naar boven te zwemmen om naar adem te happen, maar werd mee getrokken. Hij draaide zich om en deed zijn best duidelijk te maken dat hij water had ingeslikt en moest ademen, maar dat lukte niet echt. Hij voelde hoe het zuurstof uit zijn longen verdween. Hij maakte vreemde bewegingen in de hoop los te komen, wat vreemd genoeg lukte. Vlug zwom hij naar boven om flink te hoesten en naar adem te happen. Zodra hij vond dat hij genoeg lucht had zwom hij naar beneden, naar Amore. 'Moet jij niet ademen?' had hij willen vragen, maar helaas kon je niet onder water praten. In plaats daarvan greep hij haar vast bij haar handje en trok hij haar mee naar boven. Nu moest ze nog maar gaan ademen.

Amore zag Comet naar boven zwemmen en snoof onderwater, waardoor verschillende belletjes ontstonden. Op gegeven moment kwam hij weer naar beneden. Amore keek hem nieuwsgierig aan. Hij sleurde haar mee naar boven. Toen ze eenmaal boven was, hapte ze naar adem. ''Oh, vergeten dat ik nog moest ademhalen,'' sprak ze na een tijdje en ze krabbelde wat aan haar achterhoofd. Grijnzend keek ze Comet aan. ''Ik had je wel!'' Riep ze lachend. Deze actie was altijd handig: Op het land was een Pikachu sneller dan in het water. En, zij was zowiezo al snel, dus had hem makkelijk ingehaald. Bovendien, met de kracht die ze had waarmee ze vanaf de kant in het water kwam, had ze hem makkelijk onder kunnen duwen. Kortom; zeker voor herhaling vatbaar. Amore keek Comet aan. Oh Gawsh. Hij was aardig. Amore haalde diep adem. 'We were meant to say goodbye,' schoot het door haar hoofd. Ze schudde haar koppie. Waarom dacht ze ineens aan Riolu? Amore fronste. Maar, het allervreemdste was.. Het was geen droevig gevoel. Amore grijnsde lichtjes en keek Comet aan. Hmmn..

Gelukkig haalde Amore al snel adem. Ze zei dat ze was vergeten dat ze moest ademhalen. Comet keek haar vreemd aan. Hoe kon je dat nou vergeten? "Ik had je wel!" riep ze daarna lachend. Ook Comet lachte er om. Hij zou niet weten hoe hij er tegenin zou moeten gaan; het was waar. Hij was zelf al snel voor een Pikachu, voor zover hij wist. Maar Amore.. die was écht snel. Comet had het gevoel dat hij zijn snelheid meer moest trainen nu hij haar had zien rennen. Hij grinnikte nog na toen hij een beetje moe begon te worden. Comet's poten hadden wel genoeg gezwommen. Zonder het te zeggen draaide Comet zich om en zwom hij naar de kant, waar hij voorzichtig op klom. Droogjes liet hij zich plat op zijn buik vallen, wat er nogal droog uit zag. Net zo droogjes als hoe hij was gaan liggen keek hij naar het meer, naar de plek waar hij Amore voor het laatst zag.

Ze hoorde Comet lachen. Haar hart sloeg een slag over. Ze grijnsde licht. Plots draaide hij zich om en zwom naar de kant. Hij klom voorzichtig op de kant en liet zich plat op zijn buik vallen. Amore grinnikte en zag hoe hij haar aankeek. ''A miracle looking in my life,'' zong ze zacht, onverstaanbaar. Ze dook naar de bodem van het meer en sloot haar ogen. Ze wilde eens iets proberen. Amore pakte haar staart beet met haar bek waardoor ze een bal werd. Ze begon rond te draaien. Haar staart kleurde wit. Een soort draaikolk, maar dan 90 graden gedraaid, ontstond onder water: Boven water was er niks van zichtbaar. Amore grijnsde en stopte de aanval. Met snelle slagen zwom ze naar boven en grijnsde. Ze keek Comet met een klein snuifje aan en klom op de kant. Ze fronste. Haar oren vingen een roep op; een roep naar haar. Ze grijnsde lichtjes. ''Het spijt me zeer, Komeet,'' begon ze rustig, ''Maar ik vertrek.. Ik ben blijkbaar ergens nodig,'' grijnsde ze dommetjes. Ze draaide zich om en vertrok, weg uit het topic.

Comet keek vaag naar Amore. Waarom zou ze weg moeten gaan? Hij had de roep ook gehoord, maar had het niet goed begrepen. Misschien moest hij Amore gewoon beter leren kennen. Hij glimlachte breed bij die gedachte en ging droogjes anders liggen. Hij sloot zijn ogen en luisterde naar de wind, en naar de stemmen van andere Pokémon. Wat een geweldige plek had Shiny gekozen om over te nemen. Vroeger hadden ze veel lol gehad. Ze speelden vaak dat ze erg machtig waren, en nu was Shiny echt machtig. Tenminste.. volgens de verhalen. Misschien waren de verhalen niet waar. Alhoewel, altijd als Comet over de Lustro hoorde hoorde hij over hun leider Shiny. de naam Amore was ook wel eens gevallen.. Maar dat kon nooit deze Amore zijn. Comet zuchtte diep, en genoot van de rust die nu rond het meer hing.

Rustig verkende een Umbreon de Thunder Lake. Er waren niet echt veel Suerte leden om aan te vallen. Ook waren er geen lustro leden om terug te sturen. Dus weer een verspilde dag. Hij wou net terug lopen naar de Lustro grotten toen hij een Pikachu zag. Was dat Amore? Zijn staart begon wit te gloeien maar al snel verdween de gloed om zijn staart. Hij keek eens goed naar de Pikachu. Nee, dat was Amore niet. Hij keek goed naar de Pikachu, ergens herkende hij de pikachu van. Maar waar? Shint sloot zijn ogen. Zijn ringen lichtte op en hij begon goed na te denken. Hij wist zeker dat hij hem kende. Maar waar van? Hij dacht aan een paar momenten uit de verleden. En toen wist hij het. Hij opende zijn ogen en liep rustig naar de Pikachu toe. De laatste keer dat hij hem zag was het nog een Pichu. Dat was heel erg lang geleden. Wat zou hij hier doen? Zou hij hem komen opzoeken of was hij er gewoon toevallig. '' Hallo, Comet. '' Besloot hij te zeggen. Hij keek op de Pikachu neer. De Pikachu lag nog op de grond. Met gesloten ogen.

Voetstappen klonken in Comet's oren. Een wezen op vier poten benaderde hem. Aan de regelmaat te horen een Pokémon van maatje Umbreon. Zou het..? Het wezen stond vlak bij hem stil. "Hallo, Comet," klonk een bekende stem. Comet kreeg een kleine grijns op zijn smoel. Hoe toevallig, Shiny stond naast hem. "Gegroet, Shiny," zei hij droogjes, waarna hij zijn ogen opende. Hij keek recht in de ogen van de Shiny Umbreon. "Dat is lang geleden." Comets gedrag was erg anders dan net. Zonet was hij vrolijk aan het spelen geweest, en nu was hij erg serieus en kalm. Waarom wist hij niet. Altijd had hij het wel leuk gevonden om een beetje lol te hebben. Toch dacht hij dat het kwam door het feit dat hij zijn vriend weer eens zag. Langzaam ging Comet overeind zitten, om vervolgens voor Shiny te gaan staan. "Hoe gaat het ermee?" vroeg hij, met een flauwe glimlach. Zijn armen had hij over elkaar gelegd.

'Gegroet, Shiny,' hoorde hij Comet zeggen. Shiny knikte en bleef stil. 'Dat is lang geleden.' Shiny keek Comet aan. Het was inderdaad lang geleden. Het was nu al bijna 8 jaar geleden. En zijn eerste indruk op dit moment was dat hij niks was veranderd. Nog steeds een kleine pokemon die leuk vind om mensen te irriteren en te pesten. Maar het toch niet zo leuk vond om op zijn kop te krijgen. 'Hoe gaat het ermee?'Hoorde hij Comet weer vragen. Shiny keek naar de Comet. '' 't Gaat goed,'' Zei hij kalm. Hij was niet van plan om te vragen hoe het met hem ging. Nee, hij vond het belangrijker om te weten wat hij hier deed. ''Wat doe je hier?'' Vroeg hij rustig. Je kon aan zijn gezicht niet zien dat hij blij was op het bezoekje van zijn oude vriend. Maar dat was hij wel.

Shiny antwoordde direct op Comets vraag. Hij grinnikte droogjes, en keek hem grijnzend aan. Hierna vroeg Shiny waarom Comet hier was. Comet had deze vraag verwacht, en had zijn antwoord klaar liggen. "Ik kom vragen of de geruchten waar zijn," zei hij kalm. Zijn grijns verdween en hij keek zeer serieus. "Ik heb gehoord dat je de leider bent van een groep die nutteloze Pokémon uit de weg ruimt. Klopt dit?" Hij keek Shiny doordringend aan, alsof hij het antwoord uit zijn gedachtes probeerde te lezen. Zijn gezicht behield echter ook het serieuze. Eigenlijk verwachtte hij wel dat het waar was. Hij vond Shiny wel iemand om zo succesvol te zijn.

'Ik kom vragen of de geruchten waar zijn,' hoorde hij Comet zeggen. Shiny keek verbaasd naar de Pikachu, over welke geruchten had hij het? 'Ik heb gehoord dat je de leider bent van een groep die nutteloze Pokémon uit de weg ruimt. Klopt dit?' Shiny knikte. Ze ruimde inderdaad nutteloze Pokemon op. Maar ook pokemon die dachten dat ze veel waren terwijl ze dat niet waren en pokemon die hun tegenwerkte. ''Dat klopt inderdaad,'' Zei Shiny rustig. Hij grijnsde. ''En, wat heb jij allemaal gedaan sinds de laatste keer dat we elkaar zagen?'' Hij keek benieuwd naar de Pikachu.

Comet keek Shiny vaag aan. Hij vroeg zich af waarom hij dat soort dingen wilde weten. Toch kon hij er niet tegenin gaan. Ze waren immers goede vrienden geweest. Hij haalde bedenkelijk zijn schouders op. "Ach, je weet wel," zei hij, "Een beetje wat ik ook met jou deed, alleen dan zonder jou." Hij richtte zijn blik even op de wolken. Nadat hij had beseft dat één wolk veel op een drol leek sloot hij zijn ogen. "Toen het verveelde heb ik een tijdje rond gereisd. Toen hoorde ik over jou en je succes, en besloot ik je te bezoeken." Hij liet zijn kop weer zakken en opende ze pas toen die weer gewoon hing. Hierdoor keek hij tegen Shiny aan. Vlug richtte hij zijn blik op het gezicht van zijn vriend.

- Sorry voor al mijn flutposts. O_O -

Shiny grijnsde, Comet legde uit wat hij had gedaan. Precies hetzelfde al vroeger. Zou dat niet vervelen? 'Toen het verveelde heb ik een tijdje rondgereisd. Toen hoorde ik over jou en je succes, en besloot ik je te komen bezoeken.' Shiny knikte. Dus het doden van pokemon noemde Comet succes? Misschien was het dan wel een goeie lid voor Lustro. Shiny sloot zijn ogen. Hij keek even de lucht in maar keek snel weer naar de Pikachu. ''Comet, ik heb een vraag.'' Hij keek Comet serieus aan. ''Denk je dat je bij Lustro kan komen?'' Zijn blik bleef op serieus staan. Hij wist niet of Comet het soort was dat echt slecht was. Want er waren pokemon die slecht deden. En pokemon die slecht waren. Ook waren er pokemon die alleen kattenkwaad uithaalde. Maar die telde Shiny niet als Slecht.

''Comet, ik heb een vraag,'' begon Shiny, ook met een serieus gezicht. Comet hoefde niet te vragen wat de vraag was, want die kwam er bijna direct achteraan. Lustro.. Daar had hij eerder van gehoord. Maar waar? Lustro, Lustro.. Was dat niet die groep van Shiny? Ja, dat moest het zijn. Shiny wilde Comet dus bij zijn groep. Tenminste, zo klonk het. "Dat ligt totaal aan hoe de leider er over denkt," zei hij met een flauwe glimlach. Hoewel ze goede vrienden waren moest hij respect hebben voor Shiny als hij daadwerkelijk zijn leider werd. Niet dat dat moeilijk was; Comet had altijd respect voor vrienden. Maar.. Toch had hij nét iets meer respect voor Shiny, op een of andere manier.