(ja die ken ik =) )

Aleera begon te schokken onder zijn handjes, een teken dat ze nog leefde...
Met waterige oogjes keek hij naar de poochyena die hij echt als een vriendin begon te beschouwen. 'Aleera' fluisterde hij zachtjes, bijna onhoorbaar. Opeens pikte hij een stem op, een duistere stem die zei dat hij Aleera niet mocht helpen... 'Ga weg!' riep Riolu kwaad tegen Aleera, die eigenlijk Aleera niet meer was 'laat haar met rust!' hij wist niet tegen wie hij schreeuwde, of eerlijk gezegd, tegen wat hij schreeuwde, maar hij wist zeker dat het een kwade ziel was die zich in Aleera had opgesloten...

[Mooi, ik hou van haar karakter in hp en heb je Sweeney todd ook gezien? ik vind d'r daar helemaal geweldig. Alleen kut dat Todd haar int vuur heeft gegooid, die kloteviool ]

''Pff. Als jij nou zo zielig doet, dan ga ik wel weg. De wereld verlossen van goede pokémon.
Daar zal mijn baas tevreden mee zijn, ze is in elk geval niet blij over wat Aleera heeft gedaan.. integendeel zelfs!''
En de poochyena stond op en liep rustig weg, alsof er niks aan de hand was.
Af en toe tackelde ze een boom die haar wegversperde en gromde ze een keer luidkeels zodat andere pokémon bang werden en wegrenden of wegvlogen.

(whaha, nee heb sweeny todd nog niet gezien, ik vind wel dat ze heel goed speelt in hp)

Aleera liep weg! Of eerlijk gezegd de demon in haar. Wat hij zei over Aleera maakte hem kwaad. Riolu stond op en zijn lijfje begon nog meer te gloeien zonder dat hij het merkte 'jij gaat nergens heen!' riep hij kwaad en zijn ogen begonnen weer blauw te stralen. Riolu voelde een enorme kracht in zich op komen maar dit keer voelde hij niet dat zijn lichaam de totale controle over hem nam. Een luide kreet ontsnapte uit zijn mond, zoveel kracht had hij nog nooit gevoeld! Opeens werd de hele wereld om hem heen zwart en alleen hij en Aleera stonden tegenover elkaar. Ze zaten in een compleet andere demensie, riolu gloeide blauw en Aleera rood. 'je laat haar met rust' klonk zijn stem. Hij deed zijn handjes naar voren en zijn zwarte flaporen begonnen te zweven. Het zag er verbazingwekkend krachtig uit voor zijn kleine Riolu. Hij liet nog een kreet horen en zijn blauwe handjes begonnen te gloeien. De rode gloed rond Aleera werd weggezogen en zweefde richting zijn handen. Met het laatste beetje kracht dat Riolu over had zorgde hij ervoor dat de demon voorgoed uit Aleera's lichaam verdween. De wereld begon weer normaal te worden en het laatste wat Riolu hoorde voordat hij neerviel was een boze kreet van de demon die nu voorgoed was verdwenen. Riolu sloot zijn ogen en viel uitgeput neer op de grond.

De kwade geest verliet het lichaam en keerde terug naar zijn oorsprong.
Aleera zag alles; wat er met Riolu gebeurde en haar lichaam.. en Aleera's lichaam.
Plotseling klonk er een schel geluid bij haar in de spirit wereld. Haar baas was van plan om in háár lichaam te gaan en met Riolu te praten.
''Zooo.. daar heb je de dappere Riolu. Die denkt dat ie alles kan, een beetje de held uithangen en mijn slaaf beter maken. Dat lukt je toch niet, kleine onbenul.'' zei ze in het lichaam van Aleera.
Ze sprong blij rond omdat Aleera vermoordt was door haarzelf.
''Ze heeft zichzelf vermoord.. hoe zielig. Ik vervloekte haar op een dag omdat ze mij voorgelogen had, en nu heeft ze dit..'' zei ze met een grote grijns op haar gezicht.
''Haar eigen domme fouhout!'' zong ze blij en ze begon blij te springen alsof ze voor zich zag hoe het huis van de Wemels kapot brandde.
''I killed Aleera Black. I killed Aleera Black! Woehoe!'' en ze begon steeds breder te grijnzen want dit allemaal wat ze heeft gezegt komen ook in Riolu's gedachten voor.

(xD je bent echt in de HP stemming)

Riolu opende zijn ogen en keek uitgeput naar Aleera, zijn buikje ging zwaar op en neer. Hij had alles gedaan om haar beter te maken en dit had hem nu totaal verzwakt. Zelfs als hij het voormekaar kreeg haar baas uit Aleera's lichaam te krijgen had hij niet genoeg kracht meer om tegen haar te vechten. De harde woorden drongen diep in hem door en een snijdende pijn stak in zijn hart, maar hij probeerde ze te negeren. Riolu probeerde op te staan, maar zakte door zijn zwarte poten en viel weer op de grond. Zijn hele lichaam was bezweet en in zijn ogen stond een doffe verdrietige blik. 'Aleera...' fluisterde hij zacht 'asjeblieft vecht ertegen... word kwaad op haar... ze heeft... je n..nooit goed behandeld ook ... al hield je van haar... asjeblieft Aleera vecht' Riolu had nog amper de kracht om te praten en deed dan ook hard zijn best om deze woorden uit te brengen. Aleera moest zichzelf redden, Riolu kon niks meer doen..

[Jep, en dit is laatste bericht voor vandaag want ik ga slapen.]

Aleera zag hoe haar baas Riolu behandelde. Ze wist niet hoe ze moest reageren want voor haas baas was ze blij.. maar voor Riolu voelde ze zich verdrietig.
Ze wist ook niet wat ze moest doen, meelachen met haar briljante baas of meestrijden met Riolu die al zijn krachten al bijna verloren is.
Aleera dacht diep na maar wist het niet. Ookal was haar baasje nog zo gemeen.. ze had vroeger een andere kant, toen ze nog jong was kreeg ze mij en ze was zo lief en snoezig..
Maar Riolu heeft me geholpen met het beter maken..
Toen kreeg ze een geweldig idee.

(oke, welterusten )

Riolu keek Aleera aan, in de hoop dat ze weer terug kwam. Zijn hoofd bonkte van de vermoeidheid en hij had moeite zijn ogen open te houden en om maar niet bewusteloos neer te vallen. Hij moest bij Aleera blijven, hij wilde haar zo graag terug zien als normale poochyena, niet als één of andere slechte demon. 'alsjeblieft..' fluisterde hij bijna onhoorbaar. Riolu voelde zich steeds zwakker worden...

(inspiloos xD)

[Wtf is alsjebliest? xD En bedankt ]

Aleera werd boos wanneer ze haar baas zag hoe ze Riolu uitdaagde.
''Bellatrix Black Lestrange!'' zei ze woedend en verbaasd. Zo had ze haar nog nooit genoemd, altijd maar 'baas!'.
''Hou daar onmiddelijk mee op, om mijn vriend te plagen! Jij bent niks vergeleken met hem.'' en ze voelde zich dapperder maar ook banger worden, want de reactie van haar baas is áltijd anders.
Aleera had de moed gekregen om naar haar lichaam toe te rennen maar ze werd tegengehouden door een paar krachtige demonen.
Toen de weg werd versperd werd ze nog woedender en deed ze van pissigheid de aanval Bite tegen de demonen. Ze had zonder dat ze het wist een nieuwe aanval geleerd. De demonen gingen van schrik aan de kant en ze kwam oog in oog te staan met haar baas.
''Jij.. hoe durf je mij al die jaren voorgelogen te hebben. Ik heb je één keer aangevallen, nou en? Dan had je mij niet moeten brandmerken.'' en ze keek naar het litteken wat haar geestelijke baas op haar arm had.
Ze grijnsde en keek kwaadaardig naar de grond waar Riolu nog met veel moeite toekeek.
''Geen zorgen, vriend. Ga maar slapen. Ik bescherm jou dit keer.'' zei ze fluisterend met een glimlach.

(heb het verbeterd xD)

Riolu hoorde tot zijn opluchting de stem van Aleera, ze was er nog! Weer probeerde hij moeizaam op te staan en deze keer lukte het. Met trillende pootjes keek hij naar het lichaam van Aleera, hopend dat ze weer terugkwam en alles weer normaal werd. Het buikje van Riolu begon nog onregelmatiger op en neer te gaan en Riolu kreeg het heel naar koud. Wat was er met hem? Een beetje wankelend stapte hij naar achter en zocht hij dankbaar steun bij de stam van een boom. Alles werd heel wazig voor zijn oogjes en zijn hoofd gloeide van de koorts. Riolu begreep wat er met hem was, de geest had een ziekte achtergelaten in zijn lichaam toen hij Aleera ervan redde. Hij had snel verozrging nodig anders liep het niet goed met hem af.

Aleera schrok toen hij zag dat Riolu in gevaar was. Ze wist niet wat ze moest doen maar ze kon wel met haar geest overal heen maar had geen idee of ze het ook kon vastpakken.
Ze had Riolu wel is horen praten over een meertje waar ze het water vandaan haalde en de bessen.
Dus had ze besloten om ook naar het meertje te zoeken.
Toen ze nog geen 3 meter weg was zag ze de genezende waterkersen al hangen en probeerde er een paar te plukken.
Gelukkig ging het niet dwars door haar geest heen maar bleef het hangen aan haar klauwen.
De pokémon die er niks van wisten die keken verbaasd toe hoe een paar waterkersen door de lucht zweefden.
Zo snel mogelijk vloog ze terug naar Riolu en stopte er één in zijn mond.
''Astjeblieft kauw, mijn schat.'' en ze legde haar pootje onder zijn kin en maakte een etende beweging.

Opeen verscheen er een waterkers voor zijn gezicht en hij meende vaag de gedaante van Aleera te zien. Zo goed als hij kon at hij van de kers en zakte daarna door zijn pootjes. Leunend tegen de boom keek hij naar de schim en een zwak glimlachje verscheen op zijn gezicht 'bedankt' zei hij zacht 'zorg... e...er nu voor dat je... te..terug in je lichaam komt'. Dit moest Aleera zelf doen en Riolu wist zeker dat Aleera daar sterk genoeg voor was, hij vertrouwde erop dat ze het kon..

''Riolu, rust nou maar. Het komt goed.'' zei ze fluisterend en zachtaardig en ondertussen aaide ze met haar geestenpootje het koppie van de kleine Riolu.
''Het komt goed.. het komt goed..'' bleef ze herhalen. ''Ga maar rustig slapen. Morgen worden we samen wakker en gaan we samen spelen!''
En toen Riolu in slaap viel streelde ze nog eventjes zijn kleine schattige wangetjes en toen hees ze d'r kop op en keek ze weer kwaad naar haar baas.
''Waarom ben jij toch verandert. Waarom ben ik toch verandert? Waarom heb je me al die jaren pijn gedaan?'' vroeg ze rustig maar woedend aan Bellatrix.
Op het moment dat haar baas niet wou antwoorden maar uit wou gaan halen naar Riolu viel ze haar aan en belandde met haar poot op d'r baas haar hart.
''Als je het maar ook probeert om Riolu aan te vallen dan ben je nog lang niet van mij af.'' zei ze grommend.

Riolu voelde dat Aleera hem streelde en hij hoorde haar zachte stem. De ziekte maakte hem steed vermoeider en zijn ogen vielen zonder dat hij het zelf wilde dicht. Riolu probeerde wakker te blijven maar langzaam zoog zijn lichaam het laatste beetje kracht dat hij had weg en viel hij in slaap. Zijn buikje ging rustig op en neer, dat was dan ook het enige teken dat hij nog leefde, voor de rest lag Riolu doodstil. Zelfs in zijn dromen was hij kapot en zijn lichaam maakte dan ook geen aanstalten om te bewegen.

Toen haar baas nog een beweging maakte wou Aleera aanvallen maar ze hield zich behendig in.
Ze herinnerde zich hoe ze vroeger met Wooshie altijd trainde met vuurringen.
Hoe ze behendig door de ringen heen sprong zonder ook maar 1 vlammetje te raken, misschien kon ze dit nu ook zo doen maar dan denkbeeldige ringen.
Haar lichaampje deed automatisch de beweging al en langzaam maar zeker kwam ze steeds dichterbij haar oorspronkelijke lichaam waar duistere baas in zat vastgeklemd.
''Moet ik je helpen uit MIJN lichaam?'' zei ze onschuldig maar kwaadaardig bedoeld. En ze liet ondertussen haar kopje schuin hangen terwijl ze nog steeds behendig en totaal niet onzeker voorruit rende.

Riolu droomde, een nachtmerrie.
Zijn warte pootjes rende zo snel als ze konden, donkere bomen flitsen voorbij. Zwarte gedaantes zaten achter hem aan die de vorm kregen van stropers. Ze schreeuwden en waren vastbesloten hem te vangen. Takken sneden in zijn gezicht en boomwortels deden hun best hem te laten struikelen. Riolu rende en rende, zijn longen leken op barsten te staan en zijn pootjes branden. Opeens kwam Riolu bij een enorme muur van boomstammen, onmogelijk om er op tijd overheen te klimmen en te ver om er omheen te lopen. Weer klonk er geschreeuw 'we hebben hem!' en angstig draaide Riou zich om. Een vangstok greep hem om zijn keel en Riolu voelde de grond onder zijn poten verdwijnen. Hij werd opgetild van de grond en snakkend naar admen greep Riolu naar de vangstok. De stropers lachte, en toen verscheen opeens zijn baas die hem hard tegen zijn gezicht sloeg. 'Dat zal je leren zomaar weg te lopen' zei hij met zijn zware stem 'vanaf nu laat ik je altijd opsluiten en zal je moeten trainen totdat je erbijna dood bij neer valt'. Riolu werd in een enorme kooi gegooid 'nee!' schreeuwde hij
'Nee!' echode het nog in het woud toen Riolu wakker schrok. Angstig hijgend keek hij om zich heen, zweet droop van zijn koppie en zijn ogen stonden dof. De misselijke pijn in zijn maag kwam weer terug en zijn barstende hoofdpijn deed hem eraan herinneren dat hij ziek was. Het was maar een droom, gewoon een hele enge droom, zuste er door zijn hoofd. Vermoeiend sloot hij weer zijn ogen, zijn lichaam was zelfs te moe om nog aan andere dingen te denken dan slapen. Nee, ik moet Aleera helpen! wilde Riolu schreeuwen maar tegen die tjid was hij alweer in slaap gevallen.

Aleera hoorde hoe Riolu schreeuwde toen hij wakker werd. Ze schrok en draaide vliegensvlug haar kop om om te kijken wat er aan de hand was.
Riolu zag er uitgeput en zwak uit. Ze moest nog een paar genezende Waterkersen halen om hem tot rust te laten komen maar daar had ze de tijd niet voor omdat haar baas een onverwachte aanval deed.
Aleera grijnsde want als haar baas zou aanvallen in háár lichaam zou het een gevecht van niks worden want ze is zelf slechts maar een geest en niemand kan er wat aan doen.
Maar als haar baas uit haar lichaam gaat dan weet ze dat ze zwakker is dan haar en zou ze het gevecht hoe dan ook verliezen.
Des te dieper ze erover nadacht des te moeilijker ze de beslissing wist te nemen.
Het was of haar eigen lichaam aanvallen en er terug ingaan met veel pijn óf ze moest haar baas uit Aleera's lichaam lokken en de strijd aangaan en hopen dat ze het zou winnen, ookal wist ze dat ze totaal geen schijn van kans had al was er een klein streepje hoop.
Haar kopje vertrok van de pijnlijke hoofdpijn omdat ze te diep nadacht.
En omdat ze te veel woede had wist ze geen beslissing te nemen en deed ze een verkeerde keus.
''Kom uit mijn lichaam en vecht met je domme wand!'' schreeuwde ze dom.
''Dat kleine stokje kan helemaal niks. Ik breek hem zo door midden! Iedereen kan wel een stokje pakken en er een beetje dom mee lopen zwaaien en zo'n pikvage spreuk uit spreken.'' riep ze uitdagend naar haar baas die steeds kwader werd.
Langzaam zag ze haar lichaam steeds zwakker worden en tenslotte neervallen en dat betekende dus dat haar baas háár lichaam had verlaten.
''Jij kleine pokémuggle!'' klonk het van de andere kant. ''Jij kan ook helemaal niks, je bent niet eens goed in aanvallen laat staan dat je tegen mij moet vechten?'' en er klonk een diepe schellende lach die verschrikkelijk veel pijn deed in haar hart.

(ga maar verder met je verhaal, ben erg inspiloos en Riolu kan nu toch niet veel doen xD)

Riolu lag daar maar, zijn hele lijfje trilde en het zou niet lang meer duren voordat dat dat ook stopte en zijn lichaam helemaal niks meer deed.
Alle hoop was nu op Aleera gevestigd, ze moest haar baas verslaan zodat alles weer normaal werd., ze moest zichzelf en Riolu redden..

(Ja dat zie ik xD We beginnen btw al weer met pagina 5 xD Wordt nog m'n record btw o.O)

Aleera keek ondertussen naar Riolu en ze wist dat het nu op haar neer ging.
''Stop nu met dit geklets! Let's fight <3'' en ze sprong alweer behendig vooruit en het werd een totale geesten gevecht.
Toen het gevecht eenmaal startte klonk er een muziekje in de omgeving.
''Angeeeeeeeeeeeeeeel of darkness'' ging ze vrolijk meezingen en haar baas wist dat ze een zwak had voor muziek daarom was Aleera nu kwetsbaarder.
Zonder iets te merken ging Aleera blij dansen en springen en heel vrolijk meezingen met het nummer.
Terwijl haar baas uithaalde om Aleera uit te moorden kon ze haar niet raken omdat ze alleen maar aan het dansen was.
Aleera dansde automatisch en wist niet dat haar klauwen uitgeslagen waren en ze raakte per ongeluk haar baasje precies op haar hart.
Toen ze voelde hoe ze door de huid sneed als boter met haar klauwen schrok ze zich wild en zag hoe het bloed er rustig uit stroomde.
''S.S.s.s.s..sorry'' zei ze stotterend.
''Jij.. jij.. vuile lafbek! Je gaat eraan!'' hoorde ze haar baas met een dreigende toon gillen.
En ze zag hoe ze trillend haar toverstokje wou grijpen maar ze kon er niet bij.
Met een behendige snelheid sprong ze naar het toverstokje en gristte het per ongeluk met haar scherpe klauwen door midden.
''Oeps, foutje.'' zei ze gniffelend.
Maar toen ze doorkreeg dat haar baasje steeds meer leegstroomde en tranen liet vallen legde ze van schrik haar pootje op haar bek en begon ook te huilen.
Ze rende zo snel als ze kon naar haar baasje toe en rees haar hoofd omhoog.
''Astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. ga niet dood! Ik hou nog steeds van je. Astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft..'' zei ze zo snel dat ze jammerend begon te stotteren.
''Astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. astjeblieft.. please forgive me. I can't stop loving you.'' en zonder het te merken ging ze naast haar baasje liggen en keek haar recht in de ogen.
''Het spijt me zo.. het spijt me.. het spijt me..'' jammerende ze door.
''Het maakt niet uit, je hebt je doel volbracht en ik zal je nooit vergeten..'' zei haar baasje rustig maar nog steeds huilend en ze keek Aleera ook recht in de ogen terwijl ze ondertussen steeds meer vervaagde.
''Ik zal je nooit vergeten.. ik zie je in de hell..'' klonk er nog een fluisterende en vage stem toen ze eenmaal weg was.
Aleera begon te huilen maar wist ook dat ze terug in haar lichaam moest gaan om Riolu te redden.
Ze schraapte rustig haar moed bij elkaar en liep naar haar lichaam.
Kalm liet ze zich erin zakken en al snel werd ze wakker en hapte naar adem.
Het eerste wat haar te binnen schoot was Riolu.
''Rioluu! Rioluuu!'' schreeuwde ze hard in de hoop dat hij wakker werd.
Aleera rende naar hem toe en schudde hem door elkaar.
''Wordt wakker, vriend.. wordt wakker!'' maar het hielp niet.
Zo snel als ze kon rende ze naar het meer en plukte de laatste genezende waterkers en stopte die in Riolu's bek toen ze weer terug aangekomen was.

(xD)

Riolu merkte niks van het hele tafereel dat zich vlak bij hem afspeelde en langzaam zakte zijn laatste beetje energie uit zijn lichaam. De geest die hij had verjaagd uit Aleera's lichaam zoog nu langzaam zijn leven weg. Een paar watekersen werden zijn mond in geduwd en met het laatste beetje kracht die hij over had slikte hij ze door. Zijn lichaam greep de waterkersen naar binnen en dronk de genezende sap die door zijn aderen begon te stromen en weer energie gaf. Langzaam begon zijn lichaam weer te werken. Hoestend en proestend werd Riolu wakker en toen keek hij in de rode ogen van Aleera. Het waren weer haar normale ogen, de kwadaardige demonen blik was verdwenen, Aleera was terug. Spontaan begon hij haar te omhelzen 'bedankt..' fluisterde hij zacht. Toen begon zijn hoofd weer te tollen en langzaam zakte hij weer terug zodat hij tegen de stam kon leunen. De waterkersen hadden hem de energie gegeven om te blijven leven maar de volledige genezing zal nog wel even duren. Een zucht kwam uit zijn mond, de geesten waren in ieder geval weg..

Aleera was opgelucht toen ze Riolu bij zag komen.
''Sorry.. ik niet meer bessen kon vinden.'' stotterde ze zo hevig dat ze niet meer normaal kon praten.
''Ikke blij jij terug weer bent. En jij voorlopig rusten blijven, nog genezen niet zijn.'' en ze was blij dat Riolu haar omhelsde als teken dat hij weer terug was.

(verkeerde acc. xD)

Riolu hoorde wat Aleera zei en glimlachte 'ge..geeft niet' klonk zijn stem zwakjes. Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich op het ademhalen. Zijn longen voelde branderig aan, net alsof hij die droom echt had meegemaakt... Ook zijn hoofd was er niet zo goed aan toe, Riolu besloot maar even te blijven liggen aangezien zijn hoofd begon te protesteren waarneer hij bewoog en dan werd hij flink duizelig. Riolu opende weer zijn ogen en keek met doffe ogen naar Aleera, hij werd wel weel beter, hij moest gewoon veel rusten...
'h..hoe gaat het........ met jou?' vroeg hij bezorgd, aan haar energie te zien voelde ze zich beter maar dat kon je niet zeggen over haar uiterlijk.. Ze had nog vele wonden en hier en daar zaten zelf nog wat bladeren in haar vachtje waar Riolu haar wonden had verzorgd. Ook vroeg Riolu zich af of ze nog wat merkte van de hechting die hij had aangebracht op haar borst, waar de ergste wond had gezeten.

(kut xD Sorryyyy)

Aleera ging rustig naast Riolu liggen op het zachte gras.
Ze had nergens nog een steekje pijn omdat ze zich alleen maar op het gevecht geconcentreerd had.
Eigenlijk was ze bezorgder om Riolu dan om zichzelf. Dat komt omdat Riolu heel veel moet rusten en ook heel veel voor haar had gedaan.
De hechting zat niet meer zo goed meer als het begin en kon elk moment losschieten maar daar had ze geen greintje aandacht voor. Het enige wat haar nu nog kon schelen was Riolu.
Ze zeiden samen een hele lange tijd helemaal niks en keken elkaar alleen maar diep aan in de ogen.
''Betekent dit dus dat we vrienden zijn?'' zei Aleera na een lange poos en nadat ze dat zei barstte ze in lachen uit.

(geeft niet )

Riolu merkte dat ze naast hem ging zitten en kreeg een vertrouwd gevoel van binnen. Ze liet hem dus niet in de steek, maar natuurlijk deed ze dat niet, zo was Aleera niet. Hij kreunde zachtjes van pijn en hij hoopte dat hij snel beter zou zijn. Hij kijk even naar boven, het heldegroene bladerdek van de boom prikkelde op zijn netvlies. Heldergroen... dat deed hem aan Amore denken. Hij miste haar, hij had haar al een tijd lang niet mer gezien.
Riolu draaide zijn kop om naar Aleera te kunnen kijken en na een tijdje hoorde hij haar stem. Ze vroeg of ze nu vrienden waren. 'Natuurlijk zijn we dat' zei hij zacht en hij glimlachte.

(Ghehe ;$)

Aleera bloostte zomaar uit het niets en keek Riolu een lange poos aan.
''Zal ik maar wat water halen?'' zei ze verlegen en ze stond op om naar het meer te lopen.
Onderweg zag ze nog een Oran Berry bes en nam die ook mee.
''Zooo.. wat water op het blad'' zei ze vrolijk aangezien alles nu afgelopen was en ze nam het grote blad mee naar Riolu.
''Astjeblieft!'' zei ze zachtjes omdat ze voelde dat Riolu flinke hoofdpijn had.
''Hier! Nog een Oran Berry bes voor je gevonden'' zei ze glimlachend en ze gaf het aan Riolu.
''Eet maar heerlijk op.''

Aleera kwam terug met wat water en een oran berry, wat was ze toch lief. Met zijn handjes gevouwen die hij als kommetje gebruikte, dronk hij wat water. Het ging moeizaam aangezien zijn keel erg brande maar gelukkig kreeg hij wat binnen. Ook de Oran berry at hij op en gelijk voelde hij zich wat beter.Hij was nog wel ziek maar de misselijkheid verdween gelukkig. 'dankje' zei hij en hij bracht zijn koppie weer terug, leunend tegen de boomstam. Om maar even afleiding te vinden ging hij over naar een ander ondewerp 'die hechting van jou... zal ik opnieuw moet... doen, zie ..ik' zei hij terwijl hij zijn blik naar haar borst wende, het zelf gemaakte draad hing op één plek los en de wond zat niet meer zo goed bij elkaar. Wel was het gestopt met bloeden maar Riolu wist dat het nog wel moest worden schoongemaakt, anders kon het gaan ontsteken. Maar tot zijn opluchting zagen de wonden van Aleera er niet heel slecht uit, haar lichaam kon dus goed herstellen.