Behoedzaam keek Riolu rond, waar was hij nu weer terechtgekomen? Omdat hij hier nog maar net was wou hij graag is heel pokeRPG zien. Hij was al op veel plaatsen geweest zoals de zee, de rivier, het meer, de bossen, de watervallen en de bergen en had het allemaal prachtig gevonden. Maar toen was hij terechtgekomen in een gebied waar het veel donkerder was, de bomen werden naarmate hij doorliep steeds grauwer en dorrer en hij had de hele tijd het gevoel dat hij werd bespied. Voor de zoveelste keer sloot Riolu zijn ogen en zweefde zijn zwarte flaporen op horizontale hoogte naast zijn kop. Hij betrad zijn aura om te kunnen zien wat er allemaal in zijn omgeving speelde en of hij werd bespied. Maar weer zag hij niks. Riolu liep weer verder, hij wou nu wel eens het bos uit maar alles leek op elkaar en dit was onbekend gebied. Kwaad schopte hij een tak weg en ging teleurgesteld zitten, wat moest hij nu doen? Opeens meende Riolu wat te horen en geschrokken stond hij op, 'wie is daar?' riep hij voor de zoveelste keer. Het was toch niet weer zijn verbeelding? Nee, Riolu schudde zijn kop, dit keer hoorde hij echt iets!

(a.u.b niet meteen een Pokemon die hem komt redden )

''ik ben het mijn naam is Racker de Luxray'':zei de Luxray die opeens verscheen.
''Het lijkt of je verdwaald bent,ik ken de weg hier best goed zal ik je helpen de weg te vinden? zei de Racker terwijl hij het vermoeden hadt dat hij iets was vergeten.

Aleera zag Racker en Riolu daar samen zitten.
Ze bleef nog eventjes in de bosjes zitten zodat ze ze beter kon bekijken en kon afluisteren.
Ze boog nog wat naar voren maar op dat moment verloor ze haar evenwicht en viel ze op de grond waardoor er een hele boel takken kraakten.
''Nee, he!'' Zei Aleera zo zacht mogelijk. Maar ze hoorde de 2 pokémon al dichterbij komen om te kijken wat er aan de hand was.
Aleera probeerde snel op te staan en weg te vluchten maar opeens voelde ze een zachte maar grote pokémon poot op d'r rug waardoor haar rugharen omhoog gingen staan.
''Wie is daar!'' wist Aleera grommend uit te brengen.
En ze ging rechtop staan.

Racker zei terwijl hij de poocheyna los liet:''wat doe je hier?''
opeens herinerde Racker zich iets over een Duisternis vergadering.
en zei tegen Riolu:''sorry ik moet terug heb iets belangrijks te doen probeer de weg te vinden met deze Poocheyna als hij teminste niet iets slecht van plan is.ik vertel jullie alvast 1 ding ga niet naar het meer daar is het gevaarlijk.''.
De Luxray keek naar de Maan die boven zijn hoofd straalde En sprong in de Duisternis opweg naar de Vergadering.

Opeens verscheen er een luxray maar voordat Riolu iets kon uitbrengen hoorde hij een hoop kabaal. Riolu draaide zich om en keek wat er was gebeurt. Een poochyena was blijkbaar gevallen en lag nu languit op de grond. 'gaat het?' vroeg Riolu terwijl hij een beetje naar achteren liep om afstand te houden van de luxray en de poochyena. Hij had het gevoel dat je hier niemand kon vertrouwen dus bleef hij ook ver uit hun buurt. De luxray zei iets over een vergadering en voor Riolu het wist was hij weer verdwenen in de duisternis, snel keek hij weer naar de poochyena die blijkbaar was opgestaan.

Aleera keek woedend omdat Racker haar mooie vachtje had verknald.
Ze likte zichzelf en kalmeerde alweer een beetje.
''Zo, die denkt zeker dat ie gewoon weg kan vluchten zonder dat ie ons helpt.
Mooi is dat. En ik zet 'm nog wel betaald omdat ie mijn mooie vachtje door de war had geschopt.
Kom je met me mee? Ik breng je terug naar de plaats waar je heen wilt.
Trouwens hoe heet jij eigenlijk? Mijn naam is Aleera.''
En ze keek al om d'r heen om te kijken waar ze precies waren.

Hij hoorde wat de poochyena zei maar gaf geen kik. 'sorry ik doe dit liever alleen' dit zei hij omdat hij haar niet echt vertrouwde. Hij deed nog wat passen naar achter en snoof. Het werd steeds later en de maan stond hoog boven de hemel samen met de vele sterren. Riolu keek even omhoog maar daarna weer naar de poochyena

''Weet je 't zeker?'' en Aleera grijnsde.
''Je moet 't zelf weten, maar als jij de weg niet weet en in je eentje door dit gebied wil lopen, vind ik 't prima maar dan zou ik wel oppassen.''
En ze maakte een wolfachtig geluidje om Riolu bang te maken.
Aleera maakte zich klaar om zich af te zetten en weg te rennen.
''Ik wens je veel succes!'' En ze draaide haar hoofd richting de maan en riep dat ze haar meester niet zal teleurstellen.

Riolu luisterde naar Aleera en keek haar vragend aan 'waarvoor moet ik oppassen? Dit is gewoon een donker bos meer niet' zei hij rustig. Riolu wist niks van de slechte pokemon die hier waren en hij was ook niet echt bang voor het bos. Riolu had nog veel ergere dingen meegemaakt dus hij was vastbesloten dat hij ook uit dit bos kon komen.

''Nouja, het was leuk om kennis te maken maar het is niet mijn probleem als je pokémon tegenkomt die jou niet bevalt. Want er zijn er hier een heleboel die er niet van houden om gestoord te worden en vooral niet op dit tijdstip. Veel succes en wees op je hoede!''
En Aleera dook de struiken in en vluchtte weg naar de maan.

Riolu keek haar na, pokemon? was dat het waar hij voor moest uitkijken? Riolu grinnikte, dat viel toch wel wel mee? Hij kon zich goed verdedigen en had al veel gevochten dus dit bos zou hij toch ook wel aankunnen? Riolu liep verder zoekend om zich heen om de grens van dit bos te vinden. Hij besloot om maar gewoon door te lopen, dan zou hij vast wel ergens uitkomen...

Wooshie lag daar op een klein stukje gras naar de maan te staren.
Ze vond het prachtig hoe de wolken daar over heen en weer bewogen.
Opeens kwam er een pokémon langs die verdacht leek op een pokémon die ze eerder had gezien.
Toen ze beter en scherper keek zag ze dat 't Riolu was.
''Riolu! Riolu! Je kent mij waarschijnlijk niet, maar ik jou wel. Ik heb je vaker gezien en ehh.. ik heb mensen vaak jou naam horen zeggen, dusja..'' Reageerde ze verlegen.
''Ben je soms ergens naar opzoek? Ben je verdwaald?''
En ze stond op om dichter naar Riolu te lopen.

Riolu was zo verdiept op de omgeving dat hij de vrolijke squirtle niet had opgemerkt. Toen de pokemon begon te spreken sprong Riolu verschrikt naar achter. Verward keek hij de squirtle aan, wat moest hij nu zeggen? Ze kende hem blijkbaar maar hij haar niet. 'ik eeh.. hoe ken je me dan?' vroeg hij toen verward. Hij deed voor de zekerheid nog een stap naar achter, 'en nee ik ben niet verdwaald, ik ben gewoon nieuw hier dus ik ken de weg nog niet' zei hij met een onschuldige gezicht.

''Ah.. oke, enneh hoe ik jou ken doet er niet toe.'' Zei ze met een rood blosje op haar wangetjes.
''Maar ehh'' ging ze verder ''zal ik je de weg wijzen?'' Vroeg Wooshie met een schuine kop.
''Ik denk dat je liever niet op deze plaats wil zijn op dit tijdstip'' en ze keek en wees naar de maan.
'''Zie je de maan?'' Zei ze met een bezorgde blik. ''Het is vanavond de avond van de Duistere vergadering.
En dat betekent niet veel goeds, dus zal ik je de weg leiden naar de uitgang van deze griezelige plek?''
En ze ging dichter bij Riolu staan om haar beter te kunnen bekijken.
''Wat heb jij speciale ogen!'' En Wooshie keek diep in haar ogen en bleef maar staren.

(Riolu is een jongen XD)

Vragend keek hij haar aan, waar hadden al die pokemon het toch over? duistere vergadering, eng bos, gevaarlijk. Dit was toch gewoon een donker bos? Maar Riolu begon steeds onzekerder over zijn zaak te worden. 'wat is er dan zo gevaarlijk aan? wie wonen hier dan?' vroeg hij onzeker. Toen de squirtle over zijn ogen begon begon hij haar weer vragend aan te kijken, 'wat is er dan zo speciaal aan? ik heb gewone Riolu ogen, denk ik..' zei hij zacht.

[ Er staat bij je profiel vrouwelijk? xD ]

Wooshie zuchtte en draaide zich om en keek bedroefd naar de grond.
''Er is hier een hoop gebeurd Riolu, echt een heleboel. Maar dat zijn geen leuke gebeurtenissen.
Zit er niet verder over in. Ik heb het allemaal maar gehoord, het is vast een legende.''
En ze draaide zich om en legde een hand op zijn schattige hoofdje, keek diep in zijn ogen en glimlachtte.

(ja omdat ik in het echt een meisje ben XD)

Riolu snapte het niet maar de squirtle wou het hem blijkbaar niet vertellen. Toen ze haar hand op zijn hoofdje legde stapte hij naar achter en maakte een Aura sphere gereed maar vuurde hem niet af. 'blijf van me af!' zei hij dreigend 'ik heb geleerd dat je bijna niemand kan vertrouwen ook al doen ze nog zo aardig' Dit klonk misschien wat bot tegenover de squirtle maar Riolu was gewoon voorzichtig.

Wooshie werd bang van haar aanval en deinsde achteruit.
''S..s...s..orry, ik ik ik.. Ik.. sorry, ik zal 't niet meer doen.'' en ze draaide zich om omdat ze begon te huilen.
Ze wou niet voor schut staan tegenover Riolu en deed haar gezicht in haar kleine handjes en begon nog harder te huilen.
Ze wist nog goed hoe Aleera dat bij haar had gedaan maar dan met een échte aanval en haar zowat kreupel daar had laten liggen.

Riolu keek naar de squirtle die begon te huilen en kreeg medelijden, misschien was hij toch iets te hard voor haar geweest. Riolu vouwde zijn handjes bij elkaar en de Aura sphere doofde in zijn handen. 'ik ben alleen voorzichtig' zei hij zachtjes 'niet huilen nu, je weet blijkbaar wie ik ben dus weet je ook wat voor verleden ik heb meegemaakt. Dan begrijp je toch wel dat ik heel voorzichtig doe met dit soort situaties?' zijn stem was niet bedreigend meer, nu eerder heel zacht en vriendelijk. Hij deed een paar passen vooruit en legde voorzichtig zijn handje op haar schouder en draaide haar om. 'zie je, ik ben niet eng hoor' zei hij met een vriendelijke glimlachje op zijn snoet.

Wooshie legde haar gezicht uit haar kleine handjes en draaide zich voorzichtig om.
Ze keek naar 't gezicht van Riolu en had nog een heleboel traantjes op d'r gezicht.
Riolu zijn schattige snoetje zag er zo mooi uit in het maanlicht.
Wooshie was gelijk verkocht en begon van geluk te huilen.
''Dat ik jou nu van zo dichtbij mag zien, is mij een eer.''
Op dat moment begon Wooshie's maag te rommelen.
''Ehhm ehh.. Ik heb nog niks gegeten vandaag, maar ik wil je er niet mee lastig vallen.''
En ze legde haar handjes op haar maag en trok een gezicht alsof er niks aan de hand was.
Ze zou Riolu niet lastig vallen en dit moment niet verpesten.

Riolu luisterde naar de squirtle maar begreep het niet 'wat is er dan zo bijzonder aan mij? alsjeblieft vertel het me!'.
Hij hoorde haar maagje rammelen en grinnikte 'wacht hier ik pak wel wat te eten voor je'. Riolu sloot zijn ogen en zijn zwarte flaporen zweefde weer naar horizontale hoogte naast zijn kop. Riolu zocht via zijn aura naar iets eetbaars, het duurde dan ook niet lang toen hij een appelboom vond. Riolu opende weer zijn ogen en rende weg richting de appelboom. Het was vrij donker maar als Riolu zijn blik op scherp zetten kon hij een appel van een tak onderscheiden. Riolu sprong omhoog en gebruikte de stam om nog verder omhoog te komen. Hij plukte een appel en belande daarna weer netje op zijn poten. Toen rende hij weer naar de squirtle en duwde de appel in haar handjes 'zo en nu ga je mij vertellen wat je allemaal weet over mij' zei hij terwijl hij voor haar ging zitten.

Wooshie keek zo gelukkig dat ze haar traantjes weg veegde.
''D..d.d..ankjewel!'' zei Wooshie zacht en verlegen.
''Ik ehhm.. ik weet eerlijk gezegt niks over jou, maar jou ouders zijn de koning en koningin geweest van een speciale plaats. Het is een geheime plaats waar niemand ooit mag komen behalve jullie soort.
Ik weet er niet veel van maar je kan 't alleen vinden als je het binnenste van je aura weet te bereiken en de krachten ervan.
Ik heb het gehoord van sommige pokémon, ik luister ze vaak af. Maar ik denk dat 't maar een legende is.
Of iets wat die pokémon hadden verzonnen.''
Vertelde Wooshie nog steeds zacht en verlegen zodat niemand anders het kon horen, ookal was er niemand op deze rustige stille avond.

Wat de squirtle vertelde kwam bij hem als een schok aan, zijn ouders de koning en koningin? Hij schudde zijn kop, nee dat kon toch niet? Zijn ogen stonden nu niet meer zo vrolijk, meer heel erg verward. 'nee... dat is onmogelijk' zei hij heel zacht 'squirtle..' hij noemde haar zo omdat hij nog niet haar naam wist 'weet jij toevallig of die koning en koninging 4 maanden geleden hun kind hebben verloren, ik bedoel.. dat hun ei was gestolen door stropers?' als dit waar was vertelde de squirtle de waarheid.

Wooshie was blij dat hij aandacht aan haar besteed. Hij kon nog is een goeie vriend worden dacht Wooshie.
Niet dat dat waar zou zijn, daar is zij toch veel te klein en zwak voor.
''Ik dacht van wel. Volgens mij heb ik dat 't groepje pokémon ook horen zeggen.
Ja, echt waar... B..b..b..en jij dan, zoals mensen het zeggen het 'Wonderkind'? Het kind wat ontsnapt is aan mensen maar wat nooit meer is teruggekeerd?
Is de legende dan écht waar?''
En Wooshie was geschokt en blij tegelijk, maar ze wou niet teveel vragen. Stel dat ze Riolu teveel ondervroeg en dat hij wegrende omdat hij haar haatte.

Riolu lichaampje trilde, hij kon het even niet op een rijtje zetten.. Dus alles wat de squirtle vertelde was waar? was hij echt zo bijzonder? en waren zijn ouders echt de koning en koninging van een land? 'i..i..ik denk het wel' zei hij verward. Hij slikte en snoof zachtjes. Ook voelde hij met zijn aura de onzekerheid van de squirtle en dat maakte hem ook een beetje onzeker.