Met langzame pasjes trippelde de Eevee langs de rivier. Bijna, ze was er bijna, nog maar een klein stukje. Ze snoof even toen ze de water pokémon in de rivier zag. Zijzelf was nooit zo'n goede zwemmer. Ze kon het wel, maar dan wel met nog net niet kopje onder. Veel zwemmen deed ze toch nooit, alleen voor een verfrissende duik, die ze nu absoluut niet nodig had. Dat was het laatste wat ze nu zou willen, een natte vacht in deze kou. Het verbaasde haar zelfs dat de rivier nog niet dichtgevroren was, het zou nu toch echt moeten vriezen... Maar, ach, als dat echt zo was, hadden deze pokémon vast geen plezier gehad. Chiara kon het eigenlijk niet begrijpen wat er zo geweldig aan water was, vooral in de winter. Ieder zijn eigen smaak, nietwaar?

Ja, nu was ze er toch echt bijna! Van ongeduld verhoogde ze haar tempo, zodat ze sneller op díe plek was. Díe plek die nu eigenlijk veel voor haar betekende, terwijl ze het in het begin liever meed. Maar nu, nu vond ze het de geweldigste plek, ook al had ze er geen specifieke rede voor. Misschien wel, maar zelf vond ze dat niet de geweldigste rede. Nogmaals snoof ze wat frisse lucht naar binnen, sloot haar ogen eventjes en hield toen halt. Hier was het, de plek waar het allemaal begon. De plek waar ze in het water viel, maar waar ze werd gered door een Houndoom, Danger genaamd. Eigenlijk had hij ervoor gezorgd dat zij er nu nog was, dat zij nu in de Manera zat. Want als ze in die rivier was gebleven, als hij er niet was geweest, was ze vast verdronken. Dan had ze het niet gered. Langzaam opende ze haar ogen weer en tuurde ze over het water, waarbij het woord 'dankjewel' in haar gedachten opkwam en meteen weer vervaagde.

Een schok schoot door haar lijf, terwijl ze bijna rechtsprong. Haar ogen opende zich, waarna ze zichzelf hijgend op de grond betrapte. Was ze soms in slaap gevallen? Vast wel, maar wat nog belangrijker was; waar had ze over gedroomd? Peinzend staarde ze voor zich uit, maar de herinnering kwam niet bij haar op. Chiara zuchtte even en liet haar kopje toen weer op de grond zachtjes neerkomen. Merkend dat dit niet de beste plek was om in slaap te vallen, vanwege de kou sprong ze meteen rechtop. Ze had overduidelijk geen zin in een griepje. Toch wilde ze nog niet vertrekken, zo koppig was ze nog wel. Vragend tuurde ze naar het water, niet wetende dat ze werd bekeken....

(Opnieuw verveling+inspiloosheid ;D)

Sneeuw. Eén van de wonderen van de natuur waar Shadow zich nog altijd over verbaasde. Dit was haar 14e keer dat ze sneeuw meemaakte, als het goed was. En het was nog altijd even mooi.. De wereld, normaal zo kleurrijk, was nu gedeeltelijk wit geworden. Overal glinsterde wel iets. Ja, Shadow hield van sneeuw. Maar niet zo veel als ze van Evening hield..
Haar poten droegen haar naar de rivier. De stroming was hier te sterk om het te laten bevriezen. Iets waar ze zich ook nog over verbaasde. Hie kwam de stroming zo sterk als het hier gewoon plat leek? Het antwoord lag verderop; een waterval. Ze herinnerde zich hoe ze daar ooit vanaf was gesprongen en door haar ex-partner gered was. Ze had nog steeds spijt van de tijd met hem. Wat had ze in hem gezien? Hij kon ieder meisje krijgen wat hij wilde door zijn geweldige zangcarrière. Zijn liedjes waren nog steeds geweldig. Tenminste, zijn vroegere liedjes. Die van nu.. Nee, hij was duidelijk van stijl veranderd. En dus ook van publiek. Wat hij in haar had gezien begreep ze ook nog steeds niet. Ze paste niet bij hem..
Een zucht verliet haar mond. Door alles wat er de laatste tijd gebeurd was had ze nauwelijks de tijd gehad om normaal te denken. Daarom was ze naar de rivier gegaan. Het was nog niet eens zo lang geleden dat ze hier geen poot kon neerzetten. De Guerra heerste hier. Alle Pokémon waren in een trance waardoor ze iedereen die niet bij Guerra hoorde zouden aanvallen. Nu Chiave de oorlog gewonnen had was dat niet meer zo. Nu was het weer gewoon een perfecte plek voor een lange wandeling om eens tot rust te komen.
Een gedaante bewoog iets verderop. Shadow snoof éénmaal de frisse lucht op, hopend iets bekends op te pikken. En dat deed ze. Het was één van de leden van Manera. Dat wist ze meteen. Wilde ze een ontmoeting met deze persoon? Ja, want het was niet de bekende geur van Evening of een andere bekende. Als leider voelde ze zich verplicht haar leden redelijk te kennen. Dus versnelde ze haar pas en zag ze al snel de Eevee. “Hallo, Chiara,” sprak ze kalm toen ze eenmaal had gezien dat Chiara haar ook har opgemerkt. Ze nam plaats naast de Eevee en richtte haar blik op de rivier. Eén van haar goede eigenschappen was dat ze makkelijk namen kon onthouden. Er waren er genoeg die dat niet konden, maar Shadow wel. En dat moest als leider ook wel een beetje. Ze grijnsde, terwijl er nog steeds vele herinneringen door haar kop gleden.

“Hallo, Chiara.” De Eevee hief haar kop op, waardoor ze recht in de ogen van een Raichu keek. Een grijze Raichu, die maar al te bekend bij haar was. Even vroeg ze zich af of ze haar wel met haar naam moest aanspreken, maar dat had ze toch ook gewoon bij Amore gedaan? ''Hallo, Shadow,'' sprak ze en glimlachte uiteindelijk. Shadow was de leidster van de Manera, oftewel haar leidster. ''Wat brengt jou hier?'' vroeg ze vriendelijk klinkend. Ze wilde niet respectloos overkomen, maar als Shadow hallo had gezegd kon ze dat toch wel vragen? Anders wist ze even niks om het gesprek te starten. Wat haar wel verbaasde was dat ze zich niet meer zo zenuwachtig voelde. Bij Amore had ze dat wel gehad en dat was ook verkeerd afgelopen. Maar nu voelde ze zich anders, meer op haar gemak. Hoe zou dat eigenlijk komen? Misschien omdat ze zich nu hier bevond? Dat zou best eens kunnen. Ze ging rechtop zitten, zodat ze zich wat hoger bevond. Dat was wel zo netjes in een gesprek, of beide liggen of beide rechtop zitten of staan. Dan kon je beter oogcontact maken, vond ze. Opeens verscheen er een enorme hoeveelheid vragen in haar gedachten, die ze aan Shadow wilde stellen. Vlug schudde ze haar hoofd, in de hoop om die te vergeten. Ze kon niet nu meteen al honderden vragen stellen, dat kwam nogal droog over. Daarbij konden ze misschien in het gesprek al beantwoordt worden, mocht ze een gesprek willen starten. Misschien was ze hier omdat ze iemand ging ontmoeten, ofzo. Maar dan zou ze toch niet op Chiara zijn afgelopen? Achja, ze ziet wel hoe het verloopt.

[>>']

Chiara's stembanden en mond vormden samen een aantal woorden. Vriendelijke woorden. “Hallo, Shadow,” waren die woorden. Het leek er op dat Chiara begreep dat Shadow momenteel niet in een uiterst vrolijke bui was. Ze had nog steeds wel eens vlagen van ultieme vrolijkheid, die haar dreef tot gekke bewegingen en droge uitspraken. Maar nu was ze dat niet. Ze was meer bedachtzaam, maar zeker niet droevig of boos. “Wat brengt jou hier?” Shadow grijnsde licht. Ze was blij dat Chiara niet helemaal dichtsloeg omdat haar leidster naast haar zat. Waarom zou je geen vrienden met je leider kunnen zijn? Shadow was misschien in een redleijk serieuze bui, maar dat betekende niet dat ze niet als een normale Pokémon aangesproken wilde worden. “Ach, je weet wel,” antwoordde ze, licht zuchtend. “Ik had eventjes tijd alleen nodig.. En toen trof ik jou hier.” Aan haar stem was – hopelijk – te horen dat ze het niet erg vond dat ze Chiara tegen was gekomen. Tenslotte wilde ze haar leden best iets beter leren kennen. Ze richtte haar zwarte ogen op de Eevee. “Nu kan ik dezelfde vraag aan jou stellen, maar.. Dan komt er niet echt vaart in het gesprek, of wel?” Dit was een retorische vraag en Shadow verwachtte er geen antwoord op, hoewel ze wel even zweeg om te grijnzen. “Er is veel gebeurd hier, weetje.. Hier heb ik de Riolu ontmoet die ik nu als één van mijn beste vrienden beschouw.” Ze sloot haar ogen, nog steeds grijnzend, en haalde de herinnering naar boven. Raikou.. Hoe lang geleden was dat wel niet? En wanneer was de laatste keer dat Shadow Riolu gezien had zónder dat het te maken had met de groepen of met een levensbedreigende situatie? Er was te veel gebeurd en te veel niet gebeurd de laatste tijd. Niet alleen de afgelopen dagen, maar hele maanden. Ze had tijd nodig voor zichzelf, en daarom was ze nu hier. Zelfs al moest ze haar tijd nu even met Chiara delen.

“Ach, je weet wel. Ik had eventjes tijd alleen nodig.. En toen trof ik jou hier.” Chiara knikte even. Raar dat als je alleen wilde zijn je dan pokémon tegenkwam. Maar Shadow vertrok niet en maakte daar ook geen anstalten voor, dus Chiara nam aan dat ze een gesprek aan wilde gaan. “Nu kan ik dezelfde vraag aan jou stellen, maar.. Dan komt er niet echt vaart in het gesprek, of wel?” De Raichu grijnzend even. “Er is veel gebeurd hier, weetje.. Hier heb ik de Riolu ontmoet die ik nu als één van mijn beste vrienden beschouw.” Dit keer sloot ze haar ogen. Opnieuw knikte Chiara instemmend. ''Gek dat een plek toch zoveel voor je kan betekenen,'' sprak ze zacht, twijfelend of Shadow niet gewoon in gedachten was verzonken en er even niet uit wilde komen. Ze had immers gezegd dat ze even tijd alleen wilde hebben. Chiara besloot verder niks te zeggen en keek weer naar het water. Het zou nu al bijna een jaar geleden zijn geweest dat ze hier in de rivier terecht was gekomen. Bijna een jaar terug was ze aan de dood ontsnapt. De tijd vloog inderdaad, het voelde eigenlijk nog steeds aan alsof het gisteren gebeurde. De Eevee ademde rustig diep in en uit. In werkelijkheid is er veel gebeurd het afgelopen jaar. Misschien zelfs wel meer dan ze dacht. En dat was het eigenlijk zeker, vooral als je de oorlogen meetelde. Hoeveel pokémon hadden hun levens wel niet verloren door de natuurrampen of die oorlogen? Ze moest er niet aan denken....

“Gek dat een plek toch zoveel voor je kan betekenen,” sprak Chiara zacht, alsof ze Shadow niet wilde storen. De Raichu had echter een geweldig gehoor en verstond prima wat ze zei. Ze was weliswaar meer bezig met haar gedachten, maar toen ze hoorde wat Chiara zei keek ze haar aan, omdat dat iets beleefder was. “Ja..” begon ze, niet goed wetend over welke andere plek ze het hebben moest. Elke plek had wel een belangrijke herinnering. “Zo kwam ik in de woestijn Evening voor het eerst tegen en zijn we in de ijzige ruïnes partners geworden..” Ze grinnikte zachtjes. Toevallig, het heetste en het koudste gebied van heel PokéRPG. Betekende dat iets? Vast niet. Gewoon toeval. Ze had hem meteen aardig gevonden. Er was niet meteen liefde; dat kwam later pas. Of ze besefte dat later pas. En nu, nu waren ze één van de gelukkigste stelletjes van PokéRPG. En toch was ze even blij dat hij er niet was. Even een beetje afkicken kon geen kwaad.
De Raichu stak voorzichtig haar voet in het water, om even te voelen hoe koud het nou eigenlijk was. Ijskoud. Vlug haalde ze haar voet er weer uit en schudde hem, zodat het meeste water er vanaf ging. Hierbij verloor ze helaas haar evenwicht en viel ze sullig achterover. Gelukkig had ze een lekkere warme vacht die zorgde dat de sneeuw niet tegen haar huid aan kwam. Ze stond op, schudde nu haar hele lichaam en ging weer doodnormaal naast Chiara staan, alsof er niks aan de hand was. “En, hoe gaat het verder met jou?” Ze deed een poging het gesprek weer op gang te krijgen, maar moest daar helaas een standaard vraag voor gebruiken.

“Ja..” Chiara schrok eventjes op, omdat ze niet had gedacht dat Shadow haar gehoord had. “Zo kwam ik in de woestijn Evening voor het eerst tegen en zijn we in de ijzige ruïnes partners geworden..” Het moest vast fijn zijn om iemand te hebben die je begreep. Nouja, hebben, je kan niemand bezitten. Om gewoon bij iemand te zijn die snapt hoe je je voelt. De Eevee gokte erop dat Shadow en Evening al best lang een stelletje waren. Ze kende Shadow van tevoren natuurlijk niet, maar toen bij die bijeenkomst zagen ze er gelukkig uit. Evening is nu zelfs de onderleider van de Manera. Het was natuurlijk veel fijner als je een leidster en een onderleider had die het met elkaar konden vinden. Anders zou het misschien alleen maar op ruzies uitkomen en dan had de groep geen kans.
“En, hoe gaat het verder met jou?” Chiara keek even verbaasd op naar de Raichu. ''Met mij gaat het prima, geloof ik,'' begon ze haar zin en keek toen even naar de lucht. ''Ik heb alleen de laatste tijd niet meer zo getraind.'' Niet dat ze zo vaak nog hoefde te trainen. Ze moest alleen nog wat oefenen met richten. Even vroeg ze zich af hoe de trainingen eigenlijk verliepen in een groep. Moest je dan tegen een willekeurig groepslid vechten, ofzo? Ze fronste even. Nu ze erover nadenkt, ze hebben nog niet zoiets gehad als een bijeenkomst. Ja, toen ze zich ging aanmelden, maar verder niet. Of, ging ze nu te snel? De groep bestaat immers nog niet zolang. Misschien was het beter eerst de groepsleden wat beter te leren kennen. De enigste die ze al eens tegen was gekomen was Swift, maar die kende ze ook nog niet goed.
''Hoe bevalt het leiderschap tot nu toe?'' vroeg zij nu, omdat ze niet wilde dat het gesprek nu al beëindigde. Ze fronste even van haar eigen vraag, maar toverde al snel weer een klein glimlachje op haar gezicht. Ze wist zelf al dat Shadow eerst onderleidster van de Suerte was, dat had Amore zelf vertelt, maar nu had ze een eigen groep en was ze de enige leidster ervan. Je moest wel een grote verantwoordelijkheid hebben om zoiets aan te kunnen, maar Chiara vertrouwde het. Eens moest toch een eerste keer zijn, nietwaar?

Chiara leek verbaasd om deze vraag. Had ze verwacht dat Shadow niet om haar leden dacht? Belachelijk, natuurlijk deed ze dat. “Met mij gaat het prima, geloof ik. Ik heb alleen de laatste tijd niet meer zo getraind.” Shadow grinnikte zachtjes. Daar had zij ook wel last van. Eerst haar vertrek, toen haar vele wonden en de lange tijd van herstelling en toen de oorlog waar ze bij hielp.. Ze had helemaal geen tijd gehad voor trainingen. Wel had ze wat ideeën gekregen van wat ze met haar groep kon doen. Dingen die voor iedereen nuttig zouden zijn.
“Hoe bevalt het leiderschap tot nu toe?” De vraag kwam heel onverwachts en Shadow keek Chiara daarom ook eventjes aan, zonder antwoord te geven. Ze herstelde zich echter al snel en zette een bedachtzame blik in haar ogen. “Ach, gewoon,” zuchtte ze. Er was eigenlijk nog niks gebeurd. Geen roep, geen activiteit. Niks niet. Alsof ze de leidster helemaal niet was. Maar dat was ze wel.. toch? Shadow schudde haar kop. Natuurlijk was ze dat. “Het spijt me als ik een slechte leider ben..” mompelde ze zacht. Het was niet helemaal de bedoeling geweest om het te zeggen, maar nu het er uit was kon ze het toch niet meer terug nemen. Jammer dan. Maar hoe kon ze ooit een goede leider zijn als ze niks voor haar groep deed? Misschien moest ze binnenkort maar eens iets organiseren. Dat kon vast niet veel werk zijn.

Shadow leek ven verbaasd te zijn over haar vraag, als zij was voor Shadows vraag. Hopelijk had ze niks verkeerds gezegd, want dat was niet haar bedoeling geweest. “Ach, gewoon.” Het klonk niet bepaald vrolijk, was er soms iets mis? “Het spijt me als ik een slechte leider ben..” Chiara hief een wenkbrauw op, waar kwam dat opeens vandaan? ''Dat ben je niet,'' begon ze haar zin vastberaden, iets waarvan ze zichzelf even verbaasde. ''Ik bedoel, ik ken je niet zo goed en misschien dat daar verandering inkomt, maar ik weet gewoon dat jij je taken goed zal doen.'' Haar frons verdween en maakte plaats voor een kleine glimlach. Zo kwam het wat beter over, maar dat deed ze toch al automatisch. Chiara wist gewoon zeker dat Shadow er het meest geschikt voor was, anders had Amore haar toch niet gekozen? Daarbij vertrouwde ze Shadow wel. ''Daarbij sta je er niet alleen voor, er zijn genoeg andere pokémon die je steunen en willen helpen,'' mompelde ze weer zacht. Ze duidde vooral op Evening, omdat zij partners waren en hij de onderleider was. Maar ook op de leden, die af en toe ook mee konden helpen, zodat de leidster niet alles hoefde te doen. Want wat voor groep laat één persoon alles regelen? Dan is het toch geen groep meer? Nee, zoiets zou oneerlijk zijn.

“Dat ben je niet.” Chiara had het blijkbaar duidelijk gehoord. Jammer, Shadow had het dus iets te hard gemompeld. Dit had ze kunnen verwachten. “Ik bedoel, ik ken je niet zo goed en misschien dat daar verandering inkomt, maar ik weet gewoon dat jij je taken goed zal doen.” Een voorzichtige glimlach verscheen op Shadow's mond. Steun veranderde nog altijd haar emoties in één klap. Wat was zij ook makkelijk om te praten eigenlijk. “Daarbij sta je er niet alleen voor, er zijn genoeg andere pokémon die je steunen en willen helpen.” Chiara sprak op het laatst zachter. Shadow keek haar even aan. “Ik ben dom. Ik zeg dingen voor ik door heb dat ik ze beter niet kan zeggen. Ik vind het fijn om te weten dat anderen in me vertrouwen, maar..” Ze sloot haar ogen. “Waarom?” Ze opende haar ogen weer en keek doordringend naar Chiara. “Waarom vertrouw je mij?” Het was een vreemde vraag. Toch was Shadow zich er bewust van dat ze het vroeg. Zij was een dikke Raichu met een grijze vacht. Wat was er zo bijzonder aan haar dat men in haar vertrouwde? Misschien zou Shadow het wel nooit begrijpen. Tenslotte was zij zichzelf, en niet iemand anders. Daarom zou ze ook nooit zichzelf tegen kunnen komen en zou ze ook niet begrijpen waarom men haar vertrouwde. Tenminste, als ze in haar vertrouwden. Wat als dat niet zo was? Nee, Amore en Riolu vertrouwden in haar. En Evening ook. En de leden van Manera moesten ook wel in haar geloven. Anders waren ze geen lid van de groep geworden. Toch?

“Ik ben dom. Ik zeg dingen voor ik door heb dat ik ze beter niet kan zeggen. Ik vind het fijn om te weten dat anderen in me vertrouwen, maar..” Shadow sloot haar ogen en het was even stil. “Waarom?” Die vraag kwam totaal onverwacht voor haar. Shadow keek haar doordringend aan, alsof ze meteen een antwoordt verwachtte. “Waarom vertrouw je mij?” Toch kon ze het begrijpen dat ze die vraag stelde. Chiara zuchtte even, terwijl ze nadacht. Ze had eigenlijk geen idee waarom, dat gevoel had ze gewoon. Niet dat dat vaak bij haar voorkwam. ''Weet ik eigenlijk niet,'' begon ze rustig, terwijl ze haar blik weer op Shadow richtte. ''Dat gevoel krijg ik gewoon.'' Zelf begreep ze het ook niet echt en ze vond het eigenlijk nog raar klinken. Een echt antwoordt vond ze het niet, maar zo was het nou eenmaal. Ze herinnerde zich de woorden van Shadow weer, die ze tegen haar sprak voordat ze een gewaardeerd lid werd. Dat gevoel moest ze dus eigenlijk kennen, omdat ze zelf Chiara ook niet kende. De Eevee liet haar blik weer langzaam naar het water glijden, terwijl ze afwachtte wat Shadow hierop zou reageren. Het maakte haar niet meer uit of het positief of negatief was, ze wist zelf al dat zij niet de enige was met zo'n gevoel.

(moet gaan ><)

Het antwoord van Chiara begon met een zucht. Betekende dat iets? Vast niet. Het was een lastige vraag en Shadow begreep het als het moeilijk was er een antwoord op te verzinnen. “Weet ik eigenlijk niet,” klonk van de Eevee. Shadow knikte niet. Ze bleef haar alleen aankijken, want ze wist dat er meer kwam. “Dat gevoel krijg ik gewoon.” Shadow bleef haar even aan staren. Begrijpelijk was het niet. Maar waarom wilde Shadow dan wel knikken? Om te laten merken dat ze het gehoord had? Nee, dat was zinloos. Ergens had het wel logica.. Als je meteen al een slecht gevoel zou krijgen bij iemand zou je diegene niet zo snel vertrouwen. Shadow knikte daarom maar, wetend dat dit het antwoord was en er niet meer kwam. Zelfs niet als ze er naar zou vragen.
Shadow kreeg plots een soort gevoel. Het gevoel dat Chiara haar vertrouwen nog moest winnen. Dat was niet waar, maar de Eevee moest wel bewijzen dat ze het waard was om gewaardeerd lid te zijn. Tenslotte had ze eigenlijk niks hoeven doen er voor. De Raichu liet haar blik rondglijden en concentreerde zich op het geluid. Vervolgens koos ze een boom uit waar ze vlug in klom. Met een Quick Attack ging dat vrij snel. Hier trof ze aan waar ze naar gezocht had; een Pachirisu. Ze fluisterde wat, zag hoe de Pachirisu knikte en grijnsde. Ze pakte het wezen vast en gooide het met veel kracht richting Chiara. “Denk snel!” riep ze, terwijl ze zag hoe de Pachirisu al rollend door de lucht zijn elektrische energie laadde. Hoe zou Chiara hier op reageren?

Chiara merkte op dat Shadow om haar heen keek. Was ze soms naar iets opzoek? Vragend keek ze de Raichu aan, maar die leek dit niet door te hebben omdat ze vlug een boom in klom. Een verbaasde uitdrukking verscheen op haar gezicht, terwijl de vraag 'Wat ben je van plan?' op het puntje van haar tong lag. Algauw verscheen er een Pachirisu uit de boom die recht op haar afkwam. “Denk snel!” Nog steeds met dezelfde uitdrukking sprong ze opzij, waarna ze een kleine Shadow Ball vormde. Is dit wel goed? Veel tijd om na te denken had ze niet, want de Pachirisu vuurde zijn aanval af. De blauwe bliksem van het wezentje raasde op de Eevee af. Ze was te laat om het te ontwijken, dat wist ze, dus vuurde ze de nu iets grotere Shadow Ball af. Hopelijk was die sterk genoeg om de aanval af te ketsen, anders had ze een probleem. Chiara had geluk gehad, haar Shadow Ball was sterk genoeg geweest om de blauwe bliksem tegen te houding. Een kleine ontploffing vond plaats, doordat de twee aanvallen tegen elkaar aanbotste. Nadat de rook verdwenen was bespeurde Chiara het gebied af, op zoek naar Shadow. Ze wilde graag weten wat hier de bedoeling van was, aloewel ze dat al misschien kon raden. Het zal wel een test zijn geweest, maar of het een krachttest was betwijfelde ze. Natuurlijk moest ze ook nog letten op de Pachirisu. Stel dat die pokémon nog een aanval afvuurde terwijl ze niet oplette? Gelukkig stond die nog in haar beeld, dus dat kon niet moeilijk zijn. Hopelijk viel die niet meer aan, ze had geen zin om het beestje onnodig te verwonden.

Chiara sprong opzij en gebruikte een Shadow Ball om de Pachirisu tegen te houden. Grijnzend keek Shadow toe vanuit de boom. Ze bedacht zich nu dat dit eigenlijk best wel zinloos was. Maar, het was ook wel grappig. Een Pachirisu was echter niet genoeg om zich te kunnen bewijzen. Dat maakte Chiara wel even duidelijk. Maar Shadow wilde zelf niet vechten. Waarom zou ze opeend haar leden aanvallen, met de kans dat ze hen pijn kon doen? Nee, ze had geen zin in een schuldgevoel. Ze liet zich weer uit de boom vallen, waarbij ze met een harde plof op de grond viel. Haar ogen hield ze naar de grond gericht. Wat moest ze dan doen..? Ze kreeg plots een idee, maar wist niet zeker of het zou werken. “Kan je Quick Attack?” vroeg ze aan Chiara. De Pachirisu begreep hier uit dat hij niet meer nodig was en liep weg. Shadow stond op alle vier haar poten. Dit moest werken.. en anders had ze pech. Ze zette zich plots af, om met een Quick Attack om de rivier af te stormen. Zo snel ze kon rende ze er heen. Terwijl ze de grote stroom water naderde leek het er niet op dat ze zou gaan afremmen. De rivier was hier vrij breed en hoe dichterbij Shadow kwam, hoe meer ze begon te twijfelen of dit wel een goed idee was. Het was nu echter al te laat, dus zette ze een eindsprint in. Haar poten kwamen los van de grond en raaken het water. Ze voelde hoe ze steeds dieper wegzakte, maar zag ook hoe ze steeds dichter bij de overkant kwam. Haar buik was bijna nat toen ze de overkant bereikte en zich weer omhoog kon krijgen. Hijgend verminderde ze vaart. Dit was misschien toch niet zo handig geweest. Nu was ze nat. Dat was niet handig met deze kou. Maar ze was misschien wel de eerste Raichu die een poging gedaan had de overkant van de rivier te bereiken zonder te zwemmen. En het was gelukt! Grijnzend keek ze om. “Wil jij het ook proberen of zoek je liever een smaller stuk?” grinnikte ze naar Chiara. De Eevee hoefde het niet te doen als ze niet wilde. Maar, als ze het wel deed, zou ze Shadow wel erg blij maken.

Uiteindelijk kwam Shadow tevoorschijn, maar haar blik was niet op haar gericht. Het leek alsof ze weer iets van plan was, wat daadwerkelijk ook zo was. “Kan je Quick Attack?” Nog voordat ze een antwoordt kon geven zette Shadow zich al af. Met een Quick Attack op de rivier af. Wat was ze van plan? Ze ging toch niet...? Ja, toch wel. Shadow wilde met een Quick Attack de rivier oversteken. De Eevee moest toekijken hoe Shadow de rivier insprong en vervolgens naar de overkant probeerde te rennen. Even leek het erop dat ze het niet ging halen, dat ze te diep wegzakte, maar uiteindelijk kwam ze uitgeput het water uit. Het was dapper van de Raichu dat ze het heeft gedaan, maar ook roekeloos. Het was koud, dus je kon makkelijk verkouden worden of iets anders krijgen. Daarbij, ze kon in de sleur worden meegetrokken. “Wil jij het ook proberen of zoek je liever een smaller stuk?” Chiara keek de Raichu moeilijk aan. Ze wilde wel, maar.. ''Ik had het graag willen proberen, maar... Ik kan nog geen Quick Attack.'' Het klonk misschien vaag, of droog, maar niemand had ooit de moeite gedaan haar aanvallen te leren. Zelf had ze nog net Shadow Ball in haar eentje kunnen leren, maar ze had nog nooit uitgelegd gekregen hoe Quick Attack moest, of andere aanvallen. Zou ze het kunnen proberen zonder Quick Attack als ze bij een smaller stuk zou staan? Misschien was dat geen goed idee. Stel dat het stuk dan toch iets te lang was. Eén keer bijna verdrinken vond ze al teveel. Aan de andere kant, hoe moest ze nu dan bij Shadow komen? Vragend keek ze naar de rivier. Er was heus wel een andere manier, toch? Ze zuchtte. Had ze haar test nu verknald?

Chiara trok een moeilijk gezicht. Shadow begreep hier meteen uit dat ze het niet wilde. “Ik had het graag willen proberen, maar... Ik kan nog geen Quick Attack.” Shadow sloot haar ogen even, terwijl ze haar ademhaling en hartslag weer normaal probeerde te krijgen. Was dit een excuus, of kon de Eevee het echt niet? Shadow vertrouwde haar – anders was ze geen gewaardeerd lid – dus moest ze haar maar geloven. Ze opende haar zwarte ogen weer en keek even rond. Verderop zou de rivier smaller worden.. Maar ze moest er wel een flink eind voor lopen. Ze had geen zin om Chiara alleen achter te laten. Dat zou bovendien onbeleefd zijn. Maar ze zou geen tweede keer de rivier over kunnen steken. En vanaf hier was praten nogal.. ongemakkelijk. Soms wenste Shadow dat ze kon vliegen, maar helaas waren Raichu daar niet voor gemaakt. Ze keek nogmaals rond, hopend iets handigs te zien, maar helaas. “Chiara.. heb jij wellicht nog ideeën?” vroeg ze twijfelend. Wat was ze toch een slechte leider. Ze moest eens nadenken voor ze iets ging doen. Hoe zou het dan wel niet gaan met de trainingen die ze moest organiseren voor haar groep? Dat kón gewoon niet goed gaan..

“Chiara.. heb jij wellicht nog ideeën?” De Eevee begon na te denken. Nog meer manieren om een rivier over te steken...? Ze liet haar blik even rondgaan, maar zag geen brug of niks. Opeens viel het haar te binnen. De rede dat ze hier bijna verdronken was, was dat ze over een gevallen boomstam liep. Dat kon dienen als een brug. Ze draaide zich om en bekeek de lengte van de bomen. Vervolgens liep ze er op eentje af die haar lang genoeg leek en bekeek of die sterk was. Nadat ze alles gecheckt had knikte ze. ''Opgepast!'' riep ze naar Shadow. Die had vast geen idee wat ze van plan was, maar dat kreeg ze vast wel door nadat ze het had zien gebeuren. Chiara nam wat stappen achteruit en begon haar Shadow Ball weer op te laden. Dit keer groter dan normaal, en hopelijk ook krachtiger. Na door te hebben dat het groot genoeg was vuurde ze het af op de boom. Het was natuurlijk wel zonde om een boom zo aan zijn einde te laten komen, maar... Nogmaals laadde ze een Shadow Ball, wetende dat één er niet genoeg voor was. Na een paar keer dit te hebben gedaan hoorde je de boom kraken. Vervolgens viel hij lagzaam de kant op waar Chiara op had gehoopt, over de rivier heen. Met een enorme knal kwam hij aan de overkant weer op de grond terecht. Zo, dat was ook weer geregeld. Tevreden liep ze naar de boomstam toe, en sprong erop, zodat ze gewoon naar de overkant kon lopen. Ze slikte even. Wat als het nu weer mis ging? Vlug schudde ze haar kleine kopje. Nee, niet aan denken. Rustig probeerde ze over de boomstam te lopen, proberend niet naar beneden naar het water te kijken. Bijna aan de overkant gleed ze even uit met één van haar achterpoten, maar ze wist zichzelf goed te laten vallen. Op de boomstam, niet ernaast. Iets, wat ze uit ervaring wist, dat niet goed zou aflopen als dat gebeurde. Vol opluchting sprong ze er weer vanaf. Ze was aan de overkant zonder ook maar nat te worden. Dat kon Shadow niet zeggen, maar zij had wél weer het lef gehad zo'n uitdaging aan te gaan. Voordat ze Shadow aankeek bekeek ze rustig de boomstam even. Zo hadden andere pokémon ook weer een oversteekplaats, aangezien de vorige verdwenen was. Ze vroeg zich af hoe dat kwam, maar dat had er nu niks mee te maken. ''Ben ik weer,'' sprak ze met een klein glimlachje. Glimlachte ze eigenlijk niet teveel? Achja, het was in ieder geval gezond, nietwaar?

Chiara ging naar bomen kijken. Iets wat Shadow eerst niet begreep. Hoe zou een boom haar kunnen helpen oversteken? Zou ze er in moeten klimmen en zich als een kattapult af moeten laten vuren? Nee, dat zou niet handig zijn. “Opgepast!” riep Chiara opeens. Ze begon Shadow Ball tegen een boom aan te doen. Het werd Shadow opeens duidelijk waar ze op doelde. Een glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze rustig een paar stappen opzij deed, bij de boom weg. Een paar zou echter niet genoeg zijn als al die takken op haar af kwamen. Ach, daar had ze wel een trucje voor. De boom viel met een krakend geluid om en zoals Shadow verwacht had viel er een tak recht op haar. Haar staart liet ze wit gloeien en met een soepele beweging sloeg ze door de tak heen. Gelukkig was het niet een al te dikke tak. En gelukkig was Shadow's Iron Tail nog sterk genoeg. Toen ze weer naar Chiara keek zag ze dat die al over de boomstam liep. Vreemd, Shadow had gedacht dat zij weer terug moest. Nouja, zo kon het ook. Shadow zag hoe de Eevee bijna er vanaf gleed en maakte een stuiptrekking. Als ze gevallen was was ze er meteen achteraan gesprongen om haar te helpen. Maar gelukkig viel ze niet. Ze zuchtte opgelucht en wachtte tot de Eevee haad bereikt had. “Ben ik weer,” zei ze toen droogjes. Shadow zag haar glimlachen en glimlachte terug. “Welkom terug.” Ze glimlachte niet alleen maar om de droge opmerking van Chiara. Ze glimlachte ook omdat ze zich hiermee wel bewezen had. Dit was zo'n klein dingetje waarmee Shadow vertrouwen in iemand kreeg. Chiara had bovendien bewezen dat haar Shadow Ball erg krachtig was. De grijze Raichu verwachtte zeker meer te zien van deze kleine Eevee. Het was een goede keuze geweest haar gewaardeerd lid te maken.

“Welkom terug.” Chiara grinnikte zacht. Vervolgens liet ze haar blik glijden naar de overkant, waar ze net nog stond. Dat was eerst ook haar locatie geweest en dit haar bestemming. Grappig, hoe dingen zich soms onbewust konden herhalen. Alleen, dit keer was het haar wel gelukt zonder nat te worden. Ze vroeg zich af of Shadow nog wat meer beproefingen voor haar had, maar daar leek het niet op. Zou ze zichzelf nu bewezen hebben? Vast wel. Ze zuchtte en liet haar kont weer naar de grond zakken. Er was nu dus geen enkele reden meer om te staan, dacht ze. Even keek ze Shadow aan en merkte toen weer op dat deze pokémon nat was. ''Moet je niet ergens gaan drogen? Anders loop je een koutje op.'' Terwijl ze sprak trok ze een bezorgd gezicht. Het zou niet echt fijn zijn om nu al een kou te vatten. Het jaar was net begonnen. Dan had je wel gauw je eerste kou te pakken. Van het jaar dan. Alhoewel, een Raichu had een dikke vacht, nietwaar? Misschien had ze er dan minder last van dan andere pokémon. Zelf had ze ook best wel een dikke vacht, maar dat was haar wintervacht. In de zomer zou die niet meer zo dik zijn en dat was maar goed ook, anders stikte ze vast van de hitte. Eigenlijk kon je je dat nu niet voorstellen in deze kou. De warmte in de zomer. Dat leek nog zo ver weg. In feite was het nu nog maar een paar maanden voor de lente. In Maart zouden de blaadjes in de bomen weer verschijnen en de bloemen weer in bloei komen te staan. De sneeuw zou dan verdwenen zijn en het zou een stuk warmer zijn dan nu. Chiara richtte haar blik weer op het water. Dan zou je weer kunnen zwemmen...

Een kleine stilte viel. De twee waren waarschijnlijk allebei diep in gedachten. Maar waar over? Shadow keek de Eevee aan. Wat zou zij allemaal wel niet meegemaakt hebben? Van zichzelf wist ze het. Tenminste, gedeeltelijk. Er waren genoeg dingen die ze zich niet kon herinneren. Jammer, maar helaas. Er was niks aan te doen. “Moet je niet ergens gaan drogen? Anders loop je een koutje op,” perkte Chiara plotseling op. Shadow had wel haar ogen op haar gericht gehouden maar had niet echt naar haar gekeken. Nu deed ze dat wel weer. Chiara had gelijk, maar.. “Waar?” Ze keek om zich heen. Bomen. Water. Sneeuw. Niet echt iets waar je je mee kon afdrogen. Ze kon zich uitschudden, maar daarvoor moest ze op handen en voeten in de sneeuw staan. Zelfs al had ze dat al gedaan toen ze de kant op rende. Toch voelde ze er niks voor om zich uit te schudden. Het had niet genoeg effect. Ze dacht diep na en herinnerde zich toen een plek die eerder in het gesprek genoemd was. De woestijn! Ze glimlachte breed. Hier was het warm en droog. Als ze bij de kant zouden blijven zouden ze de weg niet kwijt raken en zouden ze ook niet oververhit raken. Als ze het daar te warm kregen konden ze altijd omkeren en terug gaan. Eventueel naar het gebied van Chiave en Manera. “Wat zou je er voor voelen om een klein bezoekje te brengen aan de woestijn?” Shadow keek niet naar Chiara terwijl ze het vroeg. Ze bekeek even hoe erg het was met de nattigheid. Best wel erg. Maar, misschien liep ze het er af. Ze richtte haar blik nu wel op Chiara, omdat het wel zo beleefd was om iemand aan te kijken als die antwoord op jouw vraag gaf.

“Waar?” Chiara keek om haar heen. Er was inderdaad niks hier waar je je mee kon drogen, dat was een probleem. Ze fronste, terwijl ze iets anders probeerde te bedenken. Ze konden zich natuurlijk ook verplaatsen, maar dan had je nog steeds hetzelfde probleem. Waar? Een warme plek natuurlijk, maar... “Wat zou je er voor voelen om een klein bezoekje te brengen aan de woestijn?” vroeg Shadow na een tijdje. Chiara keek de Raichu aan, maar die leek eerst naar haar vacht te kijken. Waarom zou je naar de woestijn wi- Natuurlijk, daar schijnt de zon fel. Maakt niet uit wat voor seizoen het is. ''Lijkt me prima.'' De woestijn was het beste om te drogen, ook al kon je er gemakkelijk verdwalen. Hopelijk gingen ze er dan niet al te ver in, aangezien geuren ook kunnen verdwijnen. Ze stond alvast weer op. Zelf wist ze de weg ongeveer wel naar de woestijn. Shadow zou dat zelf ook wel weten, zij was immers langer in PokéRPG dan haar. Afwachtend keek de Eevee naar haar. Ze konden beter gelijk vertrekken, zodat ze sneller kon drogen. Hoe sneller ze droog was, hoe minder de kans was op zoiets. ''Zullen we?'' vroeg ze, terwijl ze haar kopje een beetje scheef hield. Ze reisde vaak alleen, er was maar een enkele keer dat ze samen met iemand rondtrok. Misschien kwam dat omdat ze het ook liever alleen deed, waarschijnlijk omdat ze de ander toch alleen maar op zou houden. Zij genoot altijd van de omgeving, waarbij ze niet aan de andere dacht. Dat kon ze nu maar beter niet doen. Daarbij kon ze de omgeving nog vaak genoeg zien, als ze wilde. Het was heus niet de laatste keer dat ze hier kwam, toch?

[Srryy voor late reactie ]

“Lijkt me prima.” Shadow grijnsde. De woestijn zou ook nieuwe mogelijkheden bieden voor trainingen. Vele Pokémon verborgen zich onder het zand. Shadow kon zichzelf daar een beetje aanscherpen. Dat had ze al lang niet meer gedaan. Oké, zonet een beetje, door met een Quick Attack over het water te rennen, maar dat stelde niks voor. Dat was slechts een test voor snelheid en balans. Ze kon veel meer oefenen in de woestijn.
“Zullen we?” klonk er plots. Shadow was even weggezakt in haar gedachten. Ze schudde licht haar kop en knikte toen. De weg naar de woestijn kende ze wel. Tenslotte woonde ze hier nu al meerdere jaren. In al die jaren was ze overal wel geweest.. Tenminste, dat dacht ze. Er waren vast nog wel plekken die ze nog niet ontdekt had. Waarvoor ze nog niet de tijd had genomen ze te ontdekken. Die waren er vast wel. Maar, nu was niet de tijd om naar dat soort plekken op zoek te gaan. Ze wilde even opdrogen in de woestijn. Misschien wat Pokémon verslaan.. Shadow zette zich op vier poten neer en maakte zich klaar om met een Quick Attack weg te rennen. Vlak voor ze dat deed herinnerde ze zich dat Chiara gezegd had dat ze die aanval niet kon. Het zou oneerlijk zijn om de jonge Eevee achter te laten. Daarom ging ze maar weer op haar achterpoten staan en wandelde ze, met haar armen op haar rug, richting de woestijn, er van uit gaan dat de Eevee met haar mee liep.

(Wie maakt nieuw topic? xD)