Een kleine Buizel kwam aan bij het Cursed Cemetry. De oorlog tussen Suerte en Lustro zou gaan beginnen. Hij was benieuwd hoe iedereen er van af zou komen. Zouden er veel gewonden komen? Welke groep zou er winnen? Eén van de twee leiders van Suerte, Amore, was weg. Hij was nu dus degene die haar taken even op zich moest nemen. Kon hij dat? Hij schudde zijn hoofd zacht heen en weer. Nee. Geen twijfels. Hij moest zelfvertrouwen hebben. Hij was de Altro van Suerte, en dat was hij niet zomaar. Met alle Suerte-leden achter zich zou hij winnen. Er zou niks mis kunnen gaan. .. Toch? Hij fronste. Opnieuw schudde hij zijn hoofd heen en weer. Hij liet een roep horen naar Suerte en Lustro. Hij krabte even aan zijn achterhoofd en keek om zich heen. Schiet op, dacht hij bij zichzelf. Hij wilde niet dat de Lustro er eerder was dan Suerte. Dan zou hij in zijn eentje tegenover de Lustro staan. Een rilling gleed over zijn rug. Hij keek om toen hij iemand aan hoorde komen en zuchtte zacht.

-Sorry voor deze vreselijke kudpost. Ik kan gewoon niet RPGen op andermans account. x_x-

(Eigenlijk ben ik gewond maar dit is dus erna, ben ik weer verwond XD)

Kleine Totodile pootjes stapte door de modder. Hij ogen fronsde en met grote stappen liep Toto voorruit. Hij kende op dit moment nog geen angst, vooral omdat er nog niets was om bang van te worden, hij liep stevig vooruit. Hij stampte en zijn voetafdrukkken maakte een lange rij die over een klein heuveltjes gleed. Nu zou het gebeuren. Het grote gevecht tussen Suerte en Lustro. Het gevecht, gewoon het gevecht en hij mocht mee! Terwijl zijn rang niet echt hoog was. Hij keek om zich heen, er was nog niemand, heel vreemd. Maar er was ook niemand van Lustro. Hij was gewoon veelste vroeg. Maar ja. Beter de vroeg dan telaat. Langzaam stamte Toto minder hard. Zijn stevige houding verzwakte. En zijn durf gleed langzaam tussen zijn tenen de grond in. "Ik kan het. Ik kan het. Ik kan het" zei hij bij zich zelf en hij liep door. Plots zag hij een oranje gedaante. Achi, waarschijnlijk. Toto begon wat harder te lopen en stopte naast hem. "Hoi. Achi," zei hij een beetje kortaf. Hij slikte. Hij was er trillerig en keek Achi aan. Zou hij zelfvertrouwen hebben? Hij hoopte het maar, anders kon het nog is slecht aflopen.

(Ook een flutterde flut post)

De roep van Achi weerklonk in zijn blauwe oortjes. Riolu keek op. Een grimas verscheen op zijn gezicht. Eindelijk, wraak. Hier had hij lange tijd op gewacht. Snel sprong hij op en zette hij het op een rennen. Riolu wist precies waar hij moest zijn, The Cursed Cemetry. Er zou een oorlog komen. Een oorlog tussen Lustro en Suerte. Het was misschien een slechte periode om op dit moment een oorlog te gaan voeren, vooral omdat Amore er nu niet was. Maar, hier stond Riolu niet echt bij stil. Het leek alsof de helderheid in zijn kop was verdwenen en deze was vervangen door haat. Haat aan de Lustro. Zij waren tenslotte degene die Dustfire hadden vermoord. Zij waren degenen die voor alle narigheid zorgden. Maar, vandaag zou dit eindigen, voorgoed. Tenminste, dat hoopte hij. Al snel verscheen het kerkhof in zicht. Riolu versnelde zijn pas, hij moest er tenslotte op tijd zijn. Straks stond Achi alleen tegenover de Lustro. Hij zette zich af en sprong met zijn sterke zwarte pootjes omhoog, over een grafsteen. Sierlijk lande hij naast Achi en Toto op de grond. Een begroeting was niet nodig, slecht een knikkend gebaar vond hij genoeg. Riolu liet zijn rode ogen over de omgeving glijden. Er hing een gespannen sfeer in de lucht. De Lustro was er nog niet, maar ze waren vast niet ver weg..

'Hoi. Achi,' sprak iemand. Achi keek om. ''Hallo, Toto,'' sprak hij. Hij richtte zijn blik weer op de duisternis. Hij merkte dat Riolu aan kwam, maar keek hem niet aan. Bang dat ze de onzekerheid in zijn ogen zouden zien. Ze zouden moeten denken dat hij zelfverzekerd was. Hij zou deze aanval leiden. Dat had Amore hem verteld. Deze oorlog was al wat langer gepland. Maar, ze hadden niemand erover mogen vertellen. Dan zouden ze gaan stressen. Bovendien had hij er niet aan gedacht, door Groudon. Hij vond het wel vreemd dat dat ineens weer goed ging..
Een Umbreon verscheen. Zijn blauwe ringen lichtten op, even als zijn ogen. Hij had een valse grijns op zijn gezicht. Zijn tanden werden hierbij deels ontbloot. 'Shiny,' hoorde hij Achi zachtjes zeggen. ''Ja zeker,'' gromde Shiny. De pokémon die hier waren waren vast niet al te blij hem te zien. maar, wat zou hem dat uit moeten maken? Hij was hier niet om vrienden te maken. Hij was hier om die pokémon uit te roeien. Hij gromde zacht. Waar bleven al die verrekte Lustro-leden? Hij wist van Akira dat ze niet kwam. Die was nogal.. Gewond. Als die zou komen zou ze niks kunnen doen. Alleen maar toekijken. Shiny liet een zachte grom horen.
Een grote Raichu, Tora, kwam ook aan. Haar helderrode ogen lieten goed zien hoe hoog haar volt was. De Suerte-leden zouden vast en zeker geshoqueerd zijn dat zij er was. Vooral aangezien de meesten dachten dat ze dood was. Ze grijnsde en ging naast Shiny staan. ''Shiny,'' begroette ze hem. Ze zag hoe hij naar haar keek en zacht knikte. Hierna richtte Tora haar blik weer op Riolu en grijnsde haar tanden bloot. De oorlog zou spoedig beginnen. En, zij zouden winnen. Met Houndoom, Secret, Shiny, Darky en zijzelf konden ze onmogelijk verliezen. Want.. Achja.. De Suerte zat zonder leider. En, hoe hard Achi ook probeerde om zijn onverzekerde indruk te verbergen.. Tora had heus wel door hoe bang hij was.

Achi, Shiny en Tora. In die volgorde. xD
Flutpost, maarja.. Zelfde reden als hiervoor.

Begin de oorlog maar als er genoeg leden zijn, en laat mijn acc's met rust. Ik zal namelijk de hele week wss afwezig zijn. Als er iets is: jullie kunnen elkaar wel helpen.
Ik zal kijken wie er op is komen dagen. De rest zal wss uit de groep waar hij/zij inzit gegooid worden. =3

Achi's brul weerklonk. Hadden ze hem weer nodig. Toen Blitzy wist waar de brul vandaan kwam, voelde hij een slag van opwinding. Het kwam van de Cursed Cemetry. Eindelijk.. Eindelijk was het de dag waarop Blitzy al wachtte sinds de dood van Dustfire. Blitzy grijnsde. Hij voelde de opwinding groeien in zijn borst en sprintte naar de Cursed Cementy. Toen hij er was zag hij meteen een Totodile die hij niet kende. Als werkelijk alle Suerte leden naar die oorlog zouden gaan, zou hij vast nieuwe pokémon kennen. Achi stond in het midden van het veld, en net voor hij naar Achi wou lopen kwam Riolu eraan. Blitzy liep naar de drie. 'Hallo..' zei hij nogal zenuwachtig. 'Vandaag gaat het gebeuren, he..?' vroeg hij aan Achi. Opeens verscheen er een griezelig,blauw, en al te bekend licht achter zich. Hij grijnsde vals. 'Shiny.' zei Achi. Blitzy staarde naar Shiny's ogen. Daar was hij, de laffaard. 'Jazeker, gromde Shiny. 'Zo, Shiny?' zei Blitzy alsof Shiny een gewone vriend was, maar toch was er pure haat herkenbaar in zijn stem. 'Wie heb je nog even vermoordt als training?' zei hij vol haat. Opeens verschenen er twee ogen uit het niets. Een grote, sterke Raichu. Blitzy's mond viel open. 'TORA?' riep hij zo luid, dat zijn stem weergalmde over het gebied. Tora, die eerst gedood was door die verrekte Lustro, werkte nu samen? 'Shiny..' begroette ze hem. Blitzy's ogen leken zelfs ook vuur te spuwen. Zo razend van verwarring was hij. Blitzy's tanden kwamen bloot en hij warmde zijn lichaam op doormiddel van zijn vlam groter te maken. Hoeveel samenzweerders konden er toch op de wereld zijn?

Een zwarte schim bewoog zich zo geluidloos als maar mogelijk voort. Desondanks dat het de eerste keer was dat ze zich op de Cursed Cementry bevond, voelde het aan alsof ze er al veel vaker geweest was. Ze had vaagjes een brul van iemand gehoord, die ze aannam voor Achi. Nee, Achi was deze keer niet degene waar ze voor vocht. Een kleine glimlach verscheen op Houndoom’s gezicht. Behendig sprong ze over een dwarsliggende steen heen, die waarschijnlijk bedoeld was als grafsteen voor een overleden pokémon. In de verte zag ze zes verschillende pokémon staan, waarvan ze er vijf herkende als Achi, Riolu, Blitzy, Tora en natuurlijk Shiny. De zesde was een Totodile. Geen Amore, Shadow, of Levy? Dat was jammer… Ze had graag hun gezichten nog eens willen zien. Houndoom minderde vaart, en de glimlach was van haar gezicht verdwenen. “Ben ik te laat?” vroeg ze toen ze eenmaal stilstond. Haar staart zwiepte heen en weer, wat duidelijk maakte dat ze een goed humeur had. Kort richtte ze haar blik op de Suerte leden, voordat ze haar blik op Shiny en Tora liet rusten. “Shiny,” snoof ze. Houndoom die wist dat hij haar nog lang niet vertrouwde, was slim genoeg om te begrijpen dat dit te kans was om te bewijzen dat ze daadwerkelijk een Lustro lid wilde zijn. Vanuit haar ooghoeken zag ze vaagjes de vlam op Blitzy’s staart groter worden. Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht. Blijkbaar zou het uitdraaien op een gevecht… Langzaam ging ze zitten, alsof het allemaal een toneelstuk was waar ze naar ging kijken. Ze richtte haar blik vervolgens opnieuw verwachtingsvol op Shiny, duidelijk makend dat ze op zijn bevelen wachtte.

Een grom verliet Riolu's borstkas toen Shiny verscheen. Pure woede en haat verschenen in zijn normaal zo vriendelijke en glinsterende rode ogen. Een enorme drang om hem aan stukken te scheuren kwam in zijn lichaam opzetten, maar Riolu wist deze te onderdrukken. Hij moest zichzelf beheersen, het mocht niet weer misgaan. Even haalde hij diep adem, maar uitademen deed hij niet. Het leek plotseling alsof zijn keel werd dichtgeknepen. Nee, onmogelijk. Een Raichu met rood gloeiende ogen verscheen naast Shiny. Het was niet zomaar een Raichu, nee, Riolu kende deze maar al te goed. Tora.. Zijn ogen werden groot. Hoe kon dit? Ze was toch dood? En, waarom stond ze bij Shiny? Sinds wanneer hoorde ze bij hen? Hij was tenslotte degene die haar had vermoord. Vermoord.. Ja, ze was echt dood geweest. Dus, hoe kon dit? Riolu balde zijn hand tot een vuist. Nee, dit is niet echt, je ziet slechts een illusie. Probeerde hij zichzelf wijs te maken. Maar, toen Blitzy ook vol verbazing haar naam liep realiseerde Riolu zich dat dit niet waar was. Ze was er echt, in levende lijve. Hoe zou Amore dit vinden? Een kwade blik verscheen in zijn ogen. Amore was de leider van de Suerte en haar bloedeigen moeder had zich aangesloten bij de Lustro, evenals haar partner en dochter. Dit was gewoon te oneerlijk. En, dat Houndoom even later ook verscheen maakte het allemaal nog erger. Maar, Riolu scheen er niet op te reageren. Een kwade, maar vastberaden blik verscheen in zijn ogen. Hij had een belsuit genomen. Hij zou vechten voor de Suerte, koste wat het kost. Ook al kwamen er nog zoveel samenzweerders, Pokemon die hij had vertrouwd, niks zou hem stoppen.

Een sierlijke pokemon met een valse grijns op haar gezicht voegde zich bij Shiny, Tora en de Houndoom. Verwaand hief Kiara haar kop op toen haar rode ogen op het kleine groepje Suerte viel verderop. Ze snoof, dit werd een peuleschil. Eigenlijk was het compleet nutteloos, deze oorlog. Maarja, het was een bevel van Shiny. Kiara zakte door haar achterpoten en ging kalmpjes in het gras zitten. Alsof er helemaal niks gaande was, begon ze haar voorpoot te likken. Wachtend op een bevel van de Umbreon.

- Eigenlijk was ik met Kiara gestopt, maar omdat erom gevraagd werd, doet ze nog even mee met de oorlog. Hierna zal ze gewoon weer uit de groep worden verwijderd. -

Toto zag dat er steeds meer pokémon kwamen er. Allereerst een Riolu. Daarna kwam een Umbreon en een Raichu. Het waren niet Akira en Spark. Nee twee andere, ze bleken Shiny en Tora te heten. Maar dat boeide niet. Ze boeide pas als ze als lijken over de Cursed Cemetry lagen. Allen dan waarschijnlijk bloeiend. Hij grinnikte in zich zelf en zag dat er een Monferno en Houndoom kwamen. Hij kende amper de pokémon die er waren. Alleen Riolu en Achi had hij een keer gezien. Toto's donkerrode ogen gingen rond. Zouden er nog meer pokémon komen? Of zou het hier bij blijven. Toto's donkerrode ogen werden plots donkerder. Zijn staart zwaaide met ruwe zwaaien heen en weer. Langzaam voelde hij zijn woede als een vulkaan naar boven borrelen. Hij gromde even kort. Toto's woedde werd steeds werd als maar erger. Het gevecht kon beter gauw beginnen anders zou hij in z'n eentje op Lustro uitbarsten. Maar de kans dat hij dat zou overleven paste nog in een druppel water. Toto leek haast niet te ademen. Hij kalmeerde weer een beetje. Maar als het moest zou hij zijn woede zo laten uitbarsten in de vorm van een sterke Hydropump of Superpower. Of gewoon wat arm geslinger.

Met moeite onderdrukte Houndoom de drang om hardop te lachen. Ze probeerde haar gezichtsuitdrukking neutraal te laten, alsof ze zich niet zo erg op het gevecht verheugde als dat ze in werkelijkheid deed. De verlangende twinkel in haar ogen verraadde haar. Ze had lang niet meer gevochten, en begon dat jammer te vinden. De laatste keer dat ze een aanval had uitgevoerd was tegen een Pikachu, en die was al bijna direct buiten westen geweest. Ze had verder slechts één keer getraind, en dat was zelfs een verplichte training geweest. Zou het genoeg zijn om zichzelf te kunnen verweren als het gevecht eenmaal was aangebroken? Een Ninetales was er inmiddels bij gekomen, en was schijnbaar ook een Lustro lid. Vaagjes hield ze haar kop scheef. Met welke aanval zou ze eigenlijk beginnen, als ze eenmaal de bevelen had gekregen? Will-O-Wisp was altijd handig om als schild te gebruiken… Of kon ze die beter wat langer bewaren, als een extra troef? Houndoom’s mondhoeken krulden lichtjes omhoog, en vormde zich tot een bijna onzichtbare glimlach bij het zien van de woede in Riolu’s ogen. Zoveel haat tussen de twee groepen… Ach ja, het kon het beste maar snel voorbij zijn. Ongeduldig sloeg haar staart heen en weer over de grond. Wie zou ze eigenlijk willen aanvallen? Of beter gezegd, op wie zou ze zich moeten voorbereiden? Bedenkelijk keek ze naar haar poten, alsof daar het antwoord op geschreven stond.

Een Houndoom stapte kalm door het kerkhof. Zijn normaal blauwe ogen, waren nu felrood. Een vreemde gloed leek van zijn ogen te komen. Velen wisten meteen dat de Houndoom, Danger, nu in zijn bekende trance zat. Hij probeerde zich echter in te houden, om niet zomaar een onschuldige Pokémon aan te vallen. Een Duskull keek verbaasd naar de Houndoom, maar zei niks, evenals Danger, die de Duskull niet eens had gezien. Een twijfelachtige 'Eeeeh' kwam van de Duskull vandaan. Dat had deze beter niet kunnen doen. Met een vlugge beweging draaide Danger zich om, om vervolgens strak in de richting van de Duskull te staren. "Laat maar, ik ben al weg!" piepte de Duskull, waarna hij haastig wegzwoof, in de hoop geen Flamethrower achter zich aan te krijgen. Danger snoof kort. Weer iemand die bang voor hem was. Ach ja, dat was zowat iedereen, dus echt vreemd was dat niet.

Een roep, dat hem ergens bekend voorkwam, trok zijn aandacht. Was dat niet.. Achi? Zonder enige reden verdween de rode gloed in Danger's ogen. Vlug draaide hij zich richting de bron van de roep, waarna hij behoorlijk snel begon te rennen. Eenmaal daar aangekomen keek Danger hijgend naar iedereen die er was. Zijn blik ging naar verbaasd toen hij Shiny zag, en even later ook Tora. De Houndoom snoof kort, en gromde een keer op een felle toon. Sinds wanneer zat Tora bij de Lustro? Of nee.. sinds wanneer leefde Tora weer? Zijn blik veranderde toen hij Houndoom opmerkte. Hij gromde zachtjes, deels teleurgesteld, deels kwaad. Fijn, ze zat weer bij de Lustro. Danger's ogen kleurden langzaam rood, maar zelfs toen ze helemaal rood waren, hield hij zich in. Een Ninetales kwam erbij, en Blitzy ook. Danger trilde bijna onmerkbaar. Dat Poison er ook bij kwam maakte hem niks uit. Als iemand iets tegen hem zou zeggen, zou hij niet luisteren.

Inspiratieloosheid =o
(Poison is dus ook gekomen, ik had alleen geen zin om uitgebreid met Poison te RPGen, ofzozeldinges O_o)

Levy hoorde een soort geroep in de verte. Levy zat verderop, in een onbekend gebied. Levy stapte stap voor stap naar de cursed cemetry toe. Levy voelde een soort van spanning, maar hij wist niet waarom. Het was een rare dag. Levy had geen zin om verder te denken. Daar was hij niet goed in. Levy liep verder en verder. Uiteindelijk kwam hij bij de cursed cemetry aan. Levy zag een grote cliff en allemaal pokémon. "Zou het zover zijn..?" Levy keek goed wat er gebeurde. "Het moet wel.." Zei Levy. Levy liep langzaam naar naar de suerte pokémon toe. "Ook hallo.." Levy keek naar de pokémon om zich heen. Levy voelde zich prettig met de pokémon om zich heen. Ja. Het was tijd om met de lustro te vechten. Levy grijnsde en keek rond. Bijna iedereen was er. Wat was dat? Levy zag houndoom staan. Aan de lustro kant. "Er is een hoop veranderd.." Zei Levy. Levy zuchtte. "Ik dacht dat houndoom goed was.." Zei levy zacht. Levy keek toen naar de andere pokémon. Hij was te lang in zichzelf aan het praten. Het was tijd om te vechten.

Verderop zag je een schaduw over het veld heen zweven. Het kwam langzaam dichterbij, en het openbaarde zich. Het was Darky. Darky liet zich eigen zien. "Lang geleden.." Zei Darky. Darky zweefde boven iedereen. "Ik ben hier niet alleen om te genieten, nee. Ik ben hier ook om jullie uit te roeien.." Riep Darky. Darky keek met gemene ogen naar de suerte pokémon die er stonden. "Aan het eind van deze oorlog, zijn jullie allemaal dood." Zei Darky kil. Darky had volle vertrouwen in de lustro. Ze zouden en moesten deze oorlog winnen vond Darky. "Nog een prettig gevecht toegewenst.." Zei Darky. deed zijn ogen dicht en wou al gaan vechten, maar hij wachtte.

Achi balde zijn vuist. Hij voelde zijn hart sneller kloppen. Hij wist dat het zover was. Hij wist dat hij de oorlog moest starten. Maar hoe? Hoe kon hij in godsnaam iets starten waarbij misschien zijn beste vrienden het niet zouden halen? Achi fronste. Plots merkte hij Houndoom en Tora op. Aha.. Die twee waren dus overgelopen. Hij hief een wenkbrauw op. Tora was toch dood? Achja.. Meestal dacht hij niet zoveel na als nu. ''Begin,'' sprak hij met een luide stem. De oorlog zou beginnen. Het gevecht wat zou bepalen wat het lot van PokéRPG zou worden zou beginnen. Als Lustro won, zou Suerte verdwijnen. Als Suerte won, zou Lustro verdwijnen. Dat was de afspraak. De groep zou weggaan. De pokémon zouden solitair voort moeten leven. Plots voelde hij een schaduwbal tegen zijn oranje vacht aan knallen. Hij keek gechoqueerd op. Shiny. Hij vuurde een waterpulse af, die raakte. Hierna scheen Tora zich ermee te willen bemoeien. Achi ging op vier poten staan en rende naar de andere kant van de begraafplaats, met Shiny en Tora achter zich aan. Op gegeven moment kwam hij tot stilstand en keek hij om. Hij zou het gevecht dus aan gaan tegen deze twee. Hoe oneerlijk, eigenlijk. Twee tegen één. Maarja.. Hij leidde dit gevecht, dus.. Hij zou deze twee bij de rest weghouden.

Toto hoorde even niks. ''Begin,'' klonk het plots in zijn oren. Hij opende zijn Donker rode ogen en zuchtte. Hij begon na te denken. "Dustfire dood, Dustfire dood." zei hij in zichzelf. Hij irriteerde zichzelf zodat de woedde als een Vulkaan naar boven kwam en dit keer ook echt los barstte. Toto sprong op een steen en opende zijn bek. Hij zag Achi weg gaan met de Raichu en de Umbreon. Niet boeiend. Nu was zijn grote aanval aan de beurt en niks anders. Toto boog zijn hoofd voorover en een gigantische bol water verscheen in zijn bek. Zijn vuisten gloeidde witter dan de wolken in de hemel waar ieder Suerte lid zou belandden. En zijn ogen zaten vol vuur dat harder woei dan het vuur in de hel. Hij spoot een breede straal water uit zijn bek en straalde hem alle kanten op richting de Lustro pokemon. Hij zette zijn wit gloeiende vuisten er in en de straal schoot nu nog breden en was vermengt met pijnlijke ijscherven die een dunne boom zouden kunnen villen als dat nodig was. Nu was het begonnen. Een van de grootste gevechten in de geschiedenis van Pokerpg.

De roep die Lunaria hoorde was niet afkomstig van een Lustro lid, maar was toch naar de Lustro gericht. Hij was ook voor Suerte besteed en Lunaria had direct een voorgevoel daarbij; het werd vechten. Ze snoof en spreidde haar vleugels. Een oorlogje tussen Suerte en Lustro, dat kon ze niet missen. Ze zette zich af en vloog rustig naar de plek waar de roep vandaan kwam. Al snel merkte ze - door haar manier van kijken - dat er al een hoop Pokémon waren. ze wist niet of ze iets gemist had, maar dat zou ze wel merken. Ze landde rustig op een tak en sloot haar ogen. Zo leek ze een makkelijke prooi. In werkelijkheid gebruikte ze haar krachten om te kijken naar wat er allemaal gebeurde. Als iemand haar aanviel zou ze dat direct door hebben. Ze maakte een geluid dat duidelijk een strijdkreet was en opende haar ogen. ''Wie durft tegen de blinde te vechten?'' riep ze luid. Er was vast wel een dwaas die haar ervaring niet zag en haar aanviel.. geduldig wachtte ze tot die dwaas zich uit de groep losscheurde en haar aanviel.

Hij had een roep gehoord voor de leden van de Suerte. Zo snel als hij kon kwam hij erop af. Al was dat niet erg snel vergeleken met andere Pokémon. Zijn korte pootjes lieten hem niet echt snel gaan, en een snelle aanval daar had hij deze keer geen zin in. Zo dringend kon het toch ook niet zijn? Maar toen hij aankwam zag hij dat het wel degelijk dringend moest zijn. ''Begin'' hoorde hij de Buizel roepen, en geen seconden later begonnen de Pokémon met elkaar te vechten. Met open mond keek Evening ernaar, en deed toch maar een snelle aanval om er snel bij te kunnen zijn. Een witte streep achter hem ging door de menigte Pokémon heen, en hij ontweek alle al gedane aanvallen. Daarna ging hij stilstaan, enkele meters van de vechtende Pokémon af. Shit. Hij kende niet alle Pokémon hier, en wist niet welke van de Suerte en welke van de Lustro waren. De enige die hij wist waren.. Riolu, Levy en Achi. Die hoorden bij hun. Achi deed een water pulse die raakte tegen de Umbreon. Lustro-lid, dus. Evening liet zijn ogen over de groepen Pokémon glijden. Een Totodile die aan de kant van de Suerte stond vuurde een waterstraal af, richting de Umbreon en een paar andere Pokémon. Nu was het voor Evening duidelijk welke slecht en welke goed waren. Oke, welke moest hij aanvallen? Shiny was al geraakt. Dus die liet hij tijdelijk over aan anderen. Hij zou een Pokémon uitkiezen waartegen hij in het voordeel was. Gras, Insect,.. Nee, hij zag geen Pokémon waartegen hij in het voordeel was. Tegen de Houndoom en de Ninetales kon hij maar beter niet aanvallen, want die waren vuur-types en zijn aanvallen zouden hun twee niks tot weinig schade doen. Dan maar een Pokémon waartegen zijn aanvallen normaal effectief zouden zijn. Een Darkrai had boven het gevecht gezweefd en gezegd dat hij er was om ze uit te roeien, en dat ze aan het einde allemaal dood zouden zijn. Evening keek kwaad. Daar zou hij zijn aanval tegen vuren. Hij wist niet dat het een legendarische Pokémon was, en vuurde zijn vlammenwerper af naar de Darkrai. Als die zou proberen te ontwijken, zou Evening hem gewoon volgen met zijn vlammenwerper.

Blitzy's kreeg het gevoel dat er iets uit zijn lichaam verdween toen hij Houndoom bij de Lustro-kant zag opdagen. 'Niet jij..' siste hij zacht. Levy, Danger, Lunaria en Darky kwamen ook opdagen. 'Begin!' sprak Achi. Blitzy grijnsde breed. Bloedwraak zou het zijn. Achi vechtte tegen Tora en Shiny. Die zou hij beter met rust laten. Darky zei dat de Lustro iedereen ging uitroeien. Blitzy schudde zijn kop. Hij zou vechten totdat het zijn eigen dood werd. De Totodile vuurde een Water Gun af naar de Lustro-kant. 'Wie durft tegen een blinde te vechten.' riep de Noctowl. Die liet hij ook beter met rust, het zou een val zijn.. Evening kwam direct erna ook opdagen. Zijn blik flitste naar alle Pokémon in het veld, en vuurde een Vlammenwerper naar de Darkrai af. Blitzy grijnsde breed. Een Darkrai was Dark.. daarmee was hij in het voordeel omdat hij Fight Moves bezat. Toch zou hij Evening eerst helpen. Hij vuurde een Vlammenwerper af naar de Darkrai, zodat het nog moeilijker zou worden om de Vlammenwerper van Evening te ontwijken.

Houndoom grinnikte vermakelijk. Hadden de brave Suerte leden nou werkelijk gedacht dat zij zo braaf was dat ze altijd aan hun kant zou staan? Nee, zo was ze immer niet meer. Ze stopte met grinniken, en ontblootte haar tanden tot een grijns. Kleine rookwolkjes kringelden omhoog vanuit haar neusgaten. Goed, tegen wie zou ze het eens opnemen? Ze liet haar blik kort rond glijden. Een Quilava die haar vaagjes bekend voor kwam en Blitzy gingen op Darky af. Nee, die zou het wel redden. Hij was toch een zogenaamd legendarische pokémon? Bovendien zou ze hem altijd nog kunnen helpen als het er daadwerkelijk slecht uit zou zien. Een Waterpistool kwam haar kant op. “Hmpf,” snoof Houndoom. Was dat alles was haar richting op kwam? Ze had toch echt iets meer verwacht van zo’n gevecht… Behendig vuurde ze haar Shadow Ball af. Het water spatte uiteen, en miste Houndoom compleet. Ze liet haar blik rusten op de Totodile die het waterpistool had afgevuurd. Zou ze hem als slachtoffer nemen? Nee, hij wekte te weinig van haar interesse. Ze liet een verveelde gaap horen. Kort bleef haar blik op Danger rusten. Als hij erop zou reageren, zou ze dan wel terug kunnen vechten? Ze sloeg haar ogen kort neer. Nee, de tijd dat ze dat niet wilde was voorbij. Ze zou het nu kunnen, niet? Ze opende haar ogen neer, wetend dat het onverstandig was om haar tegenstanders niet in de gaten te houden. Ach ja, misschien zou ze het dan toch maar tegen de Totodile moeten opnemen… Gewoon, als een kleine opwarmer. Ze opende langzaam haar bek. Zwart met paars gekleurde ringen schoten uit haar bek, en vlogen goed gemikt in de richting van de Totodile. Enkele ringen weken af van de straal, en zorgden ervoor dat zelfs pokémon die er omheen stonden moesten opletten om niet geraakt te worden.

'Begin,' sprak Achi. Riolu keek verbaasd op. Begin? Nu al? Maar, Shadow was er toch nog niet? Ach ja, zolang de leiders er niet waren was Achi de baas. En zowiezo, Riolu wou niks liever dan beginnen. De woede in zijn lichaam was bijna ondragelijk. Hij zou wraak nemen op de Lustro, voor Dustfire. Riolu zette zich af en begon op grote snelheid naar voren te rennen, richting de Lustro. Verscheidene andere Pokemon kwamen ook in actie. Toto vuurde een waterpistool af vermengd met scherpe ijsscherven. Op zich een krachtige aanval, maar ook niet echt bepaald slim aangezien hij er geen controle over had en de Lustro niet de enige waren die zich op het kerkhof bevonden. Riolu moest dan ook een enkele keer op zij springen om te voorkomen dat een ijsscherf zijn lichaam in zou boren. Even wende hij zijn blik richting Toto, maar er iets van zeggen deed hij niet. Dit vond hij ook niet nodig, Toto deed zijn best en zijn aanval was krachtig. Riolu wende zijn blik weer van hem af en keek om zich heen. Evening was ondertussen ook aangekomen en had het op Darky gemumt. Blitzy kwam de Quilava helpen. Slim, Evening kon zijn hulp vast goed gebruiken vanwege het feit dat Darky een legend was. Riolu sprong omhoog en nam plaats op een grafsteen. Zo had hij goed zicht over het kerkhof. Zijn blik viel op Achi die uit het zicht verdween samen met Shiny en Tora. Riolu realiseerde zich dat Achi weleens hulp nodig zou kunnen hebben, maar net toen hij zijn kant op wou rennen, werd hij in zijn arm gebeten en tegen de grond aan gesmeten.

De Riolu slaakte een kreet van pijn toen hij de vlammen in zijn arm voelde steken. Snel gooide Kiara haar kop omhoog en smeet ze hem naar achter, tegen de grafsteen aan. Haar Fire fang had goed gewerkt, de Riolu had haar niet gemerkt toen ze geluidloos naar hem toe was geslopen. Met een valse grijns keek ze om zich heen. Wie zou haar volgende slachtoffer worden? Ze kreeg een Aipom in het vizier, die blijkbaar nog geen tegenstander had. Zonder verder nog acht te slaan op de Riolu, waarvan ze toch verwachte dat deze bewusteloos was, opende ze haar bek en vuurde ze een krachtige Fire blast af, regelrecht op de Aipom.

Riolu opende zijn ogen en krabbelde overeind. Op zijn kop zat een wond die hij had opgelopen toen hij tegen de grafsteen was opgeknald en op zijn arm bevond zich een flinke brandplek. Een kwade uitdrukking verscheen op zijn gezicht. Riolu was zo gefocused op wraak, hij had beter op moeten passen. Naja, eigen schuld.

Toto spoot door tot een schaduw bal het water liet opspatten en Toto bukte even. Plots zag hij een zwarte aanval op zich afkomen. Het waren zwart en paarse ringen. Een paar werden geraakt door wat verdwaalde ijsscherven. Toto keek om zich heen en zag een Grafsteen. Hij maakte een duik en krabbelde achter de steen. Zijn voet werd geraakt en hij draaide pijnlijk met zijn kop tegen de steen. Toto gromde. Hij moest na denken. Normaal functioneren en nadenken. Wat was nu een goede aanval. Aqua jet? Aqua tai? Superpower? Een aanval van veraf was misschien te gevaarlijk. Of niet? Plots werd de bovenkant van de grafsteen eraf geblazen door de aanval. Toto zag dat er een Ninetails een Fire fang op Riolu deed en een Fire Blast op Levy. Hij slikte. Hij balde zijn vuisten en water kolkten om zijn lijf en staart. Zijn Donkerrode ogen waren donkerder dan ooit. Toto sprong op de grafsteen en zette zich af. Achter hem straal een water straal uit zij staart die hem extra vaart gaf. Hij scheurde geheel omgeven door water richting de Ninetails. Door het water zag hij weinig. Dus on hij ook minder goed zien of er een aanval op hem werd af gevuurd. En dat zou wel is flink in zijn nadeel kunnen zijn.

Houndoom die inmiddels haar aanvallen had gestaakt, snoof lichtjes. De Totodile was optijd weggedoken, helaas. Hij ging vervolgens met een Aqua Jet op een andere pokémon af, de Ninetales. “Grmpf,” snoof Houndoom, die het gevoel had dat de Totodile voor haar wegvluchtte. Ach ja, dan maar een andere pokémon. Vluchtig liet ze haar blik ronddwalen. Danger. Zou ze hem kunnen aanvallen? Haar mondhoeken krulden om tot een zachte glimlach. Ze kon altijd een poging wagen… Ze zette zich af, en sprintte recht op Danger af. Zijn ogen waren roodgekleurd, zoals ze al eens eerder had gezien. Mooi, dat zou het gevecht alleen maar interessanter maken. Ze leunde voorover, zodat haar hoorns voorop gingen, alsof ze een Tauros was. Ze was niet van plan om een vuur aanval te gebruiken, dat zou toch geen effect hebben. Een Dark aanval? Straks misschien. Eerst wilde ze zien hoe ver ze zou kunnen komen met brute lijfskracht. Haar glimlach was inmiddels breder geworden, zodat ze haar tanden bloot had gegrijnsd. Ze keek nog steeds recht vooruit, nieuwsgierig hoe Danger haar aanval zou willen blokkeren. Ook een gewone aanval? Of zou hij toch kiezen om haar met een ander soort aanval te blokkeren? Of… had hij misschien een ander plan in gedachten?

Het leek er op dat velen samen gingen vechten en er niet echt duels waren tussen verschillende Pokémon. Dat vond Lunaria wel best; dan zou ze dat ook doen. het duurde eventjes voor ze iemand duidelijk als Lustro of Suerte lid herkend had. Ze zag hoe een Totodile een Ninetales aanviel. De Ninetales.. Was dat niet Kiara van de Lustro? Als dat zo was was er vast niks mis als Lunaria de Totodile tegenhield. Lunaria hield haar blik doordringend op de Totodile gericht, al zag ze niets met haar ogen. Ze begonnen blauw te gloeien en ook de Totodile kreeg een blauwige gloed (hopelijk vind je het niet erg als ik de aanval laat raken? Ze is nogal geconcentreerd en als Toto toch zei dat hij niet door zou hebben dat hij aangevallen werd..). Dit duidde op een psychische aanval. Lunaria wachtte tot Toto erg dichtbij Kiara was en liet toen de straal afwenden naar de lucht. Ze kon met hem doen wat ze wilde.. Héérlijk.. Ze wisselde vlug van naar boven kijken naar naar beneden kijken, waardoor Toto als het goed was keihard tegen de grond gesmeten zou worden. Als dit lukte had Lunaria een daad gedaan die Lustro zeker verder hielp..

Darky keek naar de 2 vlammenwerpers die richting hem vlogen. Darky grijnsde. De moves vlogen allebei richting hem, van twee kanten. Darky kreeg een idee. Darky keek naar houndoom. "Flash fire." Zei Darky. Darky begon met zijn psychic aanval. Darky liet de psychic richting de vlammenwerper gaan. Darky voegde de twee vlammenwerpers samen en Darky draaide de aanval naar houndoom toe. De vlammenwerper zou haar raken, en meteen het flash fire ability activeren. Hierdoor zouden haar vuur moves krachtiger worden. "Dwazen." Mompelde Darky. Darky keek naar blitzy en Evening. "En nu is het mijn beurt.." Darky zweefde rondom evening en blitzy. Darky gebruikte zijn dubbel team en meteen daarna een sunny day. Kiara en Houndoom hun vuur moves zouden nog krachtiger worden. Ook Blitzy en Evening hun vuur aanvallen werden sterker, maar dat boeide darky niets. Darky zou zijn psychic gebruiken om de volgende vuur aanvallen naar Kiara te sturen. Die had ook Flash fire ability, dus dat zou handig zijn. Darky concentreerde zich nu weer op het gevecht. Zou hij al aanvallen? Darky grijnsde opnieuw en vuurde een dark pulse af. De dubbelgangsters deden hetzelfde. Ze vuurden allemaal een dark pulse af richting evening en blitzy. Darky zei niets meer. Hij zou zich alleen maar bekend maken door wat te zeggen. Darky wachtte af wat Blitzy en Evening zouden doen. Hij was benieuwd wat er nu zou komen.

De andere Pokémon bleven ook verder vechten, maar nu Evening ook aan het gevecht begonnen was kon hij zich enkel nog concentreren op hemzelf, zijn aanvallen, en de Darkrai voor hem. Hij werd echter nog geholpen door iemand. Een Monferno voegde zich bij hem in de strijd en vuurde net als hij een vlammenwerper af. Er vormde zich een kleine glimlach op Evening's gezicht. Hij had niet vaak dat iemand hem hielp. En nu Shadow er niet bij was, was hij blij dat Blitzy hem kwam helpen. Tijd om de Monferno te bedanken had hij echter niet, want vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de Darkrai iets deed waardoor hij de vuur-aanvallen weg kon sturen. Hij liet ze naar de Houndoom gaan, die er van leek op te knappen. ''Dwazen'' zei Darky. Evening balde zijn vuisten. ''Durf dat nog eens te zeggen!'' riep hij woedend uit naar de Darkrai, nog steeds niet bewust van diens speciale krachten. ''En nu is het mijn beurt'' zei hij er nog na, en ging rondom de twee zweven. Evening gromde lichtjes, en bleef Darky geconcentreerd volgen. Hij mocht hem niet uit het oog verliezen, want hij kon elk moment toeslaan. Hij deed dubbel team, een aanval die erg verwarrend kon zijn, aangezien je niet meer wist wie de echte Darky was. Evening keek even naar Blitzy, die gelukkig dicht bij hem stond, net als hem opgesloten in de cirkel van rondzwevende Darkrai's. Evening zag dat Darky een aanval aan het voorbereiden was, en maakte een schrikachtig geluid. Instinctief begon hij in de grond te graven als een bezetene. En daarna trok hij Blitzy mee de gang in. Zijn Dig had hen onder de grond geholpen, en Evening hoorde het geluid van de vele Dark Pulsen die tegen elkaar waren op gebotst. Evening veegde over zijn voorhoofd. ''Pfoe..'' zei hij opgelucht. Hij was erg blij dat hij de aanvallen had kunnen ontwijken. Hij draaide zijn ogen naar boven, en keek naar de gangmuur. En nu een tegenaanval doen. Maar hoe kon dat, als er nog steeds allemaal Darky's stonden? Evening wist het al. Hij keek weer naar Blitzy. ''Ik ga weer naar boven'' meldde hij tegen hem, zodat die niet voor een verassing kwam te staan. Hij deed een snelle Dig naar boven, en kwam naast de cirkel Darky's weer boven de grond. Hij had een aanval nodig die alles zou raken. Hij wist het al. Evening spande zijn lijfje, en zijn vlammen begonnen feller te branden. Enkele seconden later kwamen er allemaal slierten vuur van hem af. Hij deed een hittegolf, een haast onontwijkbare aanval. De hittegolf begon bij Evening, en raasde over de grond heen richting de Darky's, hij zou vrijwel zeker moeten raken.

Danger keek rond. De anderen waren aan het vechten, maar hij hield zich nog steeds in. Waarom wist hij niet. Een grom kwam uit zijn richting. Hij merkte dat Houndoom in zijn richting keek. Grommend keek hij haar aan. Hmm.. zou ze willen vechten? Een grijns verscheen op zijn gezicht. Als ze een gevecht wou, dan kon ze die krijgen ook..! Zijn staart begon wit te gloeien toen hij merkte dat Houndoom in een bepaalde houding begon te staan. Danger begon zachtjes te lopen, maar al snel werd het rennen. Toen hij dichtbij Houndoom was, veranderde hij van richting, zodat hij langs haar rende. Zijn Iron Tail sloeg hij tegen de zij van Houndoom aan, maar of de aanval raak was, wist hij niet zeker. Eenmaal Houndoom voorbij gerend, stopte Danger met rennen, en draaide hij zich om. Ook hij ging in een houding staan, zodat hij een mogelijke aanval beter zou kunnen ontwijken. Zijn rode ogen bleven naar Houndoom staren, alsof hij haar gedachten probeerde te lezen. Zwijgend wachtte hij op een reactie, die naar zijn mening snel zou komen.

(Grom XD)

Darky weerde de Vlammenwerpers af.'Dwazen!' schreeuwde Darky. Blitzy vloekte zacht. Hij keek niet waar ze heen gingen, iedere seconde kon Dakry een nieuwe aanval doen. Darky deed een Double Team. Evening en hij waren omsingeld door Darky's. Blitzy zag dat ze een nieuwe aanval deden. Dark Pulse. Blitzy stond klaar om de Dark Pulses af te weren maar toen trok iets in zijn arm een gat in, net voor de Dark Pulses tegen elkaar aanbotsten. Evening had een Dig gebruikt en Blitzy meegesleurd. Blitzy zag nog net de botsing van de Dark Pulses . Het was wel donker in het gat, maar Evening en Blitzy hadden allebei vlammen, dus er was licht genoeg. 'Blokkeer dat gat!' riep Blitzy. Hij deed een Vlammenwerper zodat er uit het gat waar Evening gegraven had een vlam uitkwam. 'Phoe' zei Evening. Even was het stil. Blitzy ging het eerste wat in het gat kwam aanvallen. 'Ik ga naar boven.' zei Evening. Na die woorden verdwenen zijn vlammen in de grond. Blitzy bleef nog even in het gat zitten. Even later hoorde hij het geluid van vlammen die over de grond scheerden. Het lichtte zelfs even de tunnel op. Toen het voorbij was, stak Blitzy zijn kop buiten. Evening had een Heat Wave op Darky afgevuurd. Blitzy grijnsde. 'Meesterlijke actie, Evening.' zei hij. Een Noctowl vocht met een Totodile. Blame grijnsde naar de Totodile. Hij wist meteen dat hij niet bij de Lustro hoorde, dat was duidelijk aan z'n ogen. Ze zaten vol hatelijke goedheid.

Even buiten het gevechtsveld zaten twee rode ogen. Blame vloekte. Te laat, ze waren al begonnen met de oorlog. Blame spurtte naar het gevechtsveld. Eenmaal hij er was, wist hij wat hij moest doen; vechten! Het viel Blame op dat er veel Vuur-Pokémon waren. Twee Houndooms vochten met elkaar, een Monferno en een Quilava vochten met een Darkrai. Een Noctowl vocht met een Totodile. Blame grijnsde naar de Totodile. Hij wist meteen dat hij niet bij de Lustro hoorde, dat was duidelijk aan z'n ogen. Ze zaten vol hatelijke goedheid.
Blame stapte traag naar de Totodile. 'Hallo, kleintje.' siste hij zacht. Zijn bladeren werden donkergroen. Hij was omsingeld door de Noctowl en hem. Blame grijnsde.