Een zeer kleine Pikachu stond aan het meer. Schokken kwamen van haar hele lichaampje. ''Nee, nee, nee!'' Ze schudde haar kop. ''Ik wil het niet!'' riep ze uit. De schokken werden groter. Steeds en steeds werden ze heftiger. Haar ogen gloeiden helderrood. Ze vuurde een donder af, maar haar elektriciteit werd niet normaal. Het probleem was.. Het lag niet aan haar voltpercentage. Die was hetzelfde als altijd, dus dat kón niks uitmaken. Uiteindelijk beet ze op haar lip. Een knal klonk. En nog een. En nog een. Het waren geen voltexplosie's, ze waren minder heftig. Toch leken ze er erg op. Haar elektriciteit bleef maar doorgaan. Ze gromde zacht en vuurde een rode donder af, de lucht in. Deze sloeg een donkere wolk in. Even later kwam het terug, het water in. Het lichtte rood op. Zo kon ze niet door. Oke, de kracht die ze nu had zou ze het liefst altijd houden, maar.. Ze had het gevoel alsof.. Alsof ze geen elektriciteit in zich had. En, dat was misschien juist het vreemde, want het gierde om haar hele lichaam heen. Er was iets dus niet helemaal goed. Secret haalde diep adem. Ze moest naar iemand die hier meer van wist. En, ze wist wie. Ze draaide zich om. Het maakte haar op het moment niks uit dat niemand zou weten waar ze heen ging. Zolang ze maar weer kon leven. Want, het voelde alsof ze dat niet deed. Ze beet zachtjes op haar lip en zette een agility in, waarmee ze snel weg rende.

Secret is Prpg dus ook ff uit. [áa]