Het luide gesis van een stomende krater verstoorde de stilte om het Magma Terrain. Door dat geluid waren de sprintende voetstappen van Blitzy bijna niet hoorbaar. Behendig sprong hij van rots naar rots Toen hij op een hoge rots stond, keek hij als een havik rond over het gebied. Niets anders dan lava, stoom, een paar vuur-Pokémon en iets verder de Burning Tower. Blitzy grijnsde naar die Toren. De vroegere bewoner van de Toren was de reden waarom hij hier was. Ze was onlangs gestorven, maar ze zou herrezen zijn. Blitzy werd plots afgeleid door de lava. Hij zou geen probleem hebben met de lava, dus hij kon de lavastroom al zwemmend afzoeken. Blitzy keek nog één keer rond door het gebied en sprong daarna met een behendige duik in de lava. Het was redelijk diep, zijn voeten kwamen niet aan de bodem. Blitzy zwom verder door de lavastroom. Toen hij een tijdje gezwommen had, schroeide een vreselijke gedachte door zijn hoofd. Houndoom, die verraadster. Net voor ze gevangen werd door de Lustro, hadden zij en Blitzy in de lava gezwommen. Die plaats zou waarschijnlijk niet zo ver zijn van waar hij nu zwom. Nadat ze gevangen was, hadden hij en Levy Akira en Shiny betrapt toen ze de Burning Tower bespioneerden. Ze hadden hem gevonden en ze werden ook naar de Lustro grot gevoerd. Daar had hij Houndoom voor de laatste keer in haar goede vorm gezien. Shiny, was tijdens de oorlog weggevlucht, Shiny, de laffaard, de moordenaar van Dustfire. 'Heeft die even pech dat Feniksen herrijzen.' dacht Blitzy. Hij stootte met zijn voeten tegen de bodem. De stroom werd ondieper, en het einde kwam dichterbij. Blitzy besloot om uit de lava te klimmen, terwijl hij keek naar het punt waar de lava in een geultje verdween. Blitzy zuchtte. Geen Dustfire, zelfs geen veertje, te zien. Traag liep hij richting een klein vlammetje aan de horizon dat de Burning Tower betekende. De lavastroom had hem ver weg van de Toren geleid. Onderweg kwam er een hoge rots van minstens vier meter in zijn gezichtsveld. Dat was een goede uitkijkplaats. Vluch beklom hij de rots en toen hij zijn evenwicht probeerde te bewaren op de top, zag hij de Burning Tower beter. Toch besloot Blitzy om even te wachten, voor het geval dat er iets gebeurde...

Over het gebied heen scheerde een Dragonite, die Swift heette. Ze had geen zin om over het gebied te lopen. Daar zouden haar voeten van verbranden, en daar had ze geen zin in. Ze dacht aan haar laatste gesprek met Silverbreeze. Een Ho-oh is een feniks, dus feniksen herrijzen, dus Dustfire zou herleven... Mischien kon ze haar dan eindelijk eens ontmoeten. Maar ze moest dan een baby zijn, die niet zou weten wie ze was en waar ze was. Silverbreeze zou vast blij zijn als Dustfire er weer is. Iniedergeval vrolijker dan hun laatste gesprek. Toen was hij... Nogal gepikeerd, en zag hij hallucinaties. Toen knuffelde hij haar, en dacht hij dat ze Dustfire was. Swift zuchtte even. Arme Silverbreeze... Een dierbare verliezen is niet fijn. Maar hallucinaties hebben? Ging dat niet wat te ver? Of mischien ad hij ze niet meer. Swift richtte haar blik weer op de grond, en zag iets staan. Een Monferno... Swift daalde, en uiteindleijk landde ze voor hem. ''Hallo,'' Zei ze vriendelijk. ''Mijn naam is Swift, een Dragonite.''

Traag sloot Blitzy zijn ogen, en probeerde te luisteren. Er was niets meer dan stromdende lava en uitbarstende vulkanen te horen. Opeens werd al het geluid verstoort door het geluid van vleugelslagen. Verschrokken opende Blitzy zijn ogen. Een Dragonite... Blitzy had even gehoopt dat die vleugelslagen afkomstig waren van Dustfire. Blitzy zuchtte luid. Er was niets te zien.. toch zou hij beter doorzoeken naar Dustfire. Net toen Blitzy van de rots wou afspringen hoorde hij het geluid van iets dat razendsnel naar beneden vloog. Blitzy keek naar boven. Het was die Dragonite opnieuw.. En tot zijn afschuw ging die vlak voor zijn neus zweven. 'Hallo,' zei ze. Blitzy reageerde niet. Hij had wel wat belangerijkers te doen dan te praten met een Dragonite. 'Mijn naam is Swift, een Dragonite.' Blitzy zuchtte. 'Ik heet Blitzy..' zei hij vlug. 'En waarom ik hier ben zeg ik niet..' na die woorden sprong hij de rots af en liep hij verder over het veld. Hij verwachtte dat de Dragonite ieder moment achter hem aan kon vliegen. Als ze dat zou doen zou hij in de lava duiken. Blitzy stopte na een tijdje lopen bij een plaats waar de lava naar beneden stroomde. Daarvan springen zou zelfmoord zijn. Zefls al was hij bijna immuum voor lava, zou hij verpletterd worden door de druk van de lava. En naar beneden klimmen was ook geen optie, want beneden was er een grote poel, van enkel lava,en een paar rotsblokken, die erg klein leken vanaf bovenaan. Jammer genoeg zat er op geen van die blokken een kleine, angstige, Ho-Oh. Blitzy zuchtte. Hij had al bijna alle hoop opgegeven..

Het was vandaag erg stil op het magma terrain. Evening, die hier rondliep om weer eens rond te kijken in het gebied, had in het laatste half uur nog geen enkele Pokémon gezien, terwijl hij er hier meestal juist veel zag. Vooral vuur of steensoort Pokémon, die over de kokendhete grond liepen alsof het een normale temperatuur had. Deze Pokémon waren vrijwel allemaal immuun voor de vreselijke hitte, die andere Pokémon wel voelden, wat dus de reden was waarom hier bijna enkel vuur-Pokémon rondliepen. Maar waarom vandaag dan zo weinig? Evening sjokte over de grond heen, en door de lava die tussen spleten uit de grond kwam geborreld. Ook hij was een vuur-Pokémon en voelde hier dus niks van, voor hem voelde het als lauw water. Over water gesproken.. Evening stopte met wandelen, en hief zijn kop op. Hij richtte zijn ogen op de dikke donkergrijze wolken die in de lucht hingen, en het zonlicht dat anders fel op dit gebied scheen, blokkeerden. Natuurlijk. Het ging regenen, en daar hielden vuur-Pokémon niet van. Evening richtte zijn kop weer op het landschap voor hem. Nou ja, hij zou gewoon doorlopen. Hij kon de vlammen op zijn rug en zijn kop uitzetten, dus hij zou geen last hebben van het water. Alleen het nat worden dan, maar dat boeide hem niet veel. Hij stapte nieuwsgierig verder toen hij Pokémon hoorde praten. Waren er hier toch nog Pokémon buiten? Misschien waren het wel Pokémon van de Lustro... De laatste keer dat Evening hier was, liepen die gasten hier ook al rond. Dat herinnerde Evening eraan dat hij ten alle tijden scherp moest blijven, op moest letten. Hij klom op een rots, en dook daarna in elkaar. Met zijn ogen geconcentreerd samengeknepen keek hij naar de twee Pokémon die daar stonden. Nou ja, stond? Een van de twee vloog boven de grond. De Dragonite had blijkbaar iets tegen de Monferno gezegd. Blitzy zuchtte, en begon te spreken. 'Ik heet Blitzy..' zei hij. Evening dacht na. Blitzy. De naam kwam hem zeker bekend voor. Wacht, het was de Monferno waarmee hij samen mee had gestreden tegen de Lustro. Zeker een goede Pokémon dus. Toch besloot Evening de Pokémon nog even te bespieden. 'En waarom ik hier ben zeg ik niet..' Evening grinnikte. Blitzy was duidelijk met een of andere geheime opdracht bezig. Evening sprong uiteindelijk aan de andere kant van de rots op de grond, en liep met rustige passen naar Blitzy toe. ''Hey Blitzy..'' zei Evening met een ontspannen en ook een beetje dommige stem. Als hij bij Blitzy was voelde hij zich meteen veilig, want als ze samen aanvielen met hun krachtige vuur-aanvallen, dan kon niemand tegen ze op. Evening keek even om naar de Dragonite. Deze leek echter ietwat afwezig, en hij besteedde verder ook geen aandacht aan deze Pokémon. Hij keerde zijn kop weer naar Blitzy. ''Wat ben je aan het doen?'' vroeg hij met een kleine grijns op zijn kop.

De hemel werd donkergrijs, en even later begon het te regenen. Blitzy hoorde kleine ploffende geluidjes achter zich. Hij draaide zich om en zag de druppels die op zijn staart vielen, en als kleine dampwolkjes verdwenen. Blitzy probeerde zijn staart onder zijn lichaam te verbergen, maar de druppels bleven op zijn staart vallen. 'In al die tijd dat het niet regent op het Magma Terrain..' zei Blitzy woedend. 'Moet het uitgerekend vandaag regenen?' Opeens hoorde hij een vertrouwde stem achter zich; 'Hey Blitzy!' Hij draaide zich in een flits om en zag een Quilava, die hij meteen herkende. 'Oh, hey Evening.' sprak hij terug. Blitzy grijnsde lichtjes. Ze konden goed samenwerken, dat hadden ze bewezen tijdens de oorlog. 'Wat ben je aan het doen?' zei Evening. Blitzy zweeg even, maar antwoorde: 'Ken je Dustfire?' vroeg hij. 'Die is onlangs gestorven, maar ze is een Feniks, en die herrijzen, er is een kans dat de as hier is geland, en dat ze hier ergens herrezen is.' Blitzy stopte even, zodat Evening kon luisteren. 'En ik moet van Silverbreeze komen zoeken op het Magma Terrain, en toen kwam die stomme regen.' zei hij teleurgesteld met een blik op de donkergrijze hemel. 'Misschien kun je helpen zoeken?' vroeg hij. 'Ik denk niet dat het veel zal uitmaken, die regen zal haar maar enkel weggjagen, maar we kunnen het proberen..'

Hij had het goed gehad. Rare geluiden klonken ineens overal op het Magma Terrain. Evening dacht even na, en keek naar beneden. De regendruppels vielen op de hete grond en verdwenen vrijwel meteen weer. Een sissend geluid klonk elke keer als er een druppel viel, en na minder dan een seconde was er niks meer van te zien. 'Oh, hey Evening.' antwoordde Blitzy nog op hem, waardoor Evening zijn blik weer richtte naar de Monferno. Ook beantwoordde hij daarna zijn vraag. Met een andere vraag. ''Ken jij Dustfire?'' vroeg hij aan hem. Evening snoof lichtjes, en dacht fronsend na. Dustfire, Dustfire.. Het klonk hem ergens bekend in de oren, maar hij kon zich geen beeld vormen bij die naam. Als hij het ooit geweten had, was hij het nu weer vergeten. ''Nup...'' antwoordde Evening kort, en licht teleurgesteld van zichzelf. Maar hij luisterde maar verder, misschien werd hij daar wijzer van. ''Die is onlangs gestorven, maar ze is een Feniks, en die herrijzen, er is een kans dat de as hier is geland, en dat ze hier ergens herrezen is.' Hij hield een korte pauze tussen zijn verhaal in, zodat Evening de tijd had om zijn zinnen te verwerken. Dood gegaan en daarna herrezen? Van zo iets had Evening nog nooit gehoord, ook niet van feniksen. Maar ja, het zal wel. Blitzy ging weer verder. Hij vertelde dat hij van Silverbreeze naar haar moest zoeken, maar dat toen de regen kwam. Evening keek even naar boven, naar de donkergrijze lucht waar regendruppels uit bleven vallen. Toen er een druppel in zijn oog kwam knipperde hij pijnlijk en draaide hij zijn kop weer normaal. 'Misschien kun je helpen zoeken?' vroeg Blitzy. Evening keek hem aan, en zweeg even. Maar daarna verscheen op zijn gezicht een glimlach. ''Natuurlijk wil ik helpen, Blitzy! Graag zelfs.'' Hij knikte en keek daarna om zich heen. Blitzy zei dat de regen Dustfire weg zou jagen, maar dat ze het altijd konden proberen. ''Jup..'' reageerde Evening weer kort. ''Maar we moeten inderdaad altijd proberen, want stel dat ze hier wel is..!'' zei hij nog steeds glimlachend, en hij zette enkele stappen naar voren. Hij schudde zijn vacht droog en stapte daarna weer verder, en keek naar de toren. ''Áls ze al weggevlucht is, dan zit ze vast daar, dat is de enige overdekte plaats hier'' zei hij tegen Blitzy, terwijl hij met zijn kop naar de toren wenkte, waarna hij wachtte op een reactie.

Evening leek even na te denken. 'Nup..' antwoorde hij op zijn vraag. 'Natuurlijk wil ik helpen, Blitzy! Graag zelfs.' Antwoorde hij op de vraag om Dustfire te zoeken. Evening staarde over het gebied, en maakte opeens een pijnlijke beweging; hij had een regendruppel in zijn oog gekregen. Blitzy's staart deed ook wel pijn. Door de opwinding van de komst van Evening was hij vergeten dat hij zijn staart droog moest houden. 'Jup..' zei Evening vaagjes. 'Maar we moeten inderdaad altijd proberen, want stel dat ze hier wel is..!' Blitzy knikte. 'Ze kan ook in het TimeRise Forest, het Crystal Lake of misschien..' Blitzy slikte. 'Is ze gevangen door de Lustro.' zei hij duister. 'Maar laten we hopen dat dat laatste niet gebeurd..' zuchtte Blitzy. 'Áls ze al weggevlucht is, dan zit ze vast daar, dat is de enige overdekte plaats hier.' zei Evening, die wenkte naar de Burning Tower. 'Daar ben ik nog niet in de buurt geweest..' zei Blitzy. Hij herinnerde zich toen dat hij hier twee keer was aangevallen door de Lustro. Blitzy schudde die gedachten uit zijn hoofd. Als er daar Lustro leden zouden zitten,-wat waarschijnlijk niet zo was-, zou het deze keer makkelijker zijn. Hij was sterker geworden, en had deze keer Evening bij zich, waarmee hij zijn Vuur-aanvallen kon combineren tot een sterkere, snellere, en effectievere aanvalllen. Blitzy staarde naar de Burning Tower. 'Zullen we daar naartoe gaan?' zei hij.