Twee helder glanzende ogen namen de omgeving in zich heen langzaam in zich op. Ze had een tijdje zitten nadenken over hoe ze de opdracht die ze van Shiny had gekregen zou moeten voltooien. Ze zou eerst proberen om een van Amore’s kinderen te ontvoeren, zoals hij had gevraagd. Als ze eerst Shadow zou aanvallen, was gelijk haar zogenaamde reputatie weg. Dan zou ze niet eens in de buurt van Amore’s kinderen kunnen komen zonder er heelhuids af te komen. Nee, zo was het beter. Misschien zouden ze het niet eens merken als dat kind weg was, alhoewel ze dat sterk betwijfelde. Ze grijnsde lichtjes, terwijl ze een vage strategie probeerde te bedenken. Misschien dat als ze eerst het vertrouwen zou winnen, dat haar daarna makkelijk zou zijn om hem of haar mee te nemen. Ze had besloten om bij het Marble Mountains te beginnen met haar zoektocht; een van de plaatsen waar redelijk veel pokémon kwamen. Misschien kwam ze wel een van de pokémon tegen die ze zocht… Ze stopte met lopen, en stak haar neus in de lucht. Haar vertrouwde neus, waar ze sinds kort pas weer op vertrouwde. Waarom had ze er niet eerder op vertrouwd? Ze snoof lichtjes. Vast de ergerlijke trots die ze eerst bezat, waardoor ze vond dat alles beter ging wanneer je het met een gevecht oploste. Misschien kon ze een gevecht deze keer vermijden, als het meezat. Ze dwong zichzelf om meer te verwachten dan dat. Als ze zou denken dat het maar een simpele Pichu, Pikachu, of Raichu was, Houndoom had geen idee of ze al geëvolueerd waren, kon dat nog tegenvallen. Ze haalde diep adem, en ving een vaag spoor op, dat duidelijk naar een Pikachu-achtige pokémon rook. Zou dit het goede spoor zijn? Ach ja, welk spoor maakte haar maar weinig uit. Zolang ze haar vage dekmantel nog had, zat ze goed als het niet de pokémon was waar ze naar zocht. Ze liet haar kop weer zakken, met opnieuw een lichte grijns die ze snel van haar gezicht veegde. Overmoedigheid was slecht, en zou haar weinig goed doen. Ze zette de pas er weer in, deze keer het steeds duidelijker wordende spoor volgend. Ze hoopte dat ze de eerste keer al beet zou hebben, want dat zou alles natuurlijk een stuk makkelijker maken. Ze had al besloten dat als het haar niet zou lukken in de Marble Mountains, dat ze daarna naar het Timerise Forest zou gaan, ook een naar haar mening veel bezochte plek. Als het haar ook daar niet zou lukken, dan zou ze gewoon wat gaan rondslenteren. Ze moest de pokémon waar ze naar zocht ooit wel vinden, toch?

''Chu...'' Klonk er luid toen een kleine Pikachu een bliksemstraal op een rots deed. De bliksemstraal kwam tegen de steen aan. En zoals verwacht, brak de steen door midden. De kleine Pikachu, Force. Grijnsde tevreden. Hij had zichzelf veel getraind sinds zijn geboorte. Hij mocht nu zelf alleen de gebieden bezoeken, zonder zijn vader, Comet. Of zijn moeder, Amore. Daar was hij heel blij om. Want nu kon hij zichzelf in het geheim trainen. Hij zou heel erg sterk worden, en zijn ouders, trots maken. Hij knikte blij en ging weer in de vecht houding staan. Enkele seconde later verscheen er een gele gloed om hem heen. Hij begon te rennen en een Volt Tackle brak een andere steen door midden. Nog bezig met de Volt Tackel sprong hij de lucht in. Hij dook naar beneden en zijn staart begon licht te geven, Enkele seconden later. Gebruikte hij een IJzerstaart op een andere steen. En ook deze brak door midden. Weer grijnsde de Pikachu. Hij liet zich vallen op zijn kont, en pakte een zakje waar hij zijn bessen in bewaarde op. Hij pakte er een Oran berry uit. Hij begon van de Oran Berry te ruiken, maar er drong hem een andere geur binnen. De geur van een, pokemon? Maar wat zou een pokemon zo hoog op een berg doen? Op 4 poten liep hij naar een steen toe waar hij zich verstopte, maar hij was zo dom om de zakje met berries om de grond te laten liggen. Hij wou het zakje nog pakken, maar daar zag hij de pokemon al. Het was een houndoom, mensen noemde een Houndoom de duivel pokemon. En hij kon zien waarom. De Houndoom zag er eng uit, zou ze misschien bij Lustro zitten? Zijn moeder had hem verteld om voor Lustro leden op te passen. En als zijn moeder een hele groep moest oprichten om Lustro te kunnen stoppen. Zou de pokemon niet kunnen verslaan.

Naarmate de overduidelijke geur van een Pikachu sterker werd, dwong Houndoom zichzelf meer om niet tevreden te grijnzen. Ze was dichtbij, en dat wist de Pikachu waarschijnlijk ook. Vaagjes zag ze een openliggend zakje op de grond liggen, waar een paar Oran Berry’s naast lagen die er waarschijnlijk uit waren gevallen. Waren ze van de Pikachu geweest? Ze rook geen andere geur, dus het was haast onmogelijk dat het een andere pokémon was geweest. Ze volgde met haar ogen de plek waar de geur het sterkst was, achter een niet al te grote rots. Ze glimlachte op een vriendelijke manier, alsof ze verstoppertje speelden. “Ehm, je kunt wel te voorschijn komen, denk ik…” zei ze met een lichte frons. Alsof ze het gesprek nooit met Shiny had gehad, deed ze zoals ze daarvoor had gedaan. De frons veranderde in een grijns, en vervolgens in een geamuseerde grinnik. “Je wilt toch niet zeggen dat je achter die steen verstopt zit speciaal voor mij?” haar grijns werd breder. “Alhoewel ik me gevleid zou moeten voelen omdat iemand zich voor mij probeert te verstoppen, denk ik dat ik het houd bij… een misverstand,” ze grinnikte een tweede keer. Ze was een Houndoom, daar viel natuurlijk niet over te discussiëren. Maar was het werkelijk zo vreemd om een vriendelijke Houndoom te zien? Ze stopte met grinniken, maar haar vrolijke grijns bleef. Vage pretlichtjes glommen in haar ogen, alsof ze daadwerkelijk blij was om iemand tegen te komen. Houndoom liet haar blik op de steen rusten, wachtend tot de Pikachu tevoorschijn zou komen. Het kon niet anders… deze Pikachu was een van Amore’s kinderen. Of ze zat verschrikkelijk fout, en het was een van Shadow’s kinderen, de voor zover zij wist andere Raichu. Alleen leek dat haar behoorlijk onwaarschijnlijk dat ze daar ook niets van gehoord zou hebben…

De kleine Pikachu, klemde zich tegen de steen aan. Hij nam een grote hap adem en sloot vervolgens zijn ogen. De Pokemon was zo weg. Moest hij misschien weer kijken? Met zijn groene ogen keek hij naar de Houndoom die bezig was zijn geur te vinden. Waarom zou ze hem zoeken? Hij slikte en dook weer achter de steen. Als het mis ging, kon hij altijd om hulp roepen. Hij werd vast gehoord, ook al stond hij op een grote berg. . 'Ehm, je kunt wel te voorschijn komen, denk ik…' Hoorde hij de pokemon zeggen. Force mompelde wat. Dus ze had hem gevonden? Hij ging weer kijken, en dit keer keek de Houndoom richting de rots. 'Je wilt toch niet zeggen dat je achter die steen verstopt zit speciaal voor mij?'Force slikte weer, hij moest iets liegen...Eh.. 'Alhoewel ik me gevleid zou moeten voelen omdat iemand zich voor mij probeert te verstoppen, denk ik dat ik het houd bij… een misverstand,' Hoorde hij de Houndoom zeggen. ''Ga weg, ik speel.. '' Hij bleef even stil. Misschien verstoppertje? Ja! ''Verstoppertje, ik speel verstoppertje,'' Zei hij rustig, ook al zei hij het op een rustige toon. Hoorde je de angst er wel een beetje in.

Zonder ook maar één krimp te geven, leek de glimlach op haar gezicht vast geplakt te zitten. Ze had niet bepaald een reden om te glimlachen, waardoor het haar zelf ook niet helemaal duidelijk was waarom ze het deed. ''Ga weg, ik speel.. '' reageerde de Pikachu nors. Hij… speelde? Houndoom moest moeite doen om niet in de lach te schieten. Als de Pikachu nu nog in zijn zogenaamde ‘spelen’ stadium was, zou het nog makkelijker worden dan ze dacht… ''Verstoppertje, ik speel verstoppertje,'' zei de Pikachu op een redelijk kalme manier. Houndoom’s glimlach veranderde in een lichte grijns. “In dat geval wil ik je niet beledigen, maar je bent er behoorlijk slecht in, aangezien je zulke duidelijke sporen achterlaat,” ze liet haar blik kort op het zakje met Berry’s rusten. Ze zweeg weer, nadenkend hoe ze de situatie het beste aan kon pakken. Misschien zou ze hem kunnen uitdagen? Als hij op haar uitdaging in zou gaan, zou hij niet wegrennen. Ze had weinig zin in een achtervolging… Aan de andere kant zou ze kunnen proberen om hem met een aanval te verrassen, zodat hij geen kans had om te reageren. En als hij de eerste aanval al wist te ontwijken, zou het misschien zelfs wel een redelijke oefening zijn om hem na te jagen. Zolang hij geen kans kreeg om anderen te roepen, zou alles in orde zijn. Haar vage glimlach verscheen weer. “Hoe dan ook, ik ben hier niet gekomen voor een vrolijk praatje,” snoof ze. Ze liep langzaam naar voren, zo min mogelijk geluid maken. Als een jager die haar prooi besloop, liep ze op de steen af waar de Pikachu zich schuil achter hield. “Jij bent de zoon van Amore, niet?” zei ze zo achteloos mogelijk. Haar staart begon helder wit te schijnen. Ze was klaar om toe te staan. “Sorry,” mompelde ze. Ze sprong zo laag mogelijk op de steen af, zodat ze pas op het laatste moment te zien zou zijn. En als hij haar kon zien, zou het al te laat zijn. Met een harde klap raakte haar Iron Tail de steen. De steen maakte een hard krakend geluid, en sprong uiteen in kleine, scherpe schilfers. Ze schoten alle kanten op, op Houndoom’s kant na, die werd afgeschermd door haar Iron Tail. Ze zette zich van de restanten van de steen af met haar staart, zodat ze een kleine meter van de verbrijzelde steen af stond. Haar tevreden glimlach kwam weer terug, en ademde diep in om opnieuw alle geuren in zich op te nemen. Als de Pikachu al had weten te ontkomen van de eerste klap, zou ze hem daarna proberen te raken met een volgende klap.

'In dat geval wil ik je niet beledigen, maar je bent er behoorlijk slecht in, aangezien je zulke duidelijke sporen achterlaat,' Force keek even naar de kleine zakje gevuld met berries op de grond. ''Ehh, dat was de bedoeling!'' Riep Force overtuigend. ''Ik wou de berries hier laten zodat ik met mijn dig weg kon gaan. Dan zocht hij hier boven terwijl ik naar huis ging,'' Mompelde hij daarna. Er verscheen een raar glimlachje op zijn gezicht.'“Hoe dan ook, ik ben hier niet gekomen voor een vrolijk praatje,' Hoorde hij de Houndoom zeggen. Force knikte, ''Dan zijn we er allebei over eens dat je moet gaan,'' Zei hij droog. De houndoom leek weg te gaan. Force glimlachte blij en liet zich op zijn kont vallen, 'Jij bent de zoon van Amore, niet?' Hoorde hij opeens een stem zeggen, Force keek raar naar de plek waar de houndoom eerst stond. Maar ze was nu weg. Dat was raar.. Hij keek even voor zich uit toen er opeens een Houndoom verscheen. Het was dezelfde houndoom als daarvoor. De Houndoom gebruikte een Iron Tail, de aanval zorgde ervoor dat de stenen zijn kant op schoten. Force keek even naar de stenen. Dus toch.. Hij stond snel op en een rode bliksemstraal zorgde ervoor dat de stenen werden verpulverd. Force grijnsde, hij had de hele tijd tegen de stenen lopen trainen en kon ze dan ook makkelijk breken. Veel makkelijker dan een aanval die rechtstreeks van de Houndoom kwam.

Langzaam trok de stofwolk op die de klap tegen de rots had veroorzaakt. Zelfs toen bleek dat Force geen enkele schade had, veranderde haar gezichtsuitdrukking niet. Hij wilde dus een spelletje spelen? Mooi, dan zou hij een spelletje krijgen… Wat hij met rode bliksem kon, kon zij even goed. Ze opende haar bek, terwijl haar mondhoeken nog steeds waren omgekruld tot een glimlach. Een grijs achtige bal verscheen voor haar bek, voordat hij op volle snelheid richting de Pikachu schoot. Ze maakte een tweede Shadow Ball, die ze er vrijwel direct achteraan afschoot. De eerste landde vlak voor de Pikachu, slechts als afleiding bedoeld. Ze zette zich van de grond af, achter haar tweede Shadow Ball aan gaand. Kleine vlammen die steeds groter waren kwamen uit haar mond. Geen Flamenthrower, maar Fire Fang. Haar rood gekleurde ogen staarden alleen naar het doel voor haar, de Pikachu. Ze moest en zou hem verslaan, en het liefst met zo weinig mogelijk niet-lichamelijke aanvallen.

Force keek tevreden naar houndoom. Ze had vast niet gedacht dat ook Force de kracht bezat om rode bliksem te gebruikte. Force knipperde heel even, en eenmaal geopend. Gloeide zijn ogen gloeiden groen. Force grijnsde en keek de Houndoom even aan, was het niet slimmer om weg te gaan? Maar daar was niks aan. Toch? En hoe sterk kon de houndoom zijn. De houndoom opende haar bek en schoot een grijs, paars achtige bal naar Force toe. Force richtte zijn blik op de Shadow Ball, maar raar genoeg was de Schaduw bal niet op hem gericht. Nee, de shadow ball stopte recht voor hem. Force keek iets verward naar de gat die de Shadow ball over had gelaten. Pas toen hij er over na dacht besefte hij dat het maar een afleiding was. Hij keek weer en zag de aanval naar hem toe vliegen, Er verschenen rode schokjes bij zijn wangen en een rode bliksemstraal schoot naar de bal. Maar de bal was sterker, voor dat hij het wist werd hij geraakt door de Shadow ball. Hij schoot naar achteren tegen een rots aan. De bliksemschokjes gingen nog langs zijn hele lichaam, hij stond rustig op en wankelde naar voren. Hij keek de houndoom zwakjes aan, zo te zien wou ze een Fire fang aanval gebruiken. Maar voordat ze bij hem aan was gekomen. Viel hij al uitgeschakeld op de grond.

[Ik doe ff real ='d Er zit bijna 4000 post tussen ons. En meer dan 20 jaar, dus je hebt sowieso veel meer ervaring dan dat hij heeft.]

De vlammen die een paar tellen geleden nog duidelijk in Houndoom’s bek zichtbaar waren geweest, waren inmiddels weer gedoofd. De Pikachu wankelde kort voordat hij op de grond viel. Ze stopte een kleine meter voor de Pikachu, tevreden over wat ze had gedaan. Perfect. Het was snel gegaan, en ze had zelf niet eens schade hoeven oplopen. Geen breuken of andere wonden, maar gewoon uitgeschakeld. “Jammer dat de zoon van iemand als Amore zo snel uitgeschakeld is…” mompelde ze. Ze liep de laatste paar passen naar voren toe en sperde haar bek wijd open. Ruw pakte ze hem bij zijn nekvel vast. Het was voor haar de simpelste manier van dragen, gezien het feit dat ze geen poten had om hem mee vast te houden. Ze snoof lichtelijk geïrriteerd. Had Shiny eigenlijk een plek genoemd waar ze hem naartoe zou moeten brengen? Ze wist de locatie van de Lustro grot niet, dus dat was in ieder geval al uitgesloten. “Hwn…” fronste ze. Misschien zou ze hem naar de plek moeten brengen waar ze Shiny laatst gesproken had? Het was in ieder geval een goede optie… Haar mondhoeken krulden om tot een tevreden glimlach. Goed dan, ze zou hem daar wel naartoe brengen…