"Laat me je helpen..." stelde Houndoom voor. Ze ging tegen hem aan staan, zodat hij niet weg zou zakken als hij de wand met zijn hoorn 'losliet'.

Danger probeerde om op te staan. Zijn hoorn maakte een slijpend geluid, omdat hij tegen de wand aan scheurde. Eerst zakte Danger, door de koppijn die hij had gekregen, weer weg. Maar daarna probeerde hij het weer, en dit keer lukte het. Danger stond op, en probeerde niet weg te glijden.

Houndoom deed een poging om Danger te ondersteunen, alhoewel ze niet precies wist hoe, aangezien haar horens enorm in de weg zaten. "Kom op..." mompelde ze.

Danger trilde. Hij zuchtte, en deed een zo sterk mogelijke Ember op de rots, waarna hij weer in elkaar leek te zakken. Maar dat gebeurde niet. Danger liep naar de rots toe, en deed zijn Iron Tail. De kras in de rots werd steeds dieper. Danger deed vervolgens een Dark Pulse, en sloot zijn ogen, terwijl hij probeerde niet weg te glijden. Toen Danger zijn ogen weer opendeed, waren ze rood. Hij gromde, en sprong naar de steen, in een poging hem zo weg te duwen.

Houndoom zette een paar stappen achteruit. Als Danger weer onder invloed van de vloek was, was er nu ook een kans dat hij haar zou aanvallen, als hij genoeg zou krijgen van de steen. Of, Danger kreeg de vloek deels onder controle, en gebruikte hem juist om de steen weg te krijgen... Houndoom begon te graven aan de andere kant van de steen, zodat de steen zo makkelijker weg geduwd kon worden.

Danger bleef tegen de steen aan duwen. Toen hij merkte dat de steen daardoor lichtjes verschoof, deed hij een stap achteruit, gevolgd door een Dark Pulse. Danger keek even opzij, naar Houndoom, maar daarna weer naar de steen. Hij sprong weer tegen de steen aan, om hem weer weg proberen te duwen.

Houndoom knikte even naar Danger. Zo te zien werkte het... Ze groef wat verder naar achter, zodat er een soort van pad ontstond waar de steen op geduwd op gerold kon worden. Het zou niet lang meer duren, of ze konden weg...

Danger blééf tegen de steen aan springen. Hij stopte uiteindelijk, en deed Iron Tail. Door de Iron Tail rolde de steen langzaam op het pad wat Houndoom had gegraven. Danger zuchtte, en liep de gang uit, naar buiten. Het had geregend toen ze bij de Chatot waren, en nu lagen er overal plassen water. Danger stapte in een van die plassen, en trok snel zijn poot uit het water. Zijn ogen kleurden weer normaal, en keken de rots na. "Oke..." zei Danger rustig.

Houndoom liep om de steen heen, en liep zelf ook de gang uit. Ze keek even met duidelijke afkeer naar het water. Als er iets was dat ze haatte, dan was het water wel... Ze keek even in de lucht, waar nog steeds behoorlijk donkere wolken waren. "Opzoek naar Helos? Of laten we het even rusten?" vroeg Houndoom.

"Ik denk de tweede optie..." zei Danger. Hij ging liggen, en keek naar een plasje water. Danger zuchtte in zichzelf. In het water zag hij nog een Pidgeotto bang wegvliegen. Danger keek op, maar hij zag de Pidgeotto niet meer. Danger sloot zijn ogen even, maar deed ze daarna weer open. Zijn ogen waren vochtig, maar Danger keek snel naar het plasje water, zodat het niet opgemerkt zou worden. Tenminste, dat hoopte hij.

"Oké, als dat jouw besluit is..." zei Houndoom, en ze zuchtte even. Ze zag de Pidgeotto nog wegvliegen, en fronsde diep. Ze zag vaagjes dat Danger zijn ogen wat vochtig waren, maar dacht dat het haar verbeelding wel zou zijn. "Ik weet zeker dat het niet lang meer zal duren voordat de vloek voorbij is..." probeerde ze hem op te beuren.

"Weet je dat... heel zeker...?" vroeg Danger. Hij keek weer om naar Houndoom. Nu was het goed te zien dat zijn ogen vochtig waren. Danger zuchtte, en keek naar de grond. "Ik ben gewoon... vreemd..." zei hij, en merkte dat er een druppeltje water op de grond viel. Het was een traan.

"Dat weet ik zeker." zei Houndoom kalm. Ze keek met een ietwat moeilijk gezicht naar Danger. "Je bent niet vreemd." sprak ze hem tegen. Ze kreeg met moeite een kleine glimlach op haar gezicht. "Helos zal er spijt van krijgen, dat hij ooit een vloek op jou heeft durven uitspreken!"

Danger merkte dat er meer tranen op de grond vielen. Hij sloot zijn ogen voor even, maar opende ze kort daarna weer. "Ik ben wél vreemd... dat is een feit..." mompelde Danger zacht, en haast onverstaanbaar. Hij keek op, naar Houndoom, en glimlachte zuur. De glimlach verdween gauw. Danger zuchtte, en wou zijn blik weer afwenden.

"Danger, maar waarom zou je dan vreemd zijn?" vroeg ze. "En als je al vreemd zou zijn... Vreemd is niet perse slecht, weet je?" ze grijnsde lichtjes. "En als jij al vreemd zou zijn, wat zou de rest van pokérpg dan zijn?" ze verwachte geen antwoord op de vraag. Ze wou haar mon open te doen om nog wat te zeggen, maar besloot het hierbij te houden.

Danger zweeg voor even, maar omdat het best stil werd, begon hij te spreken. "Dat weet ik..." zei Danger enkel, waarna hij zijn blik afwendde. Ook hij wou nog iets zeggen, maar deed het toch maar niet. Een Pidgey wou landen, maar steeg snel weer op toen hij de twee Houndooms opmerkte. Bang vloog hij weg. Danger keek zwijgend de Pidgey na. Hij zuchtte uiteindelijk.

Houndoom zweeg, en keek twijfelend naar de grond. Zou ze...? Nee, daar zat Danger nu vast niet op te wachten... Niet nu, nooit niet. Waarom zou ze er eigenlijk alleen al maar over nadenken? Ze ging op de grond liggen, en legde haar kop op haar poten. Ze keek de Pidgey nog fronsend na.

Danger begon opeens onrustig met zijn staart te bewegen. Hij merkte dat zijn vreemde gevoel sterker werd, en dat betekende dat hij straks zou gaan trillen. Danger keek rond, alsof er iets vreemds rondvloog in de lucht. Maar op de Pidgey na, was er niks bijzonders in de lucht. Danger begon opeens te trillen, en hij probeerde zijn ogen open te houden. Maar dat probeerde hij altijd.

Houndoom keek even zenuwachtig naar Danger. Als hij zijn ogen zou sluiten en onder de vloek zou komen, was er een grote kans dat hij haar zou aanvallen, als hij niet al voor de Pidgey koos. "Volhouden, Danger..." mompelde ze hoopvol.

Danger knikte. Hij keek naar de Pidgey, die inmiddels ver weg was. Danger probeerde zijn ogen open te houden, maar plotseling kleurden zijn ogen alsnog rood. Danger sloot zijn ogen, voor even, en deed ze daarna weer open, waarna hij ook stopte met trillen. Hij stond op, en deed een Shadow Ball op de Pidgey. In de verte was zichtbaar dat de Pidgey viel. Danger keek opzij, naar Houndoom, maar zweeg.

Houndoom zette voorzichtig een paar stappen achteruit. De vorige keer, had ze hem eruit kunnen praten. Maar of dat nu ook zou werken? Niet veel kans, maar het was te proberen... "Danger, je bent toch niet van plan om mij aan te vallen?" vroeg Houndoom aan Danger, en ze keek met een neutrale blik naar hem.

Danger zweeg, en draaide zich naar Houndoom toe. Zo bleef hij staan. Opeens deed Danger een Ember, die voor Houndoom de grond raakte, waarna hij begon te kuchen alsof hij zich verslikt had. Kort daarna schudde Danger zijn kop, en stopte met kuchen. Zijn ogen waren vochtig, maar toen Danger ze droogveegde, was dat snel weer weg.

Houndoom wou instinctief wegspringen, maar kreeg haarzelf zover om te blijven staan. "Danger, kalmeren!" zei ze streng, en met een grom in haar stem. "Je kon jezelf een van de vorige keren uit de trance halen, en ik weet zeker dat je dat nu wéér kan!" vervolgde ze haar verhaal.

Danger sloot zijn ogen even. Na een tijdje deed hij ze weer open, maar ze waren nog steeds rood gekleurd. Zijn staart kleurde wit, en om zich af te reageren, deed Danger Iron Tail op een steentje. Maar dat was in dit geval lang niet genoeg om zich helemaal af te reageren.

"Danger, ik weet dat je het kan!" probeerde ze hem moed in te spreken. "En als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij!" zei ze met een ietwat smekende ondertoon. Het zou waarschijnlijk niet veel uitmaken als ze dit zei, aangezien hij de vorige keer ook niet had onthouden wat er was gebeurt terwijl de vloek in werking was. Toch...?