Luid vleugelgeklap weerklonk boven het Crystal lake, oftewel het Kristalmeer. Het regende matig, en de bomen wiegden zachtjes mee met de wind, en op het wateroppervlakte ontstonden rimpels door de wind die door het gebied heen blies. Geen perfecte omstandigheden om iemand in te zoeken, aangezien het ook een stuk donkerder was, omdat de dikke donkere regenwolken de zon blokkeerden. Maar dat boeide hem helemaal niks. Want wat hij zocht was zo belangrijk dat niks hem ervan zou weerhouden om het te vinden. En al helemaal geen wind en regen. Al moest hij er een moord voor doen, al moest hij heel PokéRPG door struinen, dan zou hij toch doorgaan. Wat hij zocht was Dustfire, die nu vast klein was, en bang en nat ergens verscholen zat, aan het schuilen voor de regen, en de Pokémon die haar kwaad wouden doen. Dat hoopte Silverbreeze ten minste. Nee, niet dat er Pokémon waren die haar kwaad wouden doen. Hij hoopte dat ze verscholen zat, dan kon haar ten minste niks ergs overkomen. Silverbreeze landde op de grond naast het meer, en keek met verdriet in zijn hart naar het water. Herinneringen kwamen weer naar boven. Vooral die keer dat ze elkaar net weer gevonden hadden, en dat ze hier samen aan het meer aan het overnachten waren. Het had heerlijk gevoeld om samen met haar hier te zitten, onder een zelfgemaakt dakje tegen de regen, en rond een klein vuurtje dat hun warmte gaf in de koude nacht. Silverbreeze zuchtte, en tuurde over het gebied heen. Veel was het niet. Een meer, een grassige waterkant, en er wat verder omheen een rand van bomen, die van het water profiteerden. Daarnaast stopte het gebied weer, en ging het over in een ander gebied. Langs het meer kon Silverbreeze tenminste niks vinden. Dan maar in de rijen bomen zoeken. Hij liep naar de rand van bomen, en begon er doorheen te lopen. ''Dustfire.... Dustfire...'' riep hij zachtjes. Als Dustfire nu ergens verscholen zat, kwam ze vast nieuwsgierig tevoorschijn, omdat haar naam geroepen werd. Het klonk raar om haar naam te roepen, het voelde nog steeds alsof ze dood was. Gelukkig was dat niet zo. Na een tijd zoeken klonk er weer een zucht, en Silverbreeze plofte vermoeid neer. Vliegen, daar was hij goed in. Maar hij had korte en dikke poten, niet gemaakt om mee door een bos te lopen. Daarom was hij gauw erg moe. Hij sloot even zijn ogen, en hijgde uit. Maar toen hoorde hij een ritselend geluid. Zijn hart ging sneller kloppen. Zou dat Dustfire zijn? ''Wie is daar?'' zei Silverbreeze op een vriendelijke toon en erg rustig, want áls het Dustfire was, wou hij haar niet wegjagen. Nu maar wachten op antwoord.

Bij elke stap hoorde je wat geritsel, snel sprong een umbreon heen en weer. maar het was geen normale umbreon. het was Shiny, de Shiny Umbreon. Hij was net klaar om Groundon's Canyon over te nemen samen met Secret. Nu kon hij iets voor zichzelf doen totdat Akira en Houndoom hem riepen voor een opdracht of iets anders. Shiny keek de lucht even in, het eerste wat hem opviel waren de dikke regenwolken. Het tweede wat hem opviel was een grote pokemon. Het was Silverbreeze. Shiny zijn glimlach verdween en nu zat er een frons op zijn gezicht. Wat zou een Lugia hier doen. Waren Lugia geen pokemon die meestal leefde in het water van de zeeën? Rustig begon de Shiny Umbreon achter de Lugia aan te rennen. Misschien was Silverbreeze gewelddadig. Shiny was wel degene die Dustfire had vermoord. Dus Silverbreeze zou niet blij zijn om hem te zien. Maar shiny moest weten wat Silverbreeze hier deed. Weer keek de Shiny Umbreon de lucht in, dit keer stond de Lugia klaar om te lande. Hij lande naast het meer. Shiny verstopte zich tussen de bosjes en bleef de pokemon bekijken. Niet snel daarna begon Silverbreeze weer te lopen. Hij liep naar de rand van de bomen. 'Dustfire... Dustfire...' Hoorde Shiny, Silverbreeze roepen. Shiny keek geschrokken op. leefde Dustfire weer? Hij dacht aan de Raichu, Tora. Ze had gezegd dat er meerde pokemon tot leven zouden komen. Misschien was Dustfire wel 1 van de pokemon. Dat moesten de lustro pokemon weten. Dustfire kon een bedreiging zijn. Misschien zou silverbreeze meer verklappen. Hij grijnsde rustig en bleef achter Silverbreeze aan lopen. 'Wie is daar?' zei SIlverbreeze op een vriendelijke toon en rustig. Shiny grijnsde. ''Hallo, Silverbreeze,'' Hij kwam rustig tevoorschijn. ''Lang niet gezien, hé?'' Shiny stond klaar, want hij verwachtte iedere moment een aanval.

Het ritselende geluid ging over in het geluid van voetstappen, die dichterbij kwamen. ''Hallo, Silverbreeze,'' klonk er een stem. Het gezicht zou hij natuurlijk uit duizenden herkennen, maar de stem herkende hij niet. Snel opende Silverbreeze zijn ogen, en zag daar zijn grootste rivaal staan. ''Lang niet gezien, hé?'' zei die vervolgens. Silverbreeze snoof luid. Normaal zou er een zwarte waas over zijn ogen vallen, en zou hij Shiny meteen hebben aangevallen, maar hij had zichzelf aangeleerd om zijn woede te beheersen. Jammer, hij had het zo graag wél willen doen, maar dat zou roekeloos zijn. ''Niet lang genoeg, Shiny..'' antwoordde hij daarna op Shiny's sarcastisch klinkende vraag. De irritatie was duidelijk te horen in zijn stem. Hij keek Shiny aan in zijn ogen, en stond daarna op. Hij moest zijn kop nu naar beneden buigen om Shiny aan te kijken, want hij torende hoog boven hem uit. Dat wekte echter weer vragen bij hem op. Hoe kon Shiny, zo'n kleine pietluttige Umbreon, gewonnen hebben van een grote en machtige Ho-Oh. Er was vast iets gebeurd daar boven op die berg, iets wat niemand van de Suerte had kunnen zien omdat ze beneden de berg stonden. Shiny keek nog steeds naar Silverbreeze, alsof er elk moment iets kon gebeuren. Een lage grom kwam uit zijn keel. ''Nou, wat moet je, Shiny?'' gromde Silverbreeze bevelend tegen Shiny. Hij wou natuurlijk dat Shiny zo snel mogelijk weer zo oprotten. Dan kon hij weer verder zoeken naar Dustfire. Dustfire! Oh, hij hoopte dat Shiny zijn roep naar haar niet gehoord had. Als dat wel zo was, dan zou de tijd beginnen te dringen, want dan ging de Lustro ook op zoek naar haar. Silverbreeze bleef Shiny echter fel aankijken, alsof hij niks te verbergen had.

Silverbreeze bleef kalm naar hem kijken. Hij had duidelijk geleerd zijn woede te beheersen. 'Niet lang genoeg, Shiny..' Had de Lugia tegen hem gezegd. Shiny was stil gebleven. Hij moest meer over Dustfire te weten komen. Hoe lang ze al terug was, het slimste zou dan zijn om haar gelijk aan te vallen. Voordat ze de tijd had om helemaal tot krachten te komen. Shiny keek weer naar Silverbreeze, hij was groot. Heel groot. 'Nou, wat moet je, Shiny?' Shiny grijnsde even. ''Gaan we nu onbeleefd doen?'' sprak hij kalm. ''Ik? Ik hoef niks van je,'' vervolgde hij zijn verhaal. ''Oja, voordat ik het vergeet. Wat doet een Lugia bij een meertje? Waren lugia's geen pokemon die in zeewater leefde? En volgens mij is dat dan ook jou territorium.'' Het liefst zou hij nu willen weglopen, om alles gelijk te melden bij Akira. Maar eerst moest hij dit afhandelen. Anders liet hij gelijk merken dat hij alles had gehoord over Dustfire. Tenminste. Alles wat hij er over zei. Shiny keek de Lugia recht in de ogen aan. ''Tragisch, eerst gaat Dustfire dood, en snel daarna valt Suerte uit elkaar. Je weet dat PokeRPG nu niks meer voor stelt. Mis je Dustfire nog steeds zo erg?''


*Srry voor Kortheid en dat het zo'n slechte post is ofzo, had totaal geen inspi. ='d*

[Zo slecht of kort is ie niet hoor. xD]

''Gaan we nu onbeleefd doen?'' zei Shiny kalm, en met een grijns op zijn gezicht. Silverbreeze grijnsde mee. ''Nou, als ik tegen iemand niet beleefd hoef te doen dan ben jij het wel..'' zei Silverbreeze dom tegen Shiny. Beleefdheid kreeg je alleen als Pokémon ook respect voor je hadden, en waarom zou Silverbreeze Shiny respect geven? Naast Dustfire doden had Silverbreeze hem nog nooit iets zien doen. ''Ik? Ik hoef niks van je,'' Silverbreeze sloeg een overdreven zucht. Gelukkig maar, dan hoefde hij de strijd niet met hem aan te gaan. Daar had hij nu echt geen tijd voor. Maar Shiny ging door met praten. ''Oja, voordat ik het vergeet. Wat doet een Lugia bij een meertje? Waren lugia's geen pokemon die in zeewater leefde? En volgens mij is dat dan ook jou territorium.'' Silverbreeze trok een wenkbrauw op. ''De zee, daar zitten wij Lugia's het liefste, ja. Maar ik hou ook erg van het Crystal lake. Zeewater kun je niet drinken, en hier is het water het schoonst. Dus ik kwam hier even drinken.'' zei Silverbreeze met een grote sarcastische glimlach. ''En de zee is mijn territorium ja, maar dat betekent niet dat ik er altijd moet zijn..'' Klonk volgens hem wel logisch. Hij zou zich echt op ten duur gaan vervelen, als hij alleen rond kon zwemmen in de zee. Daarbij waren hier zijn vrienden, boven water. Shiny keek Silverbreeze aan, en begon weer te spreken. ''Tragisch, eerst gaat Dustfire dood, en snel daarna valt Suerte uit elkaar. Je weet dat PokeRPG nu niks meer voor stelt. Mis je Dustfire nog steeds zo erg?'' Silverbreeze snoof erg luid. Leuk, hij stapelde dingen op die zijn hart pijn deden. Vanbinnen kookte hij van woede, maar hij barstte niet uit. Nee, dat zou juist Shiny's bedoeling zijn. ''De Suerte is uit elkaar ja, maar dat veranderd niet veel. Want er zijn altijd Pokémon die zich tegen de Lustro zal keren. Er zijn altijd vechters die er alles aan doen om het gebied te beschermen. De Lustro heeft nooit gewonnen, en zal ook nooit zegevieren.'' Sprak Silverbreeze, met een veel kalmere stem dan dat hij zich voelde. ''En Dustfire is dood ja. Maar ook dat laat ons niet stoppen..'' Hij wendde zijn hoofd even naar het meer. De regen was ondertussen gestopt, maar de zonnestralen konden nog niet door de wolken heen breken. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Shiny, en zuchtte.

Rustig keek Shiny naar de grote vogel. Deze stond nog steeds voor hem. 'De Suerte is uit elkaar ja, maar dat veranderd niet veel. Want er zijn altijd Pokémon die zich tegen de Lustro zal keren. Er zijn altijd vechters die er alles aan doen om het gebied te beschermen. De Lustro heeft nooit gewonnen, en zal ook nooit zegevieren,' had Silverbreeze gezegd. Shiny had hem alleen arrogant aan gekeken. ''Lustro heeft nog nooit gewonnen? Weet je nog toen Dustfire dood ging.. Enn uhh.. Weet je nog toen we jullie verloegen in een gevecht en Lustro uit elkaar ging,'' Shiny grijnsde even. Het was grappig. Silverbreeze wist zelf dat Lustro nu aan de winnende kant stond. Ze hadden 2x achter elkaar gewonnen. En Lustro werd nu steeds groter. Het was Groter dan ooit nu Akira de Lustro leidde. Het kon ook komen doordat er nu opeens veel pokemon in lustro kwamen. Maar dat betwijfelde Shiny. 'En Dustfire is dood ja. Maar ook dat laat ons niet stoppen..' had Silverbreeze daarna gezgd. ''Nu zeg je het wel, maar ik zal iets zeggen. Ik heb alles gehoord wat je zei,'' sprak Shiny rustig. ''Ook dat gedeelte dat je Dustfire zocht, wat dus betekend dat Lustro het nu ook weet.'' Shiny wende zijn blik even van Silverbreeze af. Maar keek hem al snel weer aan. Hij verwachtte nu iedere moment een aanval. Zodat Shiny het niet kon melden bij Lustro en Lustro niet kon beginnen met zoeken. Weer schoot Shiny iets te binnen. Als Dustfire herboren zou worden zou ze jong worden herboren. Ze zou niks kunnen doen tegen Lustro. Tenminste, ze moest dan wel trainen om Lustro te kunnen bij te houden. Niet zoals eerst, dat ze eigenlijk makkelijk 2 lustro leden of meer tegelijkertijd aan kon.

Shiny had hem arrogant aangekeken, maar Silverbreeze had dat genegeerd. ''Lustro heeft nog nooit gewonnen? Weet je nog toen Dustfire dood ging.. Enn uhh.. Weet je nog toen we jullie verloegen in een gevecht en Lustro uit elkaar ging,'' Daarna grijnsde hij. Silverbreeze grinnikte. Shiny had zich versproken, en gezegd dat de Lustro uit elkaar was gegaan, in plaats van de Suerte. Was dat maar zo. Silverbreeze zuchtte daarna en schudde dom zijn kop. ''Door 1 iemand te doden overwin je niet, want er waren nog talloze andere Pokémon om te verslaan. Je hebt gewonnen van de Suerte ja, maar verder niks. Jullie doel was toch om PokéRPG over te nemen? Zolang jullie je doel niet hebben gehaald, hebben jullie niet gewonnen. De meerderheid van PokéRPG is nog van de goeien.'' Silverbreeze grijnsde arrogant terug naar Shiny, en snoof daarna.Shiny vertelde hem dat hij alles had gehoord wat hij zei, en dat de Lustro het nu ook wist. Silverbreeze maakte een stap naar voren. ''Dan moet je het wel eerst vertellen...'' zei hij licht grommend, en met een duivels lachje op zijn kop. Dat hij Dustfire verslagen had boeide hem niet. Hij had vast en zeker vals gespeeld. Maar nu waren ze alleen. Nu had hij de kans om hem terug te pakken. Hij deed al snel een Tailwind aanval, een aanval waardoor je veel sneller werd dan je normaal was. Daarna maakte hij een schijnbeweging, en vuurde een Swift af, een aanval die nooit zijn prooi mistte. Sterf, sterf sterf... was het enige wat er door zijn kop rondvloog aan gedachten. Wat zou hij dat toch graag willen. Een lijdende Shiny zien, helemaal kapot, net als Dustfire er uit had gezien. En dat hij dan de laatste klap kon uitdelen. Shiny verdiende het echter, en Dustfire niet. Nadat de Swift aanval afgevuurd was deed hij er een Zen headbutt achteraan, terwijl hij luid gromde.

'Door 1 iemand te doden overwin je niet, want er waren nog talloze andere Pokémon om te verslaan. Je hebt gewonnen van de Suerte ja, maar verder niks. Jullie doel was toch om PokéRPG over te nemen? Zolang jullie je doel niet hebben gehaald, hebben jullie niet gewonnen. De meerderheid van PokéRPG is nog van de goeien.' Shiny schudde al snel nee. Silverbreeze was zo druk bezig met Dustfire te zoeken, dat hij niet door had dat Lustro al 3 gebieden in Pokerpg had overgenomen. Gebieden die belangrijk waren voor de pokemon. Rustig keek hij naar Silverbreeze, deze had een duivels lachje op zijn gezicht. Aha. Dus hij wou aanvallen? Shiny knikte rustig. Al snel gebruikte Silverbreeze een Swift aanval. Shiny zijn ogen begonnen blauw te gloeioen. Ook de sterren begonnen blauw te gloeien. Hij bestuurde de Swift met behulp van Psychic, hij liet ze weer richting Silverbreeze gaan. Zonder ze los te laten. Snel daarna kwam Silverbreeze met een Zen headbutt. Shiny werd nu vol op geraakt. Maar dat boeide hem niet. Hij deed niet eens de moeite te ontwijken. Shiny vloog naar achteren maar lande keurig op zijn pootjes. ''Silverbreeze, ik had je slimmer verwacht,'' sprak Shiny rustig. ''Je weet dat Zen headbutt een aanval is die Psychic pokemon gebruiken, en dat Psychic aanvallen niks doen bij Dark pokemon. Dit was gewoon een duwtje voor me,'' sprak Shiny rustig. ''Nu ik het me bedenk, ik ben een Dark pokemon en jij Psychic, ik ben in de voordeel,'' sprak hij daarna. Shiny probeerde groot over te komen. Hij wist zelf dat hij niks kon beginnen tegen Silverbreeze. Niet alleen dan. Paarse ringen verschenen voor de bek van Shiny. Het was een Darkpuls aanval. De ringen schoten op volle snelheid naar Silverbreeze..

Zoals Silverbreeze al verwacht had, gebruikte Shiny zoals altijd weer zijn Psychic aanval om de aanval terug te sturen. Silverbreeze gebruikte tijdens de Zen Headbutt ook nog een Protect. Een groene bol vormde om hem heen en de Swift sterren kaatsten weg. Met de Zen Headbutt raakte hij Shiny, maar het deed hem niks omdat hij een dark type was. Nadat hij hem weggeduwd had, klapte Silverbreeze met zijn vleugels en maakte een scherpe hoek naar boven. In de lucht boven Shiny bleef hij zweven. Vergeten dat dark tegen Psygische aanvallen kon. Stom natuurlijk. ''Silverbreeze, ik had je slimmer verwacht,''begon Shiny tegen hem. Silverbreeze rolde met zijn ogen terwijl Shiny door aan het babbelen was over hoe niet effectief de aanval tegen hem was geweest. ''Kan je het slap gelul skippen en weer doorgaan met vechten?'' zei hij, en snoof. Voor dat gezeik had hij nu echt geen tijd meer. De tijd drong. Shiny vuurde een Dark Pulse aanval af, maar Silverbreeze deed een snelle aanval opzij, waardoor hij de aanval kon ontwijken. Hij grijnsde en maakte zich klaar voor zijn volgende aanval; een sky attack. Hij dook naar beneden, en er kwam een witte krullerige gloed om hem heen terwijl hij op abnormale snelheid op Shiny afraasde. Op de hoogte van Shiny begon hij laag over de grond te vliegen, zodat hij Shiny volop kon raken, en hem eventueel ook kon volgen als hij de aanval wou ontwijken. Daarna vloog hij weer naar boven, maar een hevige windvlaag blies hem naar voren, waardoor hij zijn evenwicht verloor en even later op de grond klapte. Hij stond daarna meteen weer op, maar keek niet naar Shiny, hij was nu minder belangrijk dan dat hij nu zag. Hij keek naar de lucht. De bomen bewogen heen en weer door de ijzersterke wind, en bijna alle bladeren werden van hun takken afgetrokken. Silverbreeze klapte zijn vleugels voor zijn kop toen er een bos bladeren hun richting op kwam. Hij voelde ze tegen zijn vleugels aankomen, wat best pijn deed. Maar het was gelukkig niet tegen zijn gezicht. Hij ontvouwde zijn vleugels weer en keek met open mond naar het schouwspel. Bomen waren al bijna bladerloos, en kleine bomen en planten vielen om. Wat was hier ingodsnaam aan de hand?

Shiny keek kwaad naar Silverbreeze. Er was niks meer aan als ze alleen gingen vechten. Dan kon hij de tegenstander niet meer pesten. Silverbreeze was al weer begonnen met vechten. Een witte laag omringde de Lugia. Shiny ging ook alvast klaar staan voor de aanval. Er verscheen ook een witte laag om hem. Hij zou snel weg springen met snelle aanval. Silverbreeze kwam op hem afvliegen. Een hevige windvlaag stopte hem. Ook Shiny werd naar achteren geduwd door de windvlaag. Bomen vielen op. Shiny sprong snel weg om ze te ontwijken. Wat was dit? Nog steeds bezig met het ontwijken van bomen keek hij naar SIlverbreeze. Deze had er niks mee te maken, en scheen er ook last van te hebben. Het duurde niet lang, en een draaiende voorwerp werd zichtbaar. Deze werd omringd door bliksem wolken. Al snel werd het duidelijk dat het een Tornado was. Maar, wanneer was die ontstaan? Het kon niet zo zijn dat het net nu ontstaan was. ''Ik denk dat het beter is om dit op een andere plek uit te vechten,'' sprak Shiny zo luid mogelijk. De tornado kwam snel, heel snel dichterbij. Er verscheen een witte straal achter de Shiny Umbreon. Hij zou weg komen, weg van de tornado. Hij wou niet dood gaan door een natuurramp. Shiny grinnikte. Hij zou Silverbreeze wel een andere keer gaan pesten. En Silverbreeze had het zelf ook al moeilijk genoeg. Het was moeilijker om vliegend weg te rennen voor een Tornado dan via land.

Silverbreeze richtte zijn kop op, en keek met groot geworden ogen naar dat wat zich boven het gebied vormde. Eerst was het een bijna onzichtbare witte sliert, die zich over het gebied bewoog. Maar wanneer het meer dingen met zich meesleurde, werd de tornado groter, en veranderde zijn kleur van onschuldig wit naar dreigend grijs door alle puin die erin rondzweefde. ''Ik denk dat het beter is om dit op een andere plek uit te vechten,'' Sprak de Umbreon. Silverbreeze kon het niet laten om een glimlach op zijn gezicht te laten verschijnen. Wat een droogkloterige opmerking. Even voelde hij zich niet meer boos tegen Shiny. Ze moesten samen wegkomen, want de wervelwind kwam met een razend tempo dichterbij. Hij dacht peinzend na. Zou hij Shiny meenemen op zijn rug? Hij bedoelde, als Shiny dood ging, wou hij wel de veroorzaker ervan zijn. Dan moest hij niet dood gaan door een stomme storm. Maar toen Silverbreeze omkeek, verdween net de witte straal van de snelle aanval. Silverbreeze gromde luid. Hoe had het ook anders gekund. Steeds meer bomen werden meegezogen in de tornado, en die niet meegenomen werden vielen om. Hij moest hier snel wegwezen. Als een tornado iets op had geslokt, kon hij het er ook op elk moment weer uitgooien, zodat bomen en andere voorwerpen met een rotgang door de lucht geslingerd werden. Silverbreeze peinsde, en steeg weer een stuk op. Hoog vliegen had geen zin, de dingen gingen werkelijk elke kant op. Toch besloot hij iets hoger te gaan vliegen, in de hoop dat hij vliegende dingen dan kon ontwijken. Hij maakte wat meer snelheid. Het was een chaos. Bladeren, takken en andere dingen vlogen tegen zijn gezicht aan en deden hem pijn, maar hij kon niet stoppen, dan zou hij door ergere dingen geraakt worden. Silverbreeze slikte, en veegde even met zijn vleugel de dingen van zijn gezicht. Het moest helaas wel, anders zag hij niks meer. Maar toen hij zijn vleugels weer uit klapte, kwam er een boomstam naar hem toe geslingerd. Hij zag deze te laat, en hij werd geraakt. De enorme kracht en omvang van de boomstam liet hem al zijn evenwicht verliezen zodat hij door de lucht begon te tollen, en de scherpe takken krasten en staken in zijn huid. Hij liet een schreeuw van pijn horen, voordat hij naar beneden lazerde. Hij kwam met een klap tegen de grond aan, waardoor alle lucht uit zijn longen werd geperst. Dit deed ook akelig veel pijn, maar gelukkig kon hij nog opstaan. Hij keek naar zijn vleugels en de rest van zijn lichaam. Shit, op de grond lagen ook allerlei scherpe dingen, waar hij hard tegenaan geland was. Vrijwel zijn hele lichaam zat onder de bloedende krassen. Ze waren oppervlakkig natuurlijk, er zaten maar een paar diepere wonden bij, maar het zag er niet bepaald frisjes uit. Hij veegde de takken van zich af die vast in zijn huid zaten, en snoof daarna. Hij moest hier echt snel weg. Anders zou hij nog sterven ook. Hij steeg weer op, en vloog met een ruime boog om de machtige tornado heen. Hij hield zijn ogen angstig gesloten, bang voor nog meer voorwerpen die tegen hem aan zouden komen. En dat kwam het ook. Weer een stuk boom, uit elkaar gerukt door de kracht van de wind. Deze kwam alleen tegen zijn onderlichaam aan. Weer liet hij een pijnlijke krijs horen, en zijn poten dezen nu zo'n zeer dat hij ze niet meer wou bewegen. Maar gelukkig kon hij zijn vleugels nog goed gebruiken. Hij was nu eindelijk voorbij de tornado, en zijn snelheid nam toe nu het gevaar voor slingerende voorwerpen minder was geworden. Nu kon hij tenminste wegkomen. Hij opende zijn ogen weer, en zuchtte opgelucht. Hij moest hier weg, hij moest zijn vrienden zoeken. Hoe zouden die er aan toe zijn? Hadden ze ook iets van de tornado gemerkt?