(Voor Houndoom&Sindi)
Nu Sindi een Ivysaur was wou ze opnieuw beginnen. Vroeger was ze gewoon slecht toen was ze goed en tegenwoordig tussen neutraal en slecht in. Maar om advies zou ze graag met een vriendin willen praten. Een oude vriendin van vroeger. Ze waren vroeger groepgenoten en redelijk goed bevriend. Maar ze had gewoon het gevoel om met juist haar te spreken. Ook wou ze haar nieuwe krachten eens testen maar eerst zou ze veel met haar moeten bespreken.

In haar gedachte liep ze lomp tegen een boom aan. Ze viel naar achteren en gromde zacht. Op haar voorhoofd kwam er een bult tevoorschijn. "Ook dat nog!"mopperde ze zacht. Ze ontweek de boom en deed een Razor Leaf erop waarna het boom in stukken omviel. Een grote plof was te horen en veel rook steeg op. Maar toen de rook weg was was ook Sindi alweer vertrokken. Ze bleef onrustig heen en weer kijken naar een mooie plek. Na uren lopen vond ze een mooie plek. Het was een open plek met uitzich naar de zee. "Perfect"sprak ze waarna ze met haar klauwen knipte en weer op de grond legde. Ze gaf een roep aan Houndoom en besloot haar gewicht op het gras te verdelen. Ze was totaal niet actief maar ze werd enkelhyper als ze ermee werd besmet. Droog keek ze naar de zee. "Saai.."zei ze. Sindi rustte daarna haar kop op haar beide voorpoten. Ze hoorde geritsel en gelijk spitste haar oren. "Wees bang!"sprak ze. Ze keek eventjes naar achteren en bleef droog naar voren kijken. Maar haar oren hoorden elke beweging.

Een zacht, tevreden gesnurk kwam van Houndoom af. Het was nog maar kort geleden dat ze had beseft hoe goed haar situatie eigenlijk was. Op het moment, tenminste. Ze was achter haar beschermende muur vandaan gekomen, en ze genoot met volle teugen van de zon die ze op haar huid kon voelen branden. Haar slaap duurde echter niet erg lang, omdat hij verstoord werd door een roep. Een roep naar háár. Ze gromde geïrriteerd, terwijl ze met moeite haar kop van de grond af haalde. Sinds wanneer werd ze zo vaak geroepen in een korte periode? Was er soms een wonder gebeurd, waardoor anderen plots weer wisten dat zij ook bestond, op de andere Guerra leden na? Ze slaakte een vermoeide zucht, terwijl ze zich half uitrekkend overeind hees. Het zou natuurlijk onbeleefd zijn om de roeper te laten wachten, of erger, niet op te dagen. Dat zou haar zogenaamde reputatie alleen maar schaden…

Ze kwam langzaam in beweging, terwijl ze weg liep van de fijne lig plek die ze had ontdekt. Bah, die zou ze vast nooit meer terug vinden… Tijdens de eerste stappen wankelde ze, nog steeds half slaap dronken. Houndoom grinnikte. Als ze zo al liep als ze alleen slaap dronken was, wat zou er dan gebeuren als ze écht dronken was? Waarschijnlijk zou dat een ramp worden voor de pokémon die bij haar in de buurt waren. Al snel hervond ze haar evenwicht, waardoor ze ook haar pas kon versnellen. Ze was benieuwd naar wie haar geroepen had. Ze had de stem herkend, terwijl ze hem niet helemaal kon plaatsen. Toch zou het iemand moeten zijn die ze ooit had gekend, daar was geen twijfel over mogelijk. Houndoom verminderde haar snelheid weer, beseffend dat ze al behoorlijk dicht in de buurt van de roeper was gekomen.

Ze negeerde het geluid dat ze maakte. Ze had geen reden om zich stil te houden, omdat de roeper waarschijnlijk toch al wist dat ze er aan kwam. Dat was niet meer dan te verwachten. "Wees bang!" hoorde ze plotseling iemand roepen. Houndoom’s mondhoeken trokken omhoog, tot een geamuseerde grijns. Wees bang? Waarvoor zou ze bang moeten zijn? Als iemand haar had geroepen voor een gevecht, zou ze dat accepteren. “Hmpf!” snoof Houndoom. Ze grijnsde breder, en ontblootte haar tanden hierbij. Wie het ook was, ze was alles behalve geïntimideerd door dat persoon. Ze bleef doorlopen, terwijl ze nog steeds zoveel geluid maakte als ze daarvoor had gedaan. Haar blik viel op een Ivysaur, die met haar rug naar Houndoom toe stond gedraaid. Houndoom schraapte zo luid mogelijk haar keel, zodat de Ivysaur wist dat ze er was. “Bang waarvoor?” vroeg Houndoom. Ze grijnsde nog steeds, en in haar stem klonk een vlaag van plezier door.

'Bang waarvoor?'klonk achter de Ivysaur vandaan. "Voor..."grijnsde Sindi. Ze draaide haar om en ging tegenover haar staan en kietelde haar wat. "...een Kietelmonster!"riep ze luid. Maar ze stopte al vlug en een bescheiden glimlach verscheen op haar gezicht. "Houndoom..?"sprak ze verbaast. Toen ze een afgebroken hoorn zag. Ook waren er wat littekens op haar lichaam ontstaan. De grijns van haar liet merken dat ze nog steeds aan de slechte kant stond. "Nog steeds slecht?"besloot Sindi te vragen. Ook op haar gezicht kwam er een volmaakte glimlach. Ze keek even naar het uitzicht en toen weer naar Houndoom. Het voelde anders dan vroeger om met haar te praten dus was ze even stil.

"Ik wil gewoon rustig met je babbelen..als vrienden..."sprak Sindi duidelijk. Als teken at ze niet wou vechten of iets anders wou doen. Haar oren stonden weer stil en haar lichaam had een rustige houding. Ook haar ogen keken kalm maar toch alert maar dat was ze ook altijd. De glimlach op haar gezicht verdween toen Houndoom niet antwoordde. Ze ging weer liggen en keek even van Houndoom naar de plek naast haar. "Ik ben serieus"zei ze wat zachter. Haar normale stem was hoorbaar en haar andere stem die ze meestal gebruikte liet ze weg. Houndoom was een vriendin die haar hopelijk kon helpen.

"Voor..." begon de Ivysaur, terwijl deze zich naar Houndoom omdraaide, "...een Kietelmonster!" Met moeite hield Houndoom haar gezicht in de plooi, terwijl ze in de tussentijd haar best deed om de vreemde tinteling van het gekietel te weerstaan. De Ivysaur stopte gelukkig al vlug. Houndoom liet een zachte zucht horen, en ze ontspande haar aangespande spieren weer. "Houndoom..?" Vroeg de Ivysaur verbaasd. Houndoom fronste, en ze hield haar kop vragend scheef. Ze kende de Ivysaur, daar was ze inmiddels achter. Maar… wie…? Ze probeerde de ontdekken waar ze de stem van kende, terwijl ze in de tussentijd probeerde de geur te herkennen. Kom op, haar geheugen kon haar nu toch niet in de steek laten? "Nog steeds slecht?" vroeg de Ivysaur. Houndoom schudde met haar kop. “Niet nog steeds, alwéér.” Een vage grijns verscheen op haar gezicht. Eigenlijk was het makkelijker geweest als het wel nog steeds was. Aan de vraag te horen, zou ze de Ivysaur moeten kennen van de eerste keer dat ze bij Guerra, alias Lustro, alias de Darkside zat. Zou dat kunnen zijn waarom ze het zich niet helemaal kon herinneren?

"Ik wil gewoon rustig met je babbelen..als vrienden..." zei de Ivysaur. Vrienden, had ze die eigenlijk nog wel? Bondgenoten, dat wel. Maar… vrienden? Ze zocht haar geheugen af, opzoek naar wie de Ivysaur was. Langzaam begon haar iets te dagen, tot ze het weer helder voor haar zag. Sindi? Was deze Ivysaur een geëvolueerde Sindi? "Ik ben serieus." Houndoom glimlachte zachtjes. Ze kon zich niet alles meer herinneren van de eerste keer bij Guerra. Ze had zichzelf gehaat toen ze er weer weg van ging, en ze had haar herinneringen eraan net zo erg gehaat. Ze had ze verbannen uit haar gedachtes, zodat ze nooit meer terug zouden keren. Misschien was het daarom geweest dat ze haar niet direct had herkend. Zelfs als ze de herinneringen nu naar boven wilde halen, zou het haar niet helemaal lukken. Houndoom hield haar kop opnieuw vragend scheef, terwijl ze Sindi aankeek. “Waar wilde je over praten?” vroeg ze. Ze kwam meteen tot zaken, om het nutteloze gekeuvel over te slaan. En als het alleen maar op nutteloos gepraat uit zou draaien, was ze daar tenminste op voorbereid.

'Niet nog steeds, alwéér.'had Houndoom geantwoord. "Dat had ik nou ook"sprak Sindi met een volmaakte grijns. Ze zag aan de houding van Houndoom dat ze haar probeerde te herinneren. Uiteindelijk bleek dat ze haar herkende maar toch nog wat aan het denken was. Sindi voelde hetzelfde gevoel maar Houndoom was gemakkelijk herkenbaar tenminste voor haar. Maar die afgebroken hoorn was wel nieuw. Ze hief haar kop wat op en keek toen weer naar Houndoom met haar paarse ogen. Houndoom kwam naast haar zonder enkel teken van gespannenheid. Sindi zuchtte opgelucht dat Houndoom haar uiteindelijk volledig had herkend anders kon het slecht aflopen.
'Waar wilde je over praten?'sprak ze. "Ik weet niet wat ik wil zijn,goed,slecht of neutraal. Ik wou even wat hulp om daarin te kiezen. Maar oorspronkelijk zou ik zelf moeten kiezen maar wat meer informatie heb ik nodig"sprak Sindi met een vage glimlach. Die snel weer verdween. Ze was verward en als Houndoom slecht was kon ze veel vertellen over de slechte en de goede kant. Maar Sindi was een tijdje aan de goede kant geweest en kende een zekere Poison waarmee ze veel sprak. Maar ze had hem niet meer gezien.

"Ik weet niet wat ik wil zijn,goed,slecht of neutraal. Ik wou even wat hulp om daarin te kiezen. Maar oorspronkelijk zou ik zelf moeten kiezen maar wat meer informatie heb ik nodig." Was Sindi’s antwoord. Houndoom knikte begrijpend. Slecht of goed zijn, was geen keuze die je had. Ze was het, of je was het niet. Het enige waar je uit kon kiezen, was of je er aan toe gaf of niet. Voorzichtig begon Houndoom te grijnzen. “Ik zou je natuurlijk van alles over de Guerra kunnen vertellen…” begon ze. “Maar ik denk niet dat je daar veel mee zal opschieten, eerlijk gezegd.” Een denkrimpel verspreidde zich over Houndoom’s voorhoofd. “Goed, slecht, of neutraal zijn is geen keuze die je maakt. De keuze die je maakt, is over wat je wilt beschermen, of juist wilt verwoesten,” zei Houndoom. “Natuurlijk betekent het niet dat als je bij Guerra wilt, dat je alleen maar dingen wilt verwoesten.” Houndoom sloeg haar ogen neer. Ze was nooit bijzonder goed geweest in dit soort praatjes. Ze zei op dat soort momenten altijd precies de dingen die ze niet moest zeggen, waardoor de ander er maar weinig aan had.
“Het spijt me, maar met het maken van zo’n keuze kan ik je helaas niet helpen.” Ze hield haar kop scheef, terwijl ze Sindi weer aankeek. “Wat ik wel kan zeggen, is dat welke keuze je ook maakt, je altijd wel iets verliest. Of je er ook iets bij krijgt, bepaal je helemaal zelf.” Houndoom stopte weer met praten. Ze hoopte dat ze had kunnen verwoorden wat ze had gedacht, alhoewel ze gokte dat het beter had geklonken toen ze het bedacht. Houndoom sloeg haar ogen neer, en wendde haar blik van Sindi af.

(Sorry, ik zag niet dat je gereageerd had )
Sindi luisterde aandachtig naar Houndoom en zuchtte toen ze stopte. "Tja.."bracht ze uit. Ze wende ook haar blik van Houndoom af. ".....ik begeef me in...uhmm...neutraal met tussendoor wat streken"sprak ze na een lange stilte. Ze keek toen weer naar Houndoom die ze al weinig meer zou zien. Tenminste dat zei haar gevoel. "Maar dat was het belangrijks waarover ik wou praten.."zei ze met een zwakke glimlach en volgde met"...Hoe gaat het met jou en is er veel veranderd in de PokeRPG sinds mijn vertrek?". Ze rustte haar kop op haar poten en draaide haar kop naar Houndoom toe. Haar ogen waren half open maar ze was juist zeer geïnteresseerd maar kon het niet laten zien. Dat had ze ook nooit gedaan, omdat ze de meeste Pokémons negeerde maar bij Houndoom zou ze het niet doen. Ze zou luisteren en helpen als ze het wou als een échte vriendin.

"Ik begeef me in...uhmm...neutraal met tussendoor wat streken." Had Sindi na een lange stilte gezegd. Houndoom knikte, half begrijpend wat ze bedoelde. Streken. Wanneer kon je iets nog een streek noemen, en wanneer was het meer dan dat? Waar lag de grens daar van? Houndoom sloeg haar ogen neer. De manier waarop Sindi het aan haar vroeg, gaf haar het gevoel dat zij voor haar een beslissing moest maken. Het gevoel om macht over anderen te hebben, al was het maar omdat je meer ervaring had. Het gevoel was niet onprettig, gaf ze toe. Het enige probleem was dat ze simpelweg geen beslissingen voor anderen wílde maken. Ontdekken waar je naar verlangt, kan je alleen zelf. Je kan zo’n beslissing niet door iemand anders laten maken. "Maar dat was het belangrijks waarover ik wou praten.. Hoe gaat het met jou en is er veel veranderd in de PokeRPG sinds mijn vertrek?" Vroeg Sindi vervolgens. Houndoom snoof lichtjes. “Aan Pokerpg zelf is eerlijk gezegd maar weinig veranderd. Het enige dat veranderd is, is de verdeling van de gebieden.” Houndoom glimlachte zwakjes, de ongeïnteresseerde blik van Sindi negerend. Als ze niet wilde weten wat Houndoom te zeggen had, zou ze niks gevraagd hebben. Ze had op dat moment graag trots willen grijnzen, maar had daar geen reden voor. Ze had tot nu toen nog geen enkele rol gehad in het overnemen van de gebieden. Wat was ze eigenlijk een waardeloos Guerra lid… Ze had een hoge rang, zonder er iets voor te hebben gedaan. “Je weet toch wel al… dat Guerra een nieuwe leider heeft… toch?” vroeg Houndoom twijfelend. Als Sindi niet eens wist dat Akira de nieuwe leider was, zou ze nog veel bijgepraat moeten worden.
[Sorry voor de laatheid, en de kortheid... .___.]