"Wat is er dan allemaal gebeurd?" vroeg Houndoom zacht. Ze was er eigenlijk best nieuwsgierig naar, aangezien ze nog nergens iets van wist.

"je weet nog dat,toen ik hier nog niet zo lang was, ik vaak heel hyper en melig was." Zei Shadow rustig. "Achi en Levy hebben dat voor mijn gevoel overgenomen, en nu kan ik niet meer normaal tegen hun praten." Shadow keek Houndoom aan. "Net nu alles de soep in loopt moeten zij extra debiel doen. Toen je weg was waren Danger en Pichy er die mij steunden, maar verder niemand!" Shadow keek Houndoom streng aan. "Ik voel me verkeerd begrepen..." Shadow keek weer nar de grond.

Houndoom keek schuld bewust naar de grond. "Het spijt me echt van wat ik gedaan heb." zuchtte Houndoom. "Maar je hoefde jezelf nog niet op Pichy af te reageren. Hij heeft het beste met je voor..."

Shadow keek Houndoom ineens kwaad aan. 'Hoezo afrageren?!?" vroeg ze kwaad. Ik zei niks! Helemaal NIKS! Het is niet mijn schld dat hij dan verdrietig word! IK ZEI NIKS!" Shadow begon te schreeuwen.

Houndoom zetet een paar stappen achteruit. "Laat maar, Shadow." zei Houndoom. "Zoek je problemen zelf maar uit, als je dat zo graag wilt." zei ze kalm. Ze draaide zich om, en liep van Shadow's huis weg. Ze had liever geen ruzie met Shadow, en al helemaal niet op dit ellendige moment. Maar Shadow had niet zo tekeer hoeven gaan, en daar bleef Houndoom bij.

Shdow keek Houndoom verbaasd na. "Ja, ga maar weg! Loop maar weg bij een vriendin die steun nodig heeft! Doe maar alsof er niks aan de hand is." Shadow begon te huilen. "Ik sterf wel alleen..." zei ze zacht, waarna ze huilend alles dicht deed, en op bed ging liggen.

"Shadow???Kan ik binnen?"vroeg Pichy met zijn doos chocolaatjes en boeket rode rozen.Hij klopte aan.

Shadow deed alsofze er niet was. Ze wou geen ruzie meer. Misschien moest ze een tijdje eg, al zou iedereen dan nog vreemder naar haar kijken. Als Shadow wist watze moest den om zichzelf terug te vinden, zo ze dat meteen doen. Zesprong op, n ging via een achteringang naar buitn. Stilletjes sloop ze weg, in de hoop niet gezien te worden.

"Shadow wat ga je doen?"vroeg Pichy die om de hoek aan wou gaan kloppen.Hij liet alles aan de voordeur liggen.hij nam shadow vast "ga nu niet weg...of ik maak een einde aan mijn leven..."

"Hé?" vroeg Aryon verbaasd tegen zichtzelf, en liep het huis uit. Hij keek nog even naar de twee Raichu's, en beloot toen om te verdwijnen. Aryon had toch niks te doen, en in een ruzie had hij geen zin.

Shadow rende haar huisje in. Zonder nog na te denken zette ze haar Keyboard aan en begon ze een liedje te schrijven.

Karai beukte de deur open. "Shadow!" zei hij toen hij haar zag. "Kom naar Achi's feest!" Hij keek haar aan.

Shadow schok, en liet een false toon klinken "Karai!" zei ze blij. "Waarom?" vroeg ze meteen daarna.

"Hij is jarig!" Karai grijnsde. "En ik ga optreden." Zijn grijns veranderde in een lieve glimlach.

"Achi en ik zijn de laatste tijd... niet echt goede vrienden meer..." Shadow keek naar haar Keyboard, en schreef haar muziek. "Ik zal even eerlijk zijn.." Shadow slikte. "De liefde die ik voor je voelde is weg. " zze keek Karai recht in de ogen aan.

"Shadow..." Karai was verbaasd vn deze vreemde wending. "Eigenlijk.... ik ook niet...." zeihij, terwijl hij naar de grond staarde.

Shadow knikte. "Dan houd het hier op." zei ze. Ze deed haar best de brok in haar keel te verbegen, maar dan lukte niet goed. Ze veegde haar natte oog droog.

Maareh..." Karai wou Shadow troosten. 'Misshcien kan ik zorge dat je op achi's feest mag optreden." Hij gaf Shadow een knuffel.

"Zou je dat willen doen?'' Shadow klonk al wat vrolijker. "k heb net een lied geschreven, dus dat zou fijn zijn..."

"Shadow, ik doe mijn best." Karai liet Shadow los. "Maar als we nu niet gaan is het feest al voorbij!" Karai trok Shadow mee naar de deur.

"Dat begrijp ik!" Shadow trok Karai mee, en samen gingen ze naar Achi's feestje.