"Ik denk wel dat we de uitgang kunnen vinden" zei Danger, en hij keek rond. Het was donker in iedere gang, en dat maakte het moeilijk om te kijken. Danger liep even een donkere gang in, en was dus even niet te zien. Niet lang daarna kwam Danger weer tevoorschijn. Hij deed een Iron Tail op een poot van de tafel, die afbrak. Danger pakte de tafelpoot vast, en deed daar een Ember op, waarna hij weer de gang in liep. Nu kwam hij wel de uitgang tegen. Voorzichtig legde Danger de brandende tafelpoot neer, en draaide zich om. Danger wist niet dat hij een touw had meegenomen, die nu aan het branden was. Gelukkig was het touw niet aan een stel explosieven verbonden. Of toch wel...?

Houndoom liep achter Danger aan, en het duurde even voor ze het touw opmerkte. Nieuwsgierig als ze was, probeerde ze uit te vinden waar het touw naartoe leidde. Helaas voor Houndoom, was er niet genoeg licht om te kunnen zien waar het touw eindigde. Ach, wat zou het ook? Het was toch immers maar een touw? Dat zou toch nooit kwaad kunnen... Ze wendde haar blik af van het touw, en stapte verder.

Danger keek naar de deur. Hij was op slot, en kon niet zomaar geopend worden. Danger deed een Iron Tail, maar dat maakte niks uit. Er verscheen, zoals bij de grote steen van eerder, enkel een krasje. Danger stond weer op, en gromde. "Niet weer..." mompelde hij, en keek rond, om te kijken of er geen andere uitweg was. Maar nee, de enige uitweg was de stenen deur. Danger deed zijn Iron Tail op het slot. Dat hielp blijkbaar wel, want de deur ging open. Danger merkte dat er rook naar buiten ontsnapte, en liep naar buiten. Toen de rook weg was keek Danger om, richting de deuropening waar Houndoom in stond.

Houndoom had zwijgzaam zitten toekijken hoe Danger de deur opende. Toen de deur eenmaal open was, bleef ze het gevoel hebben alsof de deur elk moment weer zou kunnen dichtvallen. Achterdochtig liep Houndoom door de deuropening, terwijl ze strak naar de deur bleef kijken. Ze zuchtte opgelucht, toen ze uit de deur opening was. Ze schraapte haar keel, en keek naar Danger. "Laten we weer verder gaan?" stelde ze voor, en ze begon langzaam weer van de deur vandaan te lopen.

"Oké... maar waarheen?" antwoordde Danger. Hij keek rond. Opeens begon de grond te trillen, en niet kort daarna kwam een Steelix uit de grond. Hij leek Danger en Houndoom niet op te merken, want hij ging bijna direct weer de grond in. Danger zuchtte, en liep naar voren. Hij kwam een jonge Rattata tegen, die onmiddelijk wegrende toen ze hem zag. Danger kon dat een beetje begrijpen, want misschien had die Rattata hem wel gezien toen hij die vloek nog had. Hij zuchtte, en bleef even staan.

Houndoom schrok van de Steelix, die plots uit de grond was gekomen. Ze ademde opgelucht weer uit. Gelukkig had hij hen niet gezien, ze had al genoeg gevochten voor vandaag... Houndoom sloeg haar ogen teleurgesteld neer, toen ze de Rattata zag wegrennen. Houndoom ging naast Danger staan, en keek hem aan. "Die Rattata weet vast nog niet dat de vloek al is opgeheven." zei ze met een klein glimlachje.

Danger had niet naar Houndoom gekeken. Hij zuchtte, en liep weer verder. Een Golem kwam aangehobbeld, en liep Houndoom en Danger voorbij. Achter de Golem rolden een aantal Geodude. Vaagjes keek Danger naar de groep, en draaide zich om. Hij liep weer richting Houndoom, en toen hij eenmaal bij haar was, liet hij kort zijn blik glijden over de Golem. "Ik vraag me af waarom zij mij niet gingen aanvallen..." mompelde hij zacht, en keek naar Houndoom.

Houndoom had fronsend toegekeken hoe de Golem en de Geodude's waren voorbij gelopen. Ze keek weer naar Danger. "Weet je, je hebt gelijk. Op de heen weg, zouden ze ons allang hebben aangevallen!" zei ze ontzet. Houndoom dacht even na. "Zouden ze ons misschien niet kunnen zien...?" suggereerde ze.

"Dat betwijfel ik..." zei Danger. Hij keek nog een keer naar de groep. Nu draaide de Golem zich opeens om. "Hé! Ren weg, als jullie willen blijven leven!" riep de Golem opeens. Danger keek droog naar de Golem, die wegrende. "Zou hij bang zijn voor iets?" vroeg Danger, die de Golem's gezicht niet goed had kunnen zien, omdat hij te ver weg stond. De grond begon te trillen, en er stormden opeens een groep Rhyhorns op Houndoom en Danger af. Danger keek om. "Ja dus..." fluisterde hij zacht, en zag de Rhyhorns steeds dichterbij komen. Alsof hij vastgelijmd was, bleef Danger staan.

Houndoom kromp haast ineen bij het zien van de grote Rhyhorns. Één Rhyhorn, oké. Maar zo'n grote groep... "We moeten maken dat we wegkomen!" siste Houndoom tegen Danger. Wacht, hij zou haar nu niet kunnen verstaan. Houndoom ging voor Danger staan. "Kom, we moeten hier weg!" hopelijk drongen haar woorden nu wel tot hem door...

Danger knikte haastig. Hij rende weg van de grote groep Rhyhorns, en probeerde niet naar de grote en gevaarlijke lichamen te kijken. Toen hij op een veilige afstand was van de Rhyhorns, bleef hij staan. Danger keek naar de Rhyhorns, en daarna naar Houndoom. Als ze nu bleef staan, was ze in grote problemen... Danger ging niet roepen. Straks zouden de Rhyhorns nog naar hém toegaan. Een Slowpoke liep dom voorbij, alsof hij dacht dat hij ook een Rhyhorn was.

Gelukkig, Danger was nu in veiligheid... Achter zich, hoorde Houndoom zwaar gedreun, dat werd veroorzaakt door de Rhyhorn. Danger was nu wel in veiligheid, maar zij zelf moest nu nog ergens zien te schuilen! Ze probeerde zo snel mogelijk van het pad van de Rhyhorn af te komen, en kon nog maar net ontsnappen aan de hoorn van een van hen. Als je van dichtbij niet had gezien wat er was gebeurd, had je zonder twijfel kunnen zeggen dat Houndoom was vertrapt doro de Rhyhorn. Maar in werkelijkheid, had ze zich nog optijd in veiligheid kunnen brengen.

Danger merkte dat de Rhyhorns gewoon doorrenden. Ze leken niet eens te weten waarom ze renden, maar dat leek hun niks te schelen. Toen de Rhyhorns voorbij waren gerend, liep Danger naar Houndoom. "Gaat het...?" vroeg hij. Danger merkte de Slowpoke op, die dom iets brabbelde, en vervolgens achter de Rhyhorns aan rende. Vaag keek Danger de Slowpoke na, maar keek toen weer naar Houndoom.

Houndoom schudde zich uit, om het stof van zich af te schudden wat de Rhyhorns hadden veroorzaakt. "Ja, met mij gaat het prima." zei ze zachtjes glimlachend. "Is ook alles goed met jou?" vroeg ze vervolgens. Met een vreemde blik, staarde Houndoom naar de Slowpoke. Sinds wanneer waren Slompoke zo snel...? Hoe dan ook, ze was blij dat dit dilema ook weer voorbij was.

"Ehm, ja, het gaat wel..." zei Danger. Hij klonk afwezig. Danger draaide zich om, en wou een stap verzetten. Toen bedacht hij zich iets. Danger keek even om. Zou hij het vragen? Ach, waarom niet? Danger draaide zich om naar Houndoom. "Wat denk je... zou Helos me nog steeds achtervolgen...?" vroeg Danger. Hij klonk nu niet zo afwezig als daarnet. Opeens dacht Danger aan zijn ogen. Zouden ze nog steeds blauw zijn?

"Mooi." zei Houndoom grijnzend. Ze was verbaasd over Danger zijn vraag. Of Helos ze nog zou volgen? Ze zou het eigenlijk niet weten... Maar wat zou Helos eraan hebben om ze te volgen, als hij de vloek al had opgeheft? "Eerlijk gezegd, zou ik het niet weten..." zei ze vermoeilijkt fronsend.

"Dat dacht ik al..." mompelde Danger, en zuchtte. "Het was een domme vraag, ik weet het..." vervolgde hij, en keek even naar de grond. Maar daarna naar de lucht. "Toen was het stil..." mompelde Danger, en hij keek weer naar Houndoom. "Dus... wat nu?" vroeg hij maar, om de stilte te verbreken. Een Pidgeotto vloog krassend over. Gelukkig, hij verbrak voor even de stilte...

"Waarom denk je dat het een domme vraag was?" vroeg Houndoom. Door de doodse stilte, voelde ze zich nogal ongemakkelijk. "Ehrm..." zei ze nadenkend. Haar staart zwiepte over de grond, wat een vaag slepend geluid veroorzaakte. "We kunnen vanaf hier weer uit elkaar gaan, of we blijven nog even samen...?" stelde Houndoom voor. "

"Het is gewoon een domme vraag..." mompelde Danger. Hij schudde zijn kop. "Ik weet het niet..." zei hij, en deed een stap achteruit. "Maar... misschien jij wel..." mompelde Danger, en wendde kort zijn blik af naar de wolken. Toen Danger weer naar Houndoom keek, schudde hij weer zijn kop. "Dus, ik weet het niet" zei hij rustig.

Houndoom hield haar kop scheef. Een domme vraag, zei hij? "Zover ik weet, bestaan er geen domme vragen." zei ze optimistisch. Nou ja, misschien bestonden ze wel, maar het ging om het idee. "Wat is je vraag dan?" vroeg ze grijnzend.

"Mijn vraag? Ik heb geen vragen. Ik bedoelde dat ik niet weet of we hier samen moeten blijven, of dat we uit elkaar moeten gaan..." legde Danger uit. Hij glimlachte even vaagjes, maar al snel verdween de glimlach. Danger bewoog met zijn staart, en deed een stap achteruit. "Dus... toen was het stil...?" zei Danger. Hij wist niet eens of het ook écht stil was, maar voor hem was er altijd stilte.

"Oh, bedoel je dat..." Houndoom grijnsde vaagjes. Die stomme stilte ook... Ze schuifelde zenuwachtig wat op en heer, en hoopte dat Danger het niet zou zien. "Ehm, weet je? Mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit..." zei ze om de stilte maar te verbreken. Wat was er met deze plek, dat het zo vreselijk stil was? Geen koerende Noctowl te horen, of het geluid van een brullende Ursaring. Helemaal niks...

Langzaam begon het iets donkerder te worden. Er vloog een groep Zubats over, gevolgd door een groep Golbats en Crobats. Een kleine Poochyena begon te blaffen, en rende rond. Danger keek rond. "Oké, begint het al zo snel nacht te worden?" mompelde hij, en merkte dat er een Poochyena aan zijn staart zat te kauwen. Danger gromde, en deed zijn Ember op de Poochyena, die piepend losliet, en wegrende. Danger zuchtte, en keek weer naar Houndoom. "Iets zegt mij, dat die vloek niet helemaal weg is. Het lijkt vreemd, dat weet ik..." zei hij opeens.

Houndoom keek met samen gekenpen ogen naar de Golbat. Vreemd dat er nu plots weer leven scheen te zijn... Ze hoorde maar vaagejs wat Danger zei. "Sorry, ik was even in gedachten... Ze zei iets over de vloek?" vroeg ze vaagjes terwijl ze naar Danger keek. Ze keek even beschaamd naar de grond omdat ze niet had geluisterd naar wat Danger te zeggen had.

Danger glimlachte. "Het maakt niet uit. Ikzelf hoor ook niks" zei hij, en knikte. "Ik zei net: Iets zegt mij, dat die vloek niet helemaal weg is. Het lijkt vreemd, dat weet ik" herhaalde Danger. Hij keek even naar een Absol, die een grom-achtig geluid maakte. Opeens vloog een Murkrow over. Danger keek weer naar Houndoom. "Ik weet écht niet hoe ik erop kom, maar ik denk dat de vloek niet helemaal weg is..." mompelde hij.