Een grootte Darkrai die niet te zien was door dat het zo donker was. Want het was rond middernacht. Alle andere pokemon sliepen behalve Darko. Deze pokemon sliep juist als het dag was teminste dat was vaak zo het geval. Hij had zijn broertje Darky al lang niet meer gezien want Darko was altijd op 1 plek en die plek hield hij geheim niemand wist waar het lag zelfs zijn broertje niet. De Darkrai had gemerkt dat er zo wie zo niet zoveel pokemons hier meer waren. Hij was een lange tijd goed geweest maar die tijd, was nu wel gedaan. hij zat zelf ooit in een groep maar toen hij erin gelaten was ging hij weer naar die geheimen plek. Dat was een grootte fout. Hij wou snel een andere pokemon ontmoeten het liefst natuurlijk slecht maar een goede pokemon zou hij kunnen verwonden behalve als het een pokemon was van het toen Suerte hij wist dat het nu gestopt was en dat Lustro gebieden aan het veroveren was. Deze plek hadden ze vast ook veroverd.

Het was nacht. Zorgeloos had Keira zich laten meevaren met de windstroming. Relaxed en tevreden, bijna lui, stonden haar ogen half dicht terwijl ze geen moeite deed op eigen kracht te bewegen. Een enkele bries was genoeg om haar te kunnen dragen en daar maakte ze dan ook gebruik van. Pas toen ze een schim in de duisternis zag opdoen stopte Keira met bewegen. Ze draaide haar hoofdje en benieuwd naar wat het was besloot ze eropaf te gaan. Het had kenmerkende, azuurblauwe ogen, maar Keira kon niet één-twéé-drie bedenken wat voor een Pokémon het kon zijn.
Pas op enkele meters afstand, te laat om nog terug te keren, herkende ze de Pokémon. Een enkele rilling van angst schoot door haar lichaam heen en het grijnsje op haar mond verdween. Het was een Darkrai? Heerser van het duister?..
De Misdreavus wist dat ze hier zo snel mogelijk weg moest, maar het was waarschijlijk al te laat. Hij had haar waarschijnlijk al opgemerkt. ".. Hallo," verzuchtte ze stilltjes, hopend dat de Darkrai nu geen kraad in de zin had.

[Zuigende post.. x'D]

Darko had de pokemon al een paar meter gezien ‘..Hallo’ Zei een Misdreavus.”Hallo.” Zei Darko op een neutrale toon. Had hij de pokemon bang gemaakt of niet hij dacht van wel hij was nu eenmaal de heerser van het donkere.” Wat doet een kleine pokemon zoals jij nu nog zo laat op de avond? Hoor jij niet teslapen in je kleine geesten holletje?” Zei Darko met een gemene Glimlach al wist hij niet hoe oud de pokemon was maar het leek nog een kleine pokemon. En zo wie zo de meeste pokemon durfde niet bij een Darkrai in de buurt tekomen dat was al een groot wonder.

Gelukkig bleek de Darkrai niet in een slecht humeur te zijn en Keira was opgelucht dat deze neutraal reageerde. "Wat doet een kleine Pokémon zoals jij nu nog zo laat op de avond? Hoor jij niet te slapen in je kleine geestenholletje?" vroeg de Darkai toen, Keira keek hem wat vaagjes aan. "Voor mij is de dag nu net begonnen.. Ik slaap als de zon opkomt," was Keira's antwoord. Ook zij probeerde zo neutraal mogelijk te reageren en haar angst te camoufleren, alhoewel dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Ze was inderdaad nog een kleine Pokémon en veel kon ze niet hebben. Maar ja, Misdreavus evolueren alleen maar met Dusk Stones en jammer genoeg zijn dezen best zeldzaam. Jammer genoeg was ze er nog nooit eentje tegengekomen, want ze wist zeker dat ze een stuk sterker zou zijn als Mismagius.
Keira keek weer op. Even was ze in gedachten verzonken, maar het leek haar beter om paraat te blijven staan. Een Darkrai.. Ze was er nog nooit een tegengekomen en wist dus ook nog niet echt hoe eentje zou reageren op haar aanwezigheid.
"Ik.. Ik ben trouwens Keira." besloot ze dan maar op te merken en wachtte af op wat hij te zeggen had.

“ Oja helemaal vergeten.” Zei Darko. Darko was natuurlijk vergeten dat een misdreavus een pokemon is die over dag leeft. Toen de pokemon zei ‘Ik..Ik ben trouwens Keira.” Dacht Darko na. Hij had nog geen pokemon gezien of gehoord die Keira heette. “ En ben je hier allang Keira?” Vroeg hij met een onvoorspellende stem. Hij had de neiging om de pokemon te verwonden maar dat kon hij niet maken want het was een Typegenoot. En het was een Misdreavus die waren schattig maar als nog had hij de neiging om de Misdreavus aan tevallen.”En eigelijk wat moet je hier!” Zei hij op een woedende stem. en hij keek de pokemon aan met zijn ene oog die tezien was en zijn andere oog die nu niet tezien was.

"Wel, nee, ik ben hier nog niet zo la-" Keira verstarde toen de Darkrai nogal woedend op haar aanwezigheid reageerde, waarna ze ietwat in paniek raakte. Ze snapte het niet. Eerst hadden ze een 'normaal' gesprek en nu leek deze woedend op haar. Wanhopig keek ze in het ene oog van de Darkrai, deze lichtte op als een azuurblauwe poel water, ongeveer als Crystal Lake. Er verscheen een ongemakkelijke grimas op haar bolle hoofdje.
"Éígenlijk was ik gewoon van plan door te gaan naar de stad, toen ik jou zag, maar als je wilt kan ik nu ook gewoon weggaan!" had de Misdreavus hees geantwoord en keek even om haar heen waarna ze haar blik weer op de Darkrai richtte. Een woord zou genoeg zijn om haar hier weg te krijgen.

Darko schrok opeens dat hij de Misdreavus had laten schrikken. Dat was niet zijn bedoeling.” Ga niet weg.” Zei Darko opeens. Hij wou de Misdreavus niet latten schrikken. Hij kon zijn emoties af en toe in houden. Maar goed dat was hij nu wel gewend.”Sorry dat ik zo doe ik heb mijn hoofd er niet altijd bij.” Zei Darko op een rustige stem het was niet zijn bedoeling om de pokemon weg telaten gaan.”Jij wou dus naar de stad. Ik weet waar die is!” Zei Darko stilletjes. Toen hij plots zag dat de zon op kwam ging hij snel onder een boom zitten.” Maar we moeten snel zijn ik kan niet goed tegen de zon!” Zei darko op een fluisterende toon. Dat kwam omdat hij een Dark soort was en omdat hij de beschermer van alles wat donker was. Hij wou eigelijk de zon kapot maken maar dat kon niet.

Keira leek wat opgeluchter. Het was niet zijn bedoeling haar te laten schrikken?.. Ze hoopte maar dat hij de waarheid sprak. Maar goed, toen de Darkrai vermeende dat hij wist waar de stad was kwam er weer een klein grijnsje op haar gezicht. Deze verdween echter weer toen de eerste glimp van de zon boven de bergen uitreek en een klein deel van het landschap deed verlichten. Keira keek de Darkrai weer aan en deze zag er inderdaad ook een stuk ongemakkelijker uit.
"Weet jij nog duistere plekken hierzo, op de grotten na? Ik voel mezelf ook niet echt comfortabel in het daglicht.." merkte ze op en keek hem aan.

“Er zijn een paar gebieden maar die kun je niet zomaar bereiken. Het Lustro gebied. Dit gebied is ook een Lustro gebied. Maar Lustro heeft ook een eigen gebied en niemand behalve de Lustro leden zelf weet waar het licht.” Darko keek de Misdreavus.”Maar wou je een weg naar de stad weten.”Daar zijn vele donkere steegjes en andere dingen.” Zei darko en hij dacht aan de lekkere donker steegjes in de Stad.” Kom mee!” Zei Darko. En hij zakte door de grond en kwam er bij de volgende boom weer uit.” Ik kan niet zo goed tegen de zon dus ik ga maar ondergronds!” Dit was eigenlijk een kracht die alleen Darkrai’s konden. De andere pokemon konden wel door muren en andere dingen maar door de grond ging veel moeilijker. Maar het was niet onmogelijk.