Hakuna was net nieuw en haar trainer Lion kwijtgeraakt.
Lion, de beruchte baas van de organisatie CR, expert op het gebied van Waterpokemon was haar ook aan het zoeken maar nadat de politie zijn serènes had geloeid had hij het hazenpad genomen.
Hakuna liep nu alleen rond. Door haar suprieure reukzin rook ze andere wezens.
Ze naderde hen en kwam plotseling te voorschijn...

Danger leek naar Houndoom te luisteren, want hij sloot weer zijn ogen. Zijn staart bewoog een klein beetje. Toen hij zijn ogen na een korte tijd weer opendeed, waren ze weer normaal. Maar Danger zag ook steeds meer zwart. Tot alles voor zijn ogen zwart werd, en hij flauwgevallen op de grond viel. Bij de val sloot Danger zijn ogen.

Houndoom keek verbaasd naar Danger die flauwviel. Ze dacht eerst, dat het maar alsof was. Maar toen ze zag dat hij nog steeds niet bewoog, nam haar bezorgdheid toe. Ze liep wat dichter naar hem toe, en raakte zijn buik zachtjes aan met haar neus om te zien of hij reageerde. Ze zag geen reactie, en duwde iets harder.

Danger reageerde nog steeds niet. Na een tijd, die lang leek te duren, opende Danger zwakjes zijn ogen. Hij probeerde niet om op te staan, wat hij normaal wel zou doen. Danger wist dat dat toch niet zou lukken, dus hij bleef op zijn zij liggen.

Houndoom liet een opgeluchte zucht horen. Gelukkig was Danger nu weer normaal... Houndoom keek zoekend om zich heen, zoekend naar iets wat Danger willicht wat meer energie zou kunnen geven. Zo kon zo een twee drie niks vinden, en fronsde even. Ze ging liggen, zodat ze op ooghoogte kwam met Danger. "Gaat het nog een beetje?" vroeg ze bezorgd aan hem.

"Jawel..." zei Danger zacht, en wou zijn ogen weer sluiten. In plaats daarvan keek hij naar de lucht, en daarna weer naar Houndoom. "En... met jou?" vroeg Danger zacht als wedervraag. Hij kreeg weer de neiging om zijn ogen te sluiten, maar bleef naar Houndoom kijken.

"Met mij gaat alles goed." zei ze met een klein glimlachje op haar gezicht. De geur van een andere Houndoom, drong tot Houndoom door. Ze keek even nieuwsgierig rond, maar kon vanuit haar positie niet fantastisch veel zien.

Danger merkte ook dat er een derde Houndoom in de buurt was. Hij zuchtte, en sloot zijn ogen toch. Toen Danger ze weer opendeed, waren ze vreemd genoeg rood. Hij bleef liggen, ook al wou hij opstaan om kwaad alles en iedereen aan te vallen. Danger deed een zwakke Ember in de lucht, en probeerde om op te staan. Toen hij op de grond viel, gromde Danger geïrriteerd, en probeerde het weer.

Was Danger nu alweer onder invloed van de vloek? Dat ging lekker zeg... En als het zo door zou gaan, zou Danger zichzelf alleen maar verwonden... En wat zou ze deze keer moeten zeggen in een poging hem normaal te krijgen? En als die poging niet lukte, wat zou ze dan moeten doen? De wanhoop begon bij haar toe te slaan.

Het lukte Danger dit keer om op te staan. Hij keek rond, op zoek naar een doelwit om daar uit pure woede een Shadow Ball op te doen. Danger zag niks, en de derde Houndoom leek hij ook niet te zien. Dus draaide hij zijn blik naar Houndoom, en gromde. Nu leek hij écht niet te weten wat hij deed.

Houndoom schrok ervan dat Danger plotseling in haar richting keek. Nee, hij was toch niet...? Hij was toch niet echt van plan om haar aan te vallen? Ze zette voorzichtig een paar stappen achteruit. Als hij haar aan zou vallen, zou ze er klaar voor moeten zijn... Ze was niet zomaar van plan om zichzelf zomaar te laten verwonden, om welke reden dan ook.

Danger deed een Shadow Ball, die vlak voor Houndoom de grond raakte, Hij gromde iets luider, en bewoog licht met zijn staart. Toen Danger een aangewaaide Hoppip op zijn rug voelde, deed hij daar een Iron Tail op, zodat hij wegging. Een briesje stak op, en de Hoppip werd 'weggeblazen'. Danger keek weer naar Houndoom.

Houndoom had eigenlijk een aanval willen doen tegen de Shadow Ball, tot ze zag dat hij de grond zou raken. Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar de Hoppip, en daarna weer terug naar Danger. Het scheen erop te lijken, dat hij haar niet aan wou vallen. Tenminste, in haar beleving... "Danger, ik wil niet vechten, en ik denk ook dat jij dat niet wilt." probeerde ze tot hem door te dringen.

Voor Houndoom wat had gezegd, had Danger al een Ember gedaan. Het zou de voorpoten van Houndoom net moeten raken. Maar toen Danger hoorde wat Houndoom had gezegd, schudde hij op een trieste manier zijn kop. Het leek alsof Danger voor even normaal was. Maar dat was niet zo.

Ze steigerde paard achtig, om de ember te kunnen ontwijken. Ze keek met een kwade blik naar Danger. Vloek of geen vloek, hij ging nu echt te ver. Ze keek even twijfelend naar Danger. Maar wat als hij nu plots weer normaal was? Dan zou ze hem onnodig pijn doen...

Danger deed een stap achteruit, en keek naar de grond. Maar daarna weer naar Houndoom. Danger hoorde een Gligar, en wendde zijn blik af, waarna hij een Sludge Bomb deed. De Gligar vloog op, en keek naar Danger. Hij reageerde met een Aerial Ace, waardoor Danger achteruit schoof. De Gligar vloog rustig weg, en Danger gromde, ook al wist hij dat hij er zelf mee was begonnen.

"Danger kalmeren nu!" schreeuwde Houndoom. "Als je niet uit de vloek komt, zal je er spijt van krijgen, en dat weet je!" waarschuwnde ze hem. Ze begon haar geduld te verliezen, en nogal snauwerig te worden.

Alsof Danger hoorde wat Houndoom zei, sloot hij zijn ogen, en concentreerde zich. Danger stopte ook met het grommen. Na een tijd opende Danger weer zijn ogen, die weer normaal blauw waren. Hij keek naar Houndoom, en merkte dat er een niet zo geweldige sfeer in de lucht hing. Ook begon het langzaam donker te worden.

Houndoom liet een opgeluchte zucht horen. "Fijn dat je weer normaal bent..." ze keek omhoog, en merkte zelf ook op dat het donker begon te worden. Duisternis kon in hun voordeel werken qua camoeflage[ Ofzo xD ], maar ook tegen ze, als Danger dan weer onder invloed van de vloek was. Ze fronsde diep. "We zullen hier meoten overnachten, of nu verder moeten gaan..."

"Ik weet het niet..." zei Danger. Het werd steeds donkerder, en een Volbeat lichtte zijn staartje op. Maar daar lette Danger niet op. Hij zuchtte. "We kunnen wel verder gaan, maar stel dat het heel donker wordt? En als we hier blijven, stel dat ik weer in mijn trance raak?" vroeg Danger.

"Dat is juist het probleem..." zei Houndoom fronsend. "Dus we kunnen niet weggaan, of hier blijven..." ze liet een vermoeide zucht horen. "Maar ja... Als je weer in trance raakt, is het hier dek ik veiliger, dan ergens anders..." suggereerde ze.

Danger knikte. "Zullen we dan... hier blijven?" stelde hij voor, en sprong op een vlakke rots, waarna hij ging liggen. De Volbeat van daarnet landde op in van zijn horens, maar Danger leek daar niet echt op te letten. Hij wachtte de reactie van Houndoom af.

"Prima." zei Houndoom met een bevestigend knikje. Ze keek even zoekend om zich heen, en liep naar een richel toe die over de grond hing. Als het ging regenen, was ze hier tenminste droog... Ze keek nog even naar de lcuht voor ze ging liggen, die aardig donker was. Ze rilde even van de koude grond, en deed er een ember op zodat deze wat warmer zou worden. Ze keek naar Danger, en grijnsde even.

Danger glimlachte, en deed zijn ogen dicht. Langzaam viel hij in slaap. De Volbeat steeg op toen hij een Illumise opmerkte, en vloog weg. Maar dat merkte Danger niet. Hij bleef slapen. Het werd nog donkerder, en de nacht begon. Een grote groep Zubat vloog over, en ze leken uit de ingang te komen van de grot waar Danger en Houndoom waren geweest.

Houndoom legde haar kop op haar poten, maar was niet moe genoeg om te kunnen slapen. Ze probeerde Mareep's te tellen om in slaap te komen, maar zelfs dat werkte niet. Veel gedachten spookten in haar hoofd. Niet hele gedachten, maar alleen flarden ervan, wat ervoor zorgde dat ze maar niet in slaap kon komen. Uiteindelijk ging ze weer zitten, en staarde doelloos voor zich uit.