De kleine Snivy deed nogmaals een tackle op de boom, maar er gebeurde helemaal niets! Gefrustreert ging de groene staart heen en weer. 'Stomme boom!' riep de pokémon kwaad. Ze draaide zich om en liep verder, toen ze Sunny Garden zag. Ze ging in de zon staan, en rolde zich op de grond op. Ah lekker warm! Alleen was ze zo niet te zien. Delailah stond weer op. Ze wilde graag in Chiave, de groep van Shadow en Evening. Snivy hupte naar een andere plek en riep zo hard ze kon de namen van de twee leiders. Zenuwachtig draaide ze op haar pootjes. Misschien mocht ze zich zo wel een lid van Chiave noemen!

Shadow of Evening dus. Sorry ben nieuw, ben niet goed in pokemon spelen xd.

Evening was niet zo gek vaak te vinden in het Chiavegebied, maar na de gebeurtenis met zijn dochter had hij zich een beetje teruggetrokken naar het Chiavegebied, omdat hier zich minder Pokémon durfden te wagen. Tenminste, zo leek het. Tja, je kon het dan ook verwachten weggejaagd te worden door de hele club als je geen goede bedoelingen had. Dit gebied moest en zou veilig blijven, niet alleen voor hun kinderen, maar ook voor de rest van de groep. De kleine vallei was een soort veilige haven voor ieder van hen. Maar goed, vandaag trok hij weer eens door de zonnige velden omdat hij duidelijk een roep naar hem of Shadow had gehoord. Heel erg vaak kwam dat niet voor, en een Pokémon die voor versterking zou zorgen kwam altijd van pas, zelfs op tijden zoals deze, waarop ze bijna niks waar konden nemen van de duistere Pokémon. Dan bleef altijd de vraag of ze echt inactief waren, of dat ze in het geheim plannen aan het maken waren. En omdat de kans op het tweede vrij reëel was, bleven ze van harte nieuwe leden aannemen.

Shadow had hem laatst verteld dat ze wat afstand zou nemen van de groep, en dus was Evening na het horen van de roep meteen die kant op gespurt. Al snel kreeg Evening het gedaante in het vizier. Met haar kleuren ging ze bijna op in de omgeving, maar alleen haar lichte buik stak af bij de omgeving. Evening kwam nader en bestudeerde de Snivy al terwijl hij dichterbij kwam. Een Snivy, die had hij nog niet gezien hier. Eigenlijk had hij bijna geen enkele Pokémon gezien uit het Unova gebied. Dit maakte hem alleen maar nieuwsgieriger naar de Pokémon, die nu nog maar een paar meter van hem vandaan stond. Evening richtte zich naar boven zodat hij op twee poten stond, en keek de Snivy aan in haar grote bruin gekleurde ogen. Even zweeg hij, maar al gauw besloot hij haar te begroetten. ''Hallo, Snivy.'' zei hij, waarna er weer een korte stilte viel. ''Ik neem aan dat je me roept voor de Chiave'' natuurlijk, dit was logisch. Hoe kon ze anders zijn naam weten?

Het maakte hem wel blij dát er vaak vreemde Pokémon hun naam kenden en hun ook riepen, dit betekende dat er veel over ze gepraat werd. Maar goed, Chiave-zaken. Deze Pokémon wou vast bij de groep komen. Evening vond het vrijwel altijd goed, maar ze moesten voorzichtig zijn. Als ze per ongeluk spionnen of verraders binnen lieten zou dat grote gevolgen kunnen hebben. Niet dat dat makkelijk te voorkomen was, want al was een Pokémon nog zo schattig en leek hij zo eerlijk, er kan altijd iets duisters in iemand schuilen. Shadow en hij vroegen in ieder geval één ding standaard aan iedereen die mee leek willen te doen. Ja, ze vroegen altijd de reden aan de Pokémon. Want je vecht niet zomaar voor de lol mee met een groep. Eigenlijk wist Evening helemaal niet of de Snivy hun wel wou joinen, hij wist alleen dat ze hem nodig had in verband met de Chiave. Daarom zweeg hij nu weer, en wachtte tot deze antwoordde.

Snivy keek wat in de ronte en zach daar Evening al aan komen. Wat was hij groot! ''Hallo, Snivy.'' zei hij, ''Ik neem aan dat je me roept voor de Chiave'' Verlegen keek Delailah naar de grond en knikte. "Ja, ik wil graag bij jullie groep, zodat ik geholpen kan worden met mijn training, zodat ik later mijn vaardigheden door kan geven." mijn hemel, waren dat de woorden voor een kleine Snivy? Ach ze zou wel merken hoe Evening erin zou staan, ze had nog niet zo heel veel van de groep gehoord, alleen dat Shadow en Evening de leiders waren. Ze keek op naar Evening. Waarom was zei geen andere soort pokemon? Waarom moest zei nou weer een kleine Snivy zijn. Okee Evening was ook klein begonnnen en.. Wat zeurde ze nou? Ze ging vanzelf evalueren!

-Ik krijg er echt niets uit ofzo... SOrry hopelijk wordt het na een tijdje beter...-

[Maakt niet uit, ik ben ook niet altijd even.. inspiratie-vol xD]

De Snivy leek bij Evening's aankomst direct verlegen. Hij vroeg het zich af of het kwam door zijn grootte, of dat hij een of andere reputatie had opgebouwd. Haha, nee, dat vast niet. Hoewel hij de leider was van de Chiave was hij zeker niet de sterkste Pokémon in de groep, en ook niet het slimste met vechten. Bijna altijd was hij gewond geraakt, en had hij zich er kapot voor geschaamd als hij weer verbonden moest worden terwijl alle andere leden niet meer dan een schaafwond of klein krasje hadden. Evening keek weer terug naar de Snivy. "Ja, ik wil graag bij jullie groep, zodat ik geholpen kan worden met mijn training, zodat ik later mijn vaardigheden door kan geven." Evening knikte even. Hmm tja, deze Pokémon zag er niet al te sterk uit, maar het was dan ook nog een vrij jonge Pokémon. De Chiave had meer jonge leden, en nam ze aan omdat ook de nieuwe generatie heel belangrijk was. Wanneer de jongere Pokémon nou eenmaal getraind waren, vormden ze zeker een versterking voor de groep.

En dus ook deze Snivy. Ook kwam erbij dat ze een grasPokémon was, en dat type hadden ze nog niet in de groep. Het was een handig type om te laten vechten tegen water, steen en grondPokémon. Evening mompelde wat, bestudeerde de Snivy nog eens en kwam langzaam tot een conclusie. Hij zou deze Pokémon aannemen, want ze leek erg potentioneel voor zo'n kleine Pokémon. Daarbij kon hij haar echt niet afrekenen om haar verlegenheid, want hijzelf was nog veel erger wanneer hij dit gebied inkwam. Hij was depressief, zwak en stil. En toch had hij een rang zo hoog als deze bereikt. Hij zuchtte even kort, en begon daarna te spreken tegen de Snivy. ''We kunnen je zeker helpen met je training, en zouden je zeker goed kunnen gebruiken in gevechten.'' antwoordde hij zachtjes. ''Dus ik heb mijn besluit gemaakt; Je mag bij de Chiave komen, ... '' er viel een kleine stilte. ''Ehm.. hoe heet je eigenlijk?'' zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht.

''We kunnen je zeker helpen met je training, en zouden je zeker goed kunnen gebruiken in gevechten.'' antwoordde hij zachtjes. ''Dus ik heb mijn besluit gemaakt; Je mag bij de Chiave komen, ... '' er viel een kleine stilte. ''Ehm.. hoe heet je eigenlijk?'' zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Delailah's kop was opgeveerd toen ze te horen kreeg dat ze geaccepteerd. "Oh dank u wel!" He, had ze echt haar naam niet gezegt? "Ik heet Delailah" zei ze snel. Ze richte even een blik op de boom die ze voor dat Evening was gekomen had aangevallen. Niet eens één krasje! Hoe kon het dan dat Evening toch verwachtte dat ze haar konden gebruiken bij gevechten? Waarom zou er uberhaupt gevochten worden? Voor een training? "Hoezo gevechten? Voor training of bedoelt u oorlog met de andere groep?" Delailah keek Evening wat verward aan.

[Sorry dat ik hier zo laat mee ben. ]

"Oh dank u wel!" sprak de Pokémon blij en opgewonden. Evening toverde een klein glimlachje tevoorschijn. Daarna stelde ze zichzelf voor als Delailah. ''Wel, welkom bij de groep, Delailah.'' sprak hij haar rustig en vriendelijk toe. Tja, als ze een keer in het Chiavegebied was zou hij haar wel meenemen naar de Sudowoods, om daar te kijken op welk niveau ze ongeveer zat, en hoe ze zouden moeten beginnen met trainen. Maar nu nog niet. Ze was er nog maar net, en dan was het meer kennismaken met de groep, haar taken en haar mogelijkheden. Als er nu gevaar zou dreigen zou Evening deze Pokémon in ieder geval nog niet meenemen voor versterking. Hij wou niet dat ze onnodig gewond raakte. "Hoezo gevechten? Voor training of bedoelt u oorlog met de andere groep?" Evening trok meteen een wenkbrauw op en keek minstens even verward terug. ''Euh, ik dacht dat je dat wel zou weten..'' zei Evening tegen haar. Hmm. Ze wou trainen en haar vaardigheiden doorgeven, had ze gezegd. Maar wist ze dan niet wat de Chiave allemaal deed? Hij vroeg zich meteen af van welke Pokémon haar überhaupt had verteld over het bestaan van de Chiave, en wat hij/zij dan verteld had.

Uiteindelijk antwoordde Evening kortaf op haar vraag. ''Beide'' zei hij, terwijl hij naar de ietwat grijze lucht keek. Het probeerde het licht van de zon tegen te houden, maar er bleef nog wel wat doorheen schijnen, want Evening kon zijn schaduw zien. Hij schudde zijn kop. ''Voor trainen hoef je niet persé te vechten met iemand anders, maar als je het ooit wilt kan dat wel. En dat andere..'' hij keek even om zich heen, bijna alsof hij wou kijken of niemand ze aan het afluisteren was. Wat toch niet uitmaakte, want de meeste Pokémon die de Chiave kenden wisten dat ze in een eeuwigdurende oorlog waren met de duistere Pokémon. Hoe ze zichzelf nu noemden wist Evening niet. ''Ja, we zijn in oorlog met een groep Pokémon. De laatste tijd hebben we echter niets van hen vernomen. Het is rustig, maar dat betekend niet dat het veilig is. Ze kunnen altijd plannen aan het bestoken zijn. Daarom blijven we trainen, blijven we alert, om de Pokémon van Inciala te kunnen beschermen.'' Evening zijn glimlach keerde eindelijk terug. ''Dus. Denk je nog steeds geschikt te zijn, zelfs al kom je terecht in een oorlog?'' sprak hij daarna, met een lichte strenge toon in zijn stem. Niet dat hij echt streng was, maar aan een Pokémon die niet van geweld hield had je niet veel. Niet dat de Chiave zo gewelddadig was, maar vaak was er geen andere oplossing. Geduldig wachtte de leider op antwoord van het mogelijke nieuwe lid.

''Euh, ik dacht dat je dat wel zou weten..'' zei Evening tegen haar. Delailah keek naar de grond. "Sorry..." zei ze zachtjes. ''Beide'' zei hij, als antwoord op haar vraag. ''Voor trainen hoef je niet persé te vechten met iemand anders, maar als je het ooit wilt kan dat wel. En dat andere..'' hij keek even om zich heen, bijna alsof hij wou kijken of niemand ze aan het afluisteren was. Delailah keek wat nieuwschierig mee, maar zag niemand. ''Ja, we zijn in oorlog met een groep Pokémon. De laatste tijd hebben we echter niets van hen vernomen. Het is rustig, maar dat betekend niet dat het veilig is. Ze kunnen altijd plannen aan het bestoken zijn. Daarom blijven we trainen, blijven we alert, om de Pokémon van Inciala te kunnen beschermen.'' Evening zijn glimlach keerde eindelijk terug. ''Dus. Denk je nog steeds geschikt te zijn, zelfs al kom je terecht in een oorlog?'' sprak hij daarna, met een lichte strenge toon in zijn stem. Delailah knikte hevig met haar groene kopje. "Ja, ja! Ik zal voor jullie sterven als dat moet!" zei ze. Delailah keek wat verbaast omhoog toen ze een druppel regen op haar kop voelde. Voor haar was het goed, maar voor Evening was het natuulijk iets om te haten. "Wil je naar een wat beschuttere plek?" vroeg ze toen. Toen besefde ze dat het nogal kwetsend kon zijn. "Sorry het is niet kwetsend bedoelt" zei ze er snel achterna, terweil de regen steeds met meer naar beneden kwam.

[Het spijt me voor de laatheid. Ik probeerde het een paar dagen geleden te posten, krijg ik een blue screen of death waardoor de computer zich ineens afsluit. Ff :U]

"Ja, ja! Ik zal voor jullie sterven als dat moet!" zei de kleine Snivy enthousiast nadat ze hevig met haar kopje had geschud. Evening leek toch even verbaasd. Pfoe, eigenlijk had hij zelf misschien wel afgehaakt wanneer hij hier nog nieuw was. Wanneer hij hier net in het gebied gekomen was, was hij een depressieve en zwakke Pokémon. Nog steeds was hij nog niet sterk, maar door vol te houden had hij zich op een of andere manier helemaal omhoog gewerkt en was hij nu de leider van een geweldige groep Pokémon, samen met zijn partner. Tsja, een partner hebben, en zelfs kinderen. Dat had hij nooit verwacht, nooit mogen hopen voordat hij hier gekomen was. En daarom zou hij niet zomaar een Pokémon afwijzen omdat ie een teken van zwakte liet zien. Deze Pokémon die voor hem stond was in ieder geval al sterker in geest dan hij was.''Mooi zo.'' sprak Evening uiteindelijk. Wanneer de Snivy naar de lucht keek kopieerde hij haar door ook de lucht in te staren, nieuwsgierig naar wat de reden hiervan was. Een regendruppel viel op zijn ooglid, waardoor hij zijn kop weer liet zakken en met zijn pootjes over zijn gezicht heen wreef. "Wil je naar een wat beschuttere plek?" vroeg Delailah aan de Quilava, verwijzend naar de beginnende storm. Evening wou net reageren toen de Snivy weer iets wou zeggen. "Sorry het is niet kwetsend bedoelt" zei ze snel. ''Kwetsend bedoeld?..'' herhaalde de Quilava op een vragende toon. Oóh, hij wist het al. Ze dacht dat die opmerking kwetsend was, alsof hij niet goed tegen de regen kon, ofzo. Evening glimlachte. ''Geen zorgen'' sprak hij met een warme stem. ''Water zoals regen of in een meer doet ons vuursoorten geen pijn. Alleen wateraanvallen van andere Pokémon.'' legde hij Delailah uit. Pff, het zou wel heel lastig zijn als al het water pijnlijk voor hem zou zijn! Hoe zou hij zich dan ooit moeten wassen? ''Die misvatting word veel gemaakt, hoor'' zei hij met een grote glimlach. De regen begon ondertussen steeds sneller naar beneden te komen. ''Maar ik zou graag beschutting zoeken. Ik hou niet zo van regen'' zei hij tegen haar. ''Zal ik je anders meteen meenemen naar het Chiave gebied?'' vroeg hij aan haar. Kon ze meteen mooi kennis maken met de omgeving daar, en misschien kwamen ze zelfs ook nog leden tegen. En schuilplaatsen waren er genoeg aanwezig. Glimlachend wachtte hij op een antwoord.