Aleera zuchtte luidkeels en keek achterom. Ze had honger gekregen en dacht aan de pitloze bessen die ze vannacht ook had gegeten nog voor het gevecht.
Ze stond op en sprong met hoge afzettingen naar de struik toe en begon rustig te eten alsof ze een giraf was met een blaadje in d'r bek.

Riolu keek haar na totdat ze bij de struik was en sloot daarna zijn ogen. Langzaam voelde hij dankzij de waterkersen, de oran berry en natuurlijk Aleera, zijn energie terugkomen. Zijn buikje ging niet meer heel onregelmatig tempo op en neer en was overgegaan naar een regelmatig en rustige ademhaling. Riolu dacht na, hij was hier nog maar net komen wonen en had nu al goeie vrienden ontmoet, daarintegen waren er ook al heel veel problemen en avonturen op zijn pad gekomen. Onbewust begon hij te glimlachen, deze problemen waren dan soms zwaar maar hij stond er niet meer alleen voor, zoals hij vroeger wel had gestaan.

(Heb een briljant idee XD)

De pitloze bessen smaakten goddelijk in Aleera's bek en ze bleef maar door eten, ook omdat ze honger had natuurlijk.
Opeens klonken er zware en hevige donderslagen in de grond en toen er elke keer weer een bonk te horen was vlogen de pokémon met een klap door de lucht.
In de verte zag Aleera haar al aankomen. Het was een bidoof!
Ze zwaaide en glimlachtte al naar de bidoof.
''Hierzoooo! Hier zijn we!'' riep ze heel blij en ze zag dat Riolu wakker werd.

(cavia's? die zijn er niet in de pokemon wereld xD tis een grappig bericht maar het kan niet... doe maar ff wat 'realistischer' qua pokemon xD)

(Ja maaaar kim heeft een half jaar geleden op de site gezet dat alle onmogelijke kan gebeuren in pokéRPG ;D)

(oh, maar volgens mij staat er ook in de uitleg dat het wel Realistich moet blijven op pokemon gebied maar maak er dan een bidoof van, die vind ik wel wat weg hebben van een cavia xD)

Okay ff changen.

(xD)

Opeens begon Aleera te spreken en ze had het duidelijk niet tegen hem, dus Riolu opende zijn ogen en keek verbaasd op. In de verte verscheen een bidoof, die Aleera blijkbaar kende aangezien ze druk aan het zwaaien was. 'wie is dat?' vroeg hij nieuwschierig met zijn zwakke stem. Een koel windbriesje kwam opzetten en liet het bladerdek boven in de boom waar Riolu tegen aan leunde, ruisen. Hij keek even omhoog maar wende daarna zijn blik al snel weer naar de bidoof die aan kwam hoppelen.

Aleera stond nog steeds druk te zwaaien met haar ogen gesloten en een big smile op haar gezicht.
De wind werd steeds harder vanwege de grote bidoof en het scheen ook lekker voor Riolu te zijn.
De bidoof hoorde Aleera blijkbaar niet en liep zonder ook om te kijken rustig maar hardstampend door.
''Hmm..'' zei ze mompelend. ''Zeker in een slechte bui vandaag ofzo. Maar dat maakt niet uit.'' zei ze vriendelijk en ze plukte een paar bessen voor Riolu.
''Ik weet dat je al veel gegeten hebt vandaag, en het spijt me dat je wakker werd.. maar deze bessen zijn echt ver-uk-ke-lijk!'' zei ze zoetsappig en sprong naar Riolu toe.

(wind van bidoof? ik had het over de echte wind xD whaha)

Vragend keek Riolu de bidoof na die slecht gehumeurd verder verderstampte. Aleera bleek het zo te zien niks te schelen en ging gewoon vrolijk verder alsof er niks aan de hand was. Dat maakte Riolu ook iets vrolijker en deed hem minder aan de pijn denken. Hij kreeg bessen van haar en glimlachte 'bedankt.' zei hij terwijl hij er eentje in zijn mond stopte. Aleera had gelijk, ze smaakte inderdaad verrukelijk.. Nadat hij deze had doorgeslikt begon hij weer te praten 'je hoeft je niet te verontschuldigen.... i..ik sliep niet, nou ja... en beetje'. hij stopte nog een bes in zijn mond en genoot van de zoete smaak. Oran berrys en waterkersen waren dan wel genezend, maar ze hadden lang niet zo'n lekkere smaak als deze bessen.

Aleera zuchtte en liet haar kopje hangen. Een zuchtje wind bleef nog steeds langskomen en de pidgeotto's vlogen een aantal keer over om voedsel te brengen naar hun lieve gezinnetjes.
''Ima made nani ga sasa etta ga.'' zong ze rustig en fluisterend.
''Doishite doishite sukinan nog wat nog wat nog wat afureteruuuuuuuuuuuuuu'' zong ze nog steeds en ze deed rustig haar ogen dicht en liet zich zelf meewaaien met de wind die voerde.

Riolu at zijn laatste bes op en keek vragend naar Amore die begon te zingen. Ze had een mooie stem, maar Riolu vroeg zich af wat ze zong. Dit besloot hij dan ook te vragen 'wat zing je?' vroeg hij nieuwschierig terwijl hij haar aan keek. Zijn buikje was nu goed gevoeld en tot Riolu's opluchting voelde hij zich niet meer zo ziek als eerst. Wel had hij nog last van zijn wond en hoofd maar de meeste misselijkheid en duizeligheid was verdwenen.

(inspiloos xD)

''Oh, niets bijzonders.'' zei ze kalm. ''Gaat het al wat beter met je? En wil je nog wat eten? Ik kan nog meer halen hoor, ik verzorg jou dit keer.'' zei ze met een knipoog.
Haar huid was al meer uit elkaar gerekt omdat het niet goed gehecht was. Het draad was ook slapper geworden vanwege de regen die ondertussen al aan het vallen was. Gelukkig zaten Riolu en zij onder een boom, dus dat maakte niet veel uit.

Moonwalker kwam aanlopen.
en zag de riolu en poocheyna en vroeg:'kan ik iets doen ik heb echt niks te doen want ik zoek een slaapplek'.

Riolu luisterde naar Aleera en glimlachde zwakjes 'nee dankje, het gaat al beter, ik heb gewoon rust nodig' zei hij zacht 'en doe nou maar rustig aan, jij hebt ook rust nodig'. Riolu keek naar haar hecting die er niet al te goed uit zag. Maar voordat hij wat wou zeggen verscheen er een Lucario. Met grote ogen keek hij naar de pokemon, wie was hij? wat deed hij hier? Riolu bevochtigde zijn lippen maar zei verder niks. De regen viel uit de grijze wolken en maakte alles nat wat het kon bereiken. Gelukkig zaten Riolu en Aleera onder een grote eik en hadden ze nauwelijk last van de kletterende regen.

Moonwalker schuilde ook onder de eik en zei:kennen jullie een slaapplek voor mij,jullie krijgen daar inplaats van
17 appels die ik van die boom verderop afsla'.

Verbaasd trok Riolu een wenkbrauw op 'wat zouden wij met 17 appels moeten?' zei hij tegen de Lucario. Ook stond Riolu op en deed een paar passen naar achter aangezien hij hem niet vertrouwde. Een pijnscheut schoot door zijn buik en misselijk greep hij ernaar. 'Auch..' kwam er uit zijn mond en met een bezweet koppie keek hij naar Aleera. Hij trok een wat-moeten-we-hiermee blik naar haar, die de Lucario niet zou zien. 'Wie ben je?' zei hij uiteindelijk met een verzwakt stemmetje.

'Ik Ben Moonwalker zoals je ziet ben ik een Lucario.ik was 7 maal Vecht-pokemon kampioen.
en nu geniet ik van het leven in Pokerpg.en daarom zoek ik een verblijfplek en wie ben jij?'zei Moonwalker

De lucario stelde zichzelf voor als Moonwalker en dat hij 7 keer vechtkampioen was geweest. Riolu kende deze vechtwedstrijden, het betekende dus dat Moonwalker voor mensen had gewerkt en zo te zien geaccepteerd. Riolu snoof minprijzend, hij had een hekel aan mensen.
'Ik ben Riolu, prins van Aureon' zei hij met trots. Ook klonk er een beetje hoop in zijn stem, Moonwalker was een lucario dus misschien wist hij wat van Aureon af. Maar die gedachte schudde Riolu weer uit zijn hoofd, Moonwalker had zijn hele leven besteed aan vechtwedstrijden, zo'n pokemon wist waarschijnlijk niks af van dat soort dingen.

(probeer eens wat meer uitgebreide berichten te maken, Moonwalker, 1 of 2 zinnen is niet genoeg xD)

Moonwalker Vroeg aan riolu:Ben Jij de Prins van Aureon?jij lijkt wel op hem.
Moonwalker dacht aan de tijd van vroeger toen hij moest vechten voor Mensen iedere keer waneer hij verloor kreeg hij zweepslagen.maar na de slagen praten hij met andere vechtpokemons en Scholden de Mensen uit.
Moonwalker zei tegen de riolu:'weet je,ik wordt gezocht door de mensen,want ik ben ontsnapt met een Machamp,Gallade en Hitmonchan'.hoe ben jij die gevechten ontkomen?

(Riolu zei net dat hij prins van Aureon was xD maar het geeft niet)

Riolu luisterde naar Moonwalker en dacht terug aan zijn verleden, dus hij was ook niet goed behandeld... Hij kreeg een klein schuldgevoel aangezien hij Moonwalker had onderschat. Maar die verdween weer toen Moonwalker iets zei over hoe hij was ontsnapt. Met grote rode oogjes keek hij Moonwalker aan 'ik ben niet echt ontsnapt, meer gered. Maar hoe weet jij wie ik ben? En waar ik vandaan kom?' vroeg hij nieuwschierig terwijl hij weer ging zitten en tegen de stam aan ging leunen.

Moonwalker schoot in de lach van de vraag van Riolu.
Moonwalker zei:'bijna iedere vecht pokemon weten ietsover jouw.maar ze zijn nog steeds naar mij opzoek ze hadden me bijna te pakken maar toen hielp een Charizard mij,tja het is handig als je connexies hebt.maar hoe dan ook die charizard is ook op mij opzoek omdat ik hem moest betalen omdat hij mij heeft geredt daarom zoek ik dringend een slaapplek'.

De woorden van Moonwalker galmde door zijn hoofd bijna iedere vechtpokemon weet iets over jou hij kreeg er een naar gevoel van. Andere pokemon wisten meer over hem dan dat hij zelf wist. Wie weet welke geheimen en verhalen hij nog allemaal moest ontdekken...
'Een slaapplek..' mompelde Riolu zacht om maar even aan iets ander te denken 'bij de sulfur Caves zijn veel verlaten grotten waar je een prima huis van kunt maken. Misschien kun je daar gaan kijken.. Sorry bij mij kun je niet intrekken aangezien onze grot te klein is voor een lucario' een flauw glimlachje verscheen op zijn snoet waarneer hij dit vertelde.

Moonwalker zei;'oke dank jewel.
Moonwalker deedt Aura Sphere op een boom waardoor er 25 appels naar beneden vielen.
Moonwalker gaf 1 appel aan de riolu en nam zelf 24 appels mee.
en Moonwalker vertok naar De Sulfer Caves.om zich te schuilen.

Met een opgetrokken wenkbrauw keek Riolu de lucario na. Hij was net zo plotseling verdwenen als dat hij was gekomen. Riolu wist niet echt wat hij van hem denken moest, verder sloeg Riolu geen acht op de appels aangezien hij niet echt honger had. Hij wende zijn blik weer naar Aleera en hoeste even vanwege een branderig gevoel in zijn longen. Een Altaria lande voor hen neer en pakte vrolijk een appel van de grond. Even keek hij de poochyena en Riolu aan maar klapte toen zijn vleugels weer uit en vloog weg. Riolu keek hem na totdat die nog maar een klein stipje aan de horizon was. Hij merkte dat de lucht al wat meer begon te betrekken en de regen stopte ook langzaam.