Candy kwam aan bij de Peaceful Plains. Hmmn, ze was samen met Sparky en Light de laatste tijd veel in de grot, en dat begon nogal saai te worden. Bovendien moest ze haar energie kwijt, dus besloot ze maar even te gaan trainen. Ze keek naar een grote steen, en grijnsde. Haar armpjes deed ze omhoog, en een lading electriciteit vloog richting de steen. Ze deed haar armen weer naar beneden en balde (XD) haar vuisten. De bliksemstraal werd alsmaar sterker en groter, tot de steen het niet meer aan kon, en explodeerde. Ze grijnsde breed, en deed een ijzerstaart om een brokstuk de grond in te slaan. Hierna keek ze grijnzend toe. Ja, overal lagen nu brokstukken. Rustig keek ze naar de brokstukken, en deed een bliksemstraal op hen allemaal, zodat ook deze knalden. Als er een stuk naar haar toe kwam, sloeg ze hem de grond in met haar ijzerstaart. Toen de stukken eindelijk gewoon veel te klein waren, keek ze rond, en deed het op een nieuwe steen. Toen ook deze in hele kleine stukken op de grond lag, ging ze op een derde steen zitten, en keek voor zich uit. De electriciteit die ze nu verloren had aan de zogeheette training op de stenen, had haar wel een beetje uitgeput, maar het deed haar wel goed. Grijnzend ging ze liggen, en sloot haar ogen, genietend van de zon die op haar felgele vacht scheen.

War verder stond er een schaduw in een boom. Sparky had Candy gevolgd. "Hay!" Saprky zoefde naar Candy en ging liggen. Hij gaapte. "Wat deed je?"

Toen Candy de stem hoorde van haar partner, Sparky, opende ze één oog, en al snel opende ze de andere ook. Rustig gaf ze hem een likje, en stond op. Grijnzend keek ze hem aan, ''Ik was aan het trainen. De tijd in de grot heeft me lui gemaakt, en mijn volt begon te irriteren, dus besloot ik me af te reageren op een steen. Per slot van rekening voelen stenen niks, en is het een aardige training om een steen kapot te maken met je bliksemstraal.'' zei ze rustig, en ze grijnsde breed. Ze keek in de zwarte ogen van Sparky, en bleef hem even aankijken.

Sparky bleef Candy ook evenaankijken. Daarna stond hij recht en keek naar een grote kei. Daarna stormde hij naar de grote kei af met Volt Tackle. Toen sparky hem raakte vloog hij weg. Maar opeens kwamen er twee armen uit. "GEODUDE!" Sparky joeg de geodude weg en liep naar Candy. Zenuwachtig beweegde zijn staart terwijl hij af en toe tegen Candy botste.

Candy keek toe hoe Sparky de geodude wegjoeg. Toen zijn staart een aantal keren tegen haar aan botste, deed ze een stapje opzij, ''Is er wat?'' vroeg ze grinnikend, door zijn zenuwachtige bewegingen. Ze plofte weer neer op de steen, en keek hem aan. Haar helderblauwe ogen leken rustgevend, iets wat ze alleen bij hem, en haar familie deed. Ze grinnikte eventjes, en bleef wachten op een antwoord, terwijl ze staarde naar twee butterfree's, die door de lucht vlogen. Eén hiervan had speciale kleuren, een zogeheette Shiny, dus. Ze grijnsde breder, en keek weer naar Sparky, nog steeds wachtend op een antwoord.

Sparky zei:"Euw..niets. Helemaal niets.." Daarna keek hij naar de twee Butterfree's. "Mijn poot doet een beetje pij..?" Zijn hele poot was rood. [Niet van aardbeisaus xD] "Euw..?"

Candy keek met een moeilijk gezicht naar Sparky's poot, die rood was.. ''Hoe komt dat?'' vroeg ze aan hem, en ze hief een wenkbrauw op. Het zag er pijnlijk uit, zoiets had ze nog niet gezien. Ze keek hem aan, en wachtte opnieuw op een antwoord, niet wetend wat ze moest zeggen of doen, terwijl ze dat (bijna) altijd wel wist.

(Wow, korte post, sorry voor dat..)

"Ketchup?" Sparky likte aan zijn poot. "Smaakt als...bloed!" Sparky nam een paar bloemblaadjes en wikkelde dei rond zijn poot. "Opgelost." Daar,a ging hij liggen en keek naar de helderblauwe hemel. "Die Geodude's ook..." Daarna kwam het bloed gewoon door de bloemblaadjes heen. "Aww..." Sparky nam npg bloembladeren. Daarna ded hij alsof er niets gebeurde.

Candy keek hem vaag aan, en zuchtte. Ze besloot er maar niet om verder te gaan: Zijn wond was niet dodelijk, dat was al zeker. Ze grijnsde even breed, en keek hem aan. Ze keek naar een steen, en rende erop af. Een lading volt draaide om haar heen, en ze sloeg de steen makkelijk in kleine stukken. Met een brede grijns sprong ze de lucht in, en draaide horizontaal, en landde op de grond. Hierna liep ze weer rustig naar Sparky toe. Ja, de volt die ze gebruikte tegen de stenen.. Die nu dus niet meer in haar wangen zaten, het voelde fijn.

Sparky deed de bloemen af. "Het was gwn een klein sneetje!" Sparky nam een blag en kleefde die aan zijn poot. Sparky sprong op een boom en sprong eraf. Met Volt Tackle landde hij veilig. Daarna liep hij verder en ramde een boomstrank weg. Daarna sprong hij weer naar Cadny. "Je hebt gelijk...doet goed!" Daarna glimlachttte hij naar Candy.

Ze knikte even, en rolde zich een beetje op op de steen, waarna ze haar helderblauwe ogen weer sloot. Ze genoot van de stilte om zich heen, de brandende zon op haar gele vacht, en natuurlijk.. De aanwezigheid van Sparky. Ze grijnsde even, maar bleef liggen. Heerlijk.. Ze opende één oog een beetje, en keek naar Sparky. Nee, ze had geen spijt van haar keuze om zijn partner te worden, in tegenstelling zelfs. Weer grijnsde ze, maar ze sloot haar oog wel weer.

(Candy ligt nu zoals op mijn avatar, maar dan met een dichte mond )

Sparky geeuwde en daarna lag hij naast Cadny. Sparky dacht vrolijk aan de gebeurtenissen van afgelopen dagen. Daarna luisterde hij naar het vogelgefluit en de stille wind. Kon deze prachtige dag nog beter worden?" Daarna schiufde hij dichter naar Candy.

Candy opende haar ogen héél licht, zodat je nieteens kon zien dat ze open waren. Toen ze zag dat hij dichterbij schoof, grijnsde ze even. Ze opende haar ogen weer, en dacht ook na. Haar gedachten gingen naar Light, Tail en Glow, haar oma, haar nichtjes.. Ze slikte. Light is nu bij mij en Sparky.. Maar, waar zijn Glow en Tail? Zijn ze wel veilig? Leven ze nog? Vele vragen schoten door haar kop heen over de twee Pichu's. Oma is dood, nu kom ik misschien nooit te weten wat ze bedoelde met.. 'Weet wie je bent', Of.. Misschien bedoelde ze dit? Candy bedacht zich dat sinds ze met Sparky was, ze veel liever geworden was. Dit beviel haar eigenlijk wel..

Sparky deed blij zijn ogen open en keek naar een voorbijvliegende Pidgey. Al eerder lag hij hier.. Maar nog nooit was het zo zalig met Candy erbij...Ik voel me zo anders sinds ik met Cadny ben...Nu heb ik de hele tijd dat gevoel dat ik aan het meer was... Sparky keek naar twee een Caterpie. Die werd opgepikt door een Butterfree die naar een boom vloog.

Candy keek hem aan, en grijnsde. Ze had haar ogen weer normaal open, en keek hem aan. Ze stond rustig op, en grijnsde. Ze ging weer zitten, en keek naar een prachtige bloem, die voor haar stond. Rustig sprong ze van de steen af, en plukte hem. Ze keek er grijnzend naar. Ze liet de bloem plots vallen. Wat? Ik haatte bloemen altijd, het waren voor mij tuttige dingen. Verander ik, ofzo? Nee, vast niet.. Misschien.. Misschien had mijn oma gelijk..? schoot het door haar hoofd.

Sparky sprong van de steen. "Is er iets?" Hij ging weer zitten en zuchtte. Hij rolde daarna door de bloemen heen. Daaarna keek hij hoe een Combee stuifmeel uit de bleom verzamelde en wegvloog. Daarna sprong hij uit het bloemenbed en liep naar Candy.

''Nee, gewoon,'' ze keek hem aan, ''Ik ben veranderd, de laatste tijd. Ik was als kleine pichu al arrogant, en altijd de kleinste. Maar, dit is veranderd. Natuurlijk ben ik nog redelijk klein, maar.. Ik merk dat ik steeds liever word. Ik weet niet of dit positief of negatief is, maar..'' ze zuchtte, ''Het laat me denken aan iets wat mijn oma zei: Weet wie je bent, ik begreep de zin nooit, maar nu wel. Ze bedoelde dat ik niet koud en hard was,'' zuchtte ze, en ze keek Sparky aan, ''Bedankt..''

"Bedankt,Waarom?" Sparky keek raar naar Candy. "Oww...als ik het geod begrijp heb ik jezelf laten ontdekken?" Sparky ging zitten. "Is niets..." Daarna rook hij aan een prachtige bloem.

Yezlin kwam aanlopen. Ze lachte en zag toen de 2 pikachu's. Ze wandelde er heen en keek ze aan. "Hallo!" Zei ze en keek naar Candy. Wie was dit eigenlijk? Haar ouders? Meschien.. Maar haar ouders was ze allang kwijt! Dit konden ze nie zijn.

Candy grijnsde licht, en gaf Sparky een 'knuffel', waarna ze hem aankeek. ''Maar voor mij betekent het wel veel, Spark,'' zuchtte ze, ''En, ik ben blij dat jij als een van de enigen ook in mij.. Geloofde,'' zuchtte ze, terwijl ze hem weer aan keek. Haar helderblauwe ogen keken in de zijne, terwijl ze een lichte grijns op zette. Ja, het was waar. Door hem, en ook wel door haar familie, had ze haar aard gevonden.

(Nu ben ik écht weg! x)

Sparky keek ook naar de ogen van Candy. "Agh..ik zal altijd voor je klaarstaan." Sparky voelde zich blozen. Sparky deed een blije glimach. Daarna sloot hij zijn ogen... en kuste haar.

Candy deed een stapje naar achteren toen hij zijn ogen sloot, aangezien ze de Pichu had opgemerkt. ''Sparky!'' riep ze uit, en ze gaf hem een klein duwtje, om duidelijk te maken dat er iets was. Ze liep op de Pichu af, en ging rustig zitten. ''Hallo, kleine,'' begon ze, ''Wat doe je hier, zonder ouders?'' vroeg ze rustig, en ze hief een wenkbrauw op. Ze had de pichu helemaal niet aan horen komen..

Sparky schrok toen hij de Pichu zag. "Hey...Alles Ok? " Sparky kee bezorgt naar de kleine Pichu. "Is er iets?" Opeens bedachte Sparky dat hij oppeens door twee Pikachus werd overropeld. Sparky zweeg even.

Candy dacht even na, en keek de Pichu vriendelijk aan, ''Ik ben Candy, en dat is Sparky,'' zei ze rustig. ''Misschien kan je ons vertellen wie je ouders zijn, dan brengen wij je wel naar hen toe, oke?'' vroeg ze toen rustig, niet wetend of de Pichu überhaubt nog wel ouders hád, en die dan wel in dit gebied waren.. Ze slikte even, en keek Sparky vragend aan.

Yezlin keek raar. ze wist niet waar haar ouders waren. Aleen dat er veel houndooms waren. "Dat weet ik niet." Zei ze met een klein verlegen stemmetje. "Er waren veel houndooms en papa en mama waren aan het vechten en meer weer ik niet." Brabbelde ze aan een stuk door. Ze plofte neer op haar kontje en begon te huilen. "Ik ben helemaal alleen." Snikte ze verdrietig.