Een kleine Eevee deed een stap naar voren. Ze was eindelijk bij de Factories aangekomen om te trainen. Normaal gesproken hield ze niet van vechten, maar er werd haar gezegd sterker te worden. Zelfverzekerd deed ze nog een stap naar voren, nog een stukje korterbij de ingang. Maar dat was het ook, want verder durfde ze opeens niet meer. Wat doe ik hier eigenlijk spookte het door haar heen. Wat als deze pokémon sterker zijn als ik? Zuchtend ging ze zitten. Dit was gewoon niet haar ding. Misschien had ze wel een mentor ofziets nodig. Of gewoon iemand die haar kon helpen.
De zon scheen fel over de open plek waar Chiara zat. Het leek wel zomer! Maarja het was gewoon lente. Chiara was gek op de lente, overal bloemen die groeien, warmer weer, verscheidene pokémon die terugkwamen van hun jaarlijkse wintertrek. De Eevee ademde diep in en rook de frisse geur die er was. Dat was eigenlijk wel raar, want het was een oude fabriek. Ze richtte haar hoofd op naar de zon, terwijl haar ogen gesloten waren. Zo bleef ze een tijdje zitten, alsof ze aan het zonnebaden was. Hier genoot ze nou van.
Ze liet haar hoofd weer zakken en opende langzaam haar ogen. Ze stond op en liep naar de deur. Daar liep ze wat heen en weer. Al ijsberend zuchtte ze opnieuw. Moest ze nou naar binnen of niet? Zou ze gewoon wachten dat iemand kwam? Zoveel vragen, maar geen antwoorden. Wat waren keuzes toch moeilijk.....

De Eevee bij de ingang trok Julia's aandacht nog voor ze eigenlijk besefte wie het was. Ze liep toevallig even langs en merkte toen de bruine Pokémon op. Eerst wierp ze een fronsende blik op de Pokémon, toen een glimlachende. ''Chiara!'' riep ze vrolijk. Ze rende op de Eevee af en stopte vlak bij haar. Chiara, met haar was ze naar Pokécity geweest omdat Chiara dat wilde. Julia bleef glimlachen terwijl ze haar even bekeek. ''Wat doe jij hier?'' De vraag klonk meteen stom want het antwoord was duidelijk; trainen of gewoon op onderzoek uitgaan. Dat tweede verwachtte Julia meer dan het eerste, omdat Chiara eerder ook naar Pokécity wilde om het beter te leren kennen, of zoiets. Julia was hier zelf per toeval gewoon langs gekomen. Grappig, hoe je elkaar steeds weer tegen kon komen. Ze wierp een blik op de ingang van de fabriek. Julia wist dat hierbinnen veel elektrische Pokémon leefden die erg gevaarlijk konden zijn. Hier konden ze een groot avontuur beleven. Ze draaide haar kop weer zo dat ze naar Chiara kon kijken, wachtend op haar reactie.

Chiara schrok op toen ze keihard haar naam hoorde. Een roze geval kwam op haar af, maar toen ze goed keek zag ze dat het Julia was met wie ze naar Pokécity was geweest. Glimlachend rende de Skitty op haar af. Van die vrolijkheid werd ze zelf ook blij, ze was allang vergeten dat ze wilde trainen. ''Wat doe jij hier?'' vroeg Julia. Bij die vraag wist ze zich toch te herrineren dat ze de Factories in wilde.
''Ik,'' begon ze fluisterend,'' Ik wil trainen zodat ik word toegenomen in de Suerte groep,'' kwam er uiteindelijk vol zelfvertrouwen uit. Maar dat zou snel verdwijnen, want ze wist nog niet dat de Suerte er niet meer was.
Chiara keek hoopvol naar Julia, alsof ze zonder woorden wilde vragen ''Ga je mee''. Alleen durfde ze niet, want ze wist ne al dat er veel sterke pokémon binnen waren, anders was het er toch niet verlaten?

Een vrouwelijke Flareon kwam aanrennen, die de naam Heat droeg. Ze zag de Evee en de Skitty al van ver staan, en vrolijk rende ze erop af. Sinds ze met Kenta was was ze veel socialer tegen andere Pokemon. Toen ze erg dichtbij de twee Pokemon was. Begon ze vriendelijk te kwispelen. ''Hoi. Ik ben Heat, Flareon.'' Een lachje verscheen op haar snoet. Mischien kon ze wel nieuwe vrienden maken. Of vijanden. Nouja, als ze maar wat contact had met andere Pokemon. Want dat had ze amper... Haar enige goede vriend en partner was Kenta. Verder helemaal niemand. Ze keek eerst afwachtend naar de Skitty, en daarna naar de Evee. Ze zagen er niet gemeen uit.

''Ik,'' begon Chiara fluisterend,'' Ik wil trainen zodat ik word toegenomen in de Suerte groep.'' Julia hield haar koppie scheef. Zijzelf was uit Suerte gestapt, omdat ze wist dat ze niet genoeg deed met de groep. Ze was liever op zichzelf. Vlak daarna klonk een geluid en kwam er een Flareon aan. Ze stelde zich voor als Heat. ''Aangenaam Heat, ik ben Julia.'' Julia grijnsde vriendelijk naar haar voor ze haar blik weer op Chiara richtte. ''Trainen, oké.'' Ze dacht eventjes na voor ze verder sprak. ''Ik wil graag evolueren, maar heb daar een steen voor nodig.. Misschien ligt er eentje hierbinnen.'' Het klonk niet logisch; een maansteen in een fabriek, maar alles was mogelijk. Het kon toch zijn dat een Pokémon er eentje mee naar binnen had genomen en hem vervolgens was vergeten? Ja, ze konden altijd even een kijkje nemen. En tegelijkertijd konden ze trainen! Het klonk als een goed plan voor Julia, maar het was maar af te wachten of Chiara het ook een goed plan vond.


- Shitpost xD -

Chiara zag dat er een Flareon aankwam. Zou dat soms...? Nee, het was niet Zira. Die had ze ontmoet bij de Untamed Rivers, of hoe die plek ook heette, ze was nooit goed met namen onthouden van plaatsen. De Flareon had zich voorgesteld als Heat. ''Hallo Heat, ik ben Chiara.'' Glimlachend keek ze naar de Flareon.
''Trainen, oké.'' Chiara wendde zich weer tot Julia. ''Ik wil graag evolueren, maar heb daar een steen voor nodig.. Misschien ligt er eentje hierbinnen.'' Dus Julia wilde evolueren. Chiara had ook een steen nodig als ze wilde evolueren, maar daar had ze eigenlijk maar één keertje aan gedacht, toen ze in het restaurant was met Julia in Pokécity. Vlug knikte ze naar Julia en keek vervolgens naar Heat. ''Wil je mee? Ik bedoel, als je wilt trainen dan.'' Chiara glimlachte opnieuw. Ze was tenminste niet meer alleen en ze zou ook niet alleen naar binnen gaan. Afwachtend keek ze van Julia naar Heat.

Chiara keek naar Heat en vroeg haar of ze mee wilde. Julia wierp ook een blik op de Flareon. Ze zag er niet onaardig uit, op het eerste gezicht. En dit was waarschijnlijk de beste manier om elkaar te leren kennen. Ja, Julia had er geen bezwaar tegen als Heat mee ging. Natuurlijk was het uiteindelijk wel haar eigen keuze. ''Als we hierbinnen geen Maansteen kunnen vinden ga ik er eentje zoeken in de grotten,'' zei Julia plotseling. Ze had zo het gevoel dat er daar wel eens eentje zou kunnen liggen. Ze had vaak gehoord dat Pokémon kleine dingetjes in de rotswanden zagen glinsteren, maar niet wisten wat het was. Julia bedacht zich nu opeens dat het wel eens evolutie stenen konden zijn. En daarbij was het slaan van de muren vast ook een goede training.. Maar, om niet onvriendelijk te zijn, zou ze eerst met Chiara en Heat in de fabriek gaan trainen. Met zijn drieën zouden ze veel meet Pokémon aan kunnen dan als ze alle drie alleen waren. Julia begreep heel goed waarom Chiara voor de ingang was blijven staan, wachtend tot er iemand langs kwam die met haar mee naar binnen wilde gaan. Julia had dat niet gedaan; zij was waarschijnlijk gewoon weggelopen naar een makkelijkere plek om te trainen. Maargoed.. Iedereen was anders, bleek hier maar weer uit. Julia wendde haar blik even weer naar de ingang, voor ze opnieuw naar Chiara en Heat keek.

Heat knikte. ''Het lijkt me erg leuk mee te gaan!'' Zei ze vrolijk en opgewekt. Het is leuk om te trainen en sterker te worden. Kon ze mischien een gevecht doen met hun... Twee tegen een. Best oneerlijk eigenlijk. Ze begon een beetje te lachen, maar algauw werd eht een gigantische lachbui. Ze rolde over de grond van het lachen, wat er nogal dom uitzag. Erg dom zelfs. Lachtranen sprongen in haar ogen, en ze begon weer te giechelen als een gek. Na al die jaren nooit vrolijk geweest te zijn en niet te lachen kon ze eindelijk eens de slappe lach krijgen. Weer rolde ze even om, en begon weer hard te lachen.

Flutpost, ik hou mijn hoofd er niet bij.