"Maar Helos had de vloek toch ongedaan gemaakt?" zei Houndoom verbaasd. Tenminste, als Helos zich aan zijn woord had gehouden. "Denk je dat Helos zich niet aan zijn worod heeft gehouden?" vroeg ze fronsend. eigenlijk, was het ergens wel wat vreemd, dat Helos de vloek zo makkelijk ahd opgeheven, en nog zonder tegenstribbelen ook.

"Geen idee, dat gevoel had ik gewoon. Maar misschien heeft hij ook daadwerkelijk de vloek opgeheven. Ik voel in ieder geval niet een vreemd gevoel, wat ik normaal wel voelde toen ik de vloek had..." zei Danger. Hij merkte opeens een flits op. Niet kort daarna was er een donder te horen, en het begon te regenen. "Niet nu..." mompelde Danger, en hij keek rond. Hij merkte een opening op, en rende ernaartoe. Hmm, die opening was wel héél smal. Danger deed een aantal keer zijn Iron Tail op de opening, die daardoor iets breder werd. Danger liep door de opening naar binnen, en draaide zich om. Hij deed een Ember op een vage tak, en liep daarmee naar binnen. Oké, er lagen wel een aantal takken op de grond. Danger legde zijn brandende tak neer, en legde de andere takken bij de brandende tak. Zo werd de vreemde en kleine grot een beetje verlicht.

Houndoom rilde bij het voelen van de regen op haar vacht. Brr, als er iets was wat ze haatte, dan was het regen wel... Het durude even, vorodat Houndoom merkte dat Danger een grot had gevonden, waar ze mogelijk in konden schuilen. Ze dribbelde de grot in, en haar hoorns bleven aan de muren haken. Ze gromde even, en schudde wild met haar kop om haar hoorns weer los te krijgen. Na een tijdje schudden, had ze hen uiteindelijk los gekregen. Ze zuchtte opgelucht en liep verder de grot in. Ze schudde zich uit, om haar modderige vacht droog te maken.

Danger had Houndoom niet horen aankomen, en schrok dus ook toen hij waterspetters op zijn rug voelde. Hij keek grommend om, maar stopte daar meteen mee toen hij Houndoom zag. "Sorry, ik hoorde je niet aankomen..." zei Danger verontschuldigend, en ging ergens in een hoekje op zijn buik liggen. Hij keek van het vuur naar Houndoom, en sloot even zijn ogen. Niks. Snel opende Danger zijn ogen. Het onweer was duidelijk te horen, behalve voor Danger.

"Hoezo sorry?" vreog Houndoom. "Jij ka ner tenslotte niks aan doen..." mompelde ze. Ze ging voor het vuur liggen, zodat de rest van haar vacht ook kon drogen. Ze staarde in het vuur, en verbeelde zich dat de vlam leefde. Ze zag allemaal figuren ronddansen, om een nog groter vuur dat in het midden stond. Met moeite wende ze haar blik af van het vuur, dat haast hypnotiserend op haar leek in te werken.

Danger zuchtte even. Hij keek even naar buiten. Even lichtte de donkere hemel op door een bliksemschicht, maar daarna werd de hemel weer donker. Een Honchkrow kraste bang in het rond, en werd nog banger door de donder. Hij vloog weg. Danger had de donder niet gehoord, maar merkte wel dat deze er was. Hij legde zijn kop op de grond, en sloot zijn ogen. Het duurde niet lang tot Danger in slaap was gevallen.

Het onweer, veroorzaakte een harde knal. Geschrokken van deze harde kanl, sprong Houndoom piepende overeind. Ze keek eve schichtig om zich heen, voordat ze zich weer op haar gemak voelde. Het was misschien maar onweer, maar in een grot, voelde Houndoom zich niet bepaal zeker. Ze keek even naar Danger, die doro zijn doofheid de klap niet had gehoord, en nog steeds zat te slapen. Dit was toch wel een van de momenten, dat ze zelf ook wel doof had willen zijn. Dan sprong ze tenmisnte niet steeds overeind bij iedere knal...

Opeens opende Danger zijn ogen weer. Hij was om een of andere vreemde manier wakker geworden, en kon niet in slaap vallen. Hij bleef liggen, maar schrok toen hij een flits opmerkte. Danger ging zitten, en keek naar Houndoom. Ze leek ook geschrokken van iets. Misschien was het wel de donder. Danger keek even naar het vuur, en ging weer liggen zoals hij net lag. Hij keek naar buiten, en vervolgens weer naar Houndoom.

Houndoom gaapte even, en dutte bijna in, tot ze weer ruw werd wakker gemaakt door een harde donder klap. Ze liet een vermoeide zucht horen, en legde haar kop op haar poten. Was het eindelijk min of meer achter de rug, kon ze niet eens normaal slapen... Opnieuw een donderklap. Hij was al een stuk zachter, maar nog steeds behoorlijk hard.

Danger probeerde weer in slaap te vallen. Het mislukte. Danger zuchtte, en keek naar buiten. Het regende nog steeds. Het begon ook nog te waaien. Gelukkig bleef het in de grot enigzins warm. Danger deed weer een poging om te slapen, wat dit keer wel lukte. Hij viel rustig in slaap. Het geluid van een Absol en het gekras van een Murkrow zou hem niet wakker kunnen maken, evenals de donder van het onweer.

Houndoom gaapte luid, met haar bek wijd open. Het was misschien niet erg beleefd, maar momenteel zou toch niemand zich eraan storen. Met een verveelde zucht stond ze op, en liep naar de ingang van de grot, waar ze ging zitten. Ze staarde met samen geknepen ogen naar buiten, en probeerde zo ver mogelijk in de verte te kijken. De donder die soms insloeg, zorgde ervoor dat ze wat zicht kreeg over het eentonige landschap.

Na een tijd werd Danger tóch weer wakker. Hij schudde zijn kop, en bleef liggen. Danger keek naar de lucht. Dat ging fout. Hij merkte een flits op van het onweer, en schoof piepend achteruit. Het was dan wel alleen maar onweer, Danger dacht dat het al voorbij was. Hij zuchtte kort, en keek naar een steen, terwijl hij ging liggen zoals hij net lag. Danger dacht even na over de vloek, maar schudde vervolgens zijn kop. Hij wendde zijn blik af naar het vuur.

Houndoom staarde doelloos voor zich uit, niet beseffend dat Danger weer wakker was geworden. Een druppel droop van een druipsteen af, recht op Houndoom haar neus. Houndoom niesde door de water druppel, en schudde met haar kop. Bah, stomme regen ook... Niet erg verweg, sloeg de donder met een harde klap in op een hoge rots. Houndoom huiverde bij alleen al de gedachte, dat de donder ook bij deze grot zou inslaan.

Danger stond op. Hij bleef naar het vuur kijken, en deed daar een Ember op. Vervolgens keek hij vooruit, en liep hij naar de ingang toe, en stak onzeker zijn kop naar buiten. Dat er regen viel, vergat Danger. Dus bij de eerste de beste regendruppel, schoot hij bang achteruit, en schudde zijn kop. Danger's poot belandde in het vuur. Gelukkig kon hij daar wel redelijk tegen. Danger haalde zijn poot uit het vuur, en keek naar de regen, terwijl hij zacht gromde.

Houndoom keek over haar schouder achterom naar de geschrokken Danger, en grijnsde vermakelijk. Voor hem was het misschien niet zo leuk als voor haar, dat had ze door. Maar alsnog, kon ze het niet laten om erom te lachen. Ze schudde schuldig met haar hoofd toen ze was uitgegrijnsd. "Sorry, ik had niet moeten lachen..." zei ze met een verontschuldigende glimlach.

Danger zuchtte. "Is het dan zo grappig dat iemand vergeet dat er regen valt?" vroeg hij, en ging zitten. Zijn staart lag in het vuur, maar dat leek Danger niet te merken. Hij hijgde zachtjes na van de schrik. Danger kreeg opeens in de gaten dat zijn staart steeds warmer werd. Hij keek om, en zag zijn staart in het vuur. Danger haalde zijn staart uit het vuur, en keek naar Houndoom. "Ik voel iets..." mompelde hij, en keek naar het plafond. Danger hoorde geen gerommel, maar voelde de grot wel trillen. De grot stond op instorten...!

"Nee, dat is niet erg." zei Houndoom snel, en ze onderdrukte een grijns. Een harde knal klonk, veroorzaakt door het onweer. Toen Danger begon over dat hij iets, hoorde Houndoom ook een vaag gerommel. Ze keek zelf ook naar het plafond, en zag er kleine stukken afbreken door het trillen, welke steeds groter werden. Houndoom rilde bij alleen al de gedachte, dat ze onder al het puin van deze grot zou komen te liggen. "We moeten de grot uit." zei Houndoom met enige wanhoop in haar stem, alhoewel Danger dat natuurlijk niet zou kunnen horen.

Danger keek naar het plafond. Hij wist niet wat te doen, en deed daarom maar een Protect. Het mislukte. Er viel opeens een steen op Danger's staart, zodat hij vast kwam te zitten. Hij piepte luid, en probeerde de steen weg te duwen. Nee, dat mislukte. Wacht even... misschien zou Iron Tail helpen? Danger deed een Iron Tail, en maakte zo de steen kapot. Het was wel te laat, want net toen Danger een stap wou verzetten, werd hij geraakt door een steen, waardoor hij omviel, en even niet bewoog.

(XD)

Houndoom maakte een vaag sprongetje van schrik achteruit, toen Danger werd bedolven onder de grote steen. Een gevoel van hulpeloosheid, overspoelde haar. "Danger, word wakker!" zei ze op een ietwat dringende toon, alhoewel ze wist dat hij haar toch niet zou kunnen horen. Ze porde met haar puntige snuit in zijn zij in een poging hem wakker te maken, terwijl ze zenuwachtig naar het plafond keek. Een steen raakte haar heup op ongeveer de plek waar haar litteken zat, en ze piepte van de pijn. Opnieuw porde ze in Danger zijn buik, in een poging hem wakker te maken.

Danger opende zijn ogen. Als Helos de vloek écht had opgeheven, was het vreemd dat hij nu rode ogen had. Blijkbaar was de vloek niet helemaal opgeheven. Hij probeerde onder de steen vandaan te komen, en gromde even. Danger deed een Iron Tail op de steen, dat een kleine scheur kreeg. Danger probeerde zichzelf weg te trekken. Het lukte. Snel rende Danger naar buiten, en toen hij in de regen stond, keek hij naar de lucht. Even gromde Danger door een regendruppel dat op zijn snuit viel.

Houndoom strompelde geschrokken achteruit, toen ze de rode ogen van Danger zag. Maar hoe...? Helos had de vloek toch opgeheven? Tijd om hier over na te dneken had ze niet, want een tweede steen raakte haar heup opnieuw, en ze piepte van de pijn die door haar heup heen schoot. Fijn, ook dat nog... Ze snel als ze kon, hinkte ze naar buiten zo min mogelijk haar pijnlijke heup belastend, waardoor ze er nogal vreemd bij liep. Ze was opgelucht, toen ze eindelijk buiten was, alhoewel ze minder opgelucht was dat het niet was gestopt met regenen... Nieuwsgierig keek ze naar Danger. Zou de regen de vloek tijdelijk gestopt hebben...?

Maar nee, de regen haalde Danger niet helemaal uit zijn trance, maar wel half. Hij keek even verbaasd rond. Wat was er net gebeurd? Hij lag toch nog onder een steen? Met zijn rode ogen keek Danger om, richting de steen. Hij zag Houndoom daar, die geschrokken leek, maar ook nieuwsgierig. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij, met een lichte grom in zijn stem, aan Houndoom. Danger vond die vraag eigenlijk onnodig. Hij wist zelf wel wat er gebeurd was. Dat 'teleporteren' kon volgens Danger maar een paar dingen betekenen, onder andere dat hij weer in trance was geweest...

Houndoom keek twijfelend naar Danger, en liep met een grote boog weg van de ingang, alhoewel nog steeds vreemd hinkend, zodat ze niet ingesloten kon worden. "Nou, ehm..." begon ze half stotterend. "Nadat de steen je raakte..." aarzelde ze. "Je was bewusteloos, en stond daarna op met rood gloeiende ogen..." ze staarde naar Danger zijn ogen, om te kijken of ze zich niet verbeelde dat ze nog steeds rood waren. "Je stond op, en liep naar de uitgang." verklaarde ze. Ze ging zitten, om haar pijnlijke heup wat rust te gunnen.

Danger keek even naar de grond. Hij sloot zijn ogen kort, en gromde zacht. Danger deed niet lang daarna zijn ogen weer open, en keek rond. Het begon steeds minder te regenen, en dat was niet echt goed nieuws. Toen de regen gestopt was, gromde Danger weer. Hij keek van de lucht naar Houndoom, en zweeg, waarna hij een Ember op de grond deed. Danger was weer helemaal in zijn trance, niet echt iets om blij van te worden.

Houndoom staarde wantrouwend naar Danger. Als hij in trance was, wist ze nooit helemaal zeker wat hij van plan was. Hij had haar een keer aangevallen van frustratie, dacht ze. Ze schoof onhandig wat heen en weer. Waarom was de vloek nog niet opgeheven? Had Helos hen voro de gek gehouden, en alleen maar tijdelijk de vloek uitgeschakeld, en Danger vervolgens doof gemaakt? Houndoom fronsde nadenkend. Dat zou het fijt dat Danger nog steeds in trance was, wel verklaren...