Achi creëerde een kom en vulde hem met water. Shadow bedankte hem met een vriendelijk knikje, maar hij ging al weg. Ze zag dat hij het bloedspoor uitveegde. Slim, vond ze. ze wilde net de kom pakken toen Riolu zich bij de Pokémon voegde. ''Sh.. Shadow.. hier,'' hijgde hij. Shadow glimlachte en grinnikte, waarna ze de spullen aanpakte. ''Dat was snel,'' zei ze droogjes, waarna ze haar aandacht vlug weer op Secret richtte. Ze legde de bes en de bladeren naast zich, op een stukje met wat minder los zand. Vervolgens pakte ze de kom met water. Voorzichtig goot ze een beetje over de wond. Het bloed stroomde met het water mee en de wond was duidelijker zichtbaar. ''Ze is gebeten,'' dacht Shadow hardop. Ze zag duidelijk de afdruk van tandjes in het vlees. Even wilde ze wegkijken, voor ze besefte dat zij de wond moest verzorgen. Ze wierp een blik op de bladeren en de bes. Oran berries genazen je HP, geen wonden. Maar, in de juiste combinatie met ander soort kruiden en bessen wilden ze nog wel eens wonden helpen genezen. Ze pakte de bes en deelde hem door tweeën, om vervolgens het sap uit één helft leeg te knijpen boven de kom met water. Vervolgens rolde ze een blaadje op en begon ze ermee in het sapje te roeren. Een ander blad verscheurde ze in haar pootjes. De scheurseltjes deed ze in het sapje. Ze roerde weer, en dacht na. Iets miste, maar wat ook alweer? ''Kan iemand wat zeewier halen?'' vroeg ze. Zeewier.. Dat was iets wat ze nodig had. Maar, er was nog iets. Iets wat ze zich maar niet herinnerde. Ze pakte de ongebruikte helft van de Oran berry en keek er even naar. Ze bracht hem richting haar mond en nam er een hapje van. Hmmn, heerlijk. Wat had ze dat al lang niet gehad. ''Hmpf!'' klonk het opeens. Shadow sprong overeind. Direct daarna ging ze weer zitten, alsof er niks gebeurd was. Ze rolde het blaadje dat ze gebruikt had om te roeren uit en bekeek het eens goed. Ja, het was groot genoeg. Ze trok het strak om de kom en hield die toen schuin. Hoewel het blaadje dicht had geleken kwam er toch water doorheen. Na het genoeg afgegoten te hebben zette Shadow de kom weer recht. Ze haalde het blad er vanaf en keek naar de prut die er in zat. Niet prutterig genoeg. Shadow legde het blad er weer overheen en begon er wild mee te schudden. Na dat gedaan te hebben wierp ze opnieuw een blik in de kom. De stukjes blad waren op een of andere manier verpapt. Perfect! Shadow nam het hele blad en schepte er wat prut mee op. Vervolgens smeerde ze dat op de wond. En nu.. Nu had ze het zeewier alleen nog nodig. Ze draaide zich om om te zien of iemand het al voor haar gehaald had.

Rustig keek hij naar Shadow. Ze kon nu niks zonder de spullen. Maar Riolu kwam er al snel bij staan. Hij gaf de spullen aan Shadow. Shadow begon al snel. Ze gooide wat water over het armpje over secret zijn kleine pootje. Het bloed stroomde weg. 'Ze is gebeten,' dacht Shadow hardop. Achi keek even rustig naar Shadow. En daarna naar het wond van Secret. Ze ging verder. Achi wist niet dat Shadow dat kon. Ze begon allerlei dingen te doen met de Oran Berry, en de blad. Achi bleef naar het blad kijken. Hij had nooit geweten. Al snel vroeg ze wat, Ze vroeg wat over zeewier. Achi knikte. Als Water Pokemon kon hij snel bij het Zeewier komen. Hij rende naar het water en dook er in. Binnen enkele seconde zag je hem neit meer. Hij was onder water gegaan. Hij begon rustig door het water te zwemmen. Zeewier was niet moeilijk te vinden. Maar het was wel heel diep. Hij zwom rustig naar beneden. Hij kwam steeds dieper en dieper. En al snel kwam hij aan bij de zeewier. Zijn staart gloeide wit op. En hij sloeg de Zeewier door midden. Hij pakte een stapel zeewier. Dat zou wel genoeg zijn hé? Hij zwom weer naar het oppervlakte en ging weer naar de pokemon toe. ''Hier is het Zeewier,'' Mompelde hij. Hij liet het zeewier zien.

"Danger!" klonk het. Opeens werd de Houndoom geknuffeld door Amore. "Ehm, oke," mompelde Danger verbaasd. Hij kon moeilijk terugknuffelen, dus bleef hij staan. ''Dit zijn de illusie-pokémon. Ze zijn geprogrammeerd toen het kasteel nog bewoond werd door..'' begon Amore toen ze bij een Raichu stond. Na dit gehoord te hebben wist Danger bijna zeker dat dat een illusie was. ''Ik weet niet door wie. Maar, ze kunnen in het kasteel gecreëerd worden. Dus, ik had besloten ze te gebruiken voor een training. Jullie zullen vast en zeker denken dat ik niet spoor, ofzo. Maar..'' ging Amore verder, waarna ze kort zweeg. ''We kunnen de illusies niet gebruiken bij een gevecht. Zodra ze het Suerte-Gebied uit zijn verdwijnen ze, omdat de afstand met het kasteel dan te groot is, denk ik.'' sprak ze. Danger knikte. Jammer, maar ja. ''Dus.. Moeten we trainen!'' ging Amore vrolijk verder. ''Kies een illusie uit en vecht! Als je het zat bent, dan moet je gewoon 'stop' roepen en je illusie wordt uitgeschakeld! Oh jah, laatste dingetje.. Deze illusies zijn níet onsterfelijk, maar even sterk als jij zelf, omdat ze zich aan jouw level aanpassen. Succes!' sprak Amore ten slotte. Ze ging weer in het zand zitten. Danger's blik ging weer naar de illusies. Hij merkte dat een Poliwrath naar hem staarde. Hmm. "Oke," siste Danger, terwijl hij naar de Poliwrath keek. "Begin maar," sprak de Houndoom vervolgens. Meteen rende de Poliwrath op hem af. Hij greep de poten van Danger, waarna hij met hem over de grond rolde. Danger gromde kort. Vlug beet hij de Poliwrath met een Thunder-Fang, hopend dat de Submission zo zou stoppen. Dat lukte. De Poliwrath leek te schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit. Logisch, het was een illusie. De Poliwrath stond op, evenals Danger. Plotseling viel de Poliwrath aan met een Bubblebeam. Danger staarde naar de bellen, en terwijl hij dat deed begon zijn staart wit te gloeien. Hij bukte om de bellen te ontwijken, waarna hij richting de Poliwrath kroop. Met een snelle beweging slingerde hij zijn Iron Tail tegen de buik van de Poliwrath aan. Deze stopte meteen met zijn Bubblebeam. Vlug begon Danger zich op te laden voor een Solarbeam. De Poliwrath rende op Danger af, maar deze sprong vlug opzij. Een enorme lichtstraal, de Solarbeam, schoot recht op de Poliwrath af. Raak. Danger grijnsde. Dit was eigenlijk best makkelijk..

Maar nee, meteen draaide de Poliwrath zich om en vuurde hij een Focus Blast af. Geweldig. De Focus Blast knalde tegen Danger aan, die op de grond viel. De Houndoom snoof, en keek met een valse blik richting de Poliwrath. Hij was even sterk als hemzelf, maar toch. De Poliwrath leek Danger's blik te negeren. Opeens verscheen er een enorme golf, die recht op Danger af ging. Geweldig. Vlug deed Danger zijn Protect. De Surf knalde tegen de Protect aan, maar de Protect brak gelukkig niet. Danger zakte in elkaar, en keek toe hoe de Poliwrath een van zijn aanvallen laadde: een Focus Punch. Hij smeet zijn gloeiende hand tegen Danger aan. De aanval was wel raak, maar Danger viel niet bewusteloos neer, hij stond grommend op. Met een valse blik keek hij de Poliwrath aan. Langzaam kleurden zijn ogen rood. De Poliwrath wou nog een Focus Punch doen, maar Danger sprong bovenop hem. De gloed die de arm van de Poliwrath omringde, verdween. Grijnzend deed Danger zijn Dark Pulse. De Poliwrath probeerde te vluchten, maar daarvoor had Danger hem te sterk vast. Hij werd gedwongen om de aanval op te vangen.. toch?

Zo snel hij kon viel de Poliwrath aan met een Water Pulse. Deze brak door de Dark Pulse heen, en raakte Danger, die op zijn rug viel. Kil liet hij zijn blik over de Poliwrath glijden. Grom. Zijn felrode ogen werden gelukkig weer normaal blauw. Verbaasd keek Danger rond, maar hij hield de Poliwrath in de gaten. Toen deze aanviel met een Ice Beam, reageerde Danger meteen met een Flamethrower. Omdat de Ice Beam bijna direct smolt, kon de Flamethrower de Poliwrath zonder problemen bereiken. Maar de Poliwrath had wel door dat de enorme vlam richting hem suisde. Hij kreeg een witte gloed om zich heen, en sprong omhoog. Met een Strength kreeg hij Danger op de grond. Deze stond zo snel hij kon weer op. Hij gromde kort, waarna hij rood begon te gloeien. Vervolgens verscheen er een vlam, die nog groter was dan de vorige. De Poliwrath stond stil, het was dus ook niet vreemd dat de Overheat raak was. De Poliwrath viel op de grond, en verdween in het niets. Danger hijgde vermoeid. Hij kon er nog net voor zorgen dat hij niet in elkaar zakte. Opeens hoorde hij een vreemd geluid, en hij keek om. Een kleine Pichu kwam aangelopen. Ze was gewond, merkte Danger meteen. Zo snel hij kon rende hij naar de Pichu, die omviel door een flauwte. Waarschijnlijk door de wond, dacht Danger. Opeens kreeg hij een idee. Maar ja, dat zou vast niet werken. Hij kon het wel proberen, maar dan zou hij het eerst moeten vragen aan Amore, Shadow of Achi. Danger schudde zijn hoofd. Nee, hij kon het beter niet doen. Hij zuchtte, en staarde naar de Pichu, omdat hij niet wist wat hij nu moest doen. Hij liet zijn blik kort over de anderen glijden, die wel meehielpen. Danger zuchtte, en keek weer naar de Pichu. Hij snoof kort, nadenkend over hoe hij zou moeten helpen..

(Omgomgomg, dit is wel een heel lang bericht. 904 woorden, dacht ik.. O_o. Als jullie mijn berichtje niet snappen wil ik het wel uitleggen.. XD)
(En ik ben nu nog meer inspiratieloos.. XD)

Amore had even niet door wat er allemaal gebeurde. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Vervolgens opende ze haar ogen. 'Ze is gebeten,' had Shadow even geleden gezegd. Amore gromde zacht. ''Wie er ook maar één haar durft te krenken van iemand van míjn familie.'' Ze keek Shadow aan, waarna ze haar ogen dicht kneep. Ook deze behoorde tot de familie, ookal was ze geen bloedverwant. Amore dacht aan haar moeder. Toen deze stierf had Amore automatisch het bazige overgenomen. Jammer genoeg was iedereen verdwenen. Candy was gestorven, Thunder ook. Misschien deed ze het gewoon niet goed. Amore gromde en balde haar vuist. Ze opende, opnieuw, haar ogen en snoof. ''Secret?'' Ze fronste toen het kleine ding haar ogen opende.
Secret legde haar hand op de wond en sprong op. ''Owh Gawsh,'' mompelde de kleine Pichu. Ze kon zich niet laten helpen door Shadow en de rest. Dat was fout. Heel fout. Snel dacht ze na. Wat zou ze moeten doen? Ze haalde diep adem. ''Het doet geen pijn meer,'' loog ze. Ze grijnsde licht. Ze haalde diep adem en sloot haar emoties buiten. Verdomde Riolu. Hoe kon je het verzinnen.. Een pokémon die emoties voelde. Ze keek hem even duister aan. Plots herinnerde ze zich iets. Hmmn.. Misschien kon ze even dwarsbomen. Ze zette haar zielige oogjes op en keek Riolu aan. Hierna keek ze naar haar moeder. ''Jullie hadden eerst iets.. Is het makkelijk om dan bij elkaar te zijn, met alle herinneringen enzo?'' Ze was zo schijnheilig als de pest. Het was gewoon niet leuk meer, zouden sommigen denken. Zij vond het géweldig.

-Amore&Secret.-

Riolu bleef een tijdje zwijgend toekijken, terwijl hij uitrustte van het vele rennen. Achi was naar de zee toegerend en kwam even later terug met het zeewier waar Shadow om had gevraagd. Danger was er ondertussen ook bijgekomen en Shadow was druk bezig met het verzorgen van de wond. 'Secret?' hoorde hij Amore zegen. Riolu wende zijn blik naar de kleine pikachu die haar ogen opende. 'Het doet geen pijn meer,' sprak Secret een tijdje later. Riolu vouwde zijn armen in elkaar en trok vragend zijn hoofd een beetje schuin. Zei ze dit nou om Amore beter te laten voelen? Waarschijnlijk wel, want ze had wel degelijk pijn. Hij besloot niks te zeggen. Echt zeker wist hij het ook niet, aangezien hij op een gegeven moment niks meer van de pichu wist op te vangen. Het lag niet aan hem, hij voelde de emoties en gevoelens wel van de andere. Waarschijnlijk had Amore gelijk en kon Secret, net als zij, haar emoties buiten sluiten. Een zachte zucht verliet Riolu's mond terwijl hij zijn blik naar de hemel wende. Echt zijn aandacht erop richten deed hij niet, hij wist tenslotte niks van het geheim dat Secret met zich mee droeg. 'Jullie hadden eerst iets.. Is het makkelijk om dan bij elkaar te zijn, met alle herinneringen enzo?' hoorde hij haar opeens zeggen. Riolu bewoog zijn oortjes en draaide zich om. Hij zag dat Secret hem en Amore bedoelde. Een klein, niet gemeend, glimlachje verscheen op zijn gezicht. Waarom moest die pichu het nu opeens dààr over hebben? Naja, het betekende in ieder geval wel dat Secret zich wat beter begon te voelen, anders zou ze zoiets niet vragen."Dat is verleden tijd," sprak Riolu zachtjes "We zijn verder gegaan met ons leven en beschouwen elkaar nu als goede vrienden. In het begin was het moeilijk, maar ik heb het leren accepteren." We were always ment to say goodbye.. schoot er door zijn gedachtestroom. Het was een zin die Amore tegen hem had gezegd.

'Dat is verleden tijd,' sprak de Riolu zacht. 'We zijn verder gegaan met ons leven en beschouwen elkaar nu als goede vrienden. In het begin was het moeilijk, maar ik heb het leren accepteren.' Secret rolde overdreven met haar ogen. Kleine schokjes kwamen van haar lichaam. Met een licht felle blik keek ze Riolu aan. ''Het spijt me zeer, Riolu.'' Ze meende het niet, maar liet het niet merken. Haar emoties konden haar niet verraden. Secret keek even rustig om zich heen, maar richtte haar donkerrode ogen weer op de Riolu. ''Bovendien.. Zou je wat minder op mijn gevoelens willen letten?'' Een lichte grijns ontstond op haar kleine kopje. Ze had gezien dat er iets in zijn ogen veranderde als ze haar emoties buitensloot. En, natuurlijk had ze liever wat 'innerlijke privacy'. Dat was per slot van rekening het enige gedeelte waar ze even rustig kon zijn, zonder aan al het andere te denken. Secret fronste lichtjes. Een zachte windvlaag vloog over het strand. Secret genoot er maar heel even van. Al snel vloog er namelijk wat zand in haar wond, waardoor de tranen in haar ogen schoten. Dat deed haar wond niet veel goed. Ze wilde het uitschreeuwen, maar hield zich in. Ze sloot haar ogen. Ze hield zichzelf volledig in de hand. Geen kik had ze laten horen. Ze bleef rustig staan. haar ogen gesloten. Of.. eigenlijk dichtgeknepen. Haar armen die naar beneden hingen, met gebalde vuisten. Het zand prikte in de wond. De wond deed zelf al veel pijn, maar dit maakte het alleen maar erger. ''Aaargh!'' riep ze uiteindelijk toch uit. Ze schudde haar kop wild heen en weer. Het zand vloog er hierdoor niet uit. Maar, haar gehele lichaam begon wit licht te geven. Langzaam werd ze groter. Een stuk minder groot dan verwacht, maar alsnog groeide ze. Haar oren veranderden van vorm, even als haar gehele lichaam. Toen ze haar ogen opende was ze een Pikachu. Klein, maar zeker veel minder onschuldig dan hiervoor. Klein, maar iedereen die haar in de grot had meegemaakt zou zeker geschokt zijn. De kracht die ze toen had, zou nu ze een Pikachu was alleen maar groter kunnen zijn. Voor de Suerte-leden zou dat slecht zijn. Althans.. Ze wisten het nog niet, maar.. ze zouden er spoedig achter komen dat Secret niet zo onschuldig was als ze op sommige momenten leek. Met haar rode ogen keek ze rond, terwijl ze één wenkbrauw op hief. De wond deed geen pijn meer, alsof de evolutie het had genezen. Misschien was het wel zo. Maar, waarschijnlijk kon ze er gewoon beter tegen nu het zand eruit was.

Secret evolueert wat snel, maar ik vind Pichu's echt saai. =3

Shadow pakte het zeewier aan van Achi. Hij was zeker erg behulpzaam. Maar, dat was ook iets van Suerte. iedereen deed aardig tegen elkaar. Shadow bond alle stukken zeewier aan elkaar, zodat ze een lange strook kreeg. net toen ze het op de wond van de Pichu wilde leggen werd ze wakker. Er volgde een kort gesprek waar Shadow niet echt naar wilde luisteren. ''Sta eens stil,'' zei ze nors tegen de Pichu. Opnieuw deed ze een poging om het zeewier op de wond te doen, maar deze keer begon de Pichu licht te geven. Niet veel later stond er een Pikachu voor in de plaats. ''En nu stilstaan!'' zei Shadow streng, waarna ze het armpje van de Pikachu pakte. Ze wikkelde het zeewier er netjes omheen, als een soort verband. het zag er niet mooi uit, maar was beter voor de wond dan het zand. De uiteindes knoopte ze keurig aan elkaar. ''Zo strak genoeg?'' vroeg ze aan Secret. verband moest natuurlijk niet te strak zitten. Zelf verwachtte ze dat het wel goed zat. Daarom ging ze in kleermakerszit zitten en sloot ze haar ogen, wachtend op... alles wat er maar gebeuren ging.

Secret antwoorde dat het haar speet, maar Riolu gaf er geen reactie op. Waarom zou het haar spijten? Zelf was hij er al lang al over heen en het had niks met haar te maken. 'Bovendien.. Zou je wat minder op mijn gevoelens willen letten?' sprak ze. Riolu liet een grinnik los. "Dat gaat niet zomaar," zei hij "Ik heb er geen controle over. Maar, geen zorgen ik heb nog nooit iemand privacy geschonden, tenzij dit van belang is." Dit was ook waarheid, altijd als Riolu iemands emoties aanvoelde, die echt pirvé waren, hield hij deze voor zich. Een zachte windvlaag kwam opzetten, maar dat deze ervoor zorgde dat er zand in Secret's wond kwam zag hij niet. Riolu had namelijk zijn blik strak gericht op de helderblauwe hemel. Pas toen Secret het uitschreeuwde draaide hij zich geschrokken om. Ze begon licht te geven. Haar gedaante veranderde. Ze kreeg lange oren, haar staart en lichaam werden groter en haar kleuren feller. Vol verbijstering keek Riolu toe hoe Secret uiteindelijk voor hem stond, als pikachu. Dat was snel. Er was echt geen twijfel mogelijk dat Secret een speciaal gevalletje was. 'En nu stilstaan!' hoorde hij Shadow roepen. Grinnikend draaide Riolu zich om naar Shadow, die alsnog het verbandje om haar arm bond.

Er gebeurde meer dan genoeg. Meer dan genoeg om Amore het zwijgen toe te leggen. Meer dan genoeg om haar hart een slag over te laten slaan. Toen haar kleine dochter evolueerde, wilde ze haar feliciteren, maar iets hield haar tegen. Het schijnheilige was er van af. Secret was nu net als zij. Alleen dan een stuk kleiner en met rode ogen. Amore fronste. 'En nu stilstaan!' hoorde ze Shadow roepen. Amore schudde grinnikend haar kop. 'Stommerd,' hoorde ze de Pichu chagrijnig mompelen. Amore grinnikte opnieuw. Plots zag ze dat Secret om zich heen keek en haar blik op de zon richtte. 'Ik vrees dat ik jullie moet verlaten, dames en heren.' Secret sprak al goed voor haar leeftijd. 'Vaarwel,' sprak ze, voor ze verdween. Amore hief haar wenkbrauwen opnieuw op. ''Oke.. Dat was.. Vreemd.'' Ze schudde haar kop even snel heen en weer. ''Goed werk, Shadow. Zoals altijd.'' Ze grijnsde. ''Iedereen, terug met jullie training.'' Ze zuchtte. ''Riolu, bedankt. Goed gedaan. Ik wist dat ik op je kon rekenen.'' Ze haalde diep adem en keek naar een illusie. Ze zou zo zelf ook weer gaan vechten. Dat maakte haar altijd rustig, om een of andere reden. Je kon dan namelijk al je emoties buitensluiten, omdat je je moest richten op je tegenstander. Je dacht alleen aan het gevecht, en niet aan je eigen leventje.

Opeens ging alles snel, nadat hij de zeewier gegeven had aan Shadow. Werd de kleine Pichu wakker. Ze stond op en zei wat aan Riolu wat ze niet kon horen. Iets daarna waggelde ze weg, op het strijd veld. Je hoorde een gil en de Pichu veranderde in een Pikachu. En het bleef maar door gaan, het lukte Shadow om de zee wier om de poot van Secret te vinden. En iets daarna besloot de Pikachu weg te gaan. Achi keek Amore even aan, moesten Achi & Riolu, Secret & Comet nog volgen om uit te zoeken of ze echt Lustro leden waren? Vast niet. Anders had Amore wel een seintje gegeven. 'Iedereen, terug met jullie training.' Achi knikte, op 4 poten liep hij naar een andere illusie toe. Het was een Grotle, een niet al te snelle gras pokemon. Achi grijnsde, hij zou deze pokemon in maken met zijn kennis. ''Grotle, kom mee vechten.'' De grotle knikte en liep achter hem aan. Ze stonden bij een gedeelte van beide Water en gras. Ze stonden nu niet meer bij de irritante schelpen die in je poot kwamen tijdens het rennen. Ze stonden nu op een grote stuk land. ''Begin!'' Riep hij luid. De grotle bleef roerloos staan. ''Ik begin wel,'' Mompelde hij..

Achi ging op 4 poten staan, hij wist dat de grotle traag was. Ook was hij sterker op zo'n zonnige dag als nu. Dus als hij slim zou zijn. Zou hij ervoor zorgen dat zon verdween. En zou hij gebruik maken van zijn snelheid. De grotle ging stevig staan, hij bewoog zijn hoofd even en er verschenen allerlei bladeren. Het was een mesblad aanval. De bladeren schoten naar de Buizel toe. De Buizel, Achi zette zich af tegen de grond en sprong simpel over de mes bladeren heen. De grotle reageerde slim. Nu Achi in de lucht zat viel hij aan. Hij laadde een Energy Ball op. Hij schoot hem snel af, de aanval raakte Achi in zijn maag zodat hij op de grond viel. Achi mompelde wat en sprong toen de zee in. Hij zou gebruik maken van zijn omgeving, dat was slimmer dan wat hij nu deed. Hij sloot zijn ogen en stak zijn armen in de lucht. Iets later verscheen er een gigantische golf die hem uit de zee trok. De Golf ging mee en raakte de Grotle hard zodat de Grotle een einde naar achteren schoot. Een surf aanval was sterker als de aanval onderwater werd uitgevoerd. Achi grijnsde, Hij opende zijn bek die wit op gloeide. Er verscheen een witte bol voor zijn bek. Uit de bal schoten verschillende stralen. De stralen raakte de Grotle, aangezien de grotle al nat was. Verscheen er een ijslaagje over de grotle heen en was hij bevroren.

Achi grijnsde, de grotle was snel verslagen. Hij draaide zich tevreden om om weg te lopen. Opeens hoorde hij gekraak. En iets daarna voelde hij een pijn scheut in zijn rug. Hij draaide zich om en bekeek de Grotle. Was hij uit het ijs gekomen? Achi mompelde wat, hij was vergeten dat de illusie pokemon pas waren verslagen als ze in data op gingen. De Grotle voerde een Mesblad af, de bladeren raakte Achi hard maar het lukte hem om te blijven staan. Iets daarna schoot er een witte straal de licht in. De grotle gebruikte zijn Sunny Day. Iets daarna opende hij zijn bek. De bosjes op zijn rug lichtte wit op. Er schoot een witte straal uit zijn bek. Achi werd weer geraakt en werd naar achteren geslingerd. Achi sloot zijn ogen voor enkele seconde, hij had nog nooit zo veel pijn gevoeld. Hij stond op en bekeek de Grotle vals. Dus hij wou het zo spelen? Achi dook de grond in, hij gebruikte zijn dig aanval. Iets daarna verscheen er een pokemon uit de grond. De grotle vuurde snel een tweede zonnenstraal af tegen de buizel die in rook op ging. Achi had slim gehandeld en een dubble team gebruikt. De echte schoot de lucht in, hij lande op de grotle met een poot. Iets daarna zette hij zich af op de poot. Hij maakte een salto met zijn hoofd naar beneden gericht. Hij opende zijn bek en er verscheen een sneeuwstorm uit. Het was de Blizard aanval. De Grotle werd hard geraakt maar bevroor niet. Achi draaide door en gebruikte zijn IJzerstaart, met zijn staart sloeg hij op de kop van de Grotle die in data op ging.

Achi liet zich tevreden op zijn kont vallen, hij mompelde wat en besloot toen te liggen. Hij keek de lucht even in. Hij was trots op zichzelf, hij had 2 pokemon verslagen. En niet zomaar 2 pokemon. Het waren illusie pokemon. Pokemon die op een even hoge level waren. En ze waren beide nog in de voordeel bij hem. Ze waren beide sterk, helemaal de Grotle. De zonnenstraal deed hem echt pijn. Meer pijn dat hij ooit had gevoeld. Hij bleef de lucht in kijken. Hoe sterk waren de Lustro leden eigenlijk? Hij had nooit tegen een gevonden. Op dusk na dan. Maar die was niet echt heel sterk. Tenminste, hij was wel sterk. Maar Achi zou niet opgeven tegen zo'n pokemon. Verder had hij bijna nooit tegen een Lustro lid gevonden. Dus hij kon ze niet echt inschatten. Ze waren wel zo sterk geweest om Dustfire te doden. Maar, Had Shiny dat echt alleen gedaan? Er kon niet zo veel kracht zitten in zo'n kleine Umbreon. Als je de 2 pokemon bekeek.. Eentje was reusachtig. En de andere was piepklein. De ene was een Legend, de andere was.. Normaal. Op zijn leiderschap bij Lustro na dan. Misschien hadden ze in het geheim aangevallen. Dustfire zou het niet kunnen na vertellen. Met hoe veel waren de Lustro leden eigenlijk? Hij had gehoord dat er heel veel pokemon uit Lustro waren gegaan na de dood van dustfire. Maar dat er ook meer waren bijgekomen. En dat deze sterker waren, sterker dan de vorige die weg waren. Diep in gedachten verzonken bleef Achi de lucht in kijken...

Met een opgeheven wenkbrauw keek Riolu toe hoe Secret langzaam uit het zicht verdween. Hij hoorde Amore zeggen dat dat vreemd was en Riolu knikte. Dat was inderdaad vreemd, waarom moest ze opeens zo snel weg? Ach ja, het was Riolu's zaak niet. Hij draaide zich om en wende zijn blik naar Amore, die hem bedankte. Een glimlach verscheen op zijn gezicht "Graag gedaan hoor," zei hij. Vervolgens keek hij om zich heen, zou hij weer trainen of niet? Uiteindelijk besloot hij nog één tegenstander te kiezen en daarna wat uit te rusten. Zoekend liep hij langs de Illusie Pokemon. Dit keer besloot hij niet weer een vliegpokemon te nemen, uit zijn vorige ervaring bleek dit niet zo'n goed idee te zijn. Zijn blik hield halt bij een Weavile, perfect. "Weavile, maak je klaar voor een gevecht," sprak Riolu rustig. De Weavile opende zijn ogen die eventjes rood begonnen te gloeien en liep vervolgens met Riolu mee. Nadat ze een geschikte plek hadden bereikt waar ze konden vechten, gingen ze tegenover elkaar staan. Riolu zette zich schrap, dit zou een gevecht worden waarin snelheid een grote rol zou spelen. Hij maakte een knikkend gebaar en vuurde toen een Aura sphere af. Het gevecht kon beginnen.

Amore staarde in de verte. Haar blik op oneindig. Haar gedachten waren bij de Lustro. Amore wist maar al te goed dat de Lustro meer kracht bezat dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Shiny, bijvoorbeeld. Je zou denken dat hij, afgezien van het feit dat hij de Lustro-Leider en shiny was, net als alle andere Umbreons zou zijn. Toch was er iets aan hem. Amore wist niet wat, maar ze zou uitkijken in een gevecht tegen deze Umbreon. Dan de andere Umbreon, Akira. Amore wist niet veel over deze Umbreon, behalve de dingen die ze gehoord had. Ook deze Umbreon was niet zomaar iets. Amore wist dat de Umbreon een pokémon gedood had. Ook had de Umbreon haar moeder een keer ontvoerd, en tijdens een ontsnappingspoging ook gedood. Natuurlijk, Shiny had zeer goed meegeholpen bij deze aanval. Maar, Amore wist dat dat niet betekende dat de Umbreons het niet zonder elkaar gered hadden. Amore beet op haar lip. Haar moeder. Als die er was.. Nee. Ze mocht dat niet denken. Als Shiny en Akira haar moeder niet gedood hadden, maar juist haar overtuigd hadden dat de Lustro geen zwakkelingen waren, dan zat haar moeder nu in die groep. Dat zou zeker fout zijn. Amore schudde haar kop heen en weer.
Haar blik viel op een Umbreon-illusie. Perfect. ''Umbreon, showtime..'' De Umbreon stond op en keek haar doordringend aan. ''Och, toe nou liefje. Kom mee, even lekker vechten.'' Ze grinnikte binnensmonds. Amore rende naar een open plek toe, de Umbreon achter haar aan. Onderweg kleurden haar zwarte ogen weer rood. Ze was er klaar voor.
''Begin maar,'' mompelde Amore. De Umbreon reageerde meteen met een krachtige schaduw bal. Amore, die altijd super snel kon reageren, zette zich af en vloog de lucht in. De schaduw bal miste hierdoor. Vanuit de lucht deed ze een bliksemstraal. Deze raakte de Umbreon volop. Sierlijk landde Amore op de grond. Ze grijnsde licht. Plots laadde de Umbreon een hyper beam op, en schoot deze met een grote snelheid op haar af. Amore probeerde te ontwijken, maar het mislukte. Ze werd volop in haar buik geraakt en vloog naar achteren, waarna ze een paar keer op de grond stuiterde. ''Verrekt beest,'' gromde ze. Ze stond op en begon op vier poten te rennen. Al snel kwam er een rode voltlaag om haar heen. Met deze aanval, een Volt tackle, raakte ze de Umbreon, die tijdelijk niet kon bewegen in verband met de Hyper Beam, volop. De Umbreon werd naar achteren gegooid. Amore stond op vier poten naar de Umbreon te kijken. Een zachte grom klonk vanuit haar borstkas. Plots deed de Umbreon een double team. Overal om haar heen ontstonden Umbreons. Hierna deed de Umbreon een snelle aanval. Slimme move. Jammer genoeg was zij slimmer. Amore sloeg met haar staart tegen de kop van de eerste Umbreon, die verdween. Maar, ze had met genoeg kracht geslagen om omhoog te vliegen. Hoog in de lucht deed ze een donder. Aangezien de Umbreons allemaal bij elkaar stonden, werden ze allemaal geraakt. Amore zag hoe de doubleteams verdwenen, maar de 'echte' op zijn buik neerviel. Goed zo. Maar, in één snelle beweging tilde de Umbreon zijn hoofd op en vuurde hij nog een hyper beam af. Opnieuw werd Amore volop in haar maag geraakt, en vloog ze nog hoger de lucht in. Ze haalde diep adem. Nee, ze zou niet opgeven. Plots zag ze wat ze kon doen. Natuurlijk! Amore haalde diep adem en nam een duikhouding aan. Zo dook ze naar beneden, terwijl een voltlaag om haar heen verscheen. Ze begon te draaien. Een 'schroevendraaier', noemden sommigen dit. De draaiende volttackle raakte de Umbreon volop. De Umbreon verdween. Amore stond duizelig op. ''Pfjieuw,'' mompelde ze droog, terwijl ze zich op haar kont in het zand liet vallen.

Nog steeds diep in gedachten verzonken lag de kleine Buizel over het veld. Eigenlijk had hij geen zin meer om hier te blijven. Hij had wel betere dingen te doen. Nu hij 2 pokemom had verslagen mocht hij weer weg. Toch? Of hij kon gewoon naar de andere kijken. Hij besloot amar naar de andere te kijken. Eerst keek hij naar Riolu die haar gevecht begon. Daarna keek hij weer naar Amore. Ook zij begon te vechten. Ze vocht tegen een Umbreon. De zelfde pokemon als de 2 lustro leiders. Achi grijnsde. Alles ging heel snel. Uiteinelijk stopte de Pikachu met een schroevendraaier Volt Tackel. Achi keek haar even aan. Zou hij dat niet kunnen met een Aqua jet? Als hij die ding zou doen terwijl hij naar beneden dook zou er ook meer kracht in zitten. Toch? Achi dacht er over na. Nee, hij hield meer van aanvallen van verte. Alleen als hij niet anders kon, omdat hij bijvoorbeeld heel dichtbij stond. Of als het met zijn tactiek te maken had. Bij dubbel teams enzo. Maar anders, gebruikte hij aanvallen zoals Water Puls, Ice beam en Blizzard. Achi grijnsde en keek weer naar Amore en Riolu. Zou Achi weer moeten door gaan met vechten? Hji stond rustig op en liep weer naar de rest.

[ haar gevecht begon? xD Riolu is toch echt een mannetje :'P]

De Weavile sprong omhoog en wist de Aura sphere te ontwijken. Vervolgens stormde hij op Riolu af met een Night slash. Hij was snel, erg snel, moest Riolu toegeven. Hij moest nù met iets komen, wilde hij de Night slash ontwijken. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht, maar ondertussen was hij niet de enige Riolu meer die glimlachte. Vele andere Riolu's waren in een cirkel om de Weavile gaan staan. De Weavile sloeg toe met zijn Night slash, maar zijn slachtoffer vervaagde in het niks. Hij had niet de echte geraakt, maar één van de kopieën. Nu is het weer mijn beurt.. Riolu bracht zijn handjes bij elkaar, waar een blauw vormige bal zich tussen begon te begeven, en snel gooide hij deze naar voren. De kopieën volgde zijn voorbeeld. Maar, de Weavile was hem te slim af. Hij sprong omhoog en wist alle Aura spheres van zich af te slaan met een Fury swipes. De Aura sphere ketste terug en Riolu moest omhoog springen om maar niet geraakt te worden. Weer verscheen er een glimlach op zijn gezicht, de Weavile was niet alleen snel, maar ook slim, ondanks dat het een illusie was. Riolu moest met iets anders komen dan direct aanvallen, hij moest zijn hersens gebruiken en met een andere tactiek komen. Kortom, de Weavile was een perfecte tegenstander om tegen te trainen.
Beide Pokemon waren ondertussen weer op de grond geland. De Weavile laadde een tweede Night slash en stormde weer op Riolu af. Snel sprong Riolu opzij en greep hij Weavile's vrij arm beet. Ook laadde hij zijn vuist op en sloeg hij de Weavile met een Focus punch. Deze vloog naar achter en belande in het zand. Kwaad kwam hij weer overeind, op zijn wang bevond zich een rode plek. Riolu had hem goed weten te raken. Een wit licht verscheen achter de Weavile zijn lichaam terwijl hij begon te rennen. Maar, hij was niet de enige. Ook Riolu zette zich af en ging over tot een Snelle aanval, terwijl zijn vuist voor de tweede keer wit gloeide. De Weavile zag dit en creeërde snel een Night slash. Hard sloegen ze hun vuisten tegen elkaar aan en beide kregen een flinke klap. Dit hield ze echter niet tegen. Weer renden ze naar voren en deden ze alles nog een keer. Ze gingen razendsnel, een toegschouwer zou het moeilijk kunnen bijhouden. Een tijdje ging het zo door en probeerde ze elkaar keer op keer weer te raken. Riolu met zijn Focus punch en Weavile met zijn Night slash. Soms had Riolu moeite door te gaan, hij was best moe en de Weavile had hem een flink aantal rake klappen kunnen geven. Hij kneep zijn ogen stijf dicht en gooide zijn vuist naar voren. Hij voelde dat hij wat raakte, maar tegerlijkertijd werd hij zelf ook geraakt. De Weavile en hij vlogen naar achter en vielen met een harde klap op de grond. Het witte licht achter hun lichaam verdween en hun vuisten stoptten met gloeien. Hijgend krabbelde Riolu weer overeid. Zijn lichaam zat behoorlijk onder de blauwe plekken. Het was een moeilijk gevecht, beide waren even sterk. Hoe moest Riolu dit weten te winnen? Hij ging in een vechthouding staan, zodat hij wat beter houvast op de grond had, en wenkte met zijn poot dat de Weavile de eerste zet kon doen. De Weavile liet hier duidelijk geen gras over groeien en vuurde een Ice beam af. Snel sprong Riolu omhoog en begon hij om zijn as te draaien, hij voelde hoe de Ice beam rakenlings langs zijn poten schoot. Toen hij eenmaal weer op de grond was beland gleed hij uit en viel hij met een harde klap op de grond. De Weavile begon te lachen en moeilijk kwam Riolu weer omhoog. Dit had hij niet verwacht, er bevond zich nu een grote ijsbaan op het strand. Zijn onderkaak begon te steken en zijn armen deden zeer, Riolu kon het niet lang meer volhouden. Plotseling vormde zich een idee in zijn gedachte stroom. Snel vuurde hij een niet al te grote Aura sphere af die als afleidingsmanoeuvre moest dienen. Het lukte, de Weavile ontweek de Aura sphere door omhoog te springen. Dit was voor Riolu een teken om zijn plan uit te voeren. Hij zette zich af met een Snelle aanval en begon over het ijs te glijden. Hij ging onwijs hard, met het blote oog kon je slecht een blauw/zwarte waas zien. Zelfs de Weavile leek te schrikken toen hij weer op de grond was gekomen. Binnen enkele seconden had Riolu de Weavile bereikt. Hij maak zich klein, gleed onder de Weavile door en draaide zich toen razendsnel om. Met zijn blauwe handjes vuurde hij een nu vrij grote Aura sphere af die de Weavile hard in zijn rug raakt. Deze klapte naar voren, maar voordat hij de grond zou raken was hij al weggevaagd. De weavile was verslagen. Een brede grijns verscheen op Riolu's gezicht, maar plotseling realiseerde hij zich dat hij met een ander probleem zit. Hij gleed nog steeds over de ijsbaan en kon niet stoppen. Toen de ijsbaan uiteindelijk ophield, vloog hij naar voren en knalde hij volop tegen Achi op. "Auch.." zei Riolu pijnlijk toen hij weer ging staan "Sorry Achi."

Iedereen begon weer aan een gevecht. Aha, dat was de bedoeling.. Een training. Shadow grinnikte, en stond op. ze zocht naar een illusie waar zij mee kon vechten, en haar blik viel op een gewone Raichu. Nu kon Shadow bewijzen dat haar Dark-type een groot voordeel was.. Ze herinnerde zich nog hoe ze samen met Houndoom op zoek was gegaan naar het apparaat waardoor ze nu beschikte over het Dark-type. Ze wenkte met haar poot dat de Raichu op haar af moest komen. Deze deed dat, met een Quick Attack. Shadow snoof. Ze liet haar staart wit gloeien. Vlak voor de Raichu bij haar was maakte ze een sierlijke draai, waardoor haar Iron Tail hem weg sloeg. Shadow rolde met haar ogen. Was het echt zo makkelijk om een illusie aan te vallen? De Raichu stond op, en gebruikte Double Team. Opnieuw rolde Shadow met haar ogen. Ze sloot ze, en luisterde aandachtig of ze de Raichu hoorde, maar de geluiden van de andere gevechten leidden haar af. Ze hoorde de Raichu te laat. Hij raakte haar met zijn Iron Tail, die harder aan kwam dan Shadow verwachtte. Shadow viel om en schoof een stukje over de grond voor ze weer opstond. Zwarte vonken kwamen uit haar wangen. ''Nu vraag je er om..'' gromde ze. De vonken werden groter en even later ging er een grote zwarte donder richting de illusie. Deze wierp zijn eigen Thunder in de strijd. Hoewel de twee aanvallen hoorden te ontploffen toen ze elkaar raakten spatten de stralen alleen maar uit elkaar. Shadow stopte; ze was te bang dat iemand geraakt zou worden. Vlug sprong ze aan de kant, om niet geraakt te worden. De Raichu veranderde van richting en raakte haar toch. De elektriciteit deed gelukkig niet veel pijn, omdat het ook haar eigen type was. Opnieuw stond ze op met zwarte vonken uit haar wangen. Ze had de Raichu helemaal verkeerd ingeschat.. Maar haar fout was recht te zetten.Ze maakte een beweging alsof ze een Thunder ging doen, en de Raichu maakte zich daar ook voor klaar. In plaats van haar elektriciteit los te laten begon Shadow te sprinten richting de Raichu, wat hem verwarde. Shadow zag dat hij zich klaarmaakte om weg te springen. Ze liet haar staart - die in de witte straal zat - oplichten. Vlak voor de Raichu maakte ze een spastische beweging. Ze gooide haar kont de lucht in, en haar staart volgde. De Raichu sprong inderdaad, omdat hij dit echt neit had aan zien komen. Hierdoor kwam Shadow's staart keihard tegen de Raichu aan. Hij werd ver achteruit geduwd en landde nogal doods op zijn rug. Shadow stapte langzaam naar hem toe. Hij verdween niet, zoals de andere illusies. Dan moest dit een list zijn. Shadow liet opnieuw vonken uit haar wangen komen. Ze schoot wat op de Raichu af. Die reageerde niet. Vreemd.. Hmmn.. Shadow gin naast de Raichu staan, en bukte. Ze pakte zijn oor beet en trok hem naar haar mond toe. ''Wakker worden!'' gilde ze er in. Eindelijk werd de Raichu wakker. Hij elektrocuteerde Shadow, maar dat maakte haar neit uit. Ze liet het oor los, zodat de kop met een harde plof de grond raakte. Vervolgens laadde hij zijn voorpoot met elektriciteit. Hij haalde uit naar Shadow, maar die greep zijn arm vast. ''Kom op,'' zuchtte ze. Ze slingerde de illusie aan zijn arm weg. Het kostte kracht, maar lukte. Vervolgens sprong Shadow naar de illusie toe. Ze landde met haar buik op hem, wat blijkbaar genoeg was om hem te verslaan. Hij verdween en Shadow plofte op de grond. Ze hijgde, wat betekende dat het flink wat kracht gekost had. Maar, het was gelukt. Nog steeds hijgend stond ze op, om eventueel naar andere gevechten te kijken.

(Ik had geen zin om een langer gevecht te maken, sorry..)

''Sta op en vecht,'' sprak Amore rustig tegen twee illusies, nadat ze naar deze toe was gelopen. De ogen van de twee illusies, een Vaporeon en een Flareon, kleurden felrood, voordat ze in beweging kwamen. Amore grinnikte. De twee waren even krachtig als zij was. De één was in het nadeel qua types. De ander niet.. Bij die maakte het niks uit. Amore wist maar al te goed hoe dom het eigenlijk was om twee pokémon tegelijkertijd uit te dagen. Vooral als ze beiden even sterk waren als zij zelf. Maar, toch. Ze was nou eenmaal de Duce. Ze zou vast en zeker wel een keer in zo'n situatie belanden. Ze balde haar vuist. ''Kom mee,'' sprak ze. De twee liepen achter haar aan, naar dezelfde plek als waar ze eerder had gevochten. ''Begin.''
De Vaporeon en Flareon keken elkaar aan. Ze zeiden niks. Hun ogen kleurden heel even rood. Waarschijnlijk omdat ze elkaar registreerden als 'gevechtspartners', of zoiets.. Amore haalde diep adem. Plots kwam één van de twee, de Flareon, met een snelle aanval op haar af. Amore hield deze goed in de gaten, waardoor ze de Vaporeon vergat. De Vaporeon maakte hier gebruik van, en deed een water pulse. Amore werd geraakt. Vervolgens deed de Flareon een vlammenwerper. Ook deze raakte. Amore werd naar achteren gegooid. Ze stond na een paar tellen weer op en onderdrukte een grom. Oke.. Ze waren goed. Maar, zij was ook niet slecht. Haar ogen kleurden felrood. Ze grijnsde haar tandjes bloot. Ze deed haar Agility, ook wel bekend als behendigheid. Dat ging zo snel, dat het leek alsof ze steeds van links naar rechts teleporteerde, terwijl ze rechtdoor rende. Toen ze ongeveer vijf meter van de twee af stond, deed ze een dubbel team. Overal renden Pikachu's met de snelheid van een Agility op de twee af. Ze keken elkaar aan en hadden een plan. Maar, ze waren niet snel genoeg. Amore ging over in een volt tackle, even als de andere Pikachu's. Dit werd een Agility-Volt tackle combinatie. Een supersnelle volt tackle, dus. Met deze snelheid zette Amore zich af tegen de Flareon, waardoor deze schade kreeg, en raakte de Vaporeon toen met een grote kracht. De Illusies verdwenen. Amore grijnsde. Ze keek de Flareon aan. Ze was nu dicht bij. Het kon.. Ze grinnikte. Haar hand kreeg een rode elektrische laag eromheen. Een Thunder Punch, met een overbelaste volt. Amore haalde uit naar de Flareon, die het ontweek. Amore maakte een soort pirouette, en raakte hem toen met een ijzerstaart. Vervolgens trapte ze hem tegen zijn kop, waardoor hij omviel. Opnieuw vergat ze de Vaporeon, die een aurora beam af vuurde. Ze werd geraakt. Maar, het deed niet super veel, ookal bracht het wel schade. Amore dacht snel na, maar wist toen iets. Ze liep naar de Flareon toe en haalde uit met haar rechterbeen. De Flareon ontweek dit. Ze maakte van deze gelegenheid gebruik, en raakte hem met een thunder punch vanaf links. De Flareon deed een fire fang, die raakte. Amore liet een zachte piep horen, maar deed toen een bliksemstraal. De Flareon werd naar achteren gegooid. Het water in. Snel sprong de Flareon eruit. Maar, hij had veel schade gekregen door de bliksemstraal en het water. Amore grijnsde. Plots kreeg ze een idee. Ze sprintte richting het water, en sprong op een rots die zich in het water bevond. Hierna sprong ze op een volgende. En zo ging ze door, tot ze uiteindelijk aardig ver van de kant verwijderd was. De Vaporeon keek de Flareon aan. De Flareon ging zitten, blijkbaar wachtend tot zij weer aan land zou komen. De Vaporeon kwam echter haar kant op, via de stenen. Goed zo. Amore wachtte af, tot hij naar de laatste steen toe sprong. Met een snelle aanval beukte Amore hem het water in. ''Goodbye,'' mompelde ze. Ze deed een donder: Het gehele water lichtte rood op. Ze zag hoe de Vaporeon verdween. Amore grinnikte vals, en sprong steen voor steen terug naar de kant. Eén verslagen, nog één te gaan. Met een snelle aanval sprintte ze op de Flareon af, die snel weg sprong. Ze viel aan met een bliksemstraal. Maar, de Flareon brak de aanval met een vlammenwerper. Amore gromde zacht. Plots deed de Flareon een Toxic. Amore werd vergiftigd. ''Fokit,'' bromde ze chagrijnig. Ze voelde hoe het gif begon te werken. Ze sloot even een tel haar ogen, toen ze plots een idee kreeg. Ze deed een bliksemstraal en vervolgens een dubbel team. De Flareon brak de bliksemstraal, maar wist hierdoor niet welke Pikachu Amore was. Amore grijnsde licht. Ze deed een bliksemstraal de lucht in. De andere Pikachu's, die in een kring om de Flareon heen stonden, volgden haar voorbeeld. Maar, de zwaartekracht zorgde ervoor dat de bliksemstralen weer naar beneden vielen. Als kometen vielen ze neer op de grond. Overal en nergens. In een straal van vijftien meter om hen heen. Vele raakten de Flareon. Amore grinnikte. ''Vaarwel,'' zei ze kalm. Ze hield haar armpjes gespreid en deed een donder op volle kracht. De rode donder raakte de Flareon volop, voor deze verdween.
De dubbel teams verdwenen en Amore liet zich vallen op haar rug. Hijgend bleef ze liggen. Plots merkte ze iets. De Toxic werkte niet meer. Waarschijnlijk omdat de illusie verdwenen was, ofzo. Dat had iemand haar wel verteld. Status-problemen die door een illusie verkregen waren, zouden verdwijnen na het verslaan van deze illusie. Amore grinnikte.