"Ja, dat is waar. Daarom wil ik ook met jou oefenen, Chiaar!" zei de Pichu met een brede grijns. Chiara weerspiegelde hem, blij dat ze iets kon betekenen voor Hope. Ze merkte op dat haar metgezel al het gebruik van bijnamen had ontdekt. De Eevee kon nog net een grinnik onderdrukken. Net als Hope richtte ze haar blik weer even naar buiten. Het regende nog steeds, helaas. En ze waagde zich niet zo gauw buiten in dit weer. Niet alleen omdat het eeuwen duurde voordat ze eindelijk weer droog zou zijn, maar ook omda je makkelijk ziek kon worden op deze manier. "Chiara," hoorde ze toen plots, langzaam. De Eevee keek vragend richting Hope, aangezien ze al kon verwachten dat deze een vraag ging stellen. Ze trok echter een verbaasd gezicht toen ze de serieuze blik op het gezicht van de Pichu zag. "Mama is goed, net als papa en wij en de Chiave. Maar wanneer ben je dan slecht? Wat doet een slechte groep eigenlijk?" Verbluft keek Chiara richting het gele wezentje. Tja, zoiets had ze ook kunnen verwachten, maar ergens had ze gedacht dat Shadow haar dat al had uitgelegd. Maarja, als Hope niet had geweten wat de Chiave deed, hoe moest ze dan weten wat een slechte groep deed? De Eevee sloot haar ogen even en dacht na over welke woorden ze het beste kon spreken, en welke ze het beste kon vermijden.

''Anders dan de goede groep, willen de 'slechte' pokémon land innemen. En daar doen ze alles voor, als dat nodig is. Eigenlijk is dit ook één van de hoofdrede dat de Chiave bestaat. Niet omdat er een slechte groep hier rondloopt, maar uit voorzorg,'' begon ze haar uitleg. Ze wist niet precies hoe het ging in de slechte groep, dus kon ze het alleen maar uitleggen vanuit haar eigen perspectief. ''Pokémon verwonden.. De baas willen spelen.. Eigenlijk alle verkeerde dingen,'' voegde ze er toen aan toe. Natuurlijk waren er nog ergere dingen die zo'n groep kon verrichten, maar dat hield ze achterwege. Dat was waarschijnlijk teveel informatie voor een jonge pokémon als Hope.

Hope keek verwachtingsvol naar Chiara, die haar enigszins verbluft aankeek. Blijkbaar had de Eevee niet zo'n serieuze, intelligente vraag van haar verwacht. Ergens was dat beledigend, maar Hope begreep het wel. Ze was nog jong en klein, maar deze reis, dit avontuur ver van huis, had wat met haar gedaan. Het voelde als een stapje naar volwassenheid! ''Anders dan de goede groep, willen de 'slechte' pokémon land innemen," begon Chiara. De Pichu schoof wat dichtbij en luisterde aandachtig. "En daar doen ze alles voor, als dat nodig is. Eigenlijk is dit ook één van de hoofdreden dat de Chiave bestaat. Niet omdat er een slechte groep hier rondloopt, maar uit voorzorg.'' De jonge Pichu dacht even na over deze woorden, waarbij haar hoofd scheef zakte. Ze deden alles watt nodig was.. Dat klonk inderdaad best onheilspellend. En de Chiave zorgde ervoor dat ze dat niet konden doen. Wauw, nu wilde ze alleen nog maar meer bij de Chiave! Chiara vervolgde haar verhaal, dus richtte Hope haar goudkleurige ogen weer op de Eevee. ''Pokémon verwonden.. De baas willen spelen.. Eigenlijk alle verkeerde dingen,'' Chiara stopte met praten, hoewel Hope het gevoel had dat ze meer had willen zeggen. Was dit weer zo iets waar ze zogenaamd 'te jong' voor was? Hope voelde zich boos worden, maar ze hield zich in. Ze kon het Chiara niet kwalijk nemen. Toch?

Hope zette haar liefste glimlach op. "Dankjewel dat je me dit wilde vertellen, Chiara," zei ze zoetjes. Haar moeder had haar waarschijnlijk niet zoveel over dit onderwerp willen vertellen. De Pichu werkte zich overeind. Buiten begon het minder hard te regenen, maar ze had nog altijd niet echt zin om nat te worden. Dus begon ze de grot te verkennen, haar aandacht voor het zware onderwerp was vervlogen. Haar oog viel op een rots, waarna ze terug dacht aan de Geodude die ze in de ondergrondse gangen tegen waren gekomen. "Chiaar, hoe weten we nu eigenlijk dat dat een steen is?" vroeg ze achterdochtig, terwijl haar vinger naar de rots wees. Hij lag er onbeweeglijk in het duister, maar toch vertrouwde de kleine Pichu hem niet. Straks beet hij haar nog!

OOC: Okee, beetje onzinnige omslag xD Maar Hope werd te serieus.