Nikki liep langs de rievierstroming. Ze had al lang gelopen en was moe. Nikki was een lieve Ledian, die rondreisde om de pokemon wereld te zien. Ze had niet echt een huis, maar ze sliep telkens op een andere plek. Ze liep nu al dagen door het bos. Het had net geregend en alles was nog vochtig. Nikki keek om haar heen. Er was veel te zien: "Alles is zo mooi als er allemaal druppeltjes op zitten!" zei ze tegen zichzelf. En ze keek met grote ogen naar een web waar een spinarak druk in bezig was. "Hallo daar!" zei ze tegen de Spinarak. "Goedemorgen...?" en de spinarak keek Nikki aan met een vragend gezicht. "Nikki, zeg maar Nikki." "Oh, goedemorgen Nikki, Wat brengt jou hier?" Nikki begon haar verleden te vertellen en wat ze hier aan het doen was: "Maar, ik wou even zeggen hoe mooi uw web is na de regen." zei ze op het eind van het verhaal. "Nou dankjewel Nikki, nog een fijne dag!" "Doeg!" riep Nikki de Spinarak achterna. "Nou dat was een aardige Spinarak." zei Nikki tegen zichzelf. Ze liep weer verder. Ze wist niet waar ze heen moest maar ze liep op haar gevoel af. Na een poosje begon ze honger te krijgen en ging ze opzoek naar eten. Haar honger begon nog erger te worden toen ze na een kwartier nog niks had gevonden. Maar nog geen minuut later kwam ze bij een beekje. Ze keek rond of hier ergens eten lag. En ja hoor, daar aan de overkant stond een boom vol met bessen! daar moet ik heen dacht ze. Nikki was een Ledean en ze kon vliegen, dus dat deed ze. Ze klapte haar vleugels uit en steeg langzaam omhoog. Maar opeens, klotste er zo'n hoge golf dat hij tegen Nikki aan beukte. Ze verloor haar evenwicht en kwam in het water terecht. Ze wou weer omhoog vliegen maar haar vleugels waren nat, en dan kon ze niet meer vliegen! "Help! Heleeep..." Riep ze uit van angst. En toen ging ze kopje onder.

Luna liep langs het beekje. Plots hoorde ze een roep om hulp. Snel rende Luna in de richting van het geluid. Het was een Ledian die in het water was gevallen! "Nog even volhouden!" riep Luna naar de Ledian, "Ik haal iets waarmee ik je uit water kan halen!". Luna keek om zich heen, en kwam op een idee. "Nog even volhouden!" zei ze tegen de Ledian en Luna rende het bos in. Ze keek naar alle bomen en takken. Ze zocht een grote en sterke tak waaraan de Ledian zich vast kon houden, maar die zaten allemaal nog aan een boom. Alleen.. ze kon niet klimmen! Daarom zocht ze een kleiner boompje met een sterke tak. Toen ze die eenmaal gevonden had begon ze er aan te trekken. Maar het haalde niets uit, de tak bleef gewoon zitten. Toen kwam ze op een idee en begon Tail Whip (Staatzweep) te doen op de tak, en deze keer lukte het wel. Ze sleepte de tak naar de Ledian. Luna hield te tak achter de Ledian en hield hem vast met haar mond, want met haar pootjes ging het immers niet. "Pak vast" probeerde ze te zeggen, en ze hoopte maar dat de Ledian het verstond.

Nikki Probeerde de tak te pakken, maar haar greep was mis. Ze probeerde het nog een keer. "Hebbes!" Riep ze, in de hoop dat de vulpix zou gaan trekken. De tak ging langzaam naar de kant. Nikki klemde de tak goed vast tussen haar pootjes. Ze dacht even dat ze het niet haalde, maar toen, toen kwam er zo'n sterke ruk aan de tak dat ze zo op de kant was. Nikki keek de vulpix met grote ogen aan. Ze kon even niks zeggen, het was zo'n grote schok geweest. Toen omhelsde ze de vulix en zij hoe erg ze haar dankbaar was. Ze liet de vulpix los en vroeg: "wat is eigenlijk je naam?"

Hijgend ging Luna liggen. Het was toch iets zwaarder geweest dan ze had gedacht. De Ledian omhelsde haar en bedankte haar. Luna glimlachte, maar kon even niks zeggen, zó moe was ze. Ze had best een goede conditie, maar ze was nog maar klein en de tak en de Ledian waren toch erg zwaar geweest. Ze stond weer op en dronk wat uit de rivier. Nu was ze weer op adem gekomen. "Ik heet Luna" zei ze als antwoord op de vraag van de Ledian, "en jij?". Luna keek naar de Ledian en sprong toen via een steen naar de overkant van de rivier, omdat daar een struik met Oran Berries stond. Ze pakte er 2 en sprong weer naar de andere kant. Ze legde een Oran Berry voor de Ledian neer en legde de andere Oran Berry ook op de grond. "Je zult wel honger hebben na dit avontuurtje" zei Luna glimlachend, en ze nam een hap van haar Oran Berry. Ze keek naar de Ledian en wachtte op haar antwoord.

"Ik heet Nikki" En Nikki nam een hap van haar orangbes. "Luna, wat een mooie naam" En ze staarde naar het water. Ze was nog helemaal nat, en had het koud. Er heersde overal een vreselijke stilte. "Ik haat stilte en ook alleen zijn" En zonder op een antwoord te wachten ging ze verder met praaten. "Ik reis hier al een poosje rond zonder een doel, nou mijn doel was eigenlijk iemand ontmoeten om samen mee de pokemon wereld te zien." Toen was het weer een tijdje stil. "En wat brengt jou hier?"

Luna zag dat Nikki het koud had, en kreeg een idee. "Wacht even, ik ben zo terug" zei ze. Ze rende het bos in en zocht een paar takjes. Toen ze die gevonden had liep ze terug naar Nikki en legde ze tussen hen in. Daarna haalde ze diep adem en deed Ember op de takjes, zodat die vlamvatten en er dus een vuurtje onstond. "Hopelijk is het zo beter" zei ze vriendelijk, "Nikki is ook een leuke naam". Luna staarde in het vuur, "Wat mij hier brengt? Tja, het klinkt misschien raar, maar ik reis gewoon rond en toevallig kwam ik door dit gebied heen". Ze glimlachte vluchtig naar Nikki, en nam daarna een hap van haar Oran Berry. Nu pas merkte ze dat ze eigenlijk wel veel honger had gekregen, en de Oran Berry was daarom ook snel op. Ze keek weer naar Nikki, en zag dat ze niet meer zo erg bibberde. Toen wist Luna niks meer te zeggen.

[Beetje vaag :S]

Het vuur was heerlijk warm. Nikki spreidde haar handjes uit voor het vuur. "Nou, het is niet zo raar hoor, zo kwam hier ook zo!" en zo zat Nikki nog voor zich uit te staren naar het vlakkerende vuur. "Maar nog echt heel erg bedankt dat je me gered hebt! Ik ben zo blij dat jij kwam! Anders had ik het niet overleefd..." En toen was het weer een poosje stil. Nikki gaapte; "Ik denk dat ik maar ga slapen. Het was een drukke dag!" Ze keek naar Luna. "truste" en ze draaide haar rug naar het vuur.

De volgende ochtend werd Nikki wakker van alle zingende pokémons. Ze keek naar luna. Die sliep nog. Ze stond op, waste zich in het dichtsbijzijnde beekje en ging toen terug naar hun slaapplek. Luna sliep nog steeds! Wat een slaapkop was dat zeg! dacht ze. Ze ging naar Luna en ging met de rug naar haar toe staan en ging wapperen met haar vleugels om Luna te wekken. Maar toen, het was waanzinnig, was het wapperen geen klein briesje, maar een keiharde windstoot! "Ik kan zilverwind!" zei Nikki stralend.

Mag ik wel zeggen dat Luna nog sliep?

Nikki, het is niet de bedoeling dat je gaat bumpen. De vorige post is te lang geleden geplaatst en niet meer 'reageerwaardig'.

Nisha zwom kronkelend als een waterslang, met d'r kop boven water met de stroming mee en genoot van het koele water dat d'r schubben raakte. Heel diep onder water kon ze niet gaan, want ze zwom op een behoorlijk ondiep deel van de rivier. Ze stak d'r kop heel even onder water en zag een school Remoraid tegen de stroming in zwemmen. 'Liever zij dan ik...' grapte ze en ging vrolijk door. Toen ze opzij keek, zag ze twee pokémon... een Ledian en een Vulpix. Het leek alsof de Ledian de Vulpix aanviel tijdens Vulpix' slaap. Ik kronkelde het land op en ging zo naar de Ledian en de Vulpix.

Nisha, voor jou geld hetzelfde als voor Nikki. Nikki's post is dan wel niet van zo lang geleden, maar de rest van het topic wel. Let hier voortaan op.