Een redelijk lange tijd had Keira de Darkrai die ze aan de rivier had ontmoet gevolgd. Ze waren redelijk weinig Pokémon tegengekomen, alleen de enkelingen die slordig genoeg waren de Heerser van het Duistere tegen het lijf te lopen deinsden vrijwel meteen al terug. Ze leken schichtiger voor de Darkrai dan voor Keira.. Wacht maar tot ze evolueerde. Ze zou iedereen de stuipen op het lijf jagen, dat zeker.

Eindelijk naderden ze de stad. De zon reek bijna boven de besneeuwde bergtoppen uit, de meeste Pokémon kwamen al uit hun onderkomen of werden wakker. Een paar doken juist hun nest in, vlogen uit of bleven slapen.
"Waar zijn die steegjes waar je het over had?" vroeg Keira, en met enige twijfel in haar blik waagde ze haarzelf tot naast de Darkrai en gezamelijk zweefden ze nog een stukje door. "Ik zie hier nog niks.."

De Misdreavus had het over de donkere steegjes.”Wacht nu maar even kleine ongeduldige vriend!” Zei Darko rustig. En hij ging iets verder het stadje alle deuren waar net pokemon uit kwamen ging snel weer dicht en vele pokemon rende snel weg bij het zien van de Darkrai. Hij kwam uit bij een fontein en vier smalle paden met allemaal kleine steegjes. Hij ging een een straat in. En hij ging toen nog een klein steegje in. Geen enkele pokemon durfde nu een nu nog een steegje in. Toen hij eindelijk met de kleine Misdreavus in het steegje was. Liepen de pokemon gewoon weer over straat. Darko vond het wel leuk dat al die pokemons nu nog van niks wisten. Hij zou zich hier gedeisd houden tot aan de nacht.

Keira had de Darkrai tot aan het steegje toe gevolgd. Veel Pokémon liepen zorgeloos langs het donkere gangetje. Ze zouden wel anders reageren als ze wisten dat hier een Darkrai zat.. Een Darkrai. Nog steeds vond Keira het raar dat ze hier met zo'n.. Hoog persoon zat. Samen in een steegje.
Weer hing er een stilte in het duister. De Misdreavus liet haarzelf zakken en ging op een vuilnisbak zitten waarna ze de Darkrai weer met haar grote ogen aankeek. "En.. Hoe heet jij.. u dan?" besloot ze dan maar te vragen om het gesprek weer op gang te krijgen. Ze keek omhoog, het zag er bewolkt uit. "Ik hoop maar dat de zon niet doorbreekt.."

Ze vroeg hoe darko heette. “ Nouw kleine Misdreavus. Ik heet Darko.” Darko keek de Misdreavus aan.”en je hoeft me ook geen u te noemen.” Darko vond het raar dat hij opeens U werd genoemd.” Maar een vraagje zin om andere pokemon te laten schrikken?” Darko keek de kleine Misdreavus aan. Hij wist haar naam wel maar hij vond het leuk om de pokemon naar zijn soort naam tenoemen. Darko was niet echt een type die dit vaak dee. Maar hij voelde dat de Misdreavus het leuk vond om bij Darko tezijn. Wat natuurlijk best wel vreemd was. De meeste pokemon deden het in hun broek als ze hem zagen. Deze Misdreavus had veel lef voor zoon kleine pokemon.