Bij elke stap kraakte de takken onder de poten van Shiny. Hij was lang niet meer in het Lustro- gebied geweest. Waarom? Dat wist hij zelf ook niet. Maar nu had hij gehoord dat Akira een nieuwe naam voor Lustro had verzonnen. Dit was Guerra. Een naam die Shiny zelf leuk vond klinken. En daarbij had hij ook gehoord dat hij was gepromoveerd. Nu was hij een Ayuda. Dat was een andere naam voor een bèta of rechterhand. Een Ayuda mocht verschillende dingen doen. Ze mochten bijvoorbeeld leden uit de Guerra gooien, als ze daar redenen voor hadden. Ook moesten ze trainingen starten zodat de leden in vorm bleven ook al gebeurde er niet veel dingen. Verder had hij ook gehoord dat Taresh en Rowan ook Ayuda waren. Beide kende hij nog niet, maar hij verwachtte beide snel te ontmoeten..

Eindelijk kwam Shiny aan bij de Skull Forest het zag er nog hetzelfde uit als vroeger. Hier had de eerste training van de Guerra plaatsgevonden. Dat was een parcours. Deze was door Akira gestart. Nu zou hij ook een parcours startte. Shiny keek blij. Misschien moest hij de parcours zelf ook een keertje rennen. Hij had het zelf opgebouwd, en wist wat er zou gebeuren. Maar hij zou zelf ook moeten trainen. Shiny ging klaar staan en begon aan de parcours. Snel rende hij naar voren, als het goed was zou het met de bomen beginnen. Eerst waren er een paar omgevallen bomen in zicht. Hier sprong Shiny simpel om heen, alsof ze er niet waren. Ze waren dan ook niet zo hoog. Daarna kwam er een rij bomen. Het was de bedoeling hier zigzaggend naar voren te rennen, het waren scherpe bochten en trainende je conditie. Snel rende de Shiny Umbreon langs de bomen. Eenmaal klaar kwam hij uit bij de volgende onderdeel.

Verschillende pokemon verschenen, ze leken even te twijfelen of ze Shiny moesten aanvallen. Hij had het opgebouwd, dus waarom moesten ze hem aanvallen? Shiny knikte kort, en de pokemon leken het te begrijpen. Een viertal pokemon verscheen. Dit waren Combusken, Breloom, Seviper en Zangoose. Shiny had een aantal pokemon gevraagd of ze de pokemon wouden aanvallen die langs kwamen. Als gedeelte van de training. Het leek makkelijk om de pokemon te verslaan. Maar ze zaten op een hoog level, en ze kwamen met meerdere tegelijkertijd. Shiny grijnsde, 2 van hen waren in de voordeel bij hem. De andere 2 hoorde eigenlijk rivalen te zijn maar leken nu samen te werken. Er verscheen een paarse bal voor de bek van de Umbreon. Deze schoot hij naar de Combusken. De Combusken sloeg de Shadow Ball kapot met een Mega Punch. Maar toen gebeurde er iets wat de Combusken niet verwachte. De Shiny Umbreon verscheen recht voor de Combusken. En zo snel! ''Te sloom,'' mompelde Shiny. Zijn staart gloeide wit. Hij sloeg de Combusken in zijn maag, deze vloog tegen de breloom aan. Maar ze stonden beide gelijk op. Ondertussen hadden de Zangoose en Seviper beide een aanval geladen. Poison Tail en X- Scizzor. beide pokemon rende op Shiny af. Shiny werd van beide kanten hard geraakt. Hij had het moeten aan zien komen. Hij kneep een oog dicht van pijn, maar sprong al snel de lucht in. Hij richtte een Dark Puls naar de grond toe. Beide Zangoose en Seviper werden geraakt. Daarna gloeide zijn staart weer wit hij maakte een salto en sloeg met een IJzerstaart recht op de hoofd van de Seviper die uitgeschakeld neer viel. Nu waren er nog 3 over. De Breloom kwam als eerste naar Shiny toe rennen, deze gebruikte een Focus Punach. Maar Shiny had het aan zien komen. hij had maar 1 stap opzij gezet zodat de Breloom had gemist. Daarna gebruikte Shiny een Shadow Ball. Deze raakte de Breloom in zijn zij. De Breloom vloog naar achteren en viel op de grond. Ondertussen was de Combusken naar Shiny gerend met een Focus Punch. Shiny was geraakt omdat hij het niet zag aankomen. Shiny had hem eerst boos aangestaard. Daarna had hij zijn bek geopend zodat er een gele bal ontstond. De gele bal werd een straal, hyper straal. Hij nam de Combusken mee, en even later ook de zangoose. Deze vielen uitgeschakeld neer zodat alleen de breloom over zou zijn. De breloom stond weer op. Hij wist dat Shiny nu niet kon bewegen. Dit was zijn kans. Hij ging voor Shiny staan en sloeg hem met verschillende focus slagen. Maar al snel kon Shiny weer bewegen, hij gebruikte een Dark Puls. Daarna viel de Breloom ook uitgeschakeld neer.

Shiny zuchtte, dat waren de pokemon. Nu nog 2 delen van de parcours. Hij ging door met rennen, al snel kwam hij bij de vallen. Er waren verschillende dingen. Gaten in de grond. Netten die op je vielen en meer dingen. En dit allemaal met behulp van smalle draadjes en meer dingen. Shiny kende ze al uit zijn hoofd dus zo moeilijk werd het niet. Hij ging op een rustig tempo naar voren. Het was niet moeilijk om ze allemaal te ontwijken. Geen van de dingen raakte hem. Dit was een geinig onderdeel. De meeste pokemon zouden hier wast gestopt worden door de vallen.

Al snel kwam hij bij het laatste onderdeel van de parcours. Hier moest je 500 meter lang zwemmen. Voor vuurpokemon zou het moeilijk worden. Dit onderdeel was heel geinig omdat de meeste pokemon niet van zwemmen hielden. En de meeste pokemon konden niet eens zwemmen. Een grijns verscheen op de gezicht van Shiny. Hij moest maar beginnen. Er verscheen een witte straal achter de umbreon, hij schoot door het water heen. Sneller dan normaal. Na 500 meter kwam hij moe bij het einde. Hij schudde het water even uit zijn vacht. Fijn! Nu moest hij helemaal terug lopen naar het begin. Het was eigenlijk heel dichtbij. Het was maar zo'n 200 meter lopen. Maar na het zwemmen had Shiny er geen zin in. Maar het moest toch. Er verscheen een witte straal achter Shiny. Hij kwam weer bij het begin uit. Daar liet hij een brul horen naar alle Guerra leden. Als de eerste deel van de training, de parcours, voorbij was. Dan zou de tweede moeilijke deel beginnen. De gevechten..

- Editted om langer te mk & de titel van Lustro -> Guerra te veranderen. -

In een ontspannen tempo draafde Rowan door het bos. Hij had gehoord dat er een training gehouden zou worden en als zojuist gepromoveerde Ayuda moest hij daar wel bij aanwezig zijn. Hij grijnsde. Akira had de Lustro stevig onder handen genomen, de naam veranderd in Guerra en ook meteen de rangen goed neer gepint. Hij was nu een onderbevelhebber, een Bèta. Een zelfvoldaan gevoel verspreidde zich tot in de topjes van zijn poten die in een regelmatig tempo over de bosgrond draafden. Hij had zich in een korte tijd bewezen en omhoog gewerkt. Het was fijn als je inspanning beloond werden. Akira wist goed wat haar leden wilden en ook wat ze moest doen om de groep sterk en hecht te maken. Hoewel hij de meeste leden niet als echte vrienden beschouwde, respecteerde hij hun inzet voor de Lustro, uh, Guerra. Hij schudde even met zijn kop. Daar moest hij nog even aan wennen.

De afgesproken plek kwam in zicht, een Shiny Umbreon wachtte op de anderen. Rowan wist wie het was, ookal had hij de pokémon nog nooit ontmoet. Shiny had dezelfde rang als hij, dus draafde hij achteloos naar hem toe. “Gegroet Shiny.” Hij grijnsde even, waarbij zijn glinsterende tanden zichbaar werden. “Ik wacht de leden aan het eind van het parcours op, dan kan jij uitleg geven over het parcours zelf, okee?” Hij stelde het voor, maar wachtte verder niet op een bevestiging. De Luxray kwam weer in beweging en rende nu het parcours op. Hij was ermee bekend, omdat hij het al eerder had verkent. Na 200 meter kwam de eerst boomstam al. Hij lag overdwars op het pad. Aan de linkerkant lagen zijn doodse takken, kleinere pokémon konden zich erdoor heen wurmen, omdat de dikke stam misschien te hoog zou zijn. Rowan sprong soepel omhoog en landde op de boom. Hij zette zich af en sprong met een Quick Attack op de volgende boomstam die zo’n tien meter verder lag en ook lager was dan de eerste. Met een plof landde hij op de grond en spurtte hij verder. De volgende boom was in zijn val blijven steken en hing zwaar op de takken van zijn overbuurman. Rowan was groot om eronder door te rennen, dus sprong hij aan de linkerkant op de stam, rende een stuk omhoog en sprong toen weer naar beneden. Er volgenden ongeveer vijf boomstammen die elk maar tot de helft van het pad kwamen, om en om aan een kant. Behendig zigzag Rowan heen en weer, genietend van de inspanning.

Het pad was leeg, maar zodra de Luxray verder stormde verschenen er pokémon. Twee Ariados, een Ursaring en een enorme Fearow. Rowan gromde en schoot eerst de vogel neer met een Thunder. Daarna sprong hij omhoog en zijn Ijzerstaart ontmoette de Focus Punch van de Ursaring. Die sloeg hem weg, maar Rowan maakte gebruik van de draaiing om een Aridos te verrassen met een Ijzerstaart. De andere schoot een String Shot op hem af die zich om zijn voorpoot wond, maar hij beet hem kapot met een Thunder Fang. Hij schoot naar zijn aanvaller toe met een Snelle Aanval en zette de Thunder Fang door in zijn nek. Met een zwaai slingerde hij de Ariados op de Fearow die net weer overeind krabbelde. De Ursaring kwam brullend op hem af. Rowan gromde diep en vuurde een Donder op hem af. De blauwe straal reet de aarde open en trof doel. De pokémon vloog naar achteren, maar bleef op de been. Hij kwam weer overeind en viel opnieuw aan. Rowan sprong op hem af en beet met een Thunder Fang in zijn nek. Woest grommend hield hij de vacht vast, zelfs toen hij een Crunch in zijn rechterpoot voelde. Zijn staart begon te gloeien en met een zwaai sloeg hij de Ursaring op zijn rug, zodat deze voorover struikelde, viel en met een klap op de grond terecht kwam. Rowan was net op tijd van hem afgesprongen en keke tevreden naar het bewegingsloze lichaam. Die zouden straks wel weer bijkomen.

Hij zoog zijn longen vol frisse lucht en begon weer te rennen. Nu kwamen Shiny’s kleine speeltjes. Behendig sprong hij over het eerste lijntje, maar stapte daarna op een steen die de grond in zakte. Meteen verschenen er vele, bewegende objecten die in een rechte lijn op hem afschoten. Met een woeste grom deed hij een Ontlading die de vlijmscherpe stenen raakte en ze weg liet spatten. Grijnzend rende hij verder, op zijn hoede voor meer valstrikken. Toch kon hij niet voorkomen dat zijn poot achter een verborgen lijntje bleef haken. De grond verdween onder zijn voeten en met een geschrokken schreeuw viel hij in het zojuist verschenen gat. Chagerijnig sprong hij op en sprong hij met een Snelle Aanval uit het gat. Zijn schouder voelde wat beurs door de val, maar het was niet ernstig. Genas wel weer. Hij rende door, maar ontzag zijn schouder toch wat. Toen kwam het laatste onderdeel in zicht.

Water. Een kunstmatig gegraven zwembad van 500 meter lang. Rowan gromde bij de gedachtte dat hij moest zwemmen, maar je kon er nu eenmaal niet omheen. Hij zuchtte, nog altijd rennend en zette zich zonder aarzelen af aan de rand met behulp van een Quick Attack. Hij vloog een heel stuk over het water, maar landde uiteindelijk toch in het koude bad. Meteen begon zijn statische vacht te knetteren, blauwe vonken dansden over het water en hij wist dat alles wat zich in het water bevond nu een schok zou krijgen. Met een verbeten gezicht zwom hij door. Hij was er niet erg goed in, omdat hij het nooit deed, maar hij kwam vooruit. 500 meter late klom hij weer op de kant, hijgend en kletsnat. Woest schudde hij zijn vacht uit zodat dit in wilde, natte pieken overal heen stond. Hij grijnsde en ging een stukje van het water vandaan zitten. Liet die leden maar komen.

Eenmaal uit de Guerra grot, rolde Music met haar ogen. “Verdoemde trainingen,” gromde ze en ze liep door. Ze gooide haar capuchon over haar hoofd, zodat niemand haar kon herkennen. “Waarom moeten ze altijd trainingen organiseren als ik net even uit wil rusten?” klaagde ze. Opnieuw rolde ze met haar ogen, terwijl ze zacht doorliep. “Oké, ik stop met klagen,” snoof ze tegen zichzelf. “Even aan wat leuks denken..” Leuks.. Leuks.. Nee, ik weet niks leuks. Ze snoof hard en keek om zich heen. Oh ja! Degene die de training organiseerde was Shiny. Hij had de Lustro ooit in de steek gelaten. Ze wist hoe boos Akira ooit op hem was geweest. Hij was destijds de leider geweest, de hoofdleider. Hij was degene die Akira gepromoveerd had tot leider, omdat zij zijn partner was geweest. Een rilling gleed over haar rug toen ze daaraan dacht. Die Shiny was nu Ayuda, Bèta en Rechterhand, van de Guerra. Die moesten de trainingen en zo organiseren. Sáái. Maar ja. Ze wist dat Taresh, hij en ene Rowan gepromoveerd waren tot de Ayuda-rang. Drie was best veel, maar het waren dan ook twee rangen in één, met veel taken. Toch was ze niet van plan zich op haar kop te laten zitten door deze Ayuda’s. Ze zuchtte. Het enige wat ze wilde was Akira van haar troon schoppen, en dan zelf er op gaan zitten. Of misschien die kleine engerd.. Die Secret. Jammer dat die zo jong was.. Ze zou een betere leidster zijn. Alleen zou de grot wel vaak vernield worden. Ze grinnikte even en merkte dat ze al aangekomen was bij Shiny.
“Hallo, Shiny,” sprak ze, terwijl ze haar cape van zich af gooide. “Mijn naam is Music,” stelde ze zich snel voor. Ze keek naar het parcours, waar je net een Luxray kon zien verdwijnen. Rowan, dus. Ze schudde haar kop grinnikend heen en weer. “Ik weet al wat ik moet doen. Ik zie je later,” sprak ze kalm, voor ze zich af zette. Natuurlijk, ze had zich gewoon kunnen teleporteren. Deze training was eigenlijk zinloos; als iets te lastig was, kon ze zich weg teleporteren. Maar, het was goed voor haar conditie en ze had er zin in.

Als eerste kwam ze aan bij de bomen. Sommigen waren omgevallen, hier sprong ze gewoon overheen alsof ze net twintig centimeter boven de grond uit kwamen. Anderen daar moest je langs zigzaggen. Dit was voor haar geen probleem. Ze was snel en lenig, dus zou de bochten scherp kunnen nemen. Ze rolde even met haar ogen en ging voor de eerste boom staan. Ze sprong omhoog en greep een tak beet. Hier hees ze zichzelf op. Veel leuker. Ze zette zich af en sprong naar de volgende boom, waar ze een tak met haar handen beet pakte en zo naar een andere tak toe zwaaide, die ze ook weer beetpakte. Ook bij deze gooide ze zichzelf naar een andere tak toe, die wat lager was. Op deze landde ze wel weer normaal. Zo ging ze door, tot ze bij de laatste aankwam. Deze pakte ze ook met haar handen beet, ze gooide zichzelf verder, en landde met een salto op de grond. Ze grinnikte. “Perfecte landing,” sprak ze zacht tegen zichzelf. Hierna rende ze snel door.

Ze vergat haar toekomstblik te gebruiken, en werd dus totaal verrast toen Pokémon zich ineens om haar heen verzamelden. Het waren niet al te krachtige Pokémon, maar Music was qua type in het nadeel. Drie Mightyena’s, een Grovyle en een Houndoom. Ze rolde met haar ogen. “Laten we maar beginnen,” zei ze droogjes.
De Mightyena’s sprongen tegelijk op haar af, alle drie van een andere kant. Music knipte met haar vingers en verdween in het niets. De drie Mightyena’s knalden tegen elkaar aan. Hierna verscheen ze boven hen. Haar ogen kleurden wit en soort golven kwamen er van af. Met deze Hidden Power viel ze de drie aan, terwijl ze duizelig op de grond bleven liggen, aangezien ze hard tegen elkaar aan waren geknald. Hierna richtte ze haar blik op de Houndoom. Ze hield haar handen voor zich en ademde diep in. Schokjes verschenen. De Houndoom keek verbaasd. Toen ging alles veel sneller en Music vuurde een Shock Wave af. De Houndoom werd geraakt. Helaas zag Music hierdoor de Grovyle niet aankomen. Met een mesblad raakte hij haar volop. Ze keek hem grommend aan en deed een Fire Punch, die hem volop in zijn kaak raakte. “Zo,” gromde ze. Ze merkte dat alle Pokémon grommend overeind kwamen. “Uh-oh,” sprak ze slikkend. Ze sloot haar ogen en keek heel snel in de toekomst.
De Houndoom opende zijn bek en deed een vlammenwerper, terwijl de Grovyle vanaf de andere kant aankwam met een snelle aanval. Music had dit net zien gebeuren, en teleporteerde zich weg. De vlammenwerper raakte de Grovyle, die uitgeschakeld neer viel. Music deed nog een Hidden Power op de Houndoom, die hierna ook uitgeschakeld was. Ze hijgde lichtjes, maar zag de Mightyena’s toen bang wegrennen. Grinnikend draaide ze zich om en ging ze verder.

Uiteindelijk zag ze een klein lijntje en ze stopte meteen met rennen. Haar blik werd wazig en ze keek in de toekomst. Ze zag elke val tot in het kleinste detail en probeerde alles te onthouden. “We gaan ervoor,” zei ze zacht, waarna ze begon te lopen. Ze sprong sierlijk over het draadje heen, vermeed de steen, en ging door. Ze sprong over vele lijntjes en stenen, maar vergat op gegeven moment één draadje. Plots kwamen van alle kanten stenen, die op haar af kwamen. Ze slikte en teleporteerde zichzelf snel tien meter verder, zodat ze buiten bereik was. Ze zuchtte diep en ging door, zonder verder nog iets te raken. Toen alles veilig was, rende ze gewoon door, wachtend op het volgende onderdeel..

Dit was water. “Oh nee, hè!” riep ze uit. Ze keek naar zichzelf. “Dat water is zo goor!” riep ze uit, haar stem vol zelfmedelijden. Ze dacht snel na en grijnsde toen. “Oh ja, ik kan teleporteren,” zei ze, helemaal blij. Ze teleporteerde zich naar de overkant en keek Rowan aan. “Hallo,” zei ze, voor ze tegen een boom ging zitten. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Ze wist niet helemaal zeker of ze het tweede deel mee zou doen; haar eigen trainingen waren voor haar nuttiger, omdat ze hier gewoon langs kon teleporteren. Maar, dit vond ze wel leuk..

Guerra, Ayuda.. Taresh liet het even bezinken. Vanwaar die plotselinge veranderingen? Ach ja, Akira had er vast haar redenen voor. Kalm verplaatste de Golduck zich door het donkere woud. Hij maakte geen aansporen om over te gaan tot een sneller tempo, waarom zou hij? Hij snoof. Wat hem nog het meest verbaasde was dat hij gepromoveerd was tot Ayude, een zogehete Bèta. Niet dat hij niet vond dat hij geschikt was, maar toch. Taresh bevond zich nog niet zo lang in de Lustro, dat nu de naam Guerra met zich meedroeg. Blijkbaar zag Akira wel wat in hem, evenals in Shiny en Rowan. Beide had Taresh nog niet ontmoet, maar hij vermoedde dat dit spoedig zou gaan gebeuren. Er verscheen een kille grijns rondom zijn snavel, zich nu pas echt beseffend dat hem een hoge rang was toegeëigend.

Al snel verscheen er een Umbreon in het zicht, een Shiny wel te verstaan. Ook kon Taresh nog net een vage schim onderscheiden die tussen de bomen verdween. Hij herkende de cape en wist dat het Music was. Blijkbaar begon ze aan de training. Taresh liet zijn blik even door de omgeving glijden, voordat hij voor Shiny hald hielt. Hij kon niet goed zien wat de training precies in hield, maar hier zou hij vast snel genoeg achter komen. Hij keek Shiny aan en maakte een groetend knikkend gebaar. "Mijn naam is Taresh, voormalig Duro van Guerra en nu gepromoveerd tot Ayuda. Jij bent Shiny, neem ik aan?" sprak hij met zijn kille stem. Nadat het voorstelgedeelte achter de rug was keerde Taresh zich tot de training. "Laat ik maar beginnen," mompelde hij en hij zette zch af.

Als Golduck ging hij merkwaardig snel. Normaal stonden deze eendachtige Pokémon niet echt bekend om hun lenigheid op het land, maar dit was juist één van de punten waar Taresh in zijn verleden hard aan gewerkt heeft.
'Nee je mag niet meedoen, jij bent anders!'
Taresh kneep zijn ogen even woedend dicht en liet een grom los. Het gebeurde de laatste tijd steeds vaker dat zijn herinneringen weer te boven kwamen, doodvermoeiend. Een lange tijd had hij deze verborgen weten te houden, diep in zijn geheugen. Maar sinds hij zich bij de Guerra had aangesloten leek het alsof de poort was open getrokken en nu al deze herrineringen doelloos door zijn kop dwaalden, ontsnapt en tastend naar zijn emoties. Taresh drukte deze gedachte weg en rictte zich weer op de training. De herrinering bleef echter door zijn kop spoken en dit deed hem kwaad de eerst in de weg liggende stam door midden rijten met zijn scherpe klauwen.

Taresh zette zich af van de stam en kwam keurig op de grond terecht. Hij was zonder moeite door het eerste gedeelte van de training gekomen. Het enige wat hij eraan had overgehouden was een lichte snee op zijn wang, die niet eens opviel door de vele andere sneeën, verspreid over zijn gehele lichaam. De pijn die hier van afkwam leek hij niet eens te voelen, hiervoor moesten de verwondingen toch wat erger zijn. Kalm rechtte Taresh zijn rug en liet hij zijn blik rusten op het gebied dat hij zojuist achter zich had gelaten. Dit gebied was er erger aan toe dan hij. Soms had Taresh zijn scherpe klauwen moeten gebruiken om erdoor heen te komen, en dit leidde tot diepe krassen in de stammen. Er verscheen een geamuseerde blik op zijn gezicht, maar die verdween echter weer snel toen zijn niet zichtbare oren een geluid opvingen.

Een Nidoking, Vigoroth, Cacturn en Manectric snelde op hem af. "Holy sh-" Taresh kon zijn zin niet afmaken want hij moest op zij springen om een Thunder van de Manectric te kunnen ontwijken. Hij gromde luid, wat had dit te betekenen? Hij had geen zin in een uitgebreide slachtpartij, niet nu. Toen realiseerde hij zich plots dat de Pokémon onderdeel waren van de training. Hij grijnsde kil. In dat geval.. "Kom maar op."
De Nidoking was de eerste die weer in beweging kwam, met een Megahorn. Taresh verborg zijn ene klauw achter zijn rug terwijl hij zich met de ander afzette. De verborgen klauw begon te gloeien en met een Fury swipes greep hij de hoorn van de Nidoking beet. Krachtig zette hij zich weer af, waardoor de Nidoking naar voren viel. Hij wist zich echter op de been te houden en draaide zich om. Voor een tweede keer stormde hij op de weer op de grond gelande Golduck af, dit keer met de Vigoroth en Manectric aan zijn zijde. De Cacturn was verdwenen, maar Taresh had geen tijd om uit te zoeken waar. Hij moest weer opzij springen een tweede thunder te vermijden en vuurde toen een Hydro pump af zodat de Vigoroth een eind naar achter vloog. De Pokémon knalde tegen een stam, waar hij niet meer van af kwam doordat Taresh de Hydro pump bevroor met een ijstraal. Zo, daar had hij in ieder geval geen last meer van. Plots schoot er een pijnlijke steek door zijn rug en klapte hij naar voren. De Cacturn was vanuit het gebladerte op hem af gesprongen en had met een Needle arm toegeslagen. Vervolgens pakte hij Taresh staart beet, maar de kans om een verdere actie te ondernemen kreeg hij niet. Taresh draaide zich namelijk razendsnel om en sloeg toe met een Fury swipes, recht naar zijn keel. De Cacturne slaakte een kreet van pijn en greep naar zijn bebloedde strot, waar drie diepe krassen in stonden. Hij sprong op en verdween tussen het struikgewas. Snel krabbelde Taresh overeind en gromde hij naar de Nidoking en Manectric, die even versteld halt hadden gehouden. Beide leken te aarzelen, de Golduck was blijkbaar tot alles in staat. Uiteindelijk besloten ze het op te geven en rende ze weg.

Taresh kneep pijnlijk een oog dicht. Er bevond zich een naald van de Cacturne in zijn rug en zelf kon hij er niet bij. De Vigoroth dwingen hem eruit te halen leek geen slim plan, mede omdat deze woedend was dat Taresh hem niet uit zijn gevangenis van ijs had gehaald. Er zat maar één ding op, Taresh moest het aan één van de leden vragen. Kalm draaide hij zich om en kwam hij weer in beweging, zich afvragend wat het volgende deel van de training ging worden.

- Het volgende deel doe ik wel nadat iemand anders weer heeft gepost, anders wordt de post volgens mij echt te lang. xD -

Er kwamen steeds meer bomen in het gezichtsveld van Blame. De trainingen vonden zich hoogstwaarschijnlijk plaats in het bos van het gebied. Blame was nog nooit eerder in het bos geweest, maar hij voelde er zich wel thuis, omdat hij nog steeds een Grass-type was en van donkere kleuren hield. Blame hoorde stemmen achter een struikgewas. Net toen Blame door de struiken keek, zag hij de Golduck van de grot wegsprinten. Iets verder stond een Umbreon. Hij had blauwe ringen in de plaats van gele. Dat moest Shiny zijn. Blame stapte naar voren in het gezichtsveld van de Umbreon. ''Gegroet..'' sprak hij. ''De training is dit parcours..?'' vroeg Blame met een blik op het pad. Hij wachtte niet todat Shiny een antwoord gaf, hij zette zich af en kreeg een hoop wind in zijn ogen.

Blame voelde bij iedere stap die hij zette zijn poot wegzakken in de modder, en hem er daarna met een snel zuigend geluidje uittrok. Toen zag hij een rij omgevallen bomen. Met een lenige sprong klom hij op een boomstam. Behendig sprong hij naar de twee boomstam en hij ging zo door tot de laatste boomstam. Toen hij bij de laatste boomstam kwam, zette Blame zich hard af, om een extra grote sprong te maken. Daarna kreeg hij de rij bomen in zicht. Behendig zigzagde hij tussen de bomen heen. Soms miste hij ze maar nét twee centimeter, maar hij kwam er door zonder één keer een boom te raken. Hij had niet gedacht dat het eerste deel van de training zo gemakkelijk zou zijn.

Het pad werd breder en Blame kreeg een onheilspellend gevoel. Toen zag hij dat zijn pad geblokkeerd werd door vier Pokémon; Ariados, Noctowl, Dusclops en Linoone. De Ariados klikte dreigend met zijn kaken en de vier Pokémon probeerden hem te omsingelen. De Noctowl zou waarschijnlijk het moeilijkste worden, omdat hij in het nadeel was, tegenover hem. De Dusclops gromde en gebruikte zijn Schaduw Bal. Blame was al altijd slecht geweest in het blokkeren van aanvallen die je kon afschieten. Blame sprong opzij en voelde de Schaduw Ball langs zijn rechter poot vliegen en exploderen tegen een boom. De Linoone sprong op hem af maar Blame strekte zijn klauwen uit. Net op het moment dat hij hem wou raken met een Snelle Aanval, slaagde hij erin om de aanval af te weren met zijn klauwen. De Linoone had een grote snee op zijn voorhoofd, maar hij brieste woedend. Daardoor had hij niet gemerkt dat de Ariados hem aanviel met Shadow Sneak. ''Aw,'' kreunde Blame. Woedend draaide hij zich om en gebruikte zijn Mesblad, de Ariados ontweek de bladeren, maar ze opeens maakten ze een halve looping, en raakte de verraste Ariados. Toen zag Blame zijn kans, hij was zodanig verrast door de bladeren, dat hij alle aandacht van hem verloor. Blame sprong op hem af, en raakte de Ariados tussen zijn ogen met een Fury Cutter. Hij wankelde maar viel uiteindelijk op de grond. Nog voordat Blame zich kon omdraaien, voelde hij een stekende pijn door zijn rug lopen. De Noctowl had hem in zijn rug geraakt met Air Slash. Blame gromde woedend. Een groene bal verscheen in zijn mond. Hij richtte zijn Energie Bal op de kop van de Noctowl. Hij schoot de bal af en hij raakte de Noctowl recht in haar buik. Ze viel op de grond, maar was blijkbaar nog niet uitgeschakeld. De Linoone viel opnieuw aan met Snelle Aanval, juist op het moment dat Blame zijn Fury Cutter gebruikte. De Linoone kon niet meer stoppen en de Fury Cutter doorboorde zijn schedel. Hij was gespietst door zijn eigen snelheid. Blame's klauwen kleurden bloedrood. toen hij ze uit de kop van de levenloze Linoone haalde. Het rode oog van de Dusclops kleurde zwart. Een zwarte straal schoot uit zijn oog. Blame sprong razendsnel opzij en de straal raakte De Noctowl net niet. Hij werd wel opzij geblazen door de kracht van de straal. Daarna wou hij opnieuw een Schaduw Bal gebruiken, maar Blame gebruikte zijn Energie Bal, voordat de Dusclops hem kom afschieten. De Bal raakte hem in zijn oog en hij viel uitgeschakeld op de grond. Daarna draaide hij zich om naar de Noctowl, die met volle kracht op hem afvloog om zijn ogen eruit te krabben met zijn klauwen. Blame gebruikte zijn eigen klauwen om zijn aanval af te weren. Hij voelde warm bloed over zijn armen stromen. De Noctowl had hem diep in zijn arm geraakt. Hij vloog opnieuw op hem af, maar Blame bukte zich en juist op het moment dat de Noctowl boven hem vloog stak Blame zijn klauw uit en hij raakte volop in zijn buik. En regen van bloed spatte neer waar de Noctowl vloog, maar hij botste uiteindelijk tegen een boom en viel bewustloos op de grond. Blame hijgde tevreden. Deze Pokémon waren niet makkelijk geweest. Na een laatste blik te werpen op de bewusteloze lichamen, liep hij verder.

Het pad werd weer smaller. Blame liep niet zo hard als eerst, omdat hij uitgeput begon te worden. Toen zag hij eindelijk de laatste hindernis. Blame zuchtte luid. Hij kon wel zwemmen maar dat was lang geleden dat hij voor het laatst gezwommen had. Waarschijnlijk was hij het al verleerd, maar hij kon het nog altijd proberen. Met een sierlijke beweging dook hij in het donkere water. Toen hij onder water was, leek het alsof zijn hele lichaam bevroor. Snel stak hij zijn kop boven om te kunnen ademen. Blame probeerde wat te spartelen met zijn armen. Ja, dat gaat vooruit. Toen hij al honderd meter ver was, probeerde hij ook met zijn benen te spartelen. Toen voelde hij een energieschok door zijn lichaam heen gaan. Hij voelde het koude water niet meer. Eigenlijk was het niet meer dan wat spartelen in het water. Blame grijnsde en zwom met nieuwe hoop verder. De oever kwam dichter en dichter. Zijn klauw de droge aarde raakte, zuchtte hij tevreden. Hij zag de Kirlia van in de grot en een Luxray die hij niet kende. Hij had het parcours gehaald. Hij klom uit het water en grijnsde naar de twee Pokémon. ''Hallo..'' zei hij enkel. Hij stapte naar een plaats die zo droog mogelijk was, en plofte zich er vervolgens neer. Toen realiseerde hij zich dat er nog een tweede deel zou komen, dat waarschijnlijk nog zwaarder zou zijn dan het eerste deel.

Taresh hief verbaasd een wenkbrauw op. Hij was al een tijdje aan de wandel geweest en nog steeds had hij niks getroffen wat met de training te maken zou moeten hebben. Was dit alles? Maar, waar waren de rest van de Guerra leden dan? Een plotseling strak gevoel om zijn poot deed hem uit zijn gedachtes opschrikken. Zonder verdere waarschuwing werd hij omhoog geslingerd. In een reflex creeërde hij een Fury swipes en sneed hij het net door midden, voordat deze hem in zijn greep kon nemen. Behendig landde hij weer op de grond. Oke, zijn vraag was beantwoord. Het derde gedeelte van de training was begonnen. Waakzaam rechtte hij zijn rug, de warme vloeistof die over zijn ruggegraat liep negerend. De naald was al wat losser komen te zitten, maar zat nog steeds te diep in zijn vlees om eruit te kunnen vallen. Ach, het boeide hem niet. Zolang het hem maar niet hinderde tijdens zijn training.

Met gespleten ogen kwam hij weer in beweging. Bij elk geluid dat hij opving, elke beweging die hij waar nam, hield hij tijdelijk halt om de omgeving grondig te onderzoeken. Hij had geen zin om weer in een net vast te komen te zitten, of misschien wel erger. Helaas trapte hij toch weer in een tweede val. Deze was sluw. Taresh had net zijn aandacht gevestigd op een boom, waar hij meende iets te zien glinsteren, toen plotseling de grond onder hem verdween. De glinstering was slechts een trucje, het was de bedoeling geweest dat Pokémon het op zouden merken. Met een noodgang viel Taresh naar beneden, om vervolgens met een harde klap op de grond te belanden. Gelukkig kwam hij terecht op zijn zij en niet op zijn rug. "Verdomme..." mompelde hij kwaad terwijl hij weer overeind kwam. Zijn blik ging naar de opening, hoog boven hem. Te hoog om eruit te kunen springen. Dan zat er maar één ding op. Taresh boog zijn kop voorover en vuurde een Hydro pump af.

De enorme straal water tilde hem met veel kracht naar boven en via een salto kwam hij weer op normale grond terecht. Een grom verliet zijn borstkas. Hoe kwam hij hier in Arceusnaam doorheen? Het terrein zag er nog heel groot uit en hoe goed hij ook zijn best zou doen, hij zou zeker nog een aantal keren in een val trappen. Plots schoot een idee zijn kop te binnen en de geïrriteerde blik op zijn kop werd vervangen door een kille grijns. Hij opende zijn snavel en vuurde een ijsstraal af, recht op de grond.

Al snel scheerde Taresh door het woud. Met zijn ijsstraal creeërde hij een lange ijsbaan, waar hij met hoge snelheid over heen gleed. Hij raakte zo nu en dan wel een draad of voelde soms hoe de grond onder zijn poten wegzakte. Maar door zijn snelheid en met behulp van het ijs wist hij iedere keer aan de vallen te ontkomen. Ook als er iets in de weg lag, stopte hij gewoon met afvuren en sprong hij er met hoge vaart overheen. Het duurde dan ook niet lang voordat Taresh het terrein achter zich liet en, tot zijn opluchting, het vele water in het oog kreeg.

Hij grijnsde breeduit, dit werd een makkie. Taresh stopte met het afvuren van zijn ijsstraal en sprong omhoog. Soepel dook hij het water in en begon hij krachtige slagen met zijn poten en staart te maken. Als Golduck stond hij bekend als één van de snelste zwemmers ter wereld. De 500 meter had hij dan ook binnen mum van tijd afgelegd. WaterPokémon zouden hem slechts hebben gezien als een blauwe schim, of misschiens zelfs dat niet. Het enige wat hij achterliet was een stroom bellen, vermend met een rode waas, het bloed dat van zijn rug afkomstig was.
Taresh grijnsde bij het voelen van de verkoeling op zijn huid. Bijna kreeg hij de neiging om in het water te blijven, maar de naald in zijn rug en het zien van de Guerra leden weerhield hem hiervan. Hij sloeg met zijn achterpoten en staart in het water en werkte zich zo omhoog. Dit deed hij misschien iets te krachtig, waardoor hij zeker 4 meter boven het water uit kwam. Daarom gebruikte hij bij de landing zijn poten èn arm, zodat hij de klap kon opvangen.
Water gleed van zijn gladde huid naar beneden en druppelde op de grond. Hierdoor werd de grond onder hem donkerder van kleur. Behalve het gedeele achter hem, deze kleurde bruin/rood. Taresh snoof en liep toen naar Music, die zich bij een boom had gevestigd. "Zou jij deze er uit willen halen?" mompelde hij terwijl hij zich omdraaide en haar de naald liet zien.

Music opende haar ogen toen iemand aan kwam. Blame. Haar blik werd wazig en ze liet haar blik door de toekomst gaan. Ze hoorde hoe hij zich voorstelde. Het beeld miste; ze moest even bijkomen van het rennen, zodat ze alles weer normaal kon zien. “Hallo,” mompelde ze zacht, bijna onverstaanbaar. Ze sloot haar ogen weer en snoof zachtjes. ‘Zou jij deze eruit willen halen?’ klonk toen een bekende stem. Music opende één oog. Voor haar zag ze een naald die in een blauwachtige huid prikte. Ze keek omhoog, waar ze Taresh zag, de Golduck die bij de Guerra zat. “Hallo, Taresh,” zei ze rustig. Ze legde haar vinger heel voorzichtig op de naald, niet van plan hem er op de ouderwetse manier uit te trekken. Dat zou alleen maar pijn doen. Oké, het maakte haar niet uit als iemand pijn leed, behalve als ze diegene mocht. De Lustro.. Eh.. Guerra leden bevielen haar wel. Deze Golduck had bovendien wel pit, wat ze wel goed vond. Een blauwachtige gloed kwam van haar ogen en van de naald. Ze hield haar andere hand in de lucht. De naald verdween, en kwam even later terecht in haar andere hand. Ze trok haar handen weer terug en keek Taresh grijnzend aan. Ze gooide de naald in de lucht en knipte met haar vingers. De naald werd weg geteleporteerd. Ze grinnikte even en keek grijnzend naar haar nagels. Het volgende gedeelte van de training zouden gevechten worden. Hier zou ze niet aan mee doen.. Ze had geen zin meer. Toch had ze nu ook geen zin om weg te gaan; ze zou nog even wachten, om te zien wie er allemaal aan de training mee zouden komen doen. Ze keek naar de Grovyle en snoof zacht. Hem had ze nog niet eerder gezien, even als de Luxray. Althans.. Ze kon hen zich niet herinneren. Maar ja.. Haar geheugen was niet al te best. Ze herinnerde zich alleen alles wat ze zich wilde herinneren, omdat ze anders niet genoeg ruimte in haar hoofd had om zich ook nog op de toekomst te focussen.

Omdat Taresh Music de rug toe had gekeerd, kon hij niet zien wat er gebeurde. Het viel hem echter wel op dat Music hem van de naald verloste, op een vrijwel pijnloze manier. Hoe ze dit deed wist hij niet, maar hij vermoedde door middel van haar Psychische krachten. De naald was weg en met een grijns op zijn snavel draaide Taresh zich weer om. De wond begon wel heviger te bloeden dan eerst, maar zijn lichaam was tenminste van de naald verlost. Dankbaar keek hij Music aan en maakte hij even een knikkend gebaar. Een 'Dankjewel' was niet nodig, de Kirlia zou vast wel begrijpen dat hij haar dankbaar was. Na nog even een onderzoekende blik op de Luxray te hebben geworpen, waarvan hij dacht dat het Rowan moest zijn, sprong hij weer het water in. Er verscheen meteen een rode waas boven het oppervlak, maar die verminderde al snel doordat het water de vloeistof verspreidde. Taresh zwom een aantal rondjes, zodat de wond goed schoon gespoeld werd, en stak toen zijn kop weer boven water, enkele meters van het groepje verwijdert. Dit deed hij zodat hij niet plotseling verrast kon worden door een overstekend Guerra-lid. Kalm sloot hij zijn ogen. Taresh kon gewoon in slaap vallen in het water, hij was tenslotte voor het water gemaakt, maar deed dit niet. Hij rustte enkel wat uit en wachtte af op hetgene wat nog ging komen. Een tweede training, misschien?

Shiny was al gearriveerd, had klaarblijkelijk zijn voorstel genegeerd en liet nu een brul horen dat overduidelijk een roep, een bevel was. Rustig keek Rowan over het water en zag de eerste pokémon al aankomen. Zijn scherpe ogen zagen al snel dat het een Kirlia was die sierlijk naar hun toe renden. Hij hoorde haar uitroep bij het zien van het kunstmatige meer en grijnsde even. Plotseling verscheen de Kirlia voor zijn neus. Verbaasd staarde Rowan haar aan terwijl ze hem groette. O ja, psygische pokémon konden teleporteren. Great. Hij snoof en ving meteen een nieuwe geur op, naast die van de twee pokémon die al bij hem waren. Het was een grassige geur, gemengt met dat van zweet. Zijn gele, priemende ogen schoten met een ruk weer naar het water waar op dat moment een Grovyle in sprong. Hij knikte even in zichzelf. De leden gaven gelukkig wel gehoor aan de oproep. Hij vroeg zich alleen af hoe de leden op zijn nieuw verworven autoriteit zouden reageren. Shiny was oud leider van de Lustro en ookal had hij hun verlaten, hij had nog altijd zijn autoriteit behouden.

Afwezig keek hij naar het bad, wachtend op nieuwe pokémon. Hij hoefde niet lang te wachten, want er verscheen een Golduck in beeld. De scherpe geur van bloed dreef zijn kant op en een grijns verscheen op zijn gezicht. Dit parcours kon niet iedereen schadeloos overbruggen. Met een plons sprong de Waterpokémon in het water en snelde naar hun toe. Hij werd gevolgt door een spoor van rood en Rowan fronste zijn wenkbrauwen. Blijkbaar was de verwonding toch ernstiger dan nodig was. Toch sprong de Golduck energiek uit het water en liep meteen naar de Kirlia. Zijn vraag verbaasde Rowan lichtelijk, blijkbaar kenden de twee elkaar. De Kirlia, Music, begroette hem met de naam Taresh. Meteen had Rowan meer aandacht voor de twee. Dit was dus de derde onderbevelhebber. Hij kende de pokémon niet, blijkbaar was deze nog minder lang lid van de Guerra dan hij. Met een psygische aanval verwijderde ze de naald en de Golduck knikte dankbaar.

Afwezig keek Rowan hoe de pokémon weer in het water ging liggen, zodat steeds meer bloed zich vermengde met het eerst zo heldere water. Nu zou het een nog grotere uitdaging zijn om het water te overbruggen, hoewel veel van de leden waarschijnlijk niks tegen bloed hadden. Rowan richtte zijn gele ogen weer op Music. “Dankjewel.” Zei hij oprecht tegen haar. “Hoezeer sommigen het niet met Akira eens zijn, ik ben van mening dat we voor elkaar moeten zorgen. Je geeft een goed voorbeeld.” Hij keek de Kirlia indringend aan, zijn ogen brandend van nieuwgierigheid over de onbekende pokémon. Ondanks dat hij de anderen die nu op de open plek waren ook niet kende, was zijn nieuwsgierigheid vooral door haar mysterieuze verschijnen gewekt. Welke pokémon liep er nou in een cape? Vaag was hij zich er nog van bewust dat dit een training was en vroeg hij zich af wanneer het tweede deel moest beginnen. Shiny zou het wel inluiden.

Taresh knikte, bij wijze van een bedankje. Music grinnikte zacht. Ze sloot haar ogen en liet een zachte zucht horen. Haar cape hing over haar knieën, die ze omhoog vouwde en haar armen eromheen sloeg. Als je zo naar haar keek, zou je kunnen denken dat ze een mensenkind was, aangezien je haar gezicht niet kon zien door de cape. Plots ontstond er een frons op haar gezicht en stonden haar rode ogen onzeker. Haar cape. Ze ging niet graag zonder weg. Zonder haar cape was ze onzeker, omdat ze zichzelf prijs moest geven. En.. Dat was niet iets waar ze van hield. Het leven achter het masker was voor haar bestemd. Ze zuchtte en sloeg haar ogen neer. Je bent hopeloos, dacht ze bij zichzelf. Ze sloot haar ogen en beet op haar lip. Ze besloot even een blik in de toekomst te werpen. Maar, er gebeurde niks. Ze hoorde alleen alles, maar zag geen beeld. Verward opende ze haar ogen. “Ben ik nou.. Blind?” vroeg ze zacht aan zichzelf. Ze keek van onder haar cape vandaan naar de rest. Nee, ze was niet echt blind. Waarom zou ze niks kunnen zien, dan? Ze keek omhoog, waardoor de capuchon van haar hoofd viel. Ze gooide hem snel weer over haar hoofd heen. Ze stond op en keek de rest aan. “Dit.. Dit kan niet!” siste ze. Ze deed verbaasd een stap achteruit, waardoor ze met haar rug tegen een boom aan ging staan. Ze legde haar hand op haar voorhoofd en beet op haar lip. Ze sloot haar ogen en probeerde nog één keer in de toekomst te kijken. Zonder haar toekomstbeeld was ze een niemand, dacht ze. Ze kon niet zonder.
Na een tijdje opende ze haar ogen verbaasd weer. Niks. “Ik ben weg hier,” zei ze snel, voor ze zich weg teleporteerde.

'Gegroet Shiny,' hoorde hij iemand zeggen. Zijn oog viel op een Luxray. ''Gegroet, Rowan,'' sprak hij kort. Hij had gehoord dat Rowan de andere bèta was. En aangezien er maar één Luxray in de groep zat. Was het wel logisch dat Shiny wist dat de Luxray, Rowan heette. 'Ik wacht de leden aan het eind van het parcours op, dan kan jij uitleg geven over het parcours zelf, okee?' Shiny knikte kort. Rowan rende de richting van de parcours op. ''Wacht!'' riep hij nog. Maar het was te laat. Eigenlijk kon hij ook een korte route naar de einde nemen. In plaats van de hele parcours te lopen. Maarja, dan had hij maar ook een training. 'Hallo, Shiny,' sprak iemand anders opeens. Een Kirlia met een cape om kwam tevoorschijn. Ze gooide haar cape van zich af. 'Mijn naam is Music,' stelde de Kirlia zichzelf daarna voor. Een grijns verscheen op het gezicht van Shiny. Akira had iets over haar verteld. 'We hebben een Pokémon in de team die in de toekomst kan kijken,' had Akira de dag dat hij terug kwam gezegd. 'Ik weet al wat ik moet doen. Ik zie je later.' Shiny knikte kort, dit was saai. Music verdween maar je hoorde iemand anders aankomen. Dit keer was het een Golduck. 'Mijn naam is Taresh, voormalig Duro van Guerra en nu gepromoveerd tot Ayuda. Jij bent Shiny, neem ik aan?' sprak de Golduck met zijn kille stem. ''Ik ben inderdaad Shiny,'' sprak Shiny kort. 'Laat ik maar beginnen,' zei de Golduck ,genaamd Taresh, daarna. Ook hij verdween. 'Gegroet..' sprak een Grovyle vlug daarna. Wow de Pokémon kwamen allemaal. Zeiden alleen Gegroet Shiny en gingen dan. 'De training is dit parcours..?' vroeg Blame. ''Inderdaad,'' sprak Shiny rustig. En ook de Grovyle verdween. Shiny bleef een tijdje wachten op andere mensen. Het was zo saai, en er gebeurde helemaal niks. Het leek alsof er uren voorbij vlogen. Maar dat was niet zo. ''Laat ik maar naar de rest gaan,'' mompelde hij in zichzelf.

Hij nam de kortere wegje. Hij verdween in de bosjes en liep langs verschillende bomen. Onderweg keek hij heen en weer of hij iemand zag. Maar niemand. Uiteindelijk kwam hij er weer uit bij de plek waar Rowan, Taresh en Blame stonden. ''Er zijn te weinig Pokémon op komen dagen,'' sprak Shiny rustig. De tweede deel van de training kan dus nog niet beginnen.'' Shiny keek naar de 3 pokemon. Maar nu hij er aan dacht. Was Music er niet ook? ''Waar is Music?'' sprak Shiny kort. De Pokémon die nu nog kwamen konden gelijk aan de parcours beginnen als ze kwamen..

Met snelle passen rende de Umbreon de grens van PokéRPG over. Er stond een grote grijns op haar gezicht. Tora zou Secret in een grot houden totdat Secret hersteld was. Ze hadden de kleine Pikachu nodig voor de oorlog. Maar, nu was er iets wat ze moest doen. Ze begon wat sneller te rennen, met haar oren gespitst.
Het duurde niet lang voor ze in het Guerra-gebied aankwam. Hier moest ze wel iemand tegenkomen van de Guerra. Ze moesten hier zijn.
‘Waar is Music?’ klonk een bekende stem. Ze kwam meteen tot stilstand en keek naar rechts, waar het geluid vandaan was gekomen. Ze draaide zich die kant op en begon weer te rennen, waardoor ze al snel aan kwam op de plek waar de Guerra-leden stonden. “Hallo,” sprak ze, haar stem even duister als altijd. Ze keek Shiny even aan met opgeheven wenkbrauwen. “Shiny,” knikte ze, bij wijze van een begroeting. “Rowan.. Taresh.. Blame..” Ze grijnsde breed. “We hebben Amore vermoord,” zei ze rustig. “Of.. Eigenlijk heeft Secret Amore vermoord. Dus, daar zijn we vanaf,” vervolgde ze. Ze was van plan rustig op een reactie te wachten, toen ze nieuwsgierig werd. “Zou ik jullie mogen vragen wat jullie hier met z’n..” Even was ze stil om de leden te tellen. “.. Vieren doen?” Ze liep rustig een rondje om de leden heen en ging toen ergens tussen de leden in liggen. Haar staart zwiepte zacht heen en weer en raakte hierbij elke keer de grond, waardoor je een zacht klopje hoorde.

- Kortheid. x)-

Al snel hoorde je voetstappen. Hij keek richting de Umbreon die tevoorschijn kwam. 'Hallo,' sprak ze. 'Shiny,' knikte ze als begroeting. 'Rowan.. Taresh.. Blame..' sprak ze daarna. 'We hebben Amore vermoord,' zei ze daarna. Shiny kon zijn oren niet geloven. Hadden ze Amore vermoord. Een grijns verscheen op het gezicht van Shiny. 'Of.. Eigenlijk heeft Secret Amore vermoord. Dus, daar zijn we vanaf.' Secret? De kleine Pikachu. Er zat meer dan 9 jaar tussen de 2. En Secret had haar toch kunnen verslaan. Als Secret nu al zo sterk was. Zou ze later te sterk voor woorden zijn. Als Shiny moest raden, dan zou hij denken dat het door een volt explosie kwam. Als het goed was had Secret dat al onder controle. En de Volt explosie was sterk, dat hij ze al meerdere keren laten zien. ''Daar zijn we van af. Een van de grootste bedreigingen is weg, nu hoeven we alleen de rest nog uit te roeien,'' mompelde hij. Voorbeelden van andere grote bedreigingen waren Riolu en Shadow. 'Zou ik jullie mogen vragen wat jullie hier met z’n..' Even was Akira stil om de leden te tellen. '.. Vieren doen?' had Akira gevraagd. ''We hadden een training geregeld, en eigenlijk waren we eerst met zijn vijven, maar de rest van Guerra is jammer genoeg niet op komen dagen,'' legde Shiny uit.


* Ook Kort ofzeuw..*

‘Daar zijn we van af. Een van de grootste bedreigingen is weg, nu hoeven we alleen de rest nog uit te roeien,’ sprak Shiny. Hierna gaf hij antwoord op haar vraag. ‘We hadden een training geregeld, en eigenlijk waren we eerst met zijn vijven, maar de rest van Guerra is jammer genoeg niet op komen dagen.’ Akira knikte. “Ik neem aan dat jij de training begonnen bent?” vroeg Akira, maar de vraag was retorisch, ze verwachtte geen antwoord. “Goed zo, Shiny,” zei ze. Het knaagde aan haar dat hij het goed deed, omdat hij eigenlijk haar rang verdiende. Maar, ze kon het niet meer opgeven. En, zouden de leden het wel accepteren als híj de leider werd? Bovendien was Houndoom er nu ook.. En, Shiny was een soort Bèta, wat ook een hoge rang was.. Ze snoof zacht. “Blame, Shiny, Rowan, Taresh..” Ze fronste. “Dat zijn er vier.. Je zei vijf..” Plots herinnerde ze zich wat Shiny had gevraagd. “Oh, Music was er dus ook. Waar is ze nu? Ik heb ‘r nodig..” mompelde Akira. Ze stond op en keek om zich heen. Ze schudde haar vacht uit en gaapte luid. Ze richtte hierna haar blik op Blame. Hem kende ze niet echt goed, maar ze wist dat hij geen hoge rang had in de Guerra, ook al zat hij er al een tijdje in. Shiny wel, die was ooit de leider geweest. Rowan en Taresh hadden dezelfde rang als Shiny, wat betekende dat ze belangrijk waren. Akira grinnikte even en snoof zacht.

'Zou jij deze eruit willen halen?' vroeg een stem. Blame opende zijn ogen. Het was de Golduck, waarschijnlijk had Blame hem ergens voorbijgestoken. Er klonken twee knippende geluidjes en de naald uit de rug van de Golduck was weg. Daarna leek de Kirlia wat in zichzelf te mompelen. Ze siste iets wat leek op. 'Dit kan niet.' en 'Ik ben weg hier.' en daarna verdween ze plotseling in het niets. Even later was het opnieuw stil, die plotseling verbroken werd door Shiny die uit de bosjes kwam. Er zijn te weinig Pokémon op komen dagen,' mompelde hij. 'Het tweede deel van de training kan dus nog niet beginnen.' Shiny bestudeerde de drie even. 'Waar is Music..?' sprak hij ineens. "Ze is weggeteleporteerd.." antwoordde Blame. 'Hallo,' begon een stem. Een niet-Shiny Umbreon kwam tevoorschijn. 'Shiny,' zei ze met een knikkend gebaar tegen de Blauwe Umbreon. 'Rowan.. Taresh.. Blame..' "Hallo." zei Blame. 'We hebben Amore vermoord,' zei Akira. 'Of.. Eigenlijk heeft Secret Amore vermoord. Dus, daar zijn we vanaf,' 'Daar zijn we van af. Een van de grootste bedreigingen is weg, nu hoeven we alleen de rest nog uit te roeien,' zei Shiny. Blame kende die naam Amore ergens van... Hij had haar gezien tijdens die oorlog op het kerkhof. En Secret, zij had die machtige Voltexplosie afgevuurd dat de hele Suerte in één klap uitgeschakelde. 'Zou ik jullie mogen vragen wat jullie hier met z’n..' Ze zweeg even. '.. Vieren doen?' 'We hadden een training geregeld, en eigenlijk waren we eerst met zijn vijven, maar de rest van Guerra is jammer genoeg niet op komen dagen,' antwoordde Shiny. 'Ik neem aan dat jij de training begonnen bent?' vroeg Akira daarna. 'Goed zo, Shiny,' zei ze zonder Shiny een kans te geven om te antwoorden. Opnieuw herhaalde Akira de namen van de leden die er waren. 'Blame, Shiny, Rowan, Taresh..' Ze stopte. 'Dat zijn er vier.. Je zei vijf..' Plots herinnerde ze zich wat Shiny had gevraagd. 'Oh, Music was er dus ook. Waar is ze nu? Ik heb ‘r nodig..' Daarna keek ze recht in de ogen van Blame, die zijn best deed om geen enkel teken van schrik te tonen. "Ze is weggeteleporteerd.." antwoordde Blame voor de tweede keer.

Music leek hem niet te horen. Verbaasd keek hij naar de pokémon die opeens op stond en zacht iets siste. Wat kon niet? Had hij iets gemist? Nog voordat hij om verdere uitleg kon vragen teleporteerde de Kirlia weg. Onthutst keek Rowan naar de plek waar ze was verdwenen. Waar ging dat over? ''Er zijn te weinig Pokémon op komen dagen,'' klonk er plotseling. Rowan keek op en zag Shiny staan. “Het tweede deel van de training kan dus nog niet beginnen.'' Vervolgde hij. De Luxray knikte ter antwoord. Ergens baalde hij dat de Guerraleden zo laks waren. Hoe konden zo ooit een oorlog winnen wanneer ze niet eens kwamen trainen? Vaag hoorde hij Shiny iets vragen, maar hij reageerde er niet op. Hij hoorde iets. Zijn ogen lichten rood op en hij keek dwars door de struiken die hun omringden. Een Umbreon kwam hun kant op. Rowan kwam overeind en zijn ogen kleurden weer geel. De Umbreon kwam doodleuk naar hun toe gelopen en groette de vier Guerraleden bij naam. Rowan hield even zijn kop scheef, omdat hij haar niet kende. “We hebben Amore vermoord,” zei pokémon. Shiny leek meteen te reageren op het nieuws, maar Rowan moest even nadenken. Amore. Dat was de leidster geweest van de goede groep, de Suerte, maar dat was voor zijn tijd bij de Guerra. “Of.. Eigenlijk heeft Secret Amore vermoord. Dus, daar zijn we vanaf,” klonk er. Hij grijnsde goedkeurend. Die Secret moest erg sterk zijn om een leider te kunnen verslaan. Shiny mompelde nog iets, maar Rowan volgde de conversatie tussen de twee Umbreons niet. Nog altijd op vier poten keek Rowan over de open plek. Opeens begon hij te spreken, maar hij hield zijn blik op het bos gericht. “Nu we hier toch met bijna alle belangrijke leden zijn,” Hij wist maar al te goed dat Houndoom ontbrak, “is het misschien verstandig de huidige toestand te bespreken.” Hij richtte zijn felle gele ogen op Akira, Shiny en Taresh. “Waar zijn onze leden.” Grauwde hij kwaad. “Ze horen gehoor te geven aan een oproep als deze. Het is een belediging voor Shiny’s autoriteit dat ze zo’n bevel negeren.” Opeens bevangen door zijn woede begon hij driftig heen en weer te benen. “Hoe willen wij ooit een oorlog winnen, als ze niet eens komen trainen?”

‘Ze is weggeteleporteerd,’ had Blame gezegd. Akira snoof. Ja, waarheen? dacht ze, maar ze besloot het voor zich te houden. Ze richtte haar blik op Rowan, en herinnerde zich toen dat ze hem nog nooit gezien had. Natuurlijk, ze wist wie hij was, omdat hij de enige Luxray in de groep was. Maar, misschien herkende hij haar niet.. Ach, vast wel. Hij zou er wel achter komen. ‘Nu we hier toch met bijna alle belangrijke leden zijn,’ zei hij plots, ‘is het misschien verstandig de huidige toestand te bespreken. Waar zijn onze leden?’ Akira’s lippen krulden omhoog bij het horen van deze woorden. ‘Ze horen gehoor te geven aan een oproep als deze. Het is een belediging voor Shiny’s autoriteit dat ze zo’n bevel negeren,’ zei hij toen. Een zacht gerommel klonk uit Akira’s borstkas, wat zeer geïrriteerd klonk. ‘Hoe willen wij ooit een oorlog winnen, als ze niet eens komen trainen?’ Akira haalde diep adem voor ze begon te spreken. “Jij laat je autoriteit naar je hoofd stijgen, Rowan,” begon ze, zacht grommend. “Doe dat nooit. De leden zullen je niet accepteren als je je gedraagt als hun moeder, oké?” Ze rolde met haar ogen. “Natuurlijk, jij denkt dat nu je hoger qua rang staat ze naar je moeten luisteren. Ja, ze moeten naar je luisteren, maar let erop dat je niet verandert in hun moeder. Bovendien..” Ze fronste. “Laat ook maar. Ik weet dat ze horen te komen, maar als ze dat niet doen.. Dan zullen ze daar een reden voor hebben. Als ze zich langer niet laten zien, pas dan mag je gaan vloeken. Nogmaals, Rowan, laat je autoriteit niet naar je hoofd stijgen. Zoiets wil ik niet in mijn groep hebben, oké?” Ze snoof zacht en keek alle Pokémon één voor één aan, wachtend op een reactie.

'Ik neem aan dat jij de training begonnen bent?' vroeg Akira, maar de vraag was retorisch. 'Goed zo, Shiny,' sprak ze snel daarna. 'Blame, Shiny, Rowan, Taresh..' Shiny knikte rustig. 'Dat zijn er vier.. Je zei vijf..' Shiny wou net antwoord geven op wat ze zei toen ze weer begon met praten. 'Oh, Music was er dus ook. Waar is ze nu? Ik heb ‘r nodig..' had Akira gezegd. 'Ze is weg geteleporteerd..' antwoorden Blame. 'Nu we hier toch met bijna alle belangrijke leden zijn,' Shiny knikte rustig. Inderdaad alle belangrijke leden, op Houndoom na, waren er, 'is het misschien verstandig de huidige toestand te bespreken.' Rowan richtte zijn ogen op Akira, Shiny en Taresh. Shiny besloot rustig te wachten op wat Rowan te zeggen had. 'Waar zijn onze leden,' grauwde Rowan kwaad. 'Ze horen gehoor te geven aan een oproep als deze. Het is een belediging voor Shiny’s autoriteit dat ze zo’n bevel negeren.' Shiny knikte kort. 'Hoe willen wij ooit een oorlog winnen, als ze niet eens komen trainen?' Weer knikte Shiny. Akira begon al snel boos te worden. Ze had het over dat Rowan overdreven deed. Shiny vond wel dat Akira een punt had. Maar ook Rowan had een punt. ''Ik ben het eens met wat Rowan te zeggen heeft. Zo moeilijk is het toch niet om eens langs te komen op een training? Je kan eens weg zijn. Maar als je ook nooit zit in de Guerra groep. Bijvoorbeeld Lunaria is niet op komen dagen maar ze doet haar missies goed en zit meestal in de Guerra groep. Van haar kun je het niet kwalijk nemen als ze er eens niet is, die heeft zich al genoeg bewezen. Maar er zijn ook leden die zich aanmelden om alleen te kunnen roepen 'Ik ben een Guerra lid' en nooit op komen dagen bij trainingen en in de Lustro grot enzovoort ,'' zei Shiny. Shiny fronste, als deze pokemon uit Guerra werden gezet hadden ze weer te weinig leden. Hun groep was klein maar krachtig. En wat ze nu nodig hadden om te winnen waren meer leden.

Hij bleef op en neer lopen en keek zijdelings naar de Umbreon. Het schoot hem te binnen dat dit Akira moest zijn, de leiderster van de Guerra. Ze leek niet blij met zijn tirade. “Jij laat je autoriteit naar je hoofd stijgen, Rowan,” gromde de pokémon. Rowan bleef verbaasd staan en richtte zijn blik op Akira. “Doe dat nooit.” De Luxray rolde met zijn ogen. Ze vatte zijn kleine toespraak dus zwaar verkeerd op. “De leden zullen je niet accepteren als je je gedraagt als hun moeder, oké?” Vervolgde Akira, waarna ze zijn eerdere gebaar herhaalde. Rowan grijnsde bij de vergelijking. Hij had zich nooit moederlijk gedragen, dat deed hij nu ook niet. Het was toch gewoon logisch dat de leden naar een training kwamen? Akira preekte nog even verder, maar hij tilde er niet te zwaar aan. Op het laatst benadrukte ze dat het haar groep was en Rowan boog even zijn hoofd. Ja, dat mocht hij nooit vergeten. ''Ik ben het eens met wat Rowan te zeggen heeft.” Klonk er plotseling. Rowan keek op en zag dat Shiny sprak. “Zo moeilijk is het toch niet om eens langs te komen op een training? Je kan eens weg zijn.” De Luxray knikte instemmend en luisterde naar Shiny’s verhaal. Een frons verscheen op zijn gezicht bij de gedachte aan die afvallige leden. Hoeveel hadden zich achter Akira geschaard zonder iets voor haar te betekenen? Hij keek op en keek naar Akira. Rowan schraapte even zijn keel. “Akira, ik laat de autoriteit helemaal nergens heen stijgen, ik vind gewoon dat we van jouw leden mogen verwachten dat ze op komen dagen wanneer er naar hun gevraagd wordt.” Zijn stem was oprecht en zijn ogen stonden zacht. Toen keek hij weg en liet zijn blik over de aanwezige pokémon glijden. “Eigenlijk is dit een goede test, om te kijken wie we kunnen vertrouwen bedoel ik. Natuurlijk zijn er uitzonderingen te maken, zoals voor Lunaria. Maar er zijn genoeg leden die nooit wat voor ons, voor de Guerra, voor jou hebben gedaan.” Dat laatste zij hij gericht op Akira.

‘Ik ben het eens met wat Rowan te zeggen heeft,’ zei Shiny plots. Akira snoof luid. Wat zou ze nou weer te horen krijgen? Shiny hing een heel verhaal op over dat het niet lastig was om je te laten zien, maar dat ze het sommigen niet kwalijk konden nemen. Hij zeikte wat over dat sommigen zich nooit lieten laten zien, maar alleen opschepten met het feit dat ze bij de Guerra zaten. Akira snoof opnieuw. ‘Akira, ik laat de autoriteit helemaal nergens heen stijgen, ik vind gewoon dat we van jouw leden mogen verwachten dat ze op komen dagen wanneer er naar hun gevraagd wordt,’ sprak Rowan. ‘Eigenlijk is dit een goede test, om te kijken wie we kunnen vertrouwen bedoel ik. Natuurlijk zijn er uitzonderingen te maken, zoals voor Lunaria. Maar er zijn genoeg leden die nooit wat voor ons, voor de Guerra, voor jou hebben gedaan.’ Akira haalde diep adem. Nu was het haar beurt om te spreken. “Natuurlijk begrijp ik jullie punt, Rowan, Shiny,” sprak ze zacht maar duidelijk. “Maar ik durf er op te vertrouwen dat leden hun redenen kunnen hebben om niet op te dagen. Als ze niet komen, zal ik er op vertrouwen dat ze er een goede reden voor hebben, en dat ze ons niet zomaar laten stikken. Doen ze dit wel, zal ik na een tijdje in actie komen. Ik heb wel vaker leden er uit getrapt in verband met de inactiviteit in de groep,” zei ze toen. Ze sprak elk woord zorgvuldig uit, hopend dat het goed door zou dringen tot Rowan en Shiny, want op dit moment had ze het gevoel dat ze haar een slechte leider vonden. “Verder,” zei ze zacht. Ze richtte haar blik op Rowan. “Het leek net alsof de groep jouw eigendom was, zoals je sprak. Ik wil dat je vertrouwen hebt in de groep, zoals ik dat heb. Natuurlijk mag je je autoriteit laten zien. Je staat hoger in rang dan de meeste uit de groep. Maar, laten ze zich een keer niet zien, dan wil ik niet dat je meteen kwaad wordt. Denk positief. Je moet vertrouwen op de groep, alleen dan kunnen zij op jou vertrouwen.” Hierna richtte ze haar blik op Shiny en Taresh. “Voor jullie geldt natuurlijk precies hetzelfde,” zei ze hierna rustig. “Shiny, jij bent degene die hier al het langste lid is. Jij bent op het moment denk ik de enige, buiten mij en Houndoom, die kan bepalen wie niet genoeg meedoet en wie wel. Rowan, jij en ik kennen elkaar nog niet persoonlijk, wat betekent dat jij je ook nog niet vaak hebt laten zien. Ik weet dat dit komt omdat je er nog niet lang bent, maar ik zou ook niet klagen over jou als je er een keer niet was,” zei ze rustig. “Nogmaals, je bent er nog niet lang genoeg om te weten wie er goed meedoet en wie niet. Er zijn genoeg Pokémon die even weg zijn. Bovendien hebben we toch niet iedereen nodig. De Pokémon die echt inactief zijn, zijn volslagen nutteloos. Zwak, boven al. Ze zullen geen hulp brengen in de oorlog, dus maakt het niet uit. Ze zullen er niet zijn, zullen ons niet in de weg lopen. Ik weet zeker dat de belangrijke leden klaar zijn voor de oorlog, ook al lieten ze zich nu niet zien.”

Spark rendde snel door het bos. Hij had geluiden gehoord, en als het geen Pokemon van Guerra waren, zou hij ze uit de weg ruimen. Steeds sneller rendde hij. Takken kraakte onder zijn poten, bladeren scheurdde telkens als hij weer een nieuwe stap zette. Hij stopte even, om een Quick attack te gaan doen. Al snel werd rendde hij weer verder, dit keer met een witte streep achter zich aan. In de verte zag hij een groep Pokemon, Pokemon van Guerra. Vast een training ofzo. Hij kreunde. Training... Hij kon toch al lopen, rennen, springen, en aanvallen? Waar was een training voor nodig? Uiteindelijk bereikte hij de Pokemon. Het leek wel alsof hij versteende. Er stond daar een Umbreon, een Shiny Umbreon. S-shiny? Die was toch weggelopen bij de oorlog? Hij gromde. ''SHINY!'' brulde hij. ''Jij was toch weggelopen?'' Wat deed hij in Arceusnaam hier? Schokken schoten over zijn dikke lichaam, klaar voor de aanval. Hij wendde zijn kop naar Akira, die er ook was. ''W-wat is er hier aan de hand? Shiny was toch verbannen uit de groep? Hij had iedereen in de steek gelaten!'' Weer gromdde hij.

Ik ebn erachter gekomen dat ik toch nog een week van de zomervakantie thuis ben, en die kan ik mooi gebruiken om ervoor te zorgen dat Spark niet uit Guerra word getrapt.

‘SHINY!’ Akira hief beide wenkbrauwen op toen ze iemand Shiny’s naam hoorde brullen. “Oh god, wat krijgen we nou weer,” mompelde ze. ‘Jij was toch weggelopen?’ Akira draaide zich om en keek recht in de ogen van de Raichu die daar stond. Zeker niet Tora. Het was die Spark. ‘W-Wat is hier aan de hand? Shiny was toch verbannen uit de groep? Hij had iedereen in de steek gelaten!’ riep Spark, waarna hij gromde. Akira snoof luid. “Als jij er nu pas achter komt dat Shiny weer terug is, vraag ik me wel even af wat jij in de tussentijd hebt gedaan,” sprak Akira rustig. “Shiny is er al een tijdje weer. Hij had een.. Verklaring voor zijn afwezigheid. Niet een geweldige verklaring, maar.. Het is goed genoeg,” zei ze rustig. “Hij is zelfs weer gepromoveerd tot een soort.. Bèta,” zei ze. “Dus, nu wil ik jou iets vragen..” Ze haalde een keer diep adem. “Wat heb jij gedaan in de tussentijd? Heb jij ons niet even goed in de steek gelaten als Shiny, als je er nu pas achter komt dat hij terug is?” vroeg ze kalm. Ze hief haar wenkbrauwen op en keek de Raichu aan. “Denk daar eens goed over na,” zei ze toen. “En bied je excuses aan, omdat je uitviel tegen een hogergeplaatst lid,” zei ze hierna, haast fluisterend. “Houd jezelf voortaan onder controle. Als je ziet dat ik hier sta, met Shiny en nog meer Guerra-leden, dan is het niet nodig om tegen hem te gaan schreeuwen. Als dat nodig was, had ik dat al gedaan, of niet soms?” vroeg ze toen. Ze keek Shiny even aan en snoof zacht. Ze was benieuwd wat er nu zou komen..

Tonu kwam aangelopen en opende zijn ogen. Hij zag vele leden en knikte naar iedereen. Hij bleef laag en hield ook zijn kop nog laag als teken van respect. "Ik ben Tonu,de nieuwste hier"zei hij kort maar duidelijk en keek toen even rond. Hij herkendde gelijk Akira en zag een Raichu die in iets zeker had vergist. Akira zei wat tegen haar maar zijn interesse lag in iets anders. De training die ze nu kregen was zijn eerste. Hij dacht nogmaals aan de woorden van Akira en likte even zijn poot af,want dat deed hij altijd als hij nadacht. Hij wou eerst een soort maatje hebben in Guerra maar wie zou hij kiezen. Maar hij bleef luisteren naar Akira ,want hij wist nog niet wie Taresh,Shiny,Houndoom en Rowan was. Hij zag wel een Shiny Umbreon en hij goktte simpel weg dat hij Shiny moest zijn door zijn rare kleur.

'Akira, ik laat de autoriteit helemaal nergens heen stijgen, ik vind gewoon dat we van jouw leden mogen verwachten dat ze op komen dagen wanneer er naar hun gevraagd wordt.' Shiny keek even naar Rowan. Nu overdreef hij het wel. Je kon het ergens niet mee eens zijn maar om zo tegen de leider uit te vallen.. Ze gingen door met spreken en Shiny besloot om zich er even bij te houden. 'Verder,' zei Akira daarna zacht. 'Het leek net alsof de groep jouw eigendom was, zoals je sprak. Ik wil dat je vertrouwen hebt in de groep, zoals ik dat heb. Natuurlijk mag je je autoriteit laten zien. Je staat hoger in rang dan de meeste uit de groep. Maar, laten ze zich een keer niet zien, dan wil ik niet dat je meteen kwaad wordt. Denk positief. Je moet vertrouwen op de groep, alleen dan kunnen zij op jou vertrouwen.' Shiny begreep wel een beetje wat ze bedoelde. Het zou ook irritant zijn als ze de hele tijd in hun nekken zaten te hijgen. Dan zouden ze een haat opbouwen en de groep vanzelf verlaten. Of niet op komen dagen als ze hun nodig hadden. 'Shiny, jij bent degene die hier al het langste lid is. Jij bent op het moment denk ik de enige, buiten mij en Houndoom, die kan bepalen wie niet genoeg meedoet en wie wel. Rowan, jij en ik kennen elkaar nog niet persoonlijk, wat betekent dat jij je ook nog niet vaak hebt laten zien. Ik weet dat dit komt omdat je er nog niet lang bent, maar ik zou ook niet klagen over jou als je er een keer niet was,' zei Akira rustig. 'Nogmaals, je bent er nog niet lang genoeg om te weten wie er goed meedoet en wie niet. Er zijn genoeg Pokémon die even weg zijn. Bovendien hebben we toch niet iedereen nodig. De Pokémon die echt inactief zijn, zijn volslagen nutteloos. Zwak, boven al. Ze zullen geen hulp brengen in de oorlog, dus maakt het niet uit. Ze zullen er niet zijn, zullen ons niet in de weg lopen. Ik weet zeker dat de belangrijke leden klaar zijn voor de oorlog, ook al lieten ze zich nu niet zien.' Shiny bleef knikken. 'SHINY!' brulde iemand. ''Jij was toch weggelopen? W-wat is er hier aan de hand? Shiny was toch verbannen uit de groep? Hij had iedereen in de steek gelaten!' Akira gaf al een antwoord. Maar Shiny wou het er nog in wrijven. ''Ik wil inderdaad weten waar je gebleven was. Ik ben inmidels al sins eind april en begin mei terug. Dat is meer dan 2 maanden, bijna 3 zelfs.'' Hij keek de Raichu even arrogant. ''En zou het niet slimmer zijn om de parcours gelijk te lopen? De dingen hangen er niet voor de sier.'' Al snel kwam er een Leafeon bij staan. Deze was zo te zien nieuw. Hij had wel gehoord dat er een nieuw lid was. Maar had er geen verdere informatie naar gevraagd. Hij nam de nieuwe lid niet kwalijk dat hij of zij te laat kwam. Iedereen kon verdwalen als je voor de eerste keer in een nieuw gebied kwam. ''Gegroet,'' sprak hij kalm. Hij liep naar de Leafeon toe en stopte voor hem/haar. ''Ze noemen me Shiny,'' Stelde Shiny zich voor.

Met slome passen liep Houndoom. Het was al even geleden dat Shiny had geroepen. En ze gaf toe, het was een vreemd gezicht als iemand van haar rang te laat kwam. Ach, wat zou het ook. Ze was moe, en was nog steeds gewond. En als ze dat haar kwalijk wilden nemen, dan deden ze dat maar. In de verte was een kleine groep pokémon zichtbaar. Houndoom haalde diep adem, in een poging de geuren op te snuiven. De meeste geuren herkende ze, op een enkele na. Het waren de Guerra leden, ze wist het zeker. Niet dat het overigens andere pokémon hadden kunnen zijn… Houndoom bleef doorsjokken, de pijnscheuten in haar borstkas negerend. Ze waren inmiddels al een stuk minder, maar ze waren nog steeds irritant. Ze besefte dat ze haar kop liet hangen als een onderdanige worm, en hief haar hoofd wat omhoog. Het kon nooit kwaad om je hooghartig op te stellen, zolang je het maar niet uit de hand liet lopen, vond Houndoom.

Ze was nu bij de groep gearriveerd. Haar mondhoeken waren omhoog gekruld, tot een vreemde glimlach. “Het spijt me dat ik zo laat ben gekomen…” verontschuldigde ze zichzelf. Er had een training plaats gevonden, besefte ze. Ach, daar had ze op het moment toch niet aan mee kunnen doen. “Ik werd opgehouden,” zei ze met een zuinig glimlachje. Ze ging door haar achterpoten, terwijl haar achterwerk een geschikte plek zocht om te zitten. Langzaam liet ze haar blik over de leden heen glijden, ze een voor een opnemend. Vaagjes bekroop een schuldgevoel haar omdat ze niet mee had gedaan aan de training. Ach, wat zou het ook. Het had voor haar toch weinig zin om op het moment te trainen. Als ze weer hersteld was, dan zou het zin hebben. Dan kon ze alles geven wat ze in zich had, zodat ze haar grenzen kon vaststellen. Houndoom sloeg haar ogen neer, terwijl haar kop zachtjes op en neer ging alsof ze naar een lied luisterde dat alleen zij kon horen.